Vakantieplannen…

Hoewel er door de Corona-crisis waar maar geen eind aan lijkt te komen voorlopig geen kans is op een vakantie in het buitenland zijn we al wel een beetje aan het oriënteren. Riet heeft nog heel veel plannen maar aan de top van de ranglijst staat al een tijdje een tweede bezoek aan Australië. Toen we daar in 2017 voor het eerst zijn geweest heeft dit enorme land een grote indruk op ons gemaakt en eigenlijk hadden we toen al besloten dat we zeker nog een keer terug zouden keren als die mogelijkheid er zou zijn.

Een paar weken geleden was er een documentaire op de tv over een spoorlijn in Australië die van Darwin in het uiterste noorden helemaal naar Adelaide in het zuiden liep. We kregen de smaak helemaal te pakken en ook omdat we al eerder naar treinreizen hadden gekeken leek dit wel iets voor ons verlanglijstje. 

Toen ik vorige week een advertentie zag van een reisbureau met een reisgids over Australië viel mijn oog meteen op een artikel over die treinreis, “The Gant”, en er stond ook nog een artikel in de gids over de reis die wij in 2017 hadden gemaakt van Cairns naar Sydney. Ik bestelde meteen de reisgids om ideeën op te doen en uiteraard voor meer informatie over “The Gant”.

Nou, de gezochte informatie was er. Het artikel over “The Gant” deed onze interesse alleen nog maar toenemen maar er was toch ook wel een beetje een tegenvaller want de treinreis (die overigens maar vier dagen duurt) kost niet minder dan 1850 euro per persoon. En dat is toch wel even slikken…

Nieuws van de overburen

Aan de overkant van de Bankijkerweg ligt recht tegenover ons huis het bedrijf van Heemskerk Fresh & Easy, een enorm bedrijf wat gesneden groente levert aan onder andere supermarkten en hotelketens in binnen- en buitenland. Dit mag denk ik wel tot een van de succesvolste bedrijven in Rijnsburg en omstreken worden genoemd, en de zaken gaan zo goed dat er al een tijdje wordt gezocht naar de mogelijkheid van uitbreiding.

Toen we pas naar de Bankijkerweg waren verhuisd kregen wij en alle andere buren van Heemskerk een uitnodiging om het bedrijf eens te komen bekijken, wat we uiteraard maar wat graag hebben gedaan. We hoorden toen al dat er gezocht werd naar een tweede locatie die niet alleen de bedrijfscapaciteit zou verhogen maar die ook om een backup te hebben voor het geval er zich een calamiteit zou voordoen op een van beide locaties.

Waar er eerst nog gezocht werd naar een locatie elders in het land deed zich opeens een unieke mogelijkheid voor toen het naastgelegen perceel, waar een bedrijf in verpakkingsmaterialen was gevestigd, beschikbaar kwam. Heemskerk heeft daar de afgelopen maanden een nieuwe fabriekshal laten bouwen en beschikt nu dus over negenduizend vierkante meter extra capaciteit.

Als een goeie buur informeerde Heemskerk ons als naaste buren voortdurend over de voortgang van de bouw en over mogelijk overlast gedurende perioden van de bouw, en dat werd in ieder geval door ons zeer gewaardeerd. Gisteren viel er een kaart in de bus met een luchtfoto van de nieuwe situatie die aangeeft dat dit prachtige bedrijf klaar is voor een nog grotere toekomst.

Alleen moet ik toch wel even een kleine opmerking plaatsen, want op het dak staat een kleine tikfout. Er staat een grote rode pijl in de richting van Schiphol met de melding “Schiphol 15 Mile”. Het moet in correct Engels “Miles” zijn, dus met een “s” aan het eind omdat het meervoud is. Een kleinigheid, maar ja, ik ben nou eenmaal een pietje precies in dat soort dingen… 

Lang verwachte dag

Het was eindelijk zover. De dag waar ik heel veel aan heb gedacht, eigenlijk al sinds ik op school leerde wat “AOW” en “pensioen” betekende, is vandaag aangebroken: mijn 65e verjaardag. Een dag die een mijlpaal had moeten zijn in mijn leven en die dat door de gewijzigde omstandigheden dus niet meer is. Want dit is niet meer de dag waarop mijn AOW ingaat, en ook niet mijn pensioen.

