We hadden een weekendje weg geboekt en na wat speurwerk op het Internet kwamen we uit op het Theaterhotel in Almelo. Dit hotel is een Van der Valk hotel, gelegen pal in het centrum van Almelo en behalve dit voordeel heeft het ook nog eens ruim parkeergelegenheid, een paar restaurants, een zwembad en een wellness. Kortom, genoeg om te besluiten eens een keertje te gaan kijken hoe Almelo eruit ziet.
Voor vertrek naar Almelo had ik vanmorgen nog een afspraak op de trauma-afdeling van het LUMC om daar naar mijn nog steeds niet helemaal goed functionerende rechterhand te laten kijken. De behandelende chirurg kon alleen maar constateren dat ik in principe vijfennegentig procent van de functionaliteit in de twee stijve vingers heb en dat het probleem hoogstwaarschijnlijk wordt veroorzaakt door littekenweefsel. Het enige wat eraan te doen is is kijken of de gewrichten wat soepeler gemaakt kunnen worden met oefeningen en daarvoor werd ik doorverwezen naar een fysiotherapeut die gespecialiseerd is in handen.
Nog voor het middaguur vertrokken we vanuit Rijnsburg richting Almelo omdat Riet niet langer wilde wachten. Mijn argument dat we dan veel te vroeg in het hotel zouden arriveren (we mochten zoals gewoonlijk om drie uur pas op de kamer) werd opgelost doordat we onderweg zouden gaan lunchen. Dat laatste lukte pas ver na Amersfoort nadat we al twee wegrestaurants waren gepasseerd omdat we de afslag of het restaurant te laat zagen. De lunch duurde korter dan verwacht (hoe lang doe je over een belegd broodje) en daardoor waren we alsnog iets te vroeg in Amersfoort. Gelukkig bleek dat geen probleem en konden we onze kamer betrekken. Ik had een junior-suite geboekt en dat bleek een prima zet: we hadden een ruime slaapkamer, een ruime woonkamer en een groot balkon.
Nadat we het een en ander hadden uitgepakt en het balkon door Riet als rookplek in gebruik was genomen gingen we op pad om de omgeving te bekijken. We hoefden alleen maar de hoek om en een paar meter verder was de Koornmarkt met veel terrasjes. We streken neer op een van de terrasjes waar we meteen te horen kregen dat we nog wel wat konden bestellen maar dat het terras over een half uur dicht ging vanwege de voorbereidingen voor de Ronde van Almelo, een wielerronde die die avond zou worden verreden in het centrum.
En inderdaad, even later kwamen er vrachtwagens langs met mannen die langs de weg dranghekken plaatsten. We wandelden dus na ons bakkie koffie terug naar het hotel want we wilden kijken of we daar in een van restaurants zouden kunnen eten. Dat kon niet, restaurant “De Sociëteit” zat vol en het tapasrestaurant Solera was gereserveerd voor de vips van de wielerwedstrijd. Het bleek namelijk dat die allemaal in het hotel zaten.
We besloten maar wat rond te wandelen en te kijken wat er beschikbaar was. We vonden een Italiaans restaurant genaamd “Ristorante Valentino” waar we opa ons verzoek een tafeltje kregen op het terras. Dat was misschien niet helemaal een goeie keuze want op het pleintje vlakbij stond een geluidsinstallatie van een DJ en die begon net met het gebruikelijke irritante gebonk en gedreun op het moment dat wij plaatsnamen. We besloten het maar voor lief te nemen, en dat bleek een goed idee want het eten was zonder meer prima.
Na het eten namen we een kijkje bij de wielerronde die net van start ging, maar we hielden het als snel voor gezien toen we hoorden dat de wielrenners tachtig rondjes moesten rijden wat ongeveer twee uur zou gaan duren. We gingen daarom wat drinken in de bar van het hotel en keerden later die avond terug naar het parcours waar we plaatsnamen bij de finish. We konden het allemaal prima zien en zagen Nikki Terpstra, een van de profwielrenners, de ronde winnen. En jemig, wat ging dat hard op die smalle bandjes over het nauwe parcours!
