Update van de overkant (9)

Toen ik net terug bladerde door de blogs van mijn website om te zien wanneer ik voor het laatst iets had geschreven over de bouw aan de overkant van het kanaal zag ik dat dat op 12 november van het afgelopen jaar was. Ik had niet gedacht dat het al zo lang terug was du hoog tijd voor de huidige stand van zaken.

het begint al op te schieten al verbaas ik me er nog steeds over dat alles zo lang duurt. Zo nam het leggen van de dakpannen op het blok schuin tegenover ons meer dan twee maanden in beslag, na levering van de pannen, en nog is het niet helemaal klaar. Tijdens de stormen van twee weken geleden hielden we zelfs ons hart vast vanwege de stapels met losse dakpannen op de daken, maar gelukkig viel dat alles mee. Behalve wat steigerdelen is er door de stormen sowieso weinig schade aangericht.

Zoals de foto laat zien staat het flatgebouw nu helemaal overeind, inclusief de het torentje rechts en het puntdak in het midden. Het bleek dat het gebouw toch aan onze kant wel degelijk uit vijf verdiepingen bestaat, het misverstand dat het maar vier verdiepingen zouden worden was ontstaan door de impressies van de andere kant waar er inderdaad maar sprake is van vier verdiepingen. Aan de kanaalkant staat er echter nog twee penthouses bovenop maar die beslaan niet de hele verdieping.

Al het metselwerk is inmiddels vrijwel klaar, het afbouwen van de binnenkant is overal al in volle gang, en de laatste berichten zijn dat de eerste huizen al in april zullen worden opgeleverd. Blij toe, want met tuinen en wat bomen zal het er beter uitzien dan met die groene tanks…

Het conflict escaleert!

Het lag al in de lijn der verwachtingen, behalve natuurlijk bij de stug volhardende wegkijkers: vannacht is het conflict in de Oekraïne geëscaleerd want Rusland heeft nu een volledige invasie van het land ingezet. Troepen vallen nu van alle kanten Oekraïne binnen, ook vanuit het noorden vanuit Wit-Rusland wat zich nu dus definitief aan de kant van Putin heeft geschaard.

Het Westen reageert geschokt, en sommigen zelfs alsof dit een volledige verrassing was terwijl er al dagenlang was gewaarschuwd dat dit zou gaan gebeuren. De vraag is nu hoe het Westen erop zal reageren. In eerste instantie niet met militair ingrijpen is de verwachting, want tenslotte is Oekraïne geen lid van de NAVO. Het zal dus wel bij economische sancties blijven voorlopig, maar de vraag is wat die voor effect zullen hebben. Zullen ze Rusland daadwerkelijk hard treffen?

Persoonlijk heb ik daar een hard hoofd in. Dit is een lang voorbereid plan van Putin en ik ga er vanuit dat hij al maatregelen klaar heeft liggen om op die sancties te reageren. En dat het een lang voorbereid plan is zeg ik niet zomaar, want Martin heeft al uit IT-kringen vernomen dat het platleggen van Oekraïense IT-systemen vannacht was gedaan door hacks die al maanden geleden waren geplant. En dan is er nog de kleinigheid van de energievoorziening van vrijwel heel West-Europa, want ieder land daar inclusief Nederland lurkt aan het Russische aardgas.

De krantenkoppen waren vanmorgen in ieder geval duidelijk…

Mijn planten

De vensterbank van mijn kamer staat vol met planten die de naam “Drakenbloedboom” hebben, de Latijnse naam daarvan is Dracaena Marginata. Dat heb ik uiteraard op moeten zoeken want zo’n plantendeskundige ben ik niet, maar het bijzondere is dat alle planten afkomstig zijn van een enkele plant. En aan die eerste plant waar dit allemaal mee begon heeft een aardig verhaal en dat gaat zo.

Ergens in het midden van de jaren negentig van de afgelopen eeuw verhuisde ik samen met de rest van het database-team van Shell Nederland van het Hofpleinkantoor naar het IT-gebouw aan de Rijswijkse Patentlaan. Daar kregen we behalve een nieuwe werkplak ook een aantal nieuwe werkzaamheden omdat ons werkgebied, databases op grote computer-systemen, zich ging uitbreiden naar kleinere systemen en dat was nieuw terrein voor ons. Er werden een aantal mensen ingehuurd van buitenaf die ons gingen helpen met de nieuwe werkzaamheden en een daarvan was een Nederlander genaamd Adriaan die in Zwitserland was opgegroeid.

