Ik weet eigenlijk niet eens meer hoe lang we dit al doen maar ik ga regelmatig in Den Haag naar de film met een ouwe maat die jaren geleden een Shell-collega van mij was. Die gewoonte is in feite nog veel ouder, want die dateert van ergens halverwege de jaren negentig toen ik in Rijswijk gestationeerd was. Ik had daar een collega die een keer voorstelde om vrijdag na het werk naar de bioscoop te gaan en dat werd al snel een vast ritueel.

Mijn maat Willem haakte op een gegeven moment ook aan en met uitzondering van de periodes dat Riet en ik in het buitenland woonden bestaat dat ritueel nog steeds, zij het dat iedereen al jaren geleden is afgevallen en alleen Willem en ik nog over zijn. Jaren geleden, toen we al een tijdje geen collega’s meer waren, besloten we voor of na de film ook even een hapje te gaan eten om even bij te praten. Dat werd onderdeel van het ritueel, en tegenwoordig slaan we zelfs de film wel eens over als er weinig bijzonders draait en gaan we alleen een hapje eten.

En eigenlijk vanaf het begin eten we Italiaans bij restaurant La Lanterna, vlak bij de Grote Kerk in Den Haag. Het restaurant is niet al te groot maar echt knus Italiaans, inclusief vrijwel de volledige staf. Wat het eten betreft, Willem en ik zijn daarin standvastig want we bestellen vrijwel altijd hetzelfde, wat betekent dat we al weten wat we gaan bestellen voordat we binnen zijn. Voor Willem zijn dat de mosselen uit de oven (veel knoflook!) en een pizza Rosario, voor mij is het de tomatensoep en Spaghetti Carbonara of Spaghetti Bolognese.

Vandaag was de film “Equalizer 3” met Denzel Washington in de hoofdrol, het soort film waar je ons allebei wakker voor kunt maken, en het eten was als vanouds…