Er werd me voordat ik weer afreisde naar Irak regelmatig gevraagd of de situatie hier wel veilig was. Die vraag kwam natuurlijk voort uit de toenemende spanning tussen de Verenigde Staten en Iran, want het laatste is tenslotte een buurland van Irak. Sterker nog, de grens met Iran is maar een kilometer of twintig van Basrah verwijderd en dat is dus heel erg dichtbij.

Eerlijk is eerlijk, ondanks dat het hier gewoon rustig is (er zijn zelfs geen grote zomerse demonstraties in de stad die vorig jaar om deze tijd voor veel onrust zorgden) kijken we allemaal toch met argusogen naar het nieuws om de nieuwste ontwikkelingen in de gaten te houden. Feit is dat de onrust zich op dit moment concentreert rond de Straat van Hormuz, maar dat is hier anderhalf uur vliegen vandaan. Het ligt zelfs een heel stuk dichter bij Dubai dan hier, maar desondanks is er wel de vrees dat een eventuele escalatie van het huidige conflict ook gevolgen zal hebben voor deze regio.

Irak zit in feite tussen twee vuren want het heeft op dit moment eigenlijk maar twee bondgenoten en dat zijn nou net de twee landen die lijnrecht tegenover elkaar staan, de Verenigde Staten en Iran. Het is voor Irak dan ook onmogelijk om bij een conflict een partij te kiezen en heeft daarom ook al aangeboden om te bemiddelen, iets wat door beide partijen is afgewezen. Een bijkomend probleem is dat het zuiden van het land, deze regio dus, hoofdzakelijk bevolkt is met Sjiieten, net als Iran, en die hebben dan ook sterke Iraanse sympathieën. Zelfs onze Irakese collega’s vertelden dat deze lieden niet ongevaarlijk zijn.

Vanmorgen liep ik onderweg naar kantoor op met mijn maat Haider, die ondanks het feit dat hij een Sjiiet is uit het hoofdzakelijk Soennitische Bagdad komt. We hadden een heel openhartig gesprek over de situatie hier en met name over wat hij beschouwd als ongewenst religieus fanatisme van bepaalde Iran-sympathisanten in en rond Basrah. Het is zelfs zo erg dat hij weigerde om zijn gezin van Bagdad naar Basrah te laten verhuizen, ondanks dat hij hier werkt, omdat hij niet wil dat zijn kinderen erdoor worden beïnvloed.

Maar goed, op dit moment is de situatie nog steeds rustig en we zullen wel zien of dat zo blijft. Business as usual, dus…