Door de gewijzigde wetgeving op dat punt is het bereiken van de 65-jarige leeftijd dus in feite helemaal geen mijlpaal meer, maar gek genoeg voelt het nog wel zo aan. Het is tenslotte pas van de laatste jaren dat dat is verandert, en omdat dit toch een dag is waar ik jarenlang naar heb uitgekeken, of tegenop heb gezien, voelt het toch wel degelijk als een bijzondere dag. Een dag die je groots zou moeten vieren…

Jammer genoeg zorgen de omstandigheden rond het Corona-virus ervoor dat we deze bijzondere verjaardag niet op een bijzondere manier kunnen vieren. Behalve twee aparte visites van onze zoons, een bezoek aan mijn moeder en een bezoek van vriendin Anja (hartstikke leuk!) was er weinig feestelijks van de dag te maken. In ieder geval niet wat we anders van plan waren geweest.

Gelukkig waren er wel de gelukwensen van de familie via WhatsApp, een paar kaarten en een pakketje met een verjaardagscadeautje, en dat maakte veel goed. En met alle cadeaus die ik heb gekregen vind ik dat ik toch wel goed ben bedacht.

En aan het eind van de dag was er nog een verrassing van Riet die speciaal voor mijn verjaardag Spaghetti Bolognese had gemaakt. Martin, Sandra en Gijsje bleven eten en dus werd het zo toch nog een beetje feestelijk.

Solliciteren…

Vandaag is de interne sollicitatie-ronde begonnen die het gevolg is van de grote reorganisatie die “Reshape” wordt genoemd. Zoals gewoonlijk is het weer hetzelfde liedje, er moet ernstig bezuinigd worden en “efficiënter” gewerkt, hetgeen synoniem is voor het reduceren van het aantal arbeidsplaatsen. Met andere woorden, de bedrijfsstructuur gaat “compleet” veranderen, met als gevolg allemaal “nieuwe” functies en iedereen wordt geacht op die functies te solliciteren want alle oude banen gaan vervallen.

Ik heb lang gehoopt dat ik de dans zou ontspringen want er was me in december een baan beloofd waarop ik weliswaar ook zou moeten solliciteren maar waarvoor ik de enige kandidaat zou zijn en die baan zou geen onderdeel uitmaken van de huidige grote sollicitatie-ronde. Helaas is dat niet doorgegaan, de baan kon niet tijdig in de interne vacaturebank worden geplaatst en waarschijnlijk is het ook door Personeelszaken tegengehouden vanwege de aankomende reorganisatie.

Ook in de op dit moment beschikbare banenpool zit die nieuwe baan (nog) niet dus ik kan er ook niet op solliciteren. En dat betekent dat ik net als een paar duizend anderen deze week zal moeten solliciteren op wat er wel in de banenpool beschikbaar is want wachten op de aangeboden baan is me te onzeker. Tenslotte weet ik helemaal niet op dit moment of die baan er nog wel komt want ook dat wordt bepaald door de eisen van “de nieuwe organisatie”.

Iedereen mag op maximaal vijf functies solliciteren en eind mei wordt dan bekend of een van je sollicitaties succesvol was. Interviews komen er niet, het is dus gewoon afwachten of je gekozen bent of niet. Ik heb met veel pijn en moeite vijf functies gevonden waar ik op heb gesolliciteerd: twee banen die me erg leuk lijken, twee die interessant zijn en een die ik wel kan maar waar ik eigenlijk geen zin in heb.

De keuze was moeilijk want er was weinig aanbod in mijn vakgebied. Dat lag absoluut niet aan het feit dat er geen werk in die hoek is, integendeel zelfs, maar het schijnt dat de afdeling Personeelszaken “overwerkt” is door de grote veranderingen en ze hebben geen kans gezien om alle benodigde banen op tijd in de vacaturebank te krijgen. Daarom weten we nu al dat er eind juni nog een tweede ronde komt, en mocht ik dus nu buiten de boot vallen dan heb ik eind juni een tweede kans.

