Een maandje of wat geleden zag ik al een melding van het nieuws dat een van mijn favoriete bands weer op tournee gaat en daarbij ook Nederland zal aandoen. Het gaat nog wel een tijdje duren want het concert zou pas plaatsvinden op 13 oktober, en ook nog eens op een niet zo gebruikelijke locatie, het Tivoli theater in Utrecht. De voorverkoop zou al een paar dagen na de eerste melding beginnen en ik had dus mijn maat Nico al ingeseind. Maar toen werd het stil, op de dag van de voorverkoop werd er nergens melding gemaakt van een concert van Uriah Heep (tenminste niet in Nederland), en ik dacht daarom dat de melding blijkbaar toch voorbarig of helemaal niet juist was geweest.

Tot het begin van deze week, toen ik opeens een bericht zag verschijnen dat het concert toch doorgaat zoals eerder gemeld, en de kaartverkoop zou vandaag om tien uur beginnen. Klokslag tien uur logde ik dus in op de website van de kaartverkoop en een paar minuten later had ik twee kaarten voor mijn zoveelste concert van Uriah Heep.

Ik ben inmiddels de tel kwijt geraakt hoeveel concerten ik al heb bezocht van deze band, en dat is ook geen wonder want ik ben al een fan sinds 1973. Jawel, zo lang bestaat de band al, zij het dat de samenstelling in de loop van al die jaren heel wat keren is veranderd. Het enige nog originele lid is gitarist Mick Box, maar ook toetsenist Phil Lanzon en zanger Bernie Shaw maken inmiddels al meer dan veertig jaar deel uit van de huidige bezetting. De band bestaat dus al meer dan vijftig jaar maar treedt dus nog steeds op en brengt ook nog steeds platen uit. Ik heb zelfs een gesigneerd exemplaar van het laatste album en er staat al weer een nieuw album klaar om uitgebracht te worden.

Hoewel ik me niet alle concerten meer duidelijk kan herinneren weer ik het eerste nog heel goed: dat was op 6 juni 1975 in Ahoy in Rotterdam. Toen moest je voor de kaartverkoop nog naar bepaalde voorverkoopadressen, meestal platenzaken, en ik kocht mijn kaartje dan ook bij een platenzaak op de Coolsingel in Rotterdam. Ik zat op de tribune in de arena en hoewel wat veraf had ik toch een goed zicht op het podium. Ik ging in mijn eentje naar het concert, maar had op de tribune al snel aansluiting met de fans om me heen en kreeg zelfs een blikje bier aangereikt van mijn buurman.

Ja, want dat was in de tijd dat je nog treetjes bier mee naar binnen mocht nemen, om nog maar te zwijgen van het feit dat er nog gewoon gerookt mog worden. De tijden zijn verandert, maar ik weet nu al dat ik in Tivoli een paar nummers ga horen die ik toen in Ahoy voor het eerst live hoorde. Easy Livin’, Gypsy, July Morning, Lady in Black…