Adriaan probeerde onze werkplekken wat gezelliger te maken wat hij deed met planten, en een van de planten die hij meebracht was die Drakenbloedboom. Nadat Adriaan was vertrokken (het was een komen en gaan van contractor in die dagen) nam ik de zorg voor de planten over. Eigenlijk deed ik dat pas nadat ik had gezien dat ze stonden te verpauperen en uiteindelijk bleek alleen de Drakenbloedboom nog levensvatbaar.

Vanaf dat moment heb ik de plant overal mee naar toe gesleept, in eerste instantie naar het kantoor in Leidschendam toen dat onze nieuwe thuishaven werd eind jaren negentig. Daar kwam
ntie van drie weken terugkwam en moest constateren dat ondanks mijn uitdrukkelijke verzoek de afdelingsassistentie de plant geen water had gegeven. Er stond alleen nog een zielig stammetje met een of twee verdorde naar beneden hangende bladeren, maar mijn waterinfuus kwam toch nog op tijd.

Na Leidschendam nam ik de plant mee naar huis en daar is de plant altijd gebleven, ook toen wij naar het buitenland verhuisden. Ook daar ging het trouwens nog een keer mis, maar een afgesneden stekje kreeg na weken in een glas water toch opeens weer wortels. Het stekje kreeg weer een pot en daarna is het eigenlijk aaleen maar beter gegaan. Ik heb regelmatig nieuwe aftakkingen afgesneden en verpot en het resultaat van het werk van al die jaren staat nu in mijn vensterbank.

En er komen nog steeds nieuwe stekken aan die ik weer verpot dus mijn aantal potten groeit nog steeds gestaag…

Europa wacht af…

Terwijl de wereld en met name natuurlijk Europa in spanning afwacht hoe de situatie in oost-Oekraïne zich verder gaat ontwikkelen genieten we in Nederland met zijn allen van het mooie weer. Het is ’s nachts en ook overdag nog steeds koud maar nog steeds schijnt iedere dag de zon. Vandaag twee foto’s die zijn gemaakt in de ochtend en aan het eind van de middag.

De eerste foto laat de in aanbouw zijnde flat zien aan de overkant van het kanaal met daarboven de maan in de strakblauwe en kraakheldere ochtendlucht:

De tweede foto is gemaakt nadat de lucht vanmiddag toch bewolkt raakte. Er viel geen regen uit en door de gaten in de bewolking viel het zonlicht er af en toe prachtig doorheen. In het Engels is er een prachtige uitdrukking voor dit verschijnsel, daar wordt het “Jacob’s Ladder” genoemd, en dat is toevallig ook een van mijn favoriete nummers van de Canadese band Rush waarvan ik zoals iedereen weet een enorme fan ben. Toch maar weer eens luisteren naar dit geweldige nummer…

Oorlog in Europa?

Het had zo mooi kunnen zijn. Het weer is opeens drastisch verbeterd, het waait wel nog steeds maar het regent niet meer want volgens de meteorologen zitten we in een koufront. En dat betekent dat de temperatuur ’s nachts flink naar beneden gaat (en hier en daar zelfs onder het vriespunt komt), en ook overdag is het koud maar wel met een stralend blauwe lucht en veel zon. We merken dat in de tuin waar veel groen uit begint te botten, maar we merken het ook aan het humeur van iedereen want was de laatste dagen aanzienlijk beter.

Maar vandaag maakte bij heel veel mensen het goeie humeur toch plaats voor onzekerheid en ongerustheid want wat er al een tijdje zat aan te komen is vandaag dan eindelijk gebeurd: Rusland is Oekraïne binnengevallen, en dat betekent voor het eerst in bijna tachtig jaar oorlog in Europa. De optimisten die maar vol bleven houden dat het allemaal niet zo’n vaart zou lopen hebben op een verschrikkelijke manier ongelijk gekregen. Ikzelf voorspelde het al een paar dagen maar ik had toch liever ongelijk gehad.

