Het was weer zover vandaag, het eindejaarsgesprek met mijn baas. Het bedrijf hecht daar heel erg aan, en voor mij als werknemer is het altijd interessant omdat de uitkomst je jaarlijkse bonus bepaald. Tot een paar jaar geleden kreeg je ook een soort van rapportcijfer wat de hoogte van je bonus bepaalde, maar van dat systeem zijn ze afgestapt. Nu krijg je alleen nog een beoordeling op basis van vier categorieën die ruwweg overeenkomen met onvoldoende, voldoende, ruim voldoende en uitstekend.

Over het algemeen wordt de categorie “uitstekend” niet vaak uitgedeeld, in mijn geval val ik vrijwel altijd in de categorie “ruim voldoende”. Dat deel van het gesprek is meestal gauw klaar, en dan is er voor mijn verder niet zoveel meer te bespreken want een groot deel van het gesprek gaat normaal gesproken over je toekomstige plannen, hoe je jezelf wilt ontwikkelen in het bedrijf. Voor mij is dat al een paar jaar niet relevant meer want gezien mijn steeds dichterbij komende pensioen heb ik niet zoveel carrièreplannen meer. En gelukkig maakt mijn huidige baas (net als de vorige trouwens) daar geen punt van.

We hebben dus hoofdzakelijk een gezellig praatje gehad over toekomstige vakantieplannen, maar er was toch nog een verrassing: mijn collega Ayaz en ik krijgen voor de cursus die we anderhalve maand geleden hebben gegeven in Chennai een zogenaamde Special Recognition Award, oftewel een speciale bonus. Blijkbaar hebben we daar toch iets goeds gedaan…