Maandelijks archief: december 2021

Oliebollen…

Geplaatst op door januari 5, 2022

Oudejaarsdag betekent oliebollen. We hebben er al een week of wat geleden een paar op maar vandaag is het pas echt oliebollendag. Helaas denkt ongeveer negenennegentig procent van de bevolking er net zo over, en ondanks dat heel veel mensen ze thuis zelf bakken moet je er normaal gesproken lang voor in de rij staan.

Hoewel er bij Welkoop (volgens eigen zeggen de beste zaak voor Dier en Tuin en werkkleding) bij ons aan de overkant ook al een paar weken een oliebollenkraam op het parkeerterrein staat wil Riet daar niks van weten. Oliebollen haal je bij de oliebollenkraam van Melle de Vries die al sinds mensenheugenis voor het vroegere Gemeentehuis aan de Kerkstraat staat in de weken voor Oudjaar. De naam Melle de Vries is een legende op oliebollen-gebied in Katwijk en Rijnsburg en het moet gezegd, ze zijn er altijd het lekkerst.

Zelfs het aanbod van onze buurman Peter, die ieder jaar zelf oliebollen bakt in zijn schuur, om ons van oliebollen te voorzien kon Riet niet weerhouden om toch in de rij te gaan staan voor de kraam van Melle de Vries. Na een eerste blik op de lange rij besloot ze eerst maar een bakje te gaan doen bij haar vriendin Jo die daar om de hoek woont, en pakweg een uurtje later besloten ze om samen toch maar in de rij te gaan staan. Ze moesten aansluiten vlak voor de deur van de Grote Kerk, op flinke afstand van de gebakkraam.

Na meer dan een uur hield Riet het voor gezien. Er waren in de tussentijd nog maar een paar mensen geholpen, simpelweg omdat er niet tegen de vraag aan te bakken viel en iedereen minstens dertig oliebollen wilde hebben. Ze belde haar zus Ans op die had gevraagd of Riet ook voor haar wilde inslaan, en toen die hoorde van de lange rij zei ze dat ze zwager Rico wel zou sturen. Ik kreeg spontaan een déjà vu toen ik dat hoorde want volgens mij was exact hetzelfde vorig jaar ook al gebeurd.

Toen Rico aan de beurt was waren de oliebollen op maar hij kon wel een bestelling plaatsen, om zes uur vanavond zouden de oliebollen klaar staan. Ondertussen waren wij even langs gegaan bij de buren om daar alvast een oliebolletje (of twee) mee te pikken, en buurvrouw Lies gaf ons toen we weer weggingen (zoals ik al had gehoopt) een schaal met tien oliebollen mee.

We hebben dus voor vanavond oliebollen, want die van Melle de Vries zijn weliswaar inmiddels opgehaald maar ze worden morgen pas bij ons thuis afgeleverd…

Snert

Geplaatst op door januari 5, 2022

Het is zolangzamerhand een jaarlijkse traditie aan het worden dat Riet voor Oud en Nieuw een pan met erwtensoep maakt. Ze heeft in de afgelopen jaren zelfs een flinke fanbase in de familie opgebouwd met haar snert, en ze heeft zelfs al vragen gekregen of het ook dit jaar weer ging gebeuren. Ze had gisteren alle benodigdheden binnen, en geloof me, dat is nog een heel karwei geweest. Dit jaar gaat er, in tegenstelling tot vorig jaar toen ze er geeneen kon bemachtigen, een hele knie van een varken in naast al het andere vlees, en het aanrecht ligt vol met alle groenten die erin gaan. Gisteren zijn de erwten al in de week gezet en vanmorgen is het echte werk begonnen.

Ik mocht deze keer ook meehelpen en ik kreeg de schone taak om de knolselderij te snijden. Iedereen die dat wel eens heeft gedaan weet wat een taaie klus dat is, de helaas te vroeg overleden Amerikaanse komiek John Pinette heeft knolselderij wel eens vermeld in een sketch. Hij zei dat je knolselderij, of turnips zoals ze in het Engels heten, alleen klaar kan maken door ze eerst een uur tegen beton te meppen om ze zachter te krijgen en ze vervolgens minstens acht uur te koken. Zijn conclusie was dat als het zo moeilijk was om het te bereiden, het simpelweg geen voedsel wilde zijn.

