Gijsje komt logeren

Dit weekend hadden we een bijzondere logee, onze kleindochter Gijsje. Haar ouders waren een weekendje weg en Gijsje kwam daarom bij ons logeren. Gistermiddag werd ze rond het middaguur bij ons afgezet en vandaag werd ze rond dezelfde tijd weer opgehaald. Ze was wat onwennig in het begin maar uiteindelijk is alles prima gegaan, ze heeft goed geslapen en ze sloeg vanmorgen een dijk van een ontbijt naar binnen (dit laatste tot grote verbazing van haar ouders toen ze dit hoorden). Gistermiddag heeft Gijsje Oma geholpen in de tuin en Opa heeft haar hoofdzakelijk bezig gehouden met voorlezen. Dat is een dankbaar klusje want Gijsje is dol op voorlezen.

Het weer was zowel gisteren als vandaag schitterend en toen Gijsje door haar ouders was opgehaald hebben Riet en ik de rest van de middag in de tuin doorgebracht. We hebben heerlijk gezeten op het terras bij het kanaal, en dat was pas voor het eerst dit jaar! het was dan ook bijna niet voor te stellen dat het vorige week nog schrikbarend koud was en we alleen met dikke jassen aan naar buiten gingen…

Extra boekenplank

Er hangt boven mijn bureau al een boekenplank (een Lack van Ikea, als je het precies wilt weten) maar er is nog best wel ruimte voor een extra plank. Die ruimte heb ik tot nu toe nog niet echt nodig gehad maar omdat ik steeds meer dingetjes krijg die ik wel wil uitstallen was ik al aan het zoeken naar een extra plank. Tenslotte moet ik al die huisjes van mini-Lego ergens kwijt, nietwaar.

Nou ja, zoeken is het woord natuurlijk niet want het voordeel van het kopen van attributen bij Ikea is dat je exact hetzelfde attribuut daar nog jaren kunt verkrijgen. Dat wilde ik nu ook doen maar er was een probleem omdat tot voor kort de winkels, en dus ook Ikea, gesloten waren. Het gewenste artikel kon weliswaar worden thuisbezorgd maar daarvoor rekent Ikea dus de hoofdprijs: zelfs voor een artikel wat amper twee tientjes kost rekenen ze niet minder dan 48 euro bezorgkosten.

Inmiddels zijn de winkels weer open en eigenlijk wilde ik gewoon een keer naar Ikea om de gewenste plank ter plekke aan te schaffen. Maar ik had al gehoord dat de Nederlanders zich als uitgehongerde roofdieren bij Ikea naar binnen persten (“want nu mag het weer!”) en het idee om daar tussen te lopen trok me niet erg aan. Een alternatieve plank leek me ook geen goed plan omdat ik wel twee dezelfde planken boven mijn bureau wil hebben, dus ik koos voor het enige nog openstaande alternatief: bij Ikea online bestellen en zelf afhalen.

Op die manier hoef je niet de winkel in maar kun je je gewoon melden bij een afhaalbalie. Hoewel ook dat om niet helemaal duidelijk redenen ook extra geld kost is het bedrag daarvoor (iets van drie euro) nog te overzien dus toog ik afgelopen donderdag naar de Ikea vestiging in Haarlem en haalde daar mijn tweede Lack op. Het parkeerterrein stond overigens inderdaad bomvol en mijn keuze was dus toch wel de beste geweest…

Gistermiddag heb ik de plank opgehangen en het voorlopig resultaat (er gaat nog wel wat met objecten geschoven worden denk ik) ziet er zo uit:

In groei en bloei

Het eerste wat ik vanmorgen heb gedaan nadat ik mijn werk-laptop had opgestart was inloggen in het systeem van Personeelszaken waar zoals het mailtje van gisteren al had aangekondigd de aanbieding stond voor mijn nieuwe baan. Er werd nog wel de mogelijkheid geboden om via een button de aanbieding af te wijzen maar uiteraard heb ik op de andere button geklikt waarmee ik het aanbod nu officieel heb geaccepteerd.

