Nazomeren

Ondanks dat het al eind oktober is hebben we de afgelopen dagen mooi weer gehad met veel zon en heel aardige temperaturen. Dat maakte dat het in onze nieuwe serre af en toe heel aangenaam vertoeven was.

Riet spendeert er echt heel veel tijd en zit daar meer dan in de woonkamer. Ook ’s avonds als de temperaturen toch wel drastisch naar beneden gaan zit ze nog tot laat buiten met een boek of met haar iPad. Ze zet dan nog niet eens de terraskachel aan maar zit of ligt ze op de bank onder een deken.

Overdag koesteren onze katten zich ook erg graag in het zonnetje, en het tafereel wat ik vandaag aantrof vroeg er gewoon om om gefotografeerd te worden. Abby uitgestrekt haar buik warmend in de zon, en daaromheen de duidelijke aanwijzingen van de aanwezigheid van Riet…

Het weerbericht geeft wel steeds aan dat er de komende dagen slechter weer met veel regen zit aan te komen. Want ons betreft mag het zoals het nu is wel blijven tot half december, en dan strenge vorst en een witte Kerst…

 

Foodtrucks in mini

Vanavond werd de laatste hand gelegd aan de beide roodtrucks van mini Lego die we bij AliExpress hadden besteld en het resultaat is erg leuk geworden vinden we zelf:

Als je de foto ziet dan lijken ze nog best groot, maar om het een en ander een beetje in het juiste perspectief te plaatsen, de beide autootjes zijn in het echt maar twaalf centimeter lang en nog geen acht centimeter hoog. Het was dan ook weer behoorlijk priegelwerk maar we gaan het steeds leuker vinden. We zijn nog niet eens begonnen aan de zes huisjes die nu klaar liggen voor montage maar Riet is al weer aan het snuffelen voor het daarop volgende project…

De twee eerdere “straatjes” die we hebben gemaakt hebben inmiddels een plekje gekregen op de boekenplank in mijn kamer:

De situatie in KAZ

De situatie in Irak is nog steeds onverminderd ernstig. Het Corona-virus waart ook daar nog steeds rond en de strenge regels daar gelden nog steeds, en er is nog steeds niemand die de door de regering gepresenteerde cijfers over besmettingen en slachtoffers geloofd. Overigens kan het best zijn dat die cijfers officieel beter kloppen dan iedereen denkt want hoeveel mensen er besmet zijn is nauwelijks bekend omdat er weinig wordt getest en van de overledenen is vaak niet duidelijk of de doodsoorzaak nu echt Corona is.

Voor alle resterende expats is er voorlopig nog geen zicht op een terugkeer naar Irak. Sterker nog, er is al aangekondigd dat er vrijwel zeker voor volgend jaar Oktober niemand gaat terugkeren naar Irak, behalve een kleine  selecte groep die cruciale functies vervullen voor het draaiend houden van de fabrieken. En die mensen zijn ook niet echt blij want terugkeer naar KAZ betekent minstens een week quarantaine in je kamer en als je weer naar je werkplek mag dan valt daar ook niet veel te beleven want er is niemand. Vrijwel alle faciliteiten, zoals het zwembad en de sportzaal, zijn gesloten dus het enige wat je daar hebt is werk en Netflix….

Wel is er inmiddels geregeld dat de lokale Irakezen mondjesmaat en in kleine groepjes terug mogen keren naar kantoor. Er wordt een schema opgesteld om iedereen te laten roteren en de afgelopen week zijn de eerste mensen weer gesignaleerd op kantoor.

Ik ontving deze foto van de kamer waar ik normaal gesproken ook zit, je ziet links mijn collega (en eigenlijk chef maar dat is alleen in naam) Safaa, in het midden zit mijn Irakese baas Haider met de opgestoken duim en rechts onze collega Eman.

Weer een zending van AliExpress

We hebben echt de smaak te pakken. Het vorige “straatje” van mini-Lego was nog niet klaar of Riet begon al weer over een volgende bestelling. Een kijkje op AliExpress, de Chinese versie van Amazon en Bol.com, leverde heel veel mogelijkheden op want er blijken dus tientallen van die huisjes en straatjes van mini-Lego op te staan. Het levert zelfs nog interessante prijsverschillen op want er zijn meerdere sites die dit spul via AliExpress aanbieden. De keuze viel deze keer op een paar grappig uitziende fantasie-winkeltjes en deze keer ook twee modellen van foodtrucks, en twee weken geleden ging de bestelling de deur uit. Nou ja, digitaal via de iPad natuurlijk…

De bestelling werd onverwacht snel geleverd want hij viel vandaag al in de bus. Twee foodtrucks en zes huisjes, we hebben weer wat te doen de komende avonden:

Terug naar af….