Hoe dan ook, ik slaagde erin om de knolselderij in blokjes te snijden en die zitten inmiddels in de soep die op dit moment op het gas staat te pruttelen. En ik heb nog een foutje gemaakt, want de hier geplaatste foto had ik ook in de familie-App gezet. Riet wilde gezien de Corona-maatregelen Nieuwjaarsdag bij ons in kleine kring vieren, maar of dat na het plaatsen van de foto nog gaat lukken…

Boosterprik

Geplaatst op door maart 9, 2022

Het is al weer een paar weken geleden dat onze regering, in navolging van vele landen die dat al eerder hadden besloten, tot de conclusie kwam dat een extra vaccinatie nodig was om het Corona-virus eronder te krijgen. Het was gebleken dat de werking van de vaccins langzaam afnam en dat bovendien de nieuwe varianten van het virus beter bestand bleken tegen bepaalde vaccins.

Het programma kwam maar langzaam op gang, er werd gestart op 19 november maar begin december stond het aantal gezette boosterprikken nog maar op iets van een kwart miljoen. Dit werd grotendeels veroorzaakt door een gebrek aan “prikkers” en prik-centra want veel plekken waren al weer ontmanteld, zoals hier in de buurt bijvoorbeeld die in Noordwijkerhout.

Er werden maatregelen aangekondigd, onder andere dat er geen zes maar nog maar drie maanden tussen de laatste vaccinatie en de booster hoefde te zitten. Dat had tot gevolg dat Riet en ik plotseling wel een afspraak konden maken en dat deden we dan ook. We probeerden online te boeken voor dezelfde dag en tijd op dezelfde locatie, maar dat bleek niet te gaan. Ik kreeg nog wel data aangeboden in de laatste week van december maar Riet kreeg alleen maar data begin januari. We gaven het dus maar op en ik boekte mezelf voor de 28e december, vandaag dus.

Daarvoor moest ik dan wel naar Rijswijk, want er waren weliswaar data beschikbaar maar niet één op een locatie hier in de buurt. Mij maakte dat niet veel uit want de Rijswijkse priklocatie was in de voormalige Broodfabriek, recht tegenover het kantoor waar ik normaal gesproken zou werken en pal naast de voormalige Shell kantoren van het Kesslerpark.

Aangekomen bij de Broodfabriek parkeerde ik om de hoek waar ruim plek was in tegenstelling tot het kleine parkeerterreintje voor de ingang, en toen ik naar de ingang wandelde begon het te regenen. Tot mijn schrik zag ik buiten bij de ingang zo’n zigzag-rij wachten om naar binnen te mogen, en ondertussen was het gaan stortregenen. Gelukkig had ik wel mijn regenjack aan maar ik had toch liever mijn paraplu gehad die, je raadt het al, nog in de auto lag. Gelukkig werd het al snel weer droog want het duurde ruim een kwartier voordat ik door de deur de hal in kon.

Eenmaal binnen verliep de procedure vlot, mijn papieren werden gecontroleerd voordat ik naar een soort van incheckbalie door kon lopen. Bij een van de loketten daar werd mijn rijbewijs gecheckt op mijn ID en er werd een vaccinatieformulier uitgeprint. Ik kon doorlopen naar de enorme prikruimte waar we in groepjes werden doorgeleid naar een soort van prikstraatjes. Daar kreeg ieder van het groepje een stoel (anderhalve meter uit elkaar geplaatst) waarna er een dame langskwam met een karretje waarop de vaccinaties al klaar lagen. Zo werd het hele rijtje snel en vakkundig afgewerkt en konden we weer op weg naar de uitgang. Onderweg daar naartoe kwam ik langs een paar tafels waar ik mijn gele vaccinatie-boekje kon laten bijwerken en zo stond ik na amper tien minuten binnen alweer buiten, waar het gelukkig nog steeds droog was.