Officieel is het een “vredesmissie” volgens de Russische president Putin, want de inval heeft plaatsgevonden in het oostelijk deel van Oekraïne, in de twee afgescheiden en pro-Russische deelstaten Donetsk en Luhansk, maar ik ben ervan overtuigd dat het daar niet bij gaat blijven. De troepenconcentraties langs de grenzen van Oekraïne, ook in het aangrenzende Wit-Rusland (waarvan de president openlijk heult met het Kremlin), geven aan dat de Russen veel grotere plannen hebben.

De grote vraag is of ik daarin gelijk heb en zo ja in welke mate dit conflict dan verder gaat escaleren. Putin wil  de gebiedsdelen van de voormalige Sovjet Unie die zich begin jaren negentig hebben afgescheiden weer terug, al was het alleen maar om als buffer te dienen voor de oprukkende NAVO. De NAVO is de Russen al jaren aan het provoceren door zoveel mogelijk van die afgescheiden deelrepublieken in te lijven en dat hebben de Russen jarenlang met lede ogen aangezien.

Ze hebben afgewacht tot de tijd rijp was en hun militaire macht weer op sterkte, en nu slaan ze toe op het moment dat Europa grotendeels ten prooi is gevallen aan linkse activisten, onderlinge politieke geschillen en hun defensie zodanig is verzwakt dat de Russen eigenlijk zonder tegenstand hun gang kunnen gaan. De annexatie van De Krim aan de Zwarte Zee was al een voorbode, en toen daar nooit geen actie tegen werd ondernomen besloot het Kremlin blijkbaar dat het grotere annexatie-proces van start kon.

Dat hebben we vandaag van start zien gaan, en de vraag is nu waar dit gaat eindigen.

Gijsje’s verjaardagsfeest

Hoewel ze eigenlijk pas maandag jarig is werd vandaag Gijsje’s verjaardag al groots gevierd. Het huis was versierd en Gijsje zelf had een prachtige Rapunzel-jurk aan , met de bijbehorende lange vlecht. In de loop van de ochtend liep het huis vol visite en werd Gijsje verschrikkelijk verwend met heel veel cadeau’s. Het mooiste cadeau had ze natuurlijk van haar papa en mama gekregen, een sprookjeskasteel van Playmobil.

Behalve de cadeautjes was er natuurlijk ook een prachtige taart, een speciale kindertaart waarin ook heel veel snoepgoed was verwerkt.

Het werd een hele gezellige dag die eindigde met het eten van pannenkoeken met de hele familie.

Cursus geven

Een aspect van mijn nieuwe baan (nou ja, het is inmiddels al meer dan een half jaar) is dat ik cursus moet gaan geven aan jonge collega’s die nieuw of relatief nieuw zijn in mijn vakgebied. Ik word blijkbaar geacht inmiddels zoveel ervaring en expertise op het gebied van Information Management te hebben dat ik de cursus (die overigens al een tijd bestaat) kan gaan geven.

Op zich vind ik dat erg leuk, ik heb wel meer cursus gegeven, maar er is een nieuw aspect waar ik tot nu toe nog weinig ervaring mee heb en dat is het geven van een online cursus. Normaal gesproken gaf ik altijd cursussen op de ouderwetse manier, klassikaal in een leslokaal of vergaderzaal, maar vanwege de Corona-crisis kan dat niet en moet ook dit dus nu via een beeldverbinding. Dat vergt een iets andere opzet van de cursus, en dat heb ik met de Nigeriaanse collega met wie ik samen de cursus ga geven de afgelopen weken besproken.

Vandaag was de eerste dag van de cursus met dertien cursisten die verspreid zaten over Nederland, Noorwegen, India en Maleisië. Het was vreemd om je cursisten niet te kunnen zien en het belangrijkste nadeel daarvan is dat je ook niet kunt zien of ze wel aandacht hebben voor wat je vertelt. Voor hetzelfde geld zitten ze hun e-mail te doen of zijn ze regelmatig weg, je kunt dat niet zien en je hebt er ook geen controle over. We merkten dit soort dingen als we probeerden wat interactie te hebben door vragen te stellen, dan merkten we dat de response daarop toch wat traag en mager was.