En misschien wordt in de tussentijd die beloofde baan nog wat, want ik heb nog steeds niet gehoord dat dat niet doorgaat…

Spijkerjas voor Gijsje

Onze kleindochter Gijsje begint al een aantal uitgesproken voorkeuren te krijgen. Zo is haar lievelingskleur roze en haar favoriete dier de eenhoorn. Toen ik een tijdje geleden weer eens op de site van AliExpress zat te bladeren viel mijn oog op een spijkerjasje met op het rugpand een afbeelding van een eenhoorn, dus ik twijfelde niet lang en plaatste meteen een bestelling. Zoals alles bij AliExpress hoefde ik het voor de prijs niet te laten want het jasje koste geloof ik iets van elf euro en het werd voor dat geld ook nog een gratis bezorgd. De levertijd was wel twee  maanden maar dat weet je als je iets bij AliExpress besteld.

Eergisteren kwam het jasje aan en even was er twijfel over de maat. Dat was bij het bestellen al een dingetje geweest want de leeftijdcategorie was drie tot zes jaar maar er waren vier maten aangegeven met de vreemde aanduidingen T3 tot en met T6. Ik ging er voor het gemak maar vanuit dat dat overeenkwam met de leeftijden en bestelde dus een maatje T4.

Toen het jasje uit de verpakking kwam was er toch even de twijfel of het niet te klein zou zijn. Had ook geen punt geweest want we hebben inmiddels nog meer kleine neefjes en nichtjes maar het zou dan natuurlijk jammer zijn voor Gijsje.

Vandaag was ze bij ons en wat denk je, precies pas! En Gijsje natuurlijk helemaal gelukkig met haar eenhoorn-jas, want het zal haar een zorg zijn dat er een dikke spelfout staat in de spreuk onder de afbeelding.

Het Engelse woord is natuurlijk “Believe” en niet “Belive”…

Het heien is begonnen

De werkzaamheden aan de overkant van het kanaal likken nu in volle gang. De hei-werkzaamheden zijn inmiddels begonnen en dat is geen onverdeeld genoegen want het begint ’s morgens klokslag om zeven uur. Het gaat met name in de ochtend constant door en dat heb ik in zoverre last van dat mijn werkkamer aan de achterkant van ons huis is en het heien vindt dus daar vrijwel recht tegenover plaats.

Een raam open zetten is er dus even niet bij want dan vergaat horen en zien en dat is met name lastig als ik in een telefonische vergadering zit. Ik heb me zelfs met gesloten raam al een paar keer moeten verontschuldigen voor de achtergrondgeluiden. Gelukkig gaat het niet de hele dag door, ’s middags valt het over het algemeen wel mee, en het heien duurt gelukkig maar een paar weken.

Afgezien daarvan zullen we nog wel geruime tijd overlast hebben van de bouwwerkzaamheden want een kennisje van Riet die er een huis heeft gekocht heeft verteld dat de verwachte oplevering pas halverwege volgend jaar is en een ander kennisje die er een appartement heeft gekocht heeft te horen gekregen dat de oplevering pas december volgend jaar zal zijn. En aan die appartementen zijn ze nog niet eens begonnen, sterker nog, de grond daarvoor is nog niet eens bouwrijp gemaakt.

Het meest benieuwd zijn we toch wel wat de bebouwing aan de overkant voor effect zal hebben voor ons uitzicht. Op zich zal het voor ons wel meevallen want de huizen komen toch wel een flink eind weg te staan en direct tegenover ons huis ligt die toegangsweg naar de nieuwe wijk en dat betekent dat er recht tegenover ons geen bebouwing komt.

Het appartementen-complex zal wel degelijk een flink stuk uitzicht weg gaan nemen want dat komt dicht tegen het kanaal aan te staan. Voor ons is het even afwachten waar het precies komt te staan en in hoeverre wij er “last” van gaan krijgen. Zoals het er nu naar uitziet komt het van ons huis uit gezien een stuk naar rechts te staan en dus achter ons schuurtje. We raken dus waarschijnlijk alleen vanaf onze bovenverdiepingen het uitzicht op het dorp kwijt. Alhoewel, we zien nu eigenlijk ook al alleen de huizen van de wijk “De Horn”…

Werkzaamheden aan de overkant

De afgelopen dagen is de activiteit aan de overkant van het kanaal achter ons huis flink toegenomen. Er werd al een aantal maanden gewerkt aan het bouwrijp maken van de grond maar dat gebeurde met tussenpozen waarin er niks leek te gebeuren, maar nu lijkt het dan toch eindelijk menens te worden.