De boosterprik zit er dus in en voor wat betreft bijverschijnselen geldt vooralsnog hetzelfde als voor de vorige twee prikken: niks, nakkes, nada. En de bijgaande foto kreeg ik van een maat uit Thailand…

Eerste Kerstdag met verrassingsmenu

Geplaatst op door januari 4, 2022

Eigenlijk besteden we de beide Kerstdagen al jaren op dezelfde manier: een dag met onze kinderen en tegenwoordig natuurlijk ook kleinkinderen, en een dag met de beide moeders. Dit jaar was het gebruikelijke Kerstdiner met kinderen en kleinkinderen op Eerste Kerstdag en dat was dus vandaag.

Vooraf had Riet al aangegeven dat ze niet veel zin had om twee dagen een Kerstdiner te koken. In het verleden losten we dat op door naar een restaurant te gaan maar dat was niet altijd een succes omdat Kerstdiners in restaurants meestal nogal rommelig verlopen en het eten is ook lang niet altijd even geweldig. Het idee was om bij een restaurant een Kerstdiner te bestellen en we gooiden dus de vraag in de groep of er suggesties waren. Die waren er genoeg maar de beste leek die van Robin die het Kerstdiner van Café De Buuren in Leiden voorstelde.

De bestelling werd geplaatst door Riet voor twee dozen met het “gewone” menu (één doos was voor twee personen) en een doos met het vegetarische menu voor Astrid en Sandra. Vanmiddag werden de dozen door Robin en Astrid opgehaald in Leiden en bij het open maken zag alles er prima uit, alleen vroegen we ons meteen af hoe we dit allemaal in vredesnaam op zouden moeten krijgen. Om even een idee te geven, bij het voorafje zat per persoon al een flink plukbrood met gezouten roomboter, en dat alleen zou voor mij waarschijnlijk al genoeg zijn geweest…

Er waren wat gerechten die nog even in de oven moesten, zoals de soep en het brood vooraf en de quiche voor het hoofdgerecht, en alles was even heerlijk. Er waren traditionele gerechten zoals carpaccio en zalm maar ook bijzondere dingen zoals burrata en gyoza, en omdat het allemaal kleine porties waren was het makkelijk delen. Er was meer dan voldoende, en of het voor- en hoofdgerecht nog niet uitgebreid waren was er als toetje nog een enorme hoeveelheid zoetigheid met een kaasplankje en plakken Kerstbrood. En dan was er aan het eind bij de koffie nog een stuk heerlijke Kersttaart gebakken door Astrid.

Kortom, we hebben bijna drie uur zitten eten en iedereen zat bommetjevol. Overbodig te zeggen dat lang niet alles op was en dat Café De Buuren een dikke pluim verdient voor hun Kerstdiner.

Tweede Corona-Kerst

Geplaatst op door januari 4, 2022

Dit wordt de tweede keer dat de viering van Kerst zwaar wordt beïnvloed door de Corona-crisis. Vorig jaar was er nog een soort van berusting omdat het idee was dat we er maar even doorheen moesten bijten, maar dit jaar is de stemming heel anders. Het zag er afgelopen zomer tenslotte naar uit dat het virus bijna bedwongen was maar in het najaar bleek dat we te vroeg hadden gejuicht. De hevige toename van het aantal Corona-gevallen was voor vrijwel iedereen een enorme tegenvaller, vooral omdat het duidelijk was dat er weer strenge maatregelen zaten aan te komen.

En dat is dus gebeurd, en erger nog dan we allemaal hadden verwacht want met weer een lockdown had eigenlijk niemand meer rekening gehouden. Toen de geruchten van die lockdown afgelopen vrijdag de kop opstaken leidde dat afgelopen zaterdag tot een stormloop op de winkels. Logisch, want een van de geruchten was dat alle niet-essentiële winkels dicht zouden moeten en heel veel mensen wilden nog Kerstinkopen doen. En de geruchten werden bewaarheid want de winkels moesten inderdaad met ingang van deze week dicht. daar gingen de plannen voor mijn dagtripjes naar Haarlem, Den Haag en de Mall of The Netherlands…

Gelukkig hebben de beperkingen voor de Kerstdagen, maximaal vier gasten op bezoek, geen invloed op onze plannen. We hebben een dag met onze kinderen gepland, waarmee we precies aan vier gasten komen, en een dagje met de beide moeders. En de Kerstboom stond gelukkig ook al vrij snel, net als vorig jaar, want dat brengt tenminste nog wat gezelligheid in deze toch onverwacht vervelende dagen.