Nu kon ik ook eindelijk een paar collega’s op de hoogte brengen van mijn nieuwe situatie, en met name natuurlijk mijn huidige baas. Mogelijk zal ik nu eerder dan gepland stoppen met de tijdelijke job die ik nu vervul, dus het lijkt me niet meer dan netjes dat ik dat even meld. Tenslotte was ik heel blij met het aanbod voor de tijdelijke job en ik weet dat mijn huidige baas me ook graag had willen houden maar dat gaat dus niet door. Desalniettemin feliciteerde hij me van harte, en ik heb beloofd dat ik de resterende tijd in ieder geval nog zoveel mogelijk nuttig werk voor hem zal proberen te doen.

De vele regen van de laatste tijd is dan voor ons wel vervelend, de bloemen en planten (en zeker niet in de laatste plaats het gras) in onze tuin denken daar heel anders over. Het gevolg van al dat hemelwater is ook duidelijk zichtbaar want alles groeit tegen de klippen op. Riet is erg druk met de tuin tussen de regenbuien door maar kijkt toch vol trots naar het resultaat wat er zeker zijn mag: alles staat er prachtig bij.

Ook in de serre staat het op dit moment vol met plantenbakken met van alles wat groeit en bloeit, mede dankzij de “moestuintjes” van Albert Heijn. Alles lijkt het prima te doen en het schiet de potgrond uit.

Zelfs de sinaasappelplant doet mee in de feestvreugde want die bloeit en zit dus tot onze verbazing vol met bloemetjes. Het enige wat eigenlijk een beetje achter blijft zijn de platanen bij het terras aan de kanaalkant, daar beginnen nu pas voorzichtig de eerste knoppen in te komen.

Dat werd tijd, want mocht het dan toch nog zomer worden (en daar ziet het met de huidige temperaturen en de voorspellingen nog steeds niet naar uit) dan willen we wel in de schaduw kunnen zitten…

Ondergaande zon

In het gesprek wat ik vorige week heb gehad met mijn toekomstige baas heb ik verbaal het aanbod voor de nieuwe job geaccepteerd en dat betekent dat de boel in beweging is gezet om het aanbod te formaliseren. Vandaag kreeg ik een mailtje van Personeelszaken met daarin de mededeling dat ik het aanbod formeel kon gaan accepteren in het geautomatiseerde systeem. Vandaag is het Tweede Pinksterdag en weer ik dus niet, maar het eerste wat ik morgenochtend uiteraard ga doen is het aanbod accepteren.

Na de overvloedige regenval van de laatste dagen of zeg maar gerust weken, was er vandaag aan het eind van de dag een opklaring die zorgde voor een mooie zonsondergang. Riet kwam me speciaal attenderen op de mooie lichtval van de ondergaande zon op de in aanbouw zijnde huizen aan de overkant, en dat leverde de volgende plaatjes op:

Pensioen uitgesteld…

Het waren spannende weken voor niet alleen mijzelf maar ook voor de vele andere collega’s die net al ik vanwege de reorganisatie intern op een nieuwe baan moesten solliciteren. Nou ja, technisch gesproken moet ik natuurlijk solliciteren omdat mijn contract in Irak erop zit maar ik moet noodgedwongen in hetzelfde proces mee.

Omdat de reorganisatie een verlies van heel wat arbeidsplaatsen tot gevolg heeft is het aantal beschikbare banen veel minder dan het aantal gegadigden, zelfs als de vrijwillig vertrekkende collega’s niet worden meegerekend. Zelf heb ik op vijf banen gesolliciteerd (het maximale aantal per persoon) maar ik had ook mijn gedachten al laten gaan over de mogelijkheid dat ik geen baan meer zou krijgen. Mijn kennis en ervaring zouden geen beletsel vormen gezien de hoeveelheid werk in mijn vakgebied, maar mijn leeftijd des te meer. Ik had al ontdekt dat achter mijn naam in het systeem de aanduiding “65+” stond en dat deed me vermoeden dat ik wel eens (overigens wel met een royale vergoeding gezien mijn dienstjaren) met vervroegd pensioen zou kunnen gaan.

Ik heb er veel over nagedacht de laatste weken en ik had er in principe vrede mee. Ik heb nog weliswaar drie jaar tot mijn pensioen met 68 jaar, maar mijn formele AOW-leeftijd is 66 jaar en zeven maanden en dat is dus volgend jaar oktober. Kortom, de omstandigheden voor het scoren van een nieuwe job in het bedrijf leken niet optimaal maar het alternatief was inmiddels voor mij acceptabel, ik had me voorgenomen dat ik ermee kan leven.

