Maandelijks archief: oktober 2023

Reisbescheiden

Geplaatst op door november 11, 2023

Er was gisteren bij Riet en mij even sprake van paniek. We zouden namelijk twee weken voor vertrek onze reisbescheiden voor onze vakantie naar Australie ontvangen van het reisbureau maar er was nog steeds niks binnen, en eergisteren was het nog veertien dagen tot aan onze vertrekdag. Hoog tijd dus vandaag voor een belletje naar ons reisbureau.

De vriendelijke meneer die de telefoon opnam vertelde me dat alle reisbescheiden al op 20 oktober naar ons waren gemaild. Vreemd, want ik had niks ontvangen, en dat bleek te kloppen want het was verstuurd naar het e-mailadres van Riet. Ik had dat een paar weken geleden om laten zetten toen ik regelmatig in het buitenland zat en dat makkelijker communiceren was. De raad die ik kreeg was om eens te kijken in de folder met ongewenste mail, want omdat het daar wel eens terecht gekomen zou kunnen zijn.

Ik sprak Riet erop aan (een beetje pissig, ik geef het toe), en jawel hoor, er stond een keurige e-mail van het reisbureau in de folder met ongewenste mail met daarin alle benodigde documenten voor de reis. We hadden dus voor niks even in de piepzak gezeten terwijl dat achteraf nergens voor nodig was. Nu is alles binnen, we hoeven ons nu alleen nog maar druk te maken over wat we allemaal in onze koffers moeten gaan inpakken.

Riet ontmoet oude vriendinnen

Geplaatst op door november 11, 2023

Tijdens ons verblijf in Manila was het met name Riet die een uitgebreide kennissenkring had opgebouwd. Ikzelf kende ook wel mensen maar dat was toch hoofdzakelijk via mijn werk, terwijl Riet lid was van twee internationale vrouwenorganisaties waar ze ook vrouwen ontmoette die niet per se aan mijn werk gerelateerd waren. Met sommige vrouwen raakte ze goed bevriend, maar nadat we terugkeerden naar Nederland verwaterde dat toch wel, ondanks dat ze met enkelen nog regelmatig contact heeft.

Toch kreeg ze een weekje of wat geleden bericht van een van haar oude vriendinnen dat die naar Nederland zou komen en of ze zin had om elkaar weer eens te ontmoeten. Leuk natuurlijk, en hoewel de eerste afspraak voor gisteren niet doorging vanwege de vertraagde vlucht van Ayu ontmoetten de dames elkaar vandaag toch in Den Haag. Ayu had een paar vriendinnen bij zich die Riet dan weer niet kende, maar een plezierige verrassing voor Riet was dat ook Hilde, een gezamenlijke vriendin uit Manila, was uitgenodigd. Hilde bleek zelfs in Den Haag te wonen op dit moment en kwam dus gewoon op de fiets.

Het was gezellig, maar zoals Riet zei was het hoofdzakelijk het ophalen van oude herinneringen de tijd in Manila, want daarna is iedereen zijn eigen weg gegaan. Desondanks had ze het prima naar haar zin gehad met haar oude vriendinnen.

Herinnering aan het weekendje Lissabon

Geplaatst op door november 11, 2023

Je hoort er eigenlijk iedereen die op sociale media zit wel over. Soms lijkt het of je alleen maar ergens aan hoeft te denken en vervolgens word je op je Facebook, je Instagram en wat je ook nog meer hebt overspoeld met reclame over precies dat onderwerp.

Nu weet ik wel hoe het werkt, het zijn natuurlijk niet je gedachten die dat veroorzaken (dat zou helemaal wat zijn) maar het is je eigen gedrag. Soms ben je aan het bladeren op je sociale media en dan blijf je af en toe ergens even naar kijken, en al is dat maar een simpele stop tijdens het bladeren, en dan ben je de pineut. De achterliggende software registreert genadeloos je stop- en kijkgedrag en baseert daar vervolgens een reclamecampagne op die helemaal op jou is toegesneden. Of tenminste, dat denken ze.