En al die restaurant-bonnen die Riet en ik hebben gehad voor onze trouwdag, tja, die zullen nog een tijdje in de la moeten blijven liggen…

Schaatsen slijpen

Geplaatst op door januari 3, 2022

Het heeft de hele week al gevroren waarbij op de laatste twee dagen de temperatuur onder nul bleef en tijdens de nachten zelfs daalde tot vier graden onder nul. Het werd dus tijd om snel iets te doen wat al sinds de laatste vorstperiode in februari aan het begin van dit jaar op mijn planning staat: het laten slijpen van mijn schaatsen. Dat is typisch zo’n klusje wat je uitstelt totdat het echt nodig is en dan ben je te laat omdat als er eenmaal schaatsijs ligt iedereen zijn schaatsen wil laten slijpen en de weinige zaken die dat nog doen volgeboekt zitten.

Nu is dus een goed moment en al snel vond ik een adres vlakbij, net aan de andere kant van het Oegstgeester Kanaal in Oegstgeest. Daar kon ik mijn schaatsen vandaag inleveren om ze te laten slijpen bij De Molen Schaatsen, waarvan de werkplaats overigens in Leiden zit. De plek waar ik mijn schaatsen heb afgegeven was dan ook gewoon een woonhuis, waarvoor alles netjes via e-mailtjes waas geregeld. Ik heb ook al weer bericht gekregen dat mijn schaatsen al klaar liggen om opgehaald te worden maar dat bericht zag ik te laat en dat wordt dus maandag.

Wat mij betreft kan de vorst dus komen, maar de berichten daarvoor zijn niet erg gunstig want er wordt al weer warmer weer verwacht en een witte Kerst zit er dan ook vrijwel zeker niet in. Maar goed, als er geschaatst kan worden dan ben ik er dus klaar voor. Waarschijnlijk krijg ik tegen die tijd ook wel weer een berichtje van Martin met de vraag of hij mijn schaatsen kan lenen, want van zijn voornemen om dit jaar (liefst voor de winter) zelf een paar schaatsen te kopen is tot op heden nog niets terecht gekomen. En hij zou nu de winter bijna is aangebroken wel weer eens te laat kunnen zijn…

Vakantie…

Geplaatst op door januari 3, 2022

Hoera, ik heb vanaf vandaag drie weken vakantie…

Ja, dat klinkt niet erg enthousiast en dat ben ik dan ook niet. Ik had waarschijnlijk opa een paar dagen rond de Kerst na helemaal geen vrij genomen als ik er niet door afdeling Personeelszaken op was geattendeerd dat ik mijn verplichte jaarlijkse vakantie van minimaal twee weken aaneengesloten nog niet had opgenomen. En het bleek ook dat ik, rekening houdend met het feite dat ik maximaal maar tien dagen mee mag nemen naar het volgende jaar, dit jaar nog vijftien dagen op moest nemen. En daarom heb ik dus de laatste drie weken van het jaar vakantie, met ingang van vandaag.

Er is natuurlijk een goede reden voor het gebrek aan enthousiasme voor deze vakantie, en dat is dat de regering net weer een lockdown heeft aangekondigd waarbij alle horeca, niet-essentiële winkels en sportscholen tot (minstens) 14 januari volgend jaar gesloten zijn. De dagjes weg en eventueel zelfs een weekendje op pad is dus nu helemaal van de baan en zoals het er nu naar uitziet zit ik de komende drie weken dus gewoon thuis. Dat wordt dus veel lezen en Netflixen, en daarmee houdt het dan wel op schat ik zo in.

Daarbij is iedereen die je tegenkomt super-sacherijnig want deze lockdown gaat dus ook de Kerst flink verpesten. Want behalve de al genoemde maatregelen is ook bezoek van meer dan twee personen (met uitzondering van de Kerstdagen want dan mogen het er vier zijn) niet toegestaan. Dat valt weliswaar niet te handhaven en zal menigeen er dus wel weer gewoon schijt aan hebben, maar wij zijn nou eenmaal gezagsgetrouwe burgers en zullen wij wel proberen ons eraan te houden.

