Pannenkoeken

Vandaag was het een bijzondere oppasdag want onze kleindochter Gijsje zou vannacht weer bij ons blijven slapen omdat haar vader en moeder een bruiloft hadden in Groningen en daar zouden overnachten.

Oma zorgde (uiteraard) vanavond bij het eten voor iets wat Gijsje heel erg lekker vindt en dat was pannenkoeken. Nou zit daar wel een kleine voorgeschiedenis aan vast want de vorige keer dat Gijsje bij ons had overnacht hadden we ook pannenkoeken gegeten en dat liep niet zo best af.

Gijsje had met smaak zeker vier pannenkoeken naar binnen gewerkt en daar werden we in eerste instantie wel blij van, maar die blijdschap verdween ’s nachts toen ze wakker werd met buikpijn en vervolgens ons hele bed onderkotste. Gewaarschuwd door deze ervaring kreeg Gijsje vandaag dus niet meer dan twee pannenkoeken…

Uiteraard werd er voor het slapen gaan nog wel even door Opa voorgelezen.

Chinees straatje

Riet en ik hebben het allebei te pakken van de mini-Lego huisjes van het merk Loz wat we hebben gevonden op de Chinese site van AliExpress. Nog voordat we het eerste straatje compleet hadden was de volgende bestelling al de deur uit, deze keer voor een klein straatje met Chinese huisjes.

De leverancier van dit straatje was een andere dan die van de eerder bestelde huisjes en de levering liet ook behoorlijk lang op zich wachten. Nadat er bijna twee maanden waren verstreken na het mailtje waarin werd gemeld dat de bestelling was verzonden hadden we nog steeds niks gehoord en ik had eerlijk gezegd de moed al opgegeven dat we nog iets zouden horen. Maar net voordat ik bij AliExpress wilde melden dat we nog steeds niks hadden ontvangen kregen we een week geleden toch nog het verwachte pakje.

Deze huisjes waren nog leuker dan de vorige vanwege de vele details en we waren dan ook heel tevreden met het resultaat. Het bouwen had zelfs hier en daar de nodige hoofdbrekens gekost, zo heb ik een dakversiering met ringetjes anders opgelost want ik kreeg het met mijn te dikke vingers niet voor elkaar om het te doen zoals op het plaatje stond. En dit is het geworden:

Weer een shift thuis werken

Ik ben inmiddels al weer een week aan het werk en dat is nog steeds vanuit huis. De laatste berichten uit Irak geven een weinig hoopgevend beeld van de situatie rond het Corona-virus, het wordt daar in feite nog steeds met de dag erger en de kans dat er op korte termijn een terugkeer naar KAZ inzit lijkt steeds kleiner te worden. Dat gaat zoals het er nu uitziet zeker niet voor het eind van het jaar gebeuren en de verwachting is zelfs dat misschien het eerste kwartaal van het volgend jaar niet eens mogelijk zal zijn. Gezien het feit dat mijn contract loopt tot halverwege mei volgend jaar wordt het de vraag of ik überhaupt ooit nog terug zal keren naar KAZ.

Thuis werken voorlopig dus, en dat valt op dit moment helemaal niet mee door de extreme hitte waar Nederland op dit moment mee heeft te kampen. Mijn kamer op de tweede verdieping heeft weliswaar een raam wat open kan maar omdat de kamer zich op het zuiden en dus aan de zonkant bevindt is het er verschrikkelijk warm.

Er is nauwelijks ook verkoeling te krijgen want het tocht niet of nauwelijks in ons veel te goed geïsoleerde huis en het enige wat ik dus kan doen is een kleine ventilator op de hoek van mijn bureau zetten zodat ik in ieder geval daarvan nog een fris windje krijg.

Daarnaast valt het niet mee om te werken als je ook nog eens voortdurend geïnterrumpeerd wordt door een kat die over je bureau heen gaat lopen en uiteindelijk besluit om pontificaal bovenop je laptop en recht voor je beeldscherm een dutje te gaan doen…

Loopfiets voor Gijsje

Riet had een tijdje geleden al een driewieler gekocht voor Gijsje waar ze bij ons mee zou kunnen spelen in de tuin. Ze was gewaarschuwd door haar zus Ans die hem had zien staan bij de Kringloopwinkel in Rijnsburg en meteen haastte Riet zich er naar toe om de driewieler te confisceren voor de somma van vijf euro. Jammer genoeg vond Gijsje de driewieler niet zo interessant als we hadden gehoopt, ze vond de loopfiets van nichtje Zoë veel leuker.

Riet maakte daar geen punt van, temeer omdat ze nog wat spaarpunten had van ik geloof de Ziggo, en in de catalogus van dingen die je met die punten kon aanschaffen stond ook een loopfietsje. De bestelling werd gedaan en vandaag werd het fietsje geleverd.