Nou ja, niks aan te doen, wij gaan ons best doen om de cursus zo goed mogelijk te presenteren met de middelen die we hebben. De cursus duurt in totaal twee weken (twee keer vier ochtenden), en we zien wel hoe het loopt. De Engelsen hebben een mooi gezegde voor dit soort situaties: “You can lead a horse to water, but you can’t make it drink” (je kunt een paard naar water brengen maar je kunt niet maken dat het drinkt)…

Terug naar de sportschool

Het viel niet mee toen ik na de laatste lockdown weer voor het eerst terug ging naar de sportschool. Het was gelukkig niet zo erg als afgelopen najaar toen ik ruim drie maanden niet kon sporten vanwege de tweede en langste lockdown. Toen was ik na de eerste sessies helemaal kapot, en ik moest op vrijwel alle apparaten één of meer tandjes terug. Het duurde ruim twee maanden voor ik weer op mijn oude niveau was en ik was net weer lekker aan het opbouwen toen de volgende lockdown begin december werd afgekondigd.

Maar zoals gezegd viel het mee met de prestaties, al moest ik wel hier en daar ook nu weer een tandje terug en opnieuw opbouwen. En ja, toen kwam de positieve Corona-test en kon ik dus weer twee weken niet sporten vanwege de verplichte quarantaine die daar nu eenmaal aan vast zit. Er zat niks anders op dan wachten tot die periode erop zat, en dat was (eindelijk!) vandaag. Eigenlijk had ik zelfs vanaf afgelopen dinsdag al kunnen gaan, maar ik wilde geen risico nemen want je wilt je mede-sporters toch niet besmetten, nietwaar.

Vervelend genoeg moest ik constateren dat op mijn leeftijd zelfs twee weken niks of weinig doen er toch flink inhakt voor wat betreft de prestaties. Het zal de komende weken dus weer flink aanpoten worden om weer op mijn oude niveau te komen, want dat ben ik echt wel van plan. Zeker omdat ik net voor de lockdown begin december zo lekker in een “flow” zat en ik duidelijk kon merken dat er langzaam aan progressie in zat ten opzichte van voor de lockdown. Het begin is gemaakt vandaag, we gaan ons best doen de komende weken want ik doe het tenslotte niet omdat ik het leuk vind maar om zo gezond mogelijk te blijven.

Vrachtwagen op het fietspad…

Afgelopen dinsdag vond er een merkwaardig incident plaats op het fietspad wat achter ons huis langs het kanaal loopt. Vlak voor rijksweg A44 buigt dat fietspad af naar links en een meter of tien verder kun je dan rechtsaf onder de A44 door richting Oegstgeest, maar het fietspad loopt ook vandaar rechtdoor richting de Vinkenweg die vandaar richting Sassenheim gaat. Vlak na Sassenheim, bij de verffabriek van Sikkens (tegenwoordig Akzo Nobel), is een afslag van de A44 waar je rechtsaf naar Noordwijk kunt, maar je kunt ook rechtdoor oversteken en dan rijdt je de Vinkenweg op een tijdje parallel aan de A44 loopt en verderop een bocht maakt richting Rijnsburg.

En in die bocht komt ook dat fietspad uit, en daar zit blijkbaar toch een probleem. Het is namelijk al de tweede keer dat een buitenlandse vrachtwagen, rijdend op de navigatie, dat fietspad blijkbaar interpreteert als een afslag naar Rijnsburg en vervolgens verderop vast komt te staan als net voorbij het fietstunneltje onder de A44 het fietspad versmalt. Blijkbaar moeten die vrachtwagens naar het bedrijf van Heemskerk wat een ingang heeft aan de Vinkenweg, en mogelijk worden ze in de war gebracht door de navigatie.

De eerste keer dat zoiets gebeurde was twee jaar geleden en ook toevallig in februari. Deze keer was het vrachtwagen uit Spanje, en die kwam ook nog eens muurvast in de zachte berm te zitten. Waarschijnlijk had de chauffeur na het constateren van zijn fout geprobeerd om achteruit te steken en te keren via het stukje fietspad voor het tunneltje maar die bocht was daarvoor duidelijk te krap.

Het gevolg was grote consternatie want omdat de combinatie nu het hele pad blokkeerde konden sleepwagens er niet van de kant van Sassenheim bijkomen maar moesten ze omrijden via het fietspad langs het kanaal. Dat is op zich breed genoeg maar vlak voor de bocht is er een barrière aangebracht, juist om ervoor te zorgen dat autoverkeer het pad niet als sluiproute kan gebruiken. Die barrière moest dus gedeeltelijk gesloopt worden zodat de sleepwagens erlangs konden komen, en het heeft daarna nog vrijwel de hele dag gekost om de gestrande vrachtwagencombinatie er weg te krijgen.

