Twee Kerstdiners

Hoewel de viering van Kerst in zijn algemeenheid door de Corona crisis veel soberder verloopt hebben we een aantal tradities toch kunnen handhaven dit jaar. Zo waren we met de kerstversiering en de Kerstboom dit jaar zelfs uitzonderlijk vroeg, en wij niet alleen, iedereen snakte blijkbaar naar iets feestelijks en dat zorgde ervoor dat je al aan het begin van december overal al Kerstverlichting zag. Ook bij ons en de Kerstboom stond op 3 december zelfs al, wat voor Riet een soort van heiligschennis is omdat ze altijd heeft geweigerd om zelfs maar over Kerst te praten totdat het Sinterklaasfeest voorbij was.

Een andere traditie is dat we op een van beide Kerstdagen onze beide moeders uitnodigen voor een Kerstdiner bij ons thuis, en omdat dat dit jaar het zo het best uitkwam deden we dat op Eerste Kerstdag. Dat kon zonder problemen want we overtraden met maar twee bezoekers geen Corona-regels. Riet had voor deze keer gekozen voor de Kerstmaaltijd van Hello Fresh en dat betekende dat alle ingrediënten weer kant en klaar in de inmiddels bekende kartonnen doos met groene letters bij ons werd aangeleverd.

Het Kerstmaal wat Hello Fresh voor ons in petto had was meer dan overvloedig, zo erg zelfs dat Riet besloot om een van de voorgerechten, een stevig gevulde paddestoelensoep, maar voor een andere keer te bewaren. En dat bleek een goed idee want zelfs nu bleek het voorgerecht van zalm, het hoofdgerecht met wild en het toetje meer dan voldoende. Sterker nog, zelfs dat kregen we met zijn vieren niet eens helemaal op, en daarmee was het eerste Kerstdiner helemaal geslaagd.

Vandaag was Tweede Kerstdag en hadden we het Kerstdiner met onze zoons, schoondochters en Gijsje. De pizza oven was zoals verwacht een groot succes maar het klapstuk waren toch de toetjes.

We hadden ruime keus want we hadden zelf twee ijstaarten besteld bij Bakker Verdoes in Katwijk (die beroemd is om zijn fantastische ijstaarten) en schoondochter Astrid had ook nog eens een tulband cake gebakken met de bakvorm die we haar met Sinterklaas hadden gegeven.

Overbodig te zeggen dat bij vrijwel iedereen na afloop de broek op de vreethaak moest…

 

Onverklaarbaar

Soms gebeuren er in je leven dingen waar je gewoon geen verklaring voor hebt. Het kan gaan om toevallige ontmoetingen, zoals toen ik op het verre Russische eiland Sakhalin een ouwe schoolmaat tegenkwam die ik sinds de Middelbare School bijna dertig jaar niet had gezien. Maar af en toe gebeurt er iets wat zo ongrijpbaar en mysterieus is dat je niet begrijpt hoe zoiets kan. Zoiets is mij vandaag gebeurd en ik wil het toch even vertellen, al was het alleen maar voor mezelf.

Als klein ventje was ik bijna iedere dag met mijn moeder bij mijn oma in de Tramstraat in Katwijk. Heel vaak als ik daar was speelde ik met het buurjongetje van mijn oma, Johan Barnhoorn, die een jaar jonger was dan ik. Johan was een kleinzoon van aannemer De Best en achter hun huis was het timmerbedrijf van de firma De Best, met grote schuren waarin hout werd opgeslagen. Daar speelden we op de houtzolder in een soort van hut, en soms gingen we naar de hoger gelegen boetzolder achter het huis van mijn oma waar netten hingen. Of we voetbalden op de dam tussen de huizen en de opslagplaats.

Toen we ouder werden en ik naar de Middelbare School ging werd het contact met Johan minder, tot we elkaar nog maar zelden zagen. Als we elkaar tegenkwamen groeten we elkaar altijd hartelijk en maakten een kort praatje, maar dat was het, en vaak zagen we elkaar jarenlang niet. De laatste keer dat we elkaar tegenkwamen was begin augustus 2016 op de begrafenis van mijn oudtante Jo de Mol. Tante Jo had haar hele leven naast mijn oma gewoond en was dus ook een goeie bekende van Johan geweest. Johan en ik maakten een praatje terwijl we de oude begraafplaats achter de Nieuwe Kerk in Katwijk afliepen, en dat was de laatste keer dat ik Johan heb gezien en gesproken.

Vannacht droomde ik opeens van Johan, over hoe we speelden op de houtzolder, hoe ik hem riep vanuit de achterdeur van hun huis en hoe we voetbalden op de dam tussen zijn huis en dat van mijn oma. Het was een heldere droom waar ik me bij het wakker worden nog veel van herinnerde, en dat is op zich vreemd want hoe kleurrijk ik vaak ook droom, bij het wakker worden ontglippen ze me vrijwel altijd en herinner ik me hooguit wat flarden. Maar deze droom niet, veel bleef me bij en dat verbaasde me toch wel.