Het zal er al een tijdje aan te komen, het Kabinet heeft gisteravond door de inmiddels regelmatig terugkerende  persconferentie veel strengere maatregelen aangekondigd in de strijd tegen het Corona-virus. Het viel aan de ene kant nog mee omdat veel mensen op een totale lock-down (niemand meer zonder geldige reden de deur uit) hadden gerekend, maar aan de andere kant zullen de nieuwe maatregelen veel bedrijfstakken en met name de horeca keihard gaan treffen.

Het zat er natuurlijk wel in want toen na wat nu de “eerste golf” wordt genoemd de teugels werden gevierd namen heel wat mensen de vrijheid om alle nog steeds geldende maatregelen ook maar overboord te gooien. Complot-theorieën gingen over de sociale media rond (met als meest krankzinnige dat er een vaccin komt waarin embryo’s en computerchips zijn verwerkt), min of meer bekende Nederlanders gingen zich in negatieve zin met de discussie bemoeien en een groeiende groep mensen, niet gehinderd door enige kennis of de feiten, krijgt overal schijt aan.

Het aantal besmettingen wat per dag werd geregistreerd liep met name de de afgelopen weken dan ook snel op tot duizenden per dag en iedereen met een beetje gezond verstand kon de nieuwe strengere maatregelen ruimschoots zien aankomen. Toch zijn veel maatregelen, zoals het dragen van een mondkapje, nog steeds “dringend aangeraden” maar niet verplicht omdat de privacy-maffia in Nederland er vele wetten heeft doorgedrukt die het onmogelijk maken om dit soort zaken te verplichten.

Het wrange van de hele zaak is dat veel bedrijven (met name restaurants) die hun zaakjes op zich goed op orde hadden nu de dupe worden van die betweters waarvan er in ons land dus veel meer rondlopen dan ik had gedacht. Mensen met het IQ en de herseninhoud van een eierdopje, die geen kranten meer lezen (laat staan boeken) en die alles wat op het Internet aan vuiligheid wordt gespuid voor waarheid aannemen. Wat dit allemaal gaat opleveren voor de economie laat zich raden, het ziet er naar uit dat ons een regelrechte economische crisis boven het hoofd hangt.

En dat allemaal omdat “men” zonodig moet feesten en op vakantie gaan. Daar hebben we tenslotte “recht op”….

Beschuitje met jam…

Vandaag was het weer een “oppasdag” dus Gijsje werd vanmorgen vroeg door Martin gebracht. Ze had nog geen ontbijt gehad omdat ze aan de late kant wakker was geworden maar dat was uiteraard voor Oma geen probleem. Riet maakte een paar beschuitjes klaar met bosbessenjam en dat die gewaardeerd werden is wel te zien op de bijgaande foto…

Zelf zit ik inmiddels al weer een paar dagen in mijn shift en ik heb alweer een gesprek gehad met een aantal mensen, waaronder mijn manager. Dat werd gezien de omstandigheden geen echt leuk gesprek en eigenlijk heb ik ook helemaal geen zin in dit soort gesprekken. Er is een beslissing genomen door het management en dan kun je wel eindeloos gaan zitten debatteren over het hoe en waarom maar dat is naar mijn mening volkomen zinloos want er verandert toch niks aan die beslissing.

Ik ben uiteraard al wel voorzichtig begonnen met het bekijken van mijn opties voor de toekomst, althans voor de periode van twee jaar die ik nog te gaan heb tot aan mijn pensionering, en veel zal daarbij afhangen van wat er binnen Shell gaat gebeuren begin volgend jaar….

Roeiers

Het weer knapt zowaar een beetje op in die zin dat het niet meer de hele dag regent. Er zijn nu meer en langere droge periodes, al blijft het nog steeds wel zwaar bewolkt waardoor het er ook midden op de dag somber uitziet. Er is op het kanaal achter ons huis dan ook geen parade van plezierbootjes zoals op mooie zonnige dagen. in de afgelopen dagen met erg slecht weer was er maar sporadisch een bootje te zien en het enige regelmatige verkeer op het water was de zandboot die onverschillig de omstandigheden drie keer per dag heen weer vaart.