Er zijn zware machines, waaronder een hei-machine, aangerukt en er is een begin gemaakt met de weg die vanaf de dijk langs het kanaal komt te liggen die het gebied zou moeten ontsluiten voor verkeer. Een tijd geleden is het traject waar de weg moet komen te liggen al geëgaliseerd maar ze zijn nu dan toch eindelijk begonnen met het bestraten.

In tegenstelling tot wat ik had verwacht komt er geen asfalt maar een geplaveide weg. En dat gaat tegenwoordig niet meer met stoere mannen die met rubber kappen over hun benen op de knieën steen voor steen aanleggen, dat gaat met een machine ter breedte van de weg waar stenen in worden gekiept door een bulldozer en die dan rij voor rij de stenen aanlegt.

Het schiet dus lekker op maar ook hier gaat het aanleggen gefragmenteerd. Na het eerste stuk werd er een dag niks gedaan en ging het pas na twee dagen weer verder. Persoonlijk snap ik dat niet maar dat is met wel meer dingen als ik zo naar de werkzaamheden kijk..

Mogelijke vulkaanuitbarsting vlakbij Manila

Toen we eind 2011 in Manila gingen wonen wisten we dat we in de nabijheid gingen wonen van minstens drie nog aktieve vulkanen. Het verst weg van ons lag de vulkaan Mayon, helemaal in het zuid-oosten van het eiland Luzon waarop ook Manila ligt, dichterbij ten noorden van Manila lag Mount Pinatubo die in 1992 nog zorgde voor de op een na grootste vulkaanuitbarsting van de vorige eeuw, en op minder dan een uur rijden ten zuiden van waar wij woonden lag Mount Taal (spreek uit: Ta-al).

Deze Mount Taal barstte volgens onze Filipijnse vrienden zo iedere tien jaar wel een keer uit en toen wij vroegen wanneer de laatste keer was geweest zien ze, “Oh, zo’n tien jaar geleden”… We waren dus voorbereid op een eventuele uitbarsting van deze vulkaan in de vier jaar dat wij in Manila hebben gewoond maar er gebeurde niets. We hebben zelfs een keer toen Robin op bezoek was bij ons een tochtje gemaakt naar de vulkaan die gelegen is midden in het meer van Tagaytay en we zijn toen ook op de top van de krater geweest.

De foto hierboven heb ik gemaakt vanaf de rand van de krater en je ziet het kratermeer waarin op verscheidene plekken het water borrelde om aan te geven dat de vulkaan wel degelijk nog actief was. Als je op de foto klikt kun je deze zien op ware grootte. Je kunt overigens een verslag van ons bezoek vinden in de blog van 18 maart 2012 of door te klikken op deze link

Vandaag las ik in de krant dat Mount Taal, de tweede meest actieve vulkaan van het land, op het punt van uitbarsten staat en dat de omgeving al is geëvacueerd. Op 12 januari van het vorig jaar werd de vulkaan actief en op 19 maart werd er alarm geslagen toen de vulkaan vulkanische as en gassen begon te spuwen. Er werd toen al meteen begonnen met evacuaties van de dichtstbij gelegen woongebieden, meest vissersdropjes op het eiland zelf en aan het meer, maar er werd nog geen grootscheepse evacuatie uitgevoerd.

Gedurende het afgelopen jaar werd de vulkaan nauwkeurig in de gaten gehouden maar in de laatste weken begon de activiteit pas echt toe te nemen. Er werden bijna zevenhonderd kleine vulkanische bevingen geregistreerd sinds begin februari, waarvan bijna dertig in de afgelopen twee dagen. De hele omgeving houdt nu de adem in want volgens de experts is een uitbarsting nog slechts een kwestie van tijd.

Een rampenplan ligt gelukkig altijd klaar want het gebied rond de vulkaan is nu eenmaal een permanent risico-gebied. En toeristische tochtjes zoals wij die toen hebben gemaakt zitten er dus voorlopig niet meer in…

Nieuw keukenraam

Een merkwaardig aspect aan ons huis is dat onze keuken, gelegen aan de voorkant van ons huis, geen raam had wat open kon. Eigenlijk was de reden daarvoor het merkwaardige, het was namelijk een eis van onze overbuurman dat de huizen recht tegenover zijn bedrijf geen keukenraam zouden krijgen wat open kon in verband met mogelijke klachten over geluidsoverlast. Dit moet ik waarschijnlijk even uitleggen, het zit als volgt.