En toen opende ik vandaag de krant en zag de rouwadvertentie van Johan, hij was gisteren overleden op 63-jarige leeftijd. Toeval? Dat bestaat bijna niet, maar hoe het mogelijk is dat ik uitgerekend vannacht een droom heb gehad over Johan, de nacht na de dag van zijn overlijden? Ik weet het niet, maar ik geloof niet dat dit toeval is, hoe onverklaarbaar ook. Rust zacht, ouwe vriend.

Snert

Riet kreeg het vanmorgen opeens op haar heupen. Blijkbaar hebben de Hello Fresh dozen haar zodanig geïnspireerd dat ze zomaar uit het niets besloot om weer eens een grote pan snert te gaan koken. In een mum van tijd waren de benodigde boodschappen gedaan en waren de berichtjes aan de familie verstuurd met de vraag wie er allemaal geïnteresseerd waren in een portie snert.

Dat er ruim voldoende zou zijn voor zowat de hele familie komt doordat Riet de zaken voor wat betreft het maken van snert altijd groot aanpakt. En dat kan letterlijk doordat ze de enorme pan van haar oma heeft geërfd waar die vroeger zelf ook altijd snert in kookte, een pan die bij ons dan ook bekend staat als de “snertpan”. Deze pan kan liters snert bevatten en er gaat wat ingrediënten betreft dan ook heel wat in.

Zo gingen er vandaag naast grote hoeveelheden spliterwten, uien prei, varkensribben (eigenlijk doet ze altijd varkensknieën maar die kon ze niet meer krijgen) en nog veel meer ook nog twee enorme karbonades in. En dan doet ze pas op het eind de stukken rookworst er pas in want die zijn niet lekker als je die meekookt.

De reacties van de familie waren over het algemeen enthousiast. Iedereen die wel eens eerder van Riet’s snert had gegeten stuurde vrijwel meteen een reactie en aan het eind van de middag stond Riet in de keuken dan ook plastic bakken met snert te vullen.

Er werd een gedeelte in een kleinere pan overgeheveld om vandaag en morgen op te eten maar er liggen ook nog drie volle plastic bakken klaar om ingevroren te worden. Als reservevoorraad…

Einde shift en einde jaar

Na de Kerst die anders was dan anders was nu ook Oudejaarsdag een heel andere dag dan gebruikelijk vanwege de Corona-crisis. Bij ons waren alleen Robin en Astrid op bezoek en in feite was het dus gewoon ouderwets gezellig, maar toen het moment van de jaarwisseling was aangebroken was het toch een beetje ongemakkelijk omdat de gebruikelijk knuffels en kussen achterwege moesten blijven. Gelukkig had Riet wel voor champagne gezorgd dus het nieuwe jaar kon toch nog een beetje feestelijk worden ingeluid.

Waar we al dagen erg nieuwsgierig naar waren was hoe het zou gaan met het afsteken van vuurwerk en de verwachte rellen. Hoewel de regering de verkoop en het afsteken van vuurwerk had verboden hoorden we al dagen lang de oorverdovende knallen van illegaal vuurwerk. Blijkbaar had het verbod op legaal vuurwerk alleen de markt maar verplaatst naar het illegale circuit want ook tijdens het moment van de jaarwisseling barstte er overal rondom ons heen vuurwerk los.

 

 

 

 

 

 

 

Ondanks de kou gingen we de tuin in om naar het vuurwerk te kijken, en het moet gezegd, het was een heel stuk minder dan andere jaren. Het ging ook veel minder lang door, maar duidelijk was wel dat heel veel mensen toch gewoon schijt hadden gehad aan het vuurwerkverbod, iets wat overigens vrijwel iedereen had verwacht. Het bleef gelukkig bij ons in de buurt en in het dorp ook redelijk rustig maar we zagen op het nieuws beelden van totaal uit de hand gelopen rellen.Ook Katwijk ontkwam niet aan opstootjes waarbij met name het Andreasplein, bij mijn moeder om de hoek, het moest ontgelden. De ME moest er uiteindelijk aan te pas komen om het plein te ontzetten, maar het bleef nog lang onrustig. ook in de Hoornes moest de ME optreden maar dat zijn we zo langzamerhand wel gewend.

Voor mij was Oudejaarsdag overigens de laatste werkdag van mijn shift. Daarmee zit mijn laatste volle shift erop, ik heb nu vier weken vrij en dan heb ik nog drie dagen aan het eind van januari dat ik nog moet werken voordat mijn contract bij BGC erop zit. Het voelt op dit moment alleen al wel alsof het werk er voor mij al op zit, en dat zal denk ik ook wel het geval zijn want die laatste drie dagen zal ik niet zoveel werk meer doen maar alleen bezig zijn met de overdracht. Nog een maand en dan zit mijn Irakese avontuur er dus ook al weer op. 

Hoe het ook zij, het nieuwe jaar is begonnen en het is te hopen dat het een wat positiever jaar wordt dan het afgelopen jaar.