Nu maar hopen dat het beter in de smaak valt bij Gijsje als de driewieler…

Wandversiering

Onze nieuwe serre staat nu precies een maand en in die paar weken zijn we al bezig geweest met het inrichten ervan. Behalve het tuinstel wat we al hadden hebben we bij het nieuwe tuincentrum “De Bosrand”, langs de A44 bij Oegstgeest en dus eigenlijk vlak bij ons om de hoek, een leuk stelletje gekocht bestaande uit een klein rond tafeltje met twee klapstoeltjes. Uiteraard zijn er ook nieuwe kussens gekomen en wat planten, waaronder een sinaasappelboompje, maar we zaten nog wel tegen die kale witte wand aan te kijken.

Riet had al een wandkleedje opgehangen wat ze gekregen had van haar Maleise vriendin Nonni die het voor haar meegebracht had uit Miri, de stad in de Maleise provincie Sarawak op het eiland Borneo waar ze vandaan komt. Maar er was nog steeds veel lege ruimte, en ik kwam met het idee om daar wat foto’s op te hangen die ik zelf had gemaakt van de huizen waar we hebben gewoond in het buitenland. We zochten drie geschikte foto’s uit en een paar dagen gelegen werden ze afgeleverd.

We hadden ze af laten drukken op canvas zodat ze lijken op schilderijen. Het ophangen leverde wat problemen op want hoewel we special schroeven voor het aluminium handje hadden gekregen vond ik het zonde om er gaten in te maken en besloot ik van die haken te gebruiken die je kunt opplakken. Dat was niet meteen een succes want om de zoveel uur flikkerde er een foto naar beneden. Gelukkig raakten ze daarbij niet beschadigd maar het kostte toch de nodige moeite om het goed te krijgen. De truc bleek simpel, beter schoonmaken van de ondergrond door middel van Glassex.

En zo hangen er nu foto’s van ons huis op Sakhalin, ons appartement in Kuala Lumpur en onze riante villa in Manila:

 

Meer mini-lego

De volgende zending van AliExpress met de rest van het mini-lego straatje kwam gisteren binnen en dat betekende voor zowel Riet als voor mij weer werk aan de winkel. Gisteravond zaten we dan ook weer allebei aan de tafel met het eerste huisje van onze keuze uit de vijf die in de zending zaten, voor Riet een Nike winkeltje en voor mij een Dunkin’ Donuts. Het lijkt simpel omdat het zo klein is maar de kleine stukjes maken het lastig en bovendien hebben de huisjes zoveel detail dat we echt wel een paar uurtjes over zo’n huisje doen.

Vanavond waren de twee huisjes klaar en dat betekent nog vijf te gaan, dan hebben we het hele straatje compleet.

Constructie-werk begonnen…

De eerste stappen zijn gezet, ik ben begonnen met het in elkaar zetten (assembleren heet dat geloof ik met een duur woord) van mijn eerste vliegtuigmodel in ik denk zo’n vijftig jaar! Het was wel weer even wennen en het eerste wat ik ontdekte was dat mijn ogen niet meer zijn wat ze zijn geweest. Had ik vijftig jaar geleden geen enkele moeite met de pietepeuterige onderdeeltjes van een model op schaal 1:72, nu zie ik dat dus echt niet meer.

Ik moest dus al meteen op dag éen het besluit nemen om een hulpmiddel aan te schaffen. Na enig zoeken vond ik een loep met een ingebouwde lamp (of een lamp voorzien van een loep, net wat je wilt), en dat bleek de oplossing te zijn. Ik ben nou eenmaal een perfectionist en als ik een model ik elkaar zet dan doe ik dat net als vroeger, zo perfect mogelijk.

Dat houdt in dat ik dus niet alleen de buitenkant schilder maar ook de binnenkant en dan ook helemaal als in de opgegeven specificaties. En ik weet het wel, het meeste van dat schilderwerk zie je na het in elkaar zetten nauwelijks meer maar dat interesseert me niet, ik weet dat het er zit en dat geeft mij nou eenmaal voldoening.

Omdat ik zo’n pietlut ben moest ik wel voordat ik aan de bouw begon nog even langs de hoobyshop om meer verf aan te schaffen. De jongens hadden me weliswaar voorzien van alle benodigde verf die op de doos stond vermeld maar dat bleken dus alleen de basiskleuren the zijn. Op de instructies in de doos stonden veel meer kleuren, voor als je het echt helemaal perfect wilde doen, en ja, ik voelde me dus aangesproken…

Maar het begin is er zoals je op de foto kunt zien.