Het is al heet sinds ik hier ben maar de afgelopen week was het wel heel erg warm want de temperatuur liep in de middag op tot boven de vijftig graden. Desondanks loop ik, meestal samen met nog een of meer collega’s, tussen de middag de anderhalve kilometer naar het kamp. Onze Irakese collega’s verklaren ons daarvoor compleet voor gek maar het is eigenlijk best te doen. Terug neem ik meestal de bus want twee keer door die hitte is wel wat teveel van het goeie.

De hitte zorgt ook voor andere problemen. Zo zijn de meeste deurkrukken en handgrepen die in de volle zon zitten bijna allemaal omwikkeld omdat je er anders simpelweg je handen aan kunt verbranden. Vanwege de renovatie in het IT-gebouw kunnen we geen gebruik maken van de binnentrap en moeten we gebruik maken van de ijzeren noodtrap buiten. Die zit ook de hele dag in de volle zon en de trapleuning is daarom ook omwikkeld met een soort van schuimplastic omhulsel. Het was de afgelopen dagen echter zo heet dat het plakband rond het omhulsel door de hitte half verbrand is zoals je op de foto kunt zien.

De sprinkhanenplaag lijkt over zijn hoogtepunt heen te zijn. Gistermiddag moesten we weer verhuizen naar een werkplek op de bovenverdieping omdat op de benedenverdieping weer werd gespoten met insecticide. Vanmorgen verwachtte ik dus weer een massaal slagveld maar dat viel mee, er lagen nog steeds heel wat sprinkhanenlijken maar lang niet meer zoveel als de afgelopen dagen.

Minder prettig zagen de toiletten eruit. Die blinken toch al niet uit in schoonheid maar vandaag stond je dankzij het spuitwerk tussen de dooie sprinkhanen en er lag ook een al dan niet dooie (dat weet je nooit zeker met die krengen) kakkerlak naast de wc-pot…