Zelf trigger ik dat soort dingen zelf wel eens als ik ergens in geïnteresseerd ben door bewust even te stoppen of ergens op te klikken. De stortvloed aan reclame en informatie volgt dan vanzelf. Zo was ik laatst aan het kijken voor een weekendje weg en toen ik een reclame voor Lissabon tegenkwam klikte ik daar bewust op. Wat me namelijk opviel waren de prachtige foto’s bij de betreffende campagne, en de dagen daarop werd ik dus gebombardeerd met foto’s van die reclame van Lissabon met steeds andere prachtige foto’s.

Zeker deze foto vind ik schitterend, het oude centrum met het grote plein aan de boulevard. En helemaal rechts onderaan het hotel waar Riet en ik hebben gezeten toen we twee jaar geleden in Lissabon waren. Het terras waar we ’s avonds ons biertje en wijntje dronken is ook heel goed zichtbaar.

Bericht uit het verleden

Geplaatst op door november 11, 2023

Het was vandaag de verjaardag van mijn schoonmoeder, maar dat weerhield Riet er niet van om bij ons thuis in een vlaag van onverwachte werklust wat kasten te gaan opruimen. Toegegeven, we bewaren een heleboel troep omdat we er simpelweg de ruimte voor hebben en er nog niet toe gekomen zijn om het weg te gooien, simpelweg omdat het niet in de weg ligt. 

Deze keer moest de grote kast in de logeerkamer eraan geloven. Daarin staan een paar dozen die we in ons vorige huis ooit hebben ingeruimd met van alles, die we meeverhuisd hebben naar dit huis en ze vervolgens in die kast hebben gezet zonder er verder nog naar om te kijken. Ik kreeg een doos op mijn bureau geplempt met de vraag wat er met de inhoud moest gebeuren. Die inhoud bleek te bestaan uit oude gegevens van vorige werkgevers, papieren die al lang al verjaard en geen betekenis meer hadden. Ik zette me over mijn gevoelens van nostalgie heen en gaf alles vrij voor het oud papier.

Behalve een klein fragment uit “De Katwijksche Post” van een paar jaar geleden. Dat fragment mocht ook weg maar niet nadat ik er eerst een digitale kopie van had gemaakt. Het was een artikel, geschreven door mijn ouwe maat Gijs, over een reünie-optreden van mijn ouwe band, de Bokkumband. Die band had bestaan van pakweg 1978 tot 1981 en had in Katwijk enige bekendheid genoten met nummers die we zelf hadden geschreven in het Katteks.

Het artikel geeft de geschiedenis in het kort, de hele geschiedenis staat op deze website.

Internationaal rijbewijs

Geplaatst op door november 11, 2023

Hoewel onze vakantie naar Australië pas volgende maand is zijn we uiteraard al begonnen met wat voorbereidingen,  zoals het regelen van een visum voor Riet (mijn visum wat ik had aangevraagd voor mijn trip naar Perth in maart is nog steeds geldig). Twee dagen geleden schrok ik om kwart over zes ’s morgens opeens wakker en de eerste gedachte in mijn hoofd was “Internationaal rijbewijs!”. Heel gek, want daar had ik nog geen seconde aan gedacht maar blijkbaar heb ik een beschermengel die het nodig vond om me er eens aan te herinneren.

De vorige keer dat we naar Australie gingen hadden we, net als voor onze aanstaande vakantie, een huurauto geregeld maar daar moet je dus een Internationaal rijbewijs voor kunnen laten zien. Dat lijkt logisch, want hoewel het Nederlandse rijbewijs in veel landen hoog staat aangeschreven is het kaartje zelf alleen in het Nederlands en dat kunnen ze in het buitenland nu eenmaal niet lezen. Soms nemen ze simpelweg genoegen met het kaartje, ervan uitgaande dat het wel goed zal zitten, maar bij de meeste autoverhuurbedrijven doen ze dat niet.

Een Internationaal rijbewijs is gelukkig makkelijk te krijgen, bijvoorbeeld bij de ANWB, en daarom reden Riet en ik vandaag even naar Den Haag waar een groot en gemakkelijk bereikbaar kantoor zit. Het document is in feite niet meer dan een vertaling van het Nederlandse rijbewijs en moet dus altijd samen met het eigenlijke rijbewijs worden overlegd.

