Het gaat me een beetje te ver om het een “journey from hell” te noemen, maar het zat me tijdens de heenreis naar Muscat, de hoofdstad van Oman, beslist niet mee.
Riet hoefde me deze keer niet weg te brengen want ik had weer gekozen om te vliegen met Emirates, dus om kwart over acht stond er een dikke Mercedes voor de deur. Op de luchthaven was het wel drukker dan de vorige twee keer dat ik hier was maar toch was ik overal vlot doorheen. So far so good, zoals de Engelsen dan zeggen.
Bij de gate ging het mis. Ik zat samen met alle andere passagiers te wachten tot we gingen instappen, maar dat gebeurde niet. Het aangekondigde tijdstip verstreek, en op het moment dat we hadden moeten opstijgen, om tien over half twaalf, was het instappen nog steeds niet begonnen. Vervelend was dat er helemaal niet werd omgeroepen wat er aan de hand was, alleen kreeg ik op een gegeven moment een bericht op mijn telefoon dat de nieuwe vertrektijd twee uur ’s middags was.
Zo erg was het gelukkig niet want om één uur kwam alsnog de aankondiging dat er een technisch mankement was geweest met een boordradio, dat was verholpen en we konden instappen. We vertrokken dus anderhalf uur te laat, en ik begon me zorgen te maken want ik had in Dubai nu in Dubai als we geen tijd inhaalden onderweg maar een uur de tijd om mijn volgende vlucht te halen. En dat is niet veel op zo’n grote luchthaven als Dubai, zeker gezien het feit dat ik met een bus naar een andere terminal moest.
We haalden onderweg tien minuten tijd in waardoor ik bij aankomst in Dubai om vijf over half tien dus een uur en tien minuten had om mijn volgende vlucht te halen. Maar er gebeurde iets onverwachts, want toen ik de slurf uit kwam stond er iemand van Emirates met een bod waarop een aantal bestemmingen stond waaronder ook Muscat. Ik meldde me bij de man die me vertelde dat ik was omgeboekt naar een andere vlucht omdat ik de geplande vlucht zeker niet meer zou halen. Ik keek op het papier wat ik kreeg en zag tot mijn verbijstering dat die vlucht pas om zes uur morgenochtend zou gaan, en dat betekende dus meer dan acht uur wachten!
Ik besloot om toch te gaan kijken of ik de oorspronkelijke vlucht nog kon halen, en ik hoefde daarvoor niet eens hard te lopen. Ik was vrij snel bij de bus en ik was om vijf over tien al bij de gate in Terminal 1 waar het boarden net was begonnen. Maar helaas, bij controle van mijn boardingpass werd geconstateerd dat ik was overgeboekt naar de volgende vlucht en ik kon dus niet meer mee. Ik probeerde het nog wel, want uiteraard zou mijn stoel nog vrij zijn, maar het kon dus niet en ik werd veroordeeld tot acht uur wachten.
Ik besloot dan maar naar de business lounge van Oman Air te gaan, de maatschappij waarmee ik naar Muscat zou vliegen, maar daar werd ik geweigerd. Ik had namelijk een e-ticket en nog geen boarding pass, en bovendien mocht ik zelfs met boardingpass pas vanaf vier uur voor vertrek in de lounge. En als ik problemen had moest ik me maar vervoegen bij de desk van Emirates.
Dat ging ik doen, maar daarvoor moest ik wel weer terug met de bus naar Terminal 3, want daar was de Emirates desk. En daar kreeg ik te horen dat ze niets voor me konden doen want mijn vlucht was niet met Emirates maar met Oman Air. En ook bij de business lounge van Emirates werd mij de toegang geweigerd om dezelfde reden, ondanks mijn pleidooi dat het in feite de schuld van Emirates was dat ik in deze situatie zat. Tot zover dus de goeie service van Emirates, als je ze een keer echt nodig hebt zijn ze er dus ook niet voor je.
Er zat dus niets anders op dan weer terug te gaan naar Terminal 1 met de bus en dan maar te zien dat ik de nacht doorkom met wachten tot het zes uur is…