Recht tegenover ons huis ligt aan de overkant van de Bankijkerweg een groot bedrijf wat gesneden groente en fruit levert aan bedrijven en instellingen. Dit bedrijf heeft een enorme fabriekshal aan de overkant waar op zich vrijwel geen geluid vandaan komt maar er is wel heel veel verkeer van af en aan rijdende grote vrachtwagens die de producten van het bedrijf leveren door heel Nederland en ook het buitenland. Dat gaat de hele dag en nacht door, ook in het weekend, maar door de prima geluidsisolatie van de huizen waar ook wij wonen levert dat nauwelijks geluidshinder op.

Dat zou natuurlijk anders kunnen zijn als, volgens het bedrijf, de huizen aan de overkant openslaande ramen zouden hebben aan de kant van de weg, want dan zou het geluid uiteraard wel tot in de woningen doordringen. En aangezien er altijd wel mensen zullen zijn die daar dan over gaan klagen (denk maar aan mensen die vlak bij Schiphol gaan wonen en vervolgens gaan klagen over geluidsoverlast van de vliegtuigen), heeft het bedrijf voor de bouw van de woningen bedongen dat er in de koopcontracten een clausule zou komen dat er niet geklaagd mocht worden over het geluid van de vrachtwagens en dat de huizen gebouwd zouden worden met keukenramen die niet open konden.

Het staat de bewoners wel vrij om dat na de oplevering op eigen verantwoordelijkheid te veranderen, en wij liepen net als sommige buren al een tijdje rond met plannen om het dichte keukenraam te vervangen door een raam wat wel open gezet kan worden. Onze buurman Peter heeft connecties in de bouw en die vertelde ons een maand of wat geleden dat hij offertes had aangevraagd voor een openslaand keukenraam en vroeg of wij ook geïnteresseerd waren. Dat waren we zeker, en dankzij Peter werd een betrouwbare timmerman gevonden die de klus tegen een redelijke prijs wilde doen.

De voorgeschiedenis is veel langer dan de klus zelf want vanmiddag zette de timmerman het nieuwe raam er in amper anderhalf uur in. En daarmee is een grote wens van Riet, die al zo lang als we hier wonen van mening is dat de keuken fatsoenlijk gelucht moet kunnen worden door een raam open te zetten, in vervulling gegaan.

Voor mij levert het nog wat werk op want het raam is afgeleverd in de grondverf. Een schilderklusje voor mij dus het komende weekend…

Werk update

De maand februari is al weer om en dat betekent dat mijn eerste werkmaand in Nederland er ook al weer op zit. Ik werk nog steeds in de tijdelijke baan die ik heb gekregen en ben nog steeds in afwachting van een permanente job. Van de baan die me in december is aangeboden heb ik tot nu toe nog steeds niets gehoord, anders dan dat het wachten is op het plaatsen van de officiële vacature door Personeelszaken.

De afgelopen week heb ik gehoord dat de kans is verkeken om die vacature geplaatst te krijgen voordat alle vacatures worden bevroren vanwege de komende reorganisatie. Personeelszaken heeft het door diezelfde reorganisatie op dit moment ontzettend druk en daarnaast is er waarschijnlijk besloten om deze vacature niet te plaatsen omdat eerst gekeken moet worden of deze vacature wel past in het plaatje van die reorganisatie.

Dat is voor mij een teleurstelling want het betekent dat ik de grote sollicitatieronde die eind deze maand moet gaan plaatsvinden niet meer kan ontlopen. Er zullen dan vele duizenden mensen in het bedrijf moeten solliciteren naar een van de “nieuwe” banen en dat is in feite een loterij want er zullen veel minder banen zijn dan sollicitanten.

Ik maak natuurlijk nog steeds een goede kans als de mij aangeboden baan inderdaad onderdeel uitmaakt van het totale banenpakket wat wordt aangeboden maar dat weet ik op dit moment dus nog niet. Gelukkig heb ik ook nog wat positief nieuws gekregen van mijn huidige manager want die ziet voor mij mogelijkheden voor een baan in de afdeling waar ik nu tijdelijk voor werk. Die afdeling zit in feite te springen om mensen en blijkbaar heb ik de eerste maand toch een goeie indruk kunnen maken dus wie weet zit er daar iets voor me bij.

Al met al wordt het een spannende maand, en niet alleen voor mij maar voor heel veel van mijn collega’s…