Gelukkig is dat nu dus geregeld en daarmee zou al het papierwerk voor de vakantie nu  rond moeten zijn, op de reispapieren van het reisbureau na want die ontvangen we pas twee weken voor vertrek.

Blijk van waardering

Geplaatst op door november 11, 2023

Als iemand mijn familie vraagt wat ik precies voor werk doe dan is het antwoord al jarenlang “iets met computers”. En ik laat het maar zo omdat uitleggen wat ik al meer dan twintig jaar echt doe veel te veel tijd kost. Af en toe probeer ik het wel eens als iemand er specifiek naar vraagt, maar ik weet zeker dat als je die personen naderhand vraagt wat ik nou precies doe, het antwoord weer gewoon “iets met computers” is…

Het is wel eens frustrerend, maar het is nou eenmaal een merkwaardig en specialistisch wereldje waarin ik verkeer als ik aan het werk ben. Ik werk bijvoorbeeld de hele dag met ingenieurs en zelfs die snappen af en toe niet wat ik nu precies doe. Mijn eigen antwoord op de vraag wat ik nu precies doe beantwoord ik dan ook meestal met “dat is een beetje lastig uit te leggen”. En dat bedoel ik niet hoogmoedig of zo, maar het is nou eenmaal niet zo simpel want ik zit weliswaar vrijwel de hele dag op een toetsenbord te rammen maar met “iets met computers” heeft het heel weinig te maken.

En toch doe ik blijkbaar iets goed, dat bleek vandaag tenminste. Akansha, een van mijn vrienden in India, stuurde me een berichtje om me te feliciteren. “Dik verdiend!”, zei ze er nog bij. Ik had alleen geen idee waar ze het over had, en toen ik dat zei antwoordde ze met “Oeps, je weet het dus nog niet. Nu heb ik de verrassing een beetje verknald.”.

Wat bleek, er waren vandaag twee sessies van een wereldwijd gebruikersforum van een App die wij gebruiken voor het opslaan, verwerken en bijhouden van onze technische documenten (bouwtekeningen bijvoorbeeld) en waarmee ik al dik twintig jaar werk. In die twintig jaar heb ik zelf af en toe wat bijgedragen aan de functionaliteit van de App zelf maar met name aan de manier waarop we binnen ons eigen bedrijf met die App werken.

Ik had de eerste sessie van het forum vanmorgen laten lopen omdat ik iets anders te doen had en omdat er toch twee sessies waren dacht ik, ik pak de tweede vanmiddag wel. En daarom wist ik niets van de verrassing die uiteraard ook al in de eerste sessie zat. Wat bleek, ik kreeg een eervolle vermelding tijdens die sessie voor al het werk wat ik de afgelopen jaren met Assai (dat is de naam van de App) had gedaan.

Een hele eer, dit onverwachte blijk van waardering!

Filmpje en La Lanterna

Geplaatst op door november 11, 2023

Ik weet eigenlijk niet eens meer hoe lang we dit al doen maar ik ga regelmatig in Den Haag naar de film met een ouwe maat die jaren geleden een Shell-collega van mij was. Die gewoonte is in feite nog veel ouder, want die dateert van ergens halverwege de jaren negentig toen ik in Rijswijk gestationeerd was. Ik had daar een collega die een keer voorstelde om vrijdag na het werk naar de bioscoop te gaan en dat werd al snel een vast ritueel.

Mijn maat Willem haakte op een gegeven moment ook aan en met uitzondering van de periodes dat Riet en ik in het buitenland woonden bestaat dat ritueel nog steeds, zij het dat iedereen al jaren geleden is afgevallen en alleen Willem en ik nog over zijn. Jaren geleden, toen we al een tijdje geen collega’s meer waren, besloten we voor of na de film ook even een hapje te gaan eten om even bij te praten. Dat werd onderdeel van het ritueel, en tegenwoordig slaan we zelfs de film wel eens over als er weinig bijzonders draait en gaan we alleen een hapje eten.