We hebben er uiteraard zelf weinig van gezien omdat het op ruim een kilometer van ons huis gebeurde, maar wel zagen we regelmatig grote sleepwagens over het fietspad langs onze tuin rijden. En zoals gezegd, dit is dus al de tweede keer dat zoiets merkwaardigs gebeurt. Mogelijk komt het zelfs wel vaker voor maar merken sommige vrachtwagenchauffeurs hun fout tijdig genoeg op om nog achteruit te kunnen rijden.

Misschien moeten toch die navigatiesystemen eens worden aangepast? De verkeersborden zijn blijkbaar toch niet duidelijk genoeg, ik zie op de foto hieronder van de plek waar de vrachtwagen de verkeerde afslag nam twee borden met verboden voor autoverkeer en een bord wat aangeeft dat het een doodlopende weg is, maar dat is toch blijkbaar niet duidelijk genoeg…

En jawel, ook positief…

Vanmorgen kreeg ik de uitslag van mijn Corona-test van gistermiddag binnen en jawel, ik ben ook positief. Niet echt onverwacht, en eigenlijk ben ik blij toe want we zouden thuis een merkwaardige situatie hebben gehad als Riet wel en ik niet positief was geweest.

Nu we allebei positief zijn hoeven we thuis geen bijzondere maatregelen te treffen of in afzondering te gaan zitten, we hoeven alleen maar allebei een paar dagen in quarantaine. Dat betekent niet naar buiten en contact met niemand.

Erg problematisch zal het niet worden want we krijgen van alle kanten hulp aangeboden voor het doen van boodschappen. Waarschijnlijk zal dat niet nodig zijn want Riet heeft gisteren al online boodschappen besteld voor de komende dagen en we gaan weer een keer gebruik maken van Hello Fresh, zodat we ons ook over het eten niet druk hoeven te maken. Het enige waar Riet zich druk over maakt is dat we nu wel ons gebruikelijke patatje vanavond mislopen…

Vanmorgen stond Robin op de stoep met een tas vol met vers brood wat hij voor ons had gehaald. En hij had ook nog een bericht, Astrid is inmiddels ook positief getest. Dat heeft ze hoogstwaarschijnlijk niet via Martin, Sandra of Gijsje opgelopen zoals wij, maar van een collega waar ze van de week mee had gewerkt en die een dag later belde met de mededeling dat ze positief was getest. Nu Robin nog (en dat zit er ook wel in) en dan is de hele familie compleet…

Melding van de Corona App

Al meer dan een jaar hebben Riet en ik de Corona App op onze telefoon die zou moeten melden als je in de buurt bent geweest van iemand die Corona heeft. Tot gisteren had deze App nog geen enkele melding gegeven, ook niet van onze eigen familie waar we toch heel wat positieve gevallen hebben gehad en zeker de laatste week. Bij navraag bleek echter dat Martin en Sandra de App al een tijd niet meer op hun telefoon hebben en dan is het logisch dat we van hun geen melding hebben gekregen.

Bovendien bleek dat je zelf in de App moet melden dat je positief getest bent want als je dat niet doet dan krijgt ook niemand een melding. Riet plaatste haar positieve test gisteren in de App, eigenlijk meer uit nieuwsgierigheid of ik dan daarvan bericht zou krijgen, en jawel, na een uurtje of wat piepte mijn telefoon en kreeg ik dan eindelijk eens een melding dat ik bij “iemand” met Corona in de buurt was geweest.

De melding gaf onderaan de mogelijkheid om een test aan te vragen maar dat hoefde in mijn geval niet meer omdat ik dat gisteren al had gedaan. Mijn afspraak was vanmiddag en om kwart over twee meldde ik me bij het test-centrum aan de Haagweg in Leiden, waar het behoorlijk druk was.