Geen erg leuke vooruitzichten allemaal, en vraag is of dit nou allemaal wel nodig is. Er is weliswaar een nieuwe, zeer besmettelijke variant van het Corona-virus ontdekt maar daar is eigenlijk nog weinig over bekend. Het verspreid zich weliswaar erg snel over de wereld maar het schijnt een mildere vorm te zijn waar je minder ziek van wordt en die dus wel eens een positief effect zou kunnen hebben op de zo gewenste groepsimmuniteit.

De algemene opinie is dat de regering de genomen maatregelen wel erg snel invoert, waarschijnlijk omdat ze al te vaak het verwijt hebben gekregen dat ze te traag en te laat reageren. Op dit moment wordt vol ingezet op de derde vaccinatie voor iedereen, de Booster-prik, waarvan wordt gehoopt dat iedereen die voor eind januari volgend jaar heeft gehad. En laat nou die Booster-campagne weer erg traag en erg laat op gang gekomen zijn…

Waar staat mijn auto…

Geplaatst op door januari 3, 2022

Gisteren was het weer eens tijd voor een knipbeurt en zoals gebruikelijk ging ik daarvoor naar kapper Peursum aan de Langevaart. Ik ben niet zo’n heel regelmatige bezoeker van de kapper, ik kom daar ongeveer eens in de twee maanden en dat vind ik zat, zeker gezien het feit dat een gewone knipbeurt tegenwoordig al meer dan zesentwintig euro kost, en dat vind ik nogal wat. Maar goed, haar knippen kun je niet zelf, tenminste niet als je er een beetje fatsoenlijk uit wilt blijven zien, dus had ik een afspraak gemaakt voor half een.

Aangekomen op de Langevaart was er het gebruikelijke probleem dat er vrijwel geen parkeergelegenheid was. De Langevaart is een lange straat met maar aan één kant parkeervakken (op drie plekken voor de deur van de kapsalon na die altijd vol staan) en aangezien de bewoners ook hun auto’s kwijt moeten is het er altijd vrijwel vol. Gelukkig kon ik een eindje verder nog een lege plek bemachtigen en wandelde ik van daar naar de kapper.

Daar aangekomen piepte mijn telefoon en tot mijn verbazing zag ik een bericht zoals ik nog niet eerder had gezien, namelijk een bericht van de Toyota App die mij liet weten, met een kaart erbij, waar ik mijn auto had neergezet en waar ik mij nu ten opzichte van de auto bevond. Ik kon zelfs een route opvragen naar de parkeerplek!

Nou heb ik pas weer een update gehad van de Toyota App dus dit is blijkbaar een nieuwe functie, maar wel een die ik erg handig vind. Want kijk, in dit geval stond mijn auto relatief dichtbij en ook nog eens in dezelfde straat maar zeg nou zelf, dit is toch heel erg handig, of niet soms…

Jaarlijkse controle

Geplaatst op door januari 3, 2022

Een paar weken geleden kreeg ik een brief van de huisartsenpraktijk dat het weer tijd was voor mijn jaarlijkse controle. Ik sta al onder controle sinds we terug zijn gekomen van de Filipijnen in 2015 vanwege mijn hoge bloeddruk en hoge cholesterol. Hoewel ik voor allebei al jaren een pilletje slik wordt het nog steeds ieder jaar gecontroleerd en dat vind ik prima want zeker mijn bloeddruk schommelt ondanks dat pilletje nog steeds alle kanten  op.

Zoals gebruikelijk moest er voor het bezoek aan de assistente die de controle ieder jaar uitvoert eerst bloed worden afgenomen en een plasje ingeleverd. Dat heb ik afgelopen maandag gedaan in hetzelfde gebouw als waar de huisartsenpraktijk is gevestigd hier in Rijnsburg, en dat ging net als vorig jaar vanwege Corona op afspraak en dat scheelde dus weer een lange wachttijd. Voor Corona moest je gewoon aanschuiven in de wachtkamer die altijd steevast al propvol zat met bejaarden, hoe vroeg je er ook was. Lastig voor mensen zoals ik die nog werken en onwillekeurig vraag je je dan af waarom al die oudjes, die de hele dag de tijd hebben, niet wat later komen. Ik hoop dan ook dat dat afsprakensysteem ook na Corona blijft gehandhaaft!

