Het kan niet alle dagen maar vandaag was er een Emirates-vlucht naar Amsterdam die al om half vijf ’s morgens vertrekt. Ik heb me op die vlucht laten boeken, wat dan wel betekende dat ik vanmorgen om kwart voor twee al klaar moest staan bij het hotel voor mijn taxi maar ik was dan ook om half elf vanmorgen al thuis.
De reis verliep voorspoedig zonder noemenswaardigheden, of het moest zijn dat de vlucht deze keer niet met de zeer comfortabele Airbus A380 werd uitgevoerd maar met een tamelijk oude Boeing 777. In de A380 zit je in de business class op het bovenste dek in je eigen kubusje, en dat is toch wat comfortabeler dan de stoelen naast elkaar in de 777. Eigenlijk is dit gewoon gezeik, dat weet ik ook wel, want in feite praat ik hier over het verschil tussen erg luxe en heel erg luxe.
Aangekomen in Nederland viel het weer me niet mee. Alweer was het totaal anders dan de berichtgeving vanuit Nederland vorige week toen het blijkbaar wel goed weer was. Dat is me nu al een paar keer overkomen, dat ik in Irak alleen maar hoor hoe mooi het weer in Nederland is, om vervolgens bij terugkomst te worden geconfronteerd met typisch Nederlands weer. Ook nu was het bij aankomst op Schiphol weer regenachtig en winderig en niet al te warm, en de vooruitzichten voor de komende weken zijn niet echt goed. Lekker dan…
Maandag is meestal de dag waarop Riet op onze kleindochter Gijsje past en als ik thuis ben dan pas ik uiteraard mee op. Het is ontzettend leuk om je kleindochter een dagje in huis te hebben en al hoor ik wel eens van andere “oppas-grootouders” dat ze na zo’n dag “afgedraaid” zijn, ik heb daar totaal geen last van en Riet zo te zien ook niet.
De belangstelling was vanavond wat minder want we begonnen met drie teams. later kwam daar nog een vierde team bij van mensen die wat later kwamen binnenlopen. Als teamnaam kozen we voor de suggestie van Ian, de “Shining Wits”, wat zoveel betekent als de “Lichtende Wijsheden”. Dat klinkt heel hoogdravend maar eigenlijk was het gewoon een ter plekke verzonnen verbastering van de “Wining Shits” wat “Zeurende Schijterds” betekent…
Twee weken geleden kreeg een van onze collega’s nog een flinke schrik toen hij zijn kamer binnen ging en er een flinke zwarte schorpioen bleek te zitten.
Als je op de foto klikt krijg je de grote versie ervan te zien. In het midden zie je een stuk van dat voetpad wat maar niet af komt, rechts zie je het fabrieksterrein en de weg die naar het midden loopt is de weg terug naar het kamp.
Het eerste wat ik vanmorgen deed op kantoor was de email lezen van onze security met de incidenten van gisteren.
Vorig jaar om deze tijd was ik ook in Haarlem en daar heb ik toen pepernoten gekocht in een heel aardig winkeltje wat “De Pepernotenfabriek” heet en dus alleen maar pepernoten verkoopt, in allerlei soorten maar vrijwel allemaal met een laagje van chocola eromheen. Nou ja, technisch gesproken zijn het geen pepernoten maar kruidnootjes maar een kniesoor die daarop let.
