Weer lekkage…

Toen we net in ons huidige huis waren komen wonen, inmiddels alweer meer dan zes en een half jaar geleden, kregen we last van een lekkage. Het gebeurde tijdens zwaar weer, een stormachtige wind gecombineerd met zware regenval. Het lek zat bij het plafond aan de kant van de buren, waar water blijkbaar via de spouwmuur doorsijpelde. Veel was het niet maar genoeg om te zorgen voor druppels aan het plafond en een scheur.

Het bouwbedrijf, Ouwehand Bouw, is uiteraard komen kijken en had wat aanpassingen gedaan, maar blijkbaar had het niet geholpen want de lekkage keerde sindsdien regelmatig terug. De omstandigheden waren altijd hetzelfde, zware wind uit een bepaalde richting en zware regenval, en vorig jaar kregen we ook berichten van andere buren dat die exact hetzelfde probleem hadden op vrijwel dezelfde plek in hun huis. Het bouwbedrijf heeft regelmatig mensen langs gestuurd maar wat ze ook gedaan hebben, gisteren bleek al dat het probleem er nog steeds is en vandaag werd het nog een graadje erger.

Een deel van het plafond zit vol bubbels, maar deze keer hadden we ook een bubbel water achter het behang, iets wat nog niet eerder was gebeurd. Nu is er de laatste dagen natuurlijk uitzonderlijk veel regen gevallen, maar desondanks hebben we toch het bouwbedrijf maar weer even gewaarschuwd. De klacht is genoteerd en ze sturen vandaag of morgen wel weer iemand langs. Hopelijk gaat deze persoon echt naar het probleem kijken, want de vorige snuiter zag geen lekkage meer (logisch want het was al een tijdje droog geweest voor ze kwamen), zei dat hij daarom niks kon doen en vertrok weer.

Een geluk bij een ongeluk, de schilder die de binnenboel komt opknappen is nog niet geweest, die komt pas in januari…

Laatste werkdag van het jaar…

Afgelopen dinsdag ben ik niet op kantoor geweest, hoewel dat wel mijn vaste kantoordag is. Dat kwam omdat ik een afspraak had bij de garage, er was een bepaalde test die ze tijdens de grote beurt een paar weken geleden niet hadden kunnen doen en daar moest ik nog even voor terug. In verband met onze aanstaande vakantie wilde ik dat nog even geregeld hebben, alleen was er niet veel keus voor de dag en vandaar dus een thuiswerkdag in plaats van een kantoordag.

Vandaar dat ik vandaag toch maar even naar kantoor ben geweest want dit is niet alleen mijn laatste werkdag voordat we op vakantie gaan maar ook mijn laatste werkdag voor dit jaar. We komen halverwege december terug uit Australië, maar met de Kerstdagen voor de deur en het feit dat ik nog steeds een flink aantal verlofdagen heb staan heb ik besloten ook die paar dagen tot en met Nieuwjaar maar vrij te nemen.

Een van mijn collega’s nam afscheid met de woorden, “Fijne vakantie en een heel Gelukkig Nieuwjaar”…

Ingecheckt!

De afgelopen week heb ik alvast wat e-mail contact gehad met onze vrienden Pat en Howard in Perth over onze aanstaande vakantie en natuurlijk de bezoeken die we bij hun gaan afleggen. Ik zeg expres bezoeken want we verblijven twee keer bij ze: eerst twee dagen als we aankomen in Perth na de treinreis met de Indian Pacific Railway, en aan het eind van onze rondreis met de auto nog een keer een paar dagen totdat we terugvliegen naar Nederland.

De eerste afspraak staat al, Pat en Howard pikken ons op op het station waar de trein aankomt en brengen ons dan naar de luchthaven van Perth waar het autoverhuurbedrijf zit waar