De afspraak van vandaag verliep vlot, alles was in orde al was mijn bloeddruk met 147-92 voor mij behoorlijk aan de hoge kant. Meestal is de eerste meeting veel te hoog maar zakt het na een paar pogingen tot meer acceptabele waarden, maar deze keer bleef ik dus steken op een hoge waarde van 147. Er werd geen probleem van gemaakt omdat het voor mijn leeftijd nog steeds acceptabel schijnt te zijn maar zelf vraag ik me dan toch wel eens af waar ik dan dat pilletje voor slik. Maar goed, ik mag weer een jaar wegblijven, volgend jaar valt er weer automatisch een uitnodiging voor een volgende controle in de bus.

Onze huisartsenpraktijk heeft trouwens de leukste wachtkamer die ik ooit bij een dokter heb gezien. Een deel is ingericht als een treincoupé van de Nederlandse Spoorwegen, van een treinstel zoals ik dat nog ken van vroeger toen ik veel meer met de trein reisde. De banken, ramen en bagagerekken zijn dan ook origineel en het geheel ziet er voor mij nostalgisch uit, en zeg nou zelf, dit toch gaaf:

Kerstboom in Katwijk

Geplaatst op door maart 9, 2022

Gisteravond was het Sinterklaasavond maar de Sint is vandaag amper vertrokken of de Kerst dient zich al aan. Op weg naar mijn moeder zag ik op het Andreasplein achter de Oude Kerk dat er een grote kerstboom was geplaatst.

In eerste instantie dacht ik dat de gemeente Katwijk daarmee inhaakte op de traditie in veel steden om ieder jaar centraal een kerstboom te plaatsen, maar toen viel me op dat op de top van de kerstboom geen piek of ster was geplaatst maar een kroon. Dat is toch vrij ongebruikelijk, maar toen ik het spandoek las onder kerstboom werd het duidelijk: de boom was geplaatst door de Oranjevereniging ter ere van de 18e verjaardag van kroonprinses Amalia. de kerstboom was dus niet echt een kerstboom maar meer een oranjeboom…

Ik snap deze uiting van liefde voor het Nederlandse Koningshuis wel want Katwijk, en trouwens Rijnsburg waar ik nu woon waarschijnlijk nog meer, is ontzettend Oranje-gezind. Hier wordt het volkomen normaal gevonden dat een jonge meid die nog vrijwel niets heeft gepresteerd in het leven een “toelage” krijgt van meer dan een miljoen euro per jaar. En dat alleen maar omdat haar wiegje op een bepaalde plek stond.

Mij komt het allemaal erg vreemd voor dat dat nog steeds wordt geaccepteerd in deze tijd, maar ja, ik ben dan ook niet een van die talloze Oranje-aanhangers maar een republikein in hart en nieren…

Uriah Heep!

Geplaatst op door december 8, 2021

Een maandje of wat geleden zag ik al een melding van het nieuws dat een van mijn favoriete bands weer op tournee gaat en daarbij ook Nederland zal aandoen. Het gaat nog wel een tijdje duren want het concert zou pas plaatsvinden op 13 oktober, en ook nog eens op een niet zo gebruikelijke locatie, het Tivoli theater in Utrecht. De voorverkoop zou al een paar dagen na de eerste melding beginnen en ik had dus mijn maat Nico al ingeseind. Maar toen werd het stil, op de dag van de voorverkoop werd er nergens melding gemaakt van een concert van Uriah Heep (tenminste niet in Nederland), en ik dacht daarom dat de melding blijkbaar toch voorbarig of helemaal niet juist was geweest.

Tot het begin van deze week, toen ik opeens een bericht zag verschijnen dat het concert toch doorgaat zoals eerder gemeld, en de kaartverkoop zou vandaag om tien uur beginnen. Klokslag tien uur logde ik dus in op de website van de kaartverkoop en een paar minuten later had ik twee kaarten voor mijn zoveelste concert van Uriah Heep.