Vandaag zag ik een niet erg gebruikelijk tafereel, een paar roeiboten van een roeivereniging hier in de buurt:

Herfstweer

Morgen begint zoals de zaken er inmiddels voorstaan mijn voorlaatste shift. Hierna heb ik nog een laatste shift in december en dan zit mijn job bij BGC er al weer op. Al met al werk ik toch al weer ruim meer dan twee jaar in deze job, al lijkt het veel korter omdat ook nu weer de tijd is omgevlogen.

Datzelfde gevoel heb ik bij al mijn buitenlandse jobs gehad: je tekent een contract voor een paar jaar en vooraf denk je hoe lang dat gaat duren maar achteraf blijkt iedere keer weer dat het om is voor je er erg in hebt. Het lijkt pas kort geleden dat Riet en ik naar Kuala Lumpur vertrokken voor wat toen een drie-jarig verblijf in Maleisië leek te worden, en dat is toch deze maand al weer tien jaar geleden…

Voor wat betreft het weer hoef ik er niet over in te zitten dat ik de komende vier weken weinig buiten zal komen want dat is de afgelopen dagen bar en boos. Het is een paar dagen geleden gaan regenen en dat doet het nog steeds en het lijkt wel zonder ophouden. Het is ook een stuk kouder dan een week geleden en het is eigenlijk bijna niet voor te stellen dat we twee weken geleden nog een paar dagen hadden met temperaturen van rond de dertig graden. De herfst is dus gearriveerd en het lijkt er niet op dat die van plan is nog plaats te gaan maken voor een mooie nazomer… 

De weersvoorspellingen hebben het al over een zeer strenge winter die we zullen gaan krijgen. Nou hebben ze dat de afgelopen jaren wel meer gedaan, vorig jaar nog zelfs, maar daar is tot nu toe erg weinig van terecht gekomen. Integendeel, de laatste winters waren zo mild dat het zelfs bijna niet heeft gevroren. Zelf kijk ik wel uit naar een strenge winter want ik hoop nog steeds dat ik een keer vanuit mijn tuin zo op het bevroren kanaal kan stappen. Mijn schaatsen liggen al klaar….

Werkzaamheden aan de overkant

Aan de overkant van het kanaal zijn de werkzaamheden voor het bouwrijp maken van de grond inmiddels in volle gang. De hele punt die begrenst wordt door het Oegstgeester Kanaal en de Vliet is op de schop en we horen de hele dag het geluid van de graafmachines en de af en aan rijdende vrachtwagens met zand.

Volgens de aankondigingen komen er op dit stuk woningen te staan in het luxere segment, twee-onder-een-kap woningen en helemaal achteraan een paar alleenstaande villa’s. Luxe is hier wel het juiste woord want de prijzen schijnen te beginnen bij zevenhonderdvijftig duizend euro…

Net acht de oranje graafmachine is te zien dat er een brede waterpartij is uitgegraven en helemaal rechts is de eerste aanleg al te zien van de toegangsweg naar het nieuwe gedeelte vanaf de Dijk die dus recht tegenover ons huis komt te lopen. Op het gedeelte links tegenover ons huis, het deel waar al een gedeelte van de nieuwe wijk is verrezen en wat grenst aan de rest van het dorp, is nog geen enkele activiteit geweest na egaliseren van de afgraving naast het parkje wat daar is aangelegd. We hadden eigenlijk verwacht dat ze daar eerst zouden gaan bouwen maar dat is dus blijkbaar toch niet het geval.

Toch nog een reünie

Bijna was het niet doorgegaan, het jaarlijkse etentje met mijn ouwe maten Wessel, Gijs en Nico, maar het is ondanks de nodige tegenslag toch gelukt.

Het grootste obstakel was natuurlijk de Corona-crisis die ervoor had gezorgd dat restaurants een tijd gesloten moesten worden en ook nu nog alleen onder strikte voorwaarden open zijn. Gelukkig zijn we maar met z’n vieren en met dat kleine aantal was het redelijk eenvoudig om na de vaststelling van een gezamenlijke datum iets af te spreken.