Er stond zowaar voor de ingang een file en het duurde dus even voordat ik het parkeerterrein op kon rijden. Voor de ingang van het test-centrum stond ook weer een lange rij wachtenden, tot buiten toe zelfs, maar ook hier viel de wachttijd mee. Ik was nog best vlot binnen en na het laten zien van de e-mail met de afspraak op mijn telefoon kon ik doorlopen naar het volgende loket. Daar kreeg ik nadat mijn identiteit was gecheckt via mijn rijbewijs een buisje met test-vloeistof en daarna was het alleen nog wachten tot er een hokje vrij kwam. Daar werd de gebruikelijke test gedaan, eerst een swap in de keel (kokhalzen dus) en daarna dezelfde stok nog even diep in de neusholte. Het blijft een vervelend proces, en ik snap dan ook absoluut niet dat mensen ervoor kiezen dit regelmatig te doen in plaats van gewoon te laten vaccineren.

Al met al zat ik minder dan een half uur later al weer in de auto op weg naar huis, want of ik nu positief ben of niet, Riet en ik moeten nu allebei een paar dagen in quarantaine…

Negatief bericht met een positieve uitslag

Ja hoor, gisteravond kwam de uitlag binnen van de Corona-test van Riet en ze is dus wel degelijk positief. Dat betekende voor mij dat er onmiddellijk actie moest worden ondernomen en ik probeerde online een afspraak te maken voor een test bij de GGD.

Op zich lukte dat wel, al is het een moeizaam proces. Allereerst moet je door een uitgebreide vragenlijst heen worstelen over de reden van je test, of je gevaccineerd bent en waarmee, en aan het eind daarvan komt dan het maken van de test-afspraak. Daarbij krijg je drie opties met een datum, een tijd en een locatie waaruit je moet kiezen. Het probleem was dat er voor vandaag geen enkele test-locatie in de buurt was aangegeven, ik kon kiezen uit locaties in Amsterdam of daar in de buurt, en Gouda. Dat is me allemaal te ver rijden en omdat er na diverse pogingen geen andere mogelijkheden werden aangeven besloot ik tot vanmorgen te wachten met het maken van een afspraak.

Maar ook vanmorgen kwam er in eerste instantie geen locatie in de buurt uit de selectie rollen, totdat ik na enkele pogingen uiteindelijk toch twee opties kreeg die me wel aanstonden, te weten in Leiden en in Lisse. Het enige probleem was dat ik bij beide locaties pas morgenmiddag terecht kon op vrijwel dezelfde tijd, en ik besloot om dan toch maar te kiezen voor Leiden, morgenmiddag om half drie.

Veel maakt het volgens mij niet uit want ik ben er van overtuigd dat ik positief ben. Ik heb namelijk al sinds maandag keelpijn en die begint langzaam over te gaan in een verkoudheid. Dat is voor mij overigens heel normaal, zo wordt ik per jaar altijd wel een paar keer verkouden dus op zich is het niets nieuws. Al mijn positief geteste familieleden hebben totaal geen symptomen maar ik geloof niet dat ik, met als enige tenminste iets van symptomen, nog negatief zou zijn. De test zal het uitwijzen…

Een positief, een negatief…

Omdat Martin, Sandra en Gijsje positief hebben getest afgelopen zondag houden Riet en ik onze eigen gezondheid goed in de gaten. Toen ik gisteren in de loop van de dag last kreeg van keelpijn was dat dus een reden om weer een zelftest te doen. Dat deden we niet gisteravond want Riet heeft een nieuw soort zelf-test gekocht waarbij geen stok in de neus hoeft te worden gestoken maar waarbij met een soort sponsje speeksel uit de mondholte en van de tong wordt opgenomen, en deze test werkt het beste ’s morgens vroeg.

Vanmorgen deden Riet en ik dus allebei een test en daar kwam voor mij weer een negatief resultaat uit maar Riet testte deze keer positief:

 

 

 

 

 

Riet maakte dus meteen een afspraak bij de GGD en kon vanmiddag nog terecht bij het test-centrum in Leiden. Nu is het afwachten wat het definitieve resultaat is maar het lijkt erop dat Corona zich in onze familie nu snel aan het verspreiden is. Officieel zou Riet zich nu moeten afzonderen en in huis in quarantaine gaan aangezien mijn test nog steeds negatief was, maar om heel eerlijk te zijn vertrouw ik de uitkomst van de test niet zo erg in mijn geval. Ik zie namelijk niet hoe ik nog steeds negatief kan zijn als mijn halve familie inclusief Riet positief zijn. Als Riet positief blijkt bij de GGD-test dan ga ik me ook heel snel officieel laten testen, maar ik zie nu de bui al hangen…