Ik ben inmiddels de tel kwijt geraakt hoeveel concerten ik al heb bezocht van deze band, en dat is ook geen wonder want ik ben al een fan sinds 1973. Jawel, zo lang bestaat de band al, zij het dat de samenstelling in de loop van al die jaren heel wat keren is veranderd. Het enige nog originele lid is gitarist Mick Box, maar ook toetsenist Phil Lanzon en zanger Bernie Shaw maken inmiddels al meer dan veertig jaar deel uit van de huidige bezetting. De band bestaat dus al meer dan vijftig jaar maar treedt dus nog steeds op en brengt ook nog steeds platen uit. Ik heb zelfs een gesigneerd exemplaar van het laatste album en er staat al weer een nieuw album klaar om uitgebracht te worden.

Hoewel ik me niet alle concerten meer duidelijk kan herinneren weer ik het eerste nog heel goed: dat was op 6 juni 1975 in Ahoy in Rotterdam. Toen moest je voor de kaartverkoop nog naar bepaalde voorverkoopadressen, meestal platenzaken, en ik kocht mijn kaartje dan ook bij een platenzaak op de Coolsingel in Rotterdam. Ik zat op de tribune in de arena en hoewel wat veraf had ik toch een goed zicht op het podium. Ik ging in mijn eentje naar het concert, maar had op de tribune al snel aansluiting met de fans om me heen en kreeg zelfs een blikje bier aangereikt van mijn buurman.

Ja, want dat was in de tijd dat je nog treetjes bier mee naar binnen mocht nemen, om nog maar te zwijgen van het feit dat er nog gewoon gerookt mog worden. De tijden zijn verandert, maar ik weet nu al dat ik in Tivoli een paar nummers ga horen die ik toen in Ahoy voor het eerst live hoorde. Easy Livin’, Gypsy, July Morning, Lady in Black…

Herinnering aan Malampaya

Geplaatst op door december 2, 2021

Vandaag kreeg ik van mijn ouwe collega Derek Gray een foto toegestuurd die gemaakt is tijdens ons verblijf op de Filipijnen. Op de foto sta ikzelf en nog drie collega’s waarmee ik samenwerkte op het Malampaya-project. Derek had de foto gestuurd naar iedereen op de foto met de opmerking dat het ongelofelijk genoeg al weer acht jaar geleden was dat de foto is gemaakt. Op de foto zie je van links naar rechts Ziggy Masternak, Tim O’Mahoney, Derek en ikzelf:

Wat meteen in me opkwam was de vraag wanneer deze foto precies is gemaakt. Volgens Derek was het precies acht jaar geleden, maar dat kan niet want op 1 december 2013 vertrokken Riet en ik voor een lang weekend naar het eiland Miniloc van de eilandengroep El Nido bij het in het zuiden van de Filipijnen gelegen eiland Palawan. Ik denk zelf dat de foto de avond daarvoor is gemaakt en ik denk zelf in de Union Jack Tavern, aan de achtergrond te zien.

De foto moet in ieder geval dateren van de tweede helft van november 2013 want ik heb een baard. Dat was naar aanleiding van “Movember”, een jaarlijks terugkerend evenement waarbij mannen in de maand november hun snor laten staan om aandacht te vragen voor borstkanker bij mannen. Derek deed er zo te zien ook aan mee, Tim had altijd al so’n snor en het standpunt van Ziggy is op de foto niet echt duidelijk te zien. De baard heb ik (min of meer onder dwang van Riet) bij aankomst op Miniloc vrijwel meteen afgeschoren, en daarmee is het tijdvak waarin de foto moet zijn gemaakt dus redelijk bepaald.

Met de mannen op de foto heb ik niet zoveel contact meer. Sporadisch hoor ik nog wel eens wat van Ziggy (een tot Australiër genaturaliseerde Pool die eigenlijk Zbiegnev heet) omdat hij ook nog steeds bij Shell werkt. Van Tim, die als contractor op het project werkte, hoor ik alleen via via nog wel eens wat. Eigenlijk heb ik alleen nog regelmatig contact met Derek, die ik voor het Malampaya project al kende. We hadden elkaar eerder ontmoet op het Indonesische eiland Batam waar hij werkte aan een deel van het Sakhalin project en waar ik vanwege die reden een paar keer op werkbezoek ben geweest.

Leuke foto, en een mooie herinnering aan een mooie tijd. En ook meteen een goeie aanleiding om eens een mailtje terug te sturen naar alle vier mijn ouwe maten!