En eigenlijk vanaf het begin eten we Italiaans bij restaurant La Lanterna, vlak bij de Grote Kerk in Den Haag. Het restaurant is niet al te groot maar echt knus Italiaans, inclusief vrijwel de volledige staf. Wat het eten betreft, Willem en ik zijn daarin standvastig want we bestellen vrijwel altijd hetzelfde, wat betekent dat we al weten wat we gaan bestellen voordat we binnen zijn. Voor Willem zijn dat de mosselen uit de oven (veel knoflook!) en een pizza Rosario, voor mij is het de tomatensoep en Spaghetti Carbonara of Spaghetti Bolognese.

Vandaag was de film “Equalizer 3” met Denzel Washington in de hoofdrol, het soort film waar je ons allebei wakker voor kunt maken, en het eten was als vanouds…

Team Diner 

Geplaatst op door november 11, 2023

Af en toe hebben we een team etentje en voor vanavond was er weer een geregeld in restaurant Milu in het centrum van Den Haag, vlak achter de Grote Kerk. Omdat ik vandaag op kantoor had gezeten stond mijn auto in de parkeergarage van ons kantoor, maar helaas was het toch wel erg ver lopen naar het restaurant dus besloot ik toch maar een parkeergarage te zoeken die dichterbij lag. Dat kwam goed uit voor mijn baas Marcel want die kon nu mooi met mij meerijden.

We vonden het restaurant zonder problemen, en grappig genoeg bleek dat ik in de buurt nog nooit was geweest. En dat terwijl ik heel regelmatig aan de andere kant van de Grote Kerk kom, wat dus letterlijk om de hoek is. We hadden in het restaurant een voor ons gereserveerde ruimte op de tweede verdieping, en alles was verder prima verzorgd met als enige ongemak een air conditioning die niet werkte. 

We waren met een gezelschap van een man of twintig, en het was leuk om collega’s te spreken die ik verder weinig zie. Het eten bestond uit vijf gangen met kleine porties, en tussen de gangen door werd er veelal van plek gewisseld zodat we met iedereen konden bijkletsen. Een bijzonderheid deze avond was dat het ook het afscheidsetentje was onze grote baas Mark die afscheid nam omdat hij vrij plotseling een andere functie had gekregen.

Al met al weer een gezellig en dus geslaagd team uitje. Voor mij waarschijnlijk ook mijn laatste, gezien het feit dat mijn pensioen nu echt begint te naderen…

Logees

Geplaatst op door november 11, 2023

Aangezien hun ouders een uitje hadden geregeld hadden Riet en ik onze kleinkinderen te logeren. Dat is voor ons altijd een feestje, en toegegeven, we verwennen ze dan altijd met hun lievelingseten en laat opblijven (sssst…).

Het lievelingseten is eigenlijk altijd een makkie, en toevallig ook nog eens iets wat Oma heel goed kan bakken, namelijk pannenkoeken. We moeten met name Gijsje zelfs altijd een beetje afremmen want die kan er heel wat wegstouwen, drie stuks ook weer vanavond.

 

 

 

 

 

 

Maas ging op tijd naar bed (dan lukt nog wel want die is tenslotte pas twee) en die sliep ook redelijk snel. Gijsje was wel wat langer opgebleven maar die viel niet gelijk in slaap want allebei de katten kropen meteen bij haar. Ze lag in ons bed, en dat zijn die beestjes nou eenmaal gewend, maar Gijsje vond het in eerste instantie maar niks. Na een tijdje haalden we haar maar weer even naar beneden.

We merkten wel dat ze de katten in bed maar niks vond, totdat ik zei dat ze haar dan wel erg aardig vinden. En toen ze vertelde dat Abby had liggen snorren en ik zei dat Abby haar dan wel heel erg aardig vindt veranderde Gijsje’s houding meteen en vond ze de katten opeens heel interessant. Ze ging weer naar bed en toen de katten weer bij haar kropen ging ze ze liggen aaien. Jammer genoeg was het resultaat dat ze nu weer niet sliep, maar nu omdat ze het zo leuk vond dat de katten bij haar lagen…

Gijsje was duidelijk een beetje over haar slaap heen en ging uiteindelijk pas om kwart voor elf naar bed. Over laat opblijven bij Oma en Opa gesproken…