Met recht een prachtige dag vandaag, en een heel bijzondere want ik weet niet of ik ooit van mijn leven zo iets als dit nog ga meemaken. Het was de dag van de klassieker, Feyenoord tegen onze aartsrivaal uit Amsterdam, en toegegeven, op basis van de huidige stand van zaken was Feyenoord toch wel de favoriet. Niet voor niks was de wedstrijd in Amsterdam eerder dit seizoen al gewonnen met 4-0 (in twee delen, dankzij de afgunstige supporters van de thuisclub), dus de verwachtingen waren hoger dan normaal.

Ik zat op de bank voor de tv vanmiddag maar ik had slecht geslapen en omdat er de eerste tien minuten niet veel gebeurde viel ik (ongelofelijk genoeg) in slaap. Ik werd wakker van een ping op mijn telefoon, er was een bericht van mijn broer Alex. De tv had ik uitgezet dus ik wist op dat moment niet wat er aan de hand was. Mijn broer had een foto gestuurd van zijn tv scherm met daarop de wedstrijd en de mededeling dat zijn schoonzoon, een 020-supporter, niet bepaald blij was.

Ik las het bericht en zag heel klein op het scherm de tussenstand staan maar ik geloofde mijn ogen niet. Dat bestaat niet dacht ik nog, dus ik zette snel de tv aan waar de wedstrijd inmiddels bijna was afgelopen. En links bovenaan stond het echt: Feyenoord leidde met maar liefst zes tegen nul. Ik was volkomen verbijsterd, want wat ik ook had verwacht, dit zeker niet, en zo te horen de verslaggevers op tv ook niet.

Ik heb dus alle doelpunten gemist maar gelukkig was de samenvatting vanavond op tv en die zal ongetwijfeld tot in lengte van dagen op Youtube staan. En dat is maar goed ook want ik weet nu al zeker dat ik dit vele malen ga terugkijken. En de kop in de Telegraaf spreekt boekdelen…