Onze eerste keuze was strandtent B.E.A.C.H. aan de Noord-Boulevard in Katwijk, niet alleen vanwege de ambiance maar ook omdat neef Niels daar tegenwoordig in de keuken staat. Stond moet ik nu zeggen, want vorige week vrijdag kwam vrij plotseling het bericht dat deze tent failliet was gegaan en afgelopen zondag voor het laatst open zou zijn. We moesten dus uitkijken naar een alternatief en dat werd al snel strandtent Surf & Beach. Daar hebben we een verleden want ooit toen we begonnen met dit jaarlijkse etentje heette die tent nog De Westerkim en was dat onze vaste stek. Niet helemaal toevallig gekozen, want toentertijd stond Maart, de broer van Gijs, daar in de keuken en die kon heerlijke sliptongetjes bakken.

In eerste instantie was ik niet zo heel erg ingenomen met Surf & Beach als tweede keuze. Niet alleen omdat er geen sliptongetjes meer op het menu staan maar ook omdat ik me deze tent herinner als een van de laatste oude strandtenten van Katwijk die tijdens dat mijn bezoek nodig aan een opknapbeurt toe was. Dat laatste bezoek was overigens een feest van onze vroegere vriendin Anneke, die op dat moment al heel ernstig ziek was maar nog een laatste keer haar verjaardag groots wilde vieren. Wij traden speciaal voor Anneke die avond voor het laatst op met een paar nummers als Bokkumband, als speciale verrassing voor Anneke die overigens amper een maand later overleed.

Vanavond werd ik aangenaam verrast want Surf & Beach was inderdaad opgeknapt, en hoe! Het is nu een prachtig strandrestaurant en ook het eten bleek (ondanks dat we dus geen sliptongetjes hadden) van uitstekende kwaliteit. Ook de bediening was super dus het werd daar een hele leuke avond, waarbij het eigenlijk hoogtepunt natuurlijk was dat we elkaar eindelijk weer eens zagen na meer dan een jaar. Omdat het nog redelijk vroeg was toen we het restaurant verlieten (vanwege de Corona-crisis moest je een “blok” tijd reserveren) deden we bij ons thuis nog een afzakkertje.

Tot volgend jaar maar weer, mannen! Azzewenetbelevemagge…

Vervelend bericht

De dagen kabbelen zo’n beetje voort vanwege de Corona-crisis tijdens deze verlofperiode. Logisch, want vanwege de maatregelen zit een buitenlandse vakantie er voorlopig niet in, een paar dagen weg in Nederland zien we vanwege de vele beperkingen ook niet zo zitten en zelfs in een dagje winkelen in bijvoorbeeld Haarlem of Den Haag hebben we geen zin.

Maar veel meer dan de Corona-crisis hield de situatie op mijn werk me de afgelopen weken bezig. De grote vraag was daarbij natuurlijk hoe het zou aflopen met mijn contract bij BGC en dat antwoord kreeg ik vanmorgen via een telefoontje van mijn baas. Zoals ik al had verwacht zit ik bij de groep van tweehonderd wiens contract vroegtijdig zal worden beëindigd en dat betekent dat binnenkort mijn Irakese avontuur er op zit.

Concreet houdt het in dat mij contract vanaf 1 november nog drie maanden doorloopt en wordt beëindigd per 1 februari. Op zich is dat maar drie en een halve maand eerder dan de eigenlijke contractdatum maar het betekent toch een korter verblijf bij BGC dan verwacht en uiteraard zit een eventuele terugkeer naar Irak (wat toch al heel twijfelachtig was geworden) er nu zeker niet meer in. Effectief keer ik dus per 1 februari terug naar Shell, al is natuurlijk de vraag wat ik daar zal aantreffen aangezien er een paar dagen geleden is aangekondigd dat er ook daar weer een grote reorganisatie zal gaan plaatsvinden met verlies van duizenden arbeidsplaatsen wereldwijd.

Dat de keuze niet op mij is gevallen verbaast me overigens niet, ik was er vanwege de aangegeven criteria al op voorbereid. Er is niet gekeken naar ervaring en expertise (wat zonder meer in mijn voordeel was uitgevallen) maar naar de lengte van het nog lopende contract en uiteraard de kosten. Mijn contract zou vanaf 1 februari zoals gezegd nog maar drie en een halve maand doorlopen terwijl mijn jonge collega Surya dan nog bijna twee jaar heeft te gaan. Bovendien komt hij uit India en samen met zijn jonge leeftijd betekent dat uiteraard dat hij veel minder verdient dan ik en dus voor het bedrijf veel goedkoper is. Zo simpel kan het zijn, maar het is niet anders.

Ik heb dus nog maar twee shifts te gaan in mijn huidige functie, en de eerste daarvan begint volgende week vrijdag. Daarna is het aftellen en zien wat de toekomst gaat brengen.