Deze week zouden alle sollicitanten te horen krijgen of ze succesvol zijn geweest met een van hun sollicitaties en welke job dat was geworden. Gisteren kreeg ik via mijn email een uitnodiging voor een kort gesprek met een collega die ik nog ken van heel lang geleden, toen ik nog in Rotterdam was gestationeerd (dertig jaar geleden dus). We hadden elkaar nog incidenteel gesproken, de laatste keer toen ik in Manila werkte, maar verder hadden we weinig contact. De uitnodiging vermeldde echter dat het over de reorganisatie ging dus ik werd nieuwsgierig maar zonder specifieke verwachtingen.

Vanmorgen was het gesprek en tot mijn grote verbazing bood hij me een baan aan in zijn team. Ik was als eerste kandidaat geselecteerd voor een van de functies waarop ik had gesolliciteerd en hij vroeg of ik bereid was de functie te aanvaarden. En als extraatje deelde hij ook mee dat de functie voor mij gekoppeld zou zijn aan een promotie! Uiteraard accepteerde ik de functie meteen, en dat betekent dat ik voor de komende, of liever gezegd resterende jaren tot aan mijn pensioen een baan heb. Volgende week wordt het papierwerk geregeld en daarna is het nog even afwachten wanneer ik effectief in Rijswijk ga beginnen (in afwachting natuurlijk van de Corona-maatregelen).

Niet te geloven, vijfenzestig jaar en ik krijg gewoon weer een baan aangeboden. Mijn vroegtijdig pensioen is dus van de baan maar ik ben er blij mee. Riet ook want die had duidelijk nog wat moeite met het feit dat ik misschien binnenkort de hele dag thuis zou zijn…

Het heien is klaar

Nadat de heimachine aan de overkant woensdag van zeven uur ’s morgens tot vijf uur ’s middags aan het stampen is geweest was de klus daarmee blijkbaar geklaard. Gisteren was het Hemelvaartsdag en gebeurde er dus niets maar vanmorgen vroeg werd de heimachine voor zover nodig ontmanteld en op een vrachtwagen weggereden.

Wij, en waarschijnlijk vele van onze medebewoners aan de Bankijkerweg, slaakten een zucht van verlichting…

Geocaching

Een tijdje geleden werden we door Robin en Astrid geïntroduceerd in een fenomeen waar we tot dan toe nog nooit van hadden gehoord: Geocaching. Geocaching is een wereldwijd opgezette zoektocht waarbij je op basis van GPS coördinaten op zoek gaat naar “Geocaches”. Een Geocache is een verstopt object voorzien van een notitieboekje waarop je je naam en de datum kunt vermelden als je het object hebt gevonden. Deze Geocaches zijn over de hele wereld verstopt en er worden er dagelijks toegevoegd.

Voor deze deze zoektocht heb je in feite niet meer nodig dan je mobiele telefoon waarop een Geocache App is geïnstalleerd en een pen. Via de App kun je op een kaart zien waar in jouw nabijheid Geocaches zijn verstopt en die kun je dan gaan zoeken. Sommige Caches vormen een route die je lopend, op de fiets of zelfs per auto kunt volgen, je kunt ook je eigen route opzetten en helemaal zelf het tempo bepalen. En het mooiste is dat de Caches zijn verstopt op vaak mooie en interessante plekken waar je anders niet zo gauw zou komen.

Vorige week vroegen Robin en Astrid of ik zin had om een keer mee te gaan en die uitnodiging accepteerde ik graag want ik wilde het wel eens meemaken. Vanmiddag vertrokken we met zijn drieën naar Hoofddorp waar we de auto op een industrieterrein parkeerden om can daaruit onze speurtocht te beginnen. We vonden al snel de eerste Caches die respectievelijk verstopt waren bij een informatiezuil, in een vijvertje, onder een bruggetje, onder een bankje en achter een boom.

Die laatste had Astrid al gevonden maar ze liet mij ook zoeken om te kijken of ik hem kon vinden. Dat lukte, en vanaf dat moment had ik eigenlijk de smaak te pakken, ik vond daarna helemaal zelf twee Caches. De speurtocht voerde van het industrieterrein een woonwijk in, en al met al waren we zo’n twee en een half uur onderweg. Astrid had een rugzak vol met spullen bij zich die van pas konden komen, want sommige Caches laten zich niet zo makkelijk grijpen. Zo gebruikte Robin voor de Cache in de vijver een soort uitschuifbare aanwijsstok met een magneet aan het uiteinde, en we hadden af en toe een pincet nodig om de notitieboekjes (meestal niet meer dan kleine rolletje papier) uit de gevonden objecten te halen.

Die objecten variëren overigens van speciale houdertjes tot lege Smint doosjes en glazen potjes, maar we vonden onder andere ook een uitgeholde kurk en een lege wegwerpaansteker als Caches. De laatste, bij een rijtjeshuis in de woonwijk, was het leukst. Er moest een slot met drie cijfers worden geopend om de Cache te vinden en daarvoor moesten drie puzzels worden opgelost. Het eerste cijfer zat op een kokertje in een buis die we met water moesten vullen zodat het kokertje boven kwam drijven (de fles met water kwam uit de rugzak van Astrid), Het tweede cijfer stond op een knikker die uit een doos moest worden gegoocheld (heel veel draaien) en het laatste cijfer was onderdeel van het huisnummer.

Ik heb een hele leuke middag gehad en ik heb ’s avonds de App op mijn iPhone geïnstalleerd…

Clematis over de schutting

Ondanks mijn eerdere bericht over de treurige weersvoorspellingen hebben we tussen de vele buien door af en toe nog wel wat zon en dan is het gelijk een stuk aangenamer, zij het dat het door de vaak straffe wind toch nog wel behoorlijk koud blijft. Uit de wind en in onze serre is het met een zonnetje prima uit te houden en met name in de serre is het zelfs vaak al heel aangenaam.

De vele regen is natuurlijk wel goed voor onze tuin en dat is te merken aan de nieuwe grasmat die er prachtig bij ligt. Het gras groeit zo goed dat het al een paar keer is gemaaid, en het ziet er dus naar uit dat het goed is geworteld. Een ander voordeel van de vele regen is natuurlijk dat we het nieuwe gras nauwelijks meer hoeven te sproeien, alleen de eerste paar dagen was dat nodig.

Riet is ook al begonnen met het herplanten van wat plekken in de tuin waar dooie planten zijn verwijderd. Er moet nog wel wat meer gebeuren, zoals het verwijderen van de paar kleine buxus-struikjes die we hebben want daarin zitten rupsen van de buxus-mot en die zijn helaas niet uit te roeien. Wel erg mooi is de clematis van de buren, die inmiddels in bloei staat en over onze schutting groeit. Dat leverde het bovenstaande mooie plaatje op.

Eerst vaccinatie voor Riet

Het heien aan de overkant ging tot twee dagen geleden met behoorlijke tussenposes en meestal alleen ’s morgens, maar sinds eergisteren wordt er flink de vaart in gezet. De linkerzijde van de bouwput waar het appartementen-complex moet verrijzen heeft alleen rondom heipalen en daartussen is een flink gat gegraven, waarschijnlijk voor een souterrain met schuurtjes. Het middengedeelte is een smalle strook maar daar gingen de palen er zo’n beetje één per vierkante meter in, en datzelfde zijn ze nu op het grote stuk aan de rechterzijde ook aan het doen.

We hadden misschien de verkeerde verwachting want wij dachten dat ze daar ook een souterrain zouden maken maar dat komt aan die kant blijkbaar niet. En dat merken we dus want sinds eergisteren gaat het hersenloze gedreun van de heimachine de hele dag door, van een paar seconden over zevenen tot een uur of half vijf. Zoals het er nu uitziet zijn ze nog pas op de helft van het rechterstuk dus dat wordt nog wel twee of drie dagen constant gedreun. Gelukkig is het morgen Hemelvaartsdag, hebben we tenminste een dagje rust…

Beter nieuws is er van het vaccinatie-front want Riet heeft vanmorgen haar eerste spuit gekregen. Zij kreeg het vaccin van Pfizer en ze moest daarvoor naar de Leeuwenhorst in Noordwijkerhout. Deze locatie had ze zelf gekozen want het alternatief was eerder maar dan helemaal in Zoetermeer of net als ik in Holiday Inn in Leiden (wat de dichtstbijzijnde priklocatie is) maar dan werd het weer een stuk later.

Net als ik heeft ze tot op dit moment geen enkele last, nog niet eens een zere arm. Over drie weken krijgt ze haar vervolgprik al maar dat komt omdat ze het vaccin van Pfizer heeft gekregen. Ik krijg mijn volgende prik pas begin juli maar dat komt omdat er bij Astra-Zeneca langer tijd tussen mag zitten. In ieder geval betekent dit goed nieuws want er werd gisteren al aangekondigd dat er voor gevaccineerden op korte termijn waarschijnlijk meer mogelijk zal zijn, met name op het gebied van reizen.

Regen, regen, regen…

Van lente-weer is nog niet veel te merken. De temperaturen liggen nog steeds structureel een paar graden lager dan normaal (vorige week was er in het oosten zelfs nog zowat nachtvorst) en het regent heel erg veel. We hebben dus nog niet veel gebruik kunnen maken van ons terras langs het kanaal en het ziet er als we de weersvoorspellingen mogen geloven niet naar uit dat dat binnenkort zal gaan gebeuren. De berichten geven  tenminste aan dat er nog steeds heel veel regen in aantocht is en het blijft koud voor de tijd van het jaar.

Af en toe levert zo’n regenlucht wel mooie beelden op zoals vandaag aan het begin van de avond:

Tweede Corona-Moederdag

Voor het tweede opeenvolgende jaar moesten we Moederdag anders vieren dan gebruikelijk omdat we nog steeds midden in de Corona-crisis zitten en er nog steeds restricties gelden. De regel is op dit moment dan wel maximaal twee bezoekers per persoon per dag maar daar kun je in principe natuurlijk met een Moederdag niet mee uit de voeten. Vandaar dus weer gespreid bezoek voor allebei de moeders.

Voor mijn moeder betekende dat een bezoekje op zaterdag in plaats van zondag omdat mijn oudste broer normaal gesproken altijd op zondag naar mijn moeder gaat. Omdat mijn jongste broer ook vandaag zou komen en de verwachting was dat dat ’s middags zou zijn gingen Riet en ik ’s morgens, met ons jaarlijkse cadeau: een plant voor buiten op de tuintafel.

Terwijl we aan een bakkie zaten kwam onverwachts mijn oudste broer binnen met zijn kleinzoon. We zien elkaar niet zo vaak dus we besloten de regels voor bezoek dan maar even op te rekken (tenslotte zijn mijn moeder en ik al gevaccineerd).

Maar even later werd er weer aangebeld en jawel, daar stonden mijn jongste broer met vrouw en kinderen voor de deur! Helaas betekende dat dat Riet en ik toch maar moesten vertrekken want anders zou het wel heel erg druk worden.

Jammer, want zo vaak zitten we als broers niet meer met zijn drieën in één kamer. Normaal gesproken gebeurt dat juist bij gelegenheden als deze maar door de omstandigheden kon dat dus deze keer niet zo zijn. Erg ongezellig, ons vroegtijdige vertrek, maar het is nog even niet anders en hopelijk is volgend jaar weer alles normaal.

Eerste huizen aan de overkant

Het gaat nu opeens hard met de bouw aan de overkant, dat wil zeggen het stuk aan de linkerkant van ons huis uit gezien. Gisteren werden de eerste kant en klare panelen afgeleverd en vandaag werden de contouren zichtbaar van de eerste huizen die daar gaan verrijzen.

Toch gaat het nog wel geruime tijd duren voordat het klaar is want we hebben via-via gehoord van iemand die er een huis heeft gekocht en die krijgt pas eind van dit jaar de sleutel. En dat is uiteraard als alles volgens plan verloopt en zoals wij uit ervaring weten valt dat nog wel eens tegen…

Met het appartementen-complex schuin tegenover ons aan de andere kant schiet het veel minder hard op. Het heien is nog steeds niet klaar en het lijkt erop alsof er verder alleen nog maar met grote hopen grond heen en weer wordt geschoven. Ook daarvan hebben we gehoord van iemand die er een appartement heeft gekocht, die krijgt de sleutel pas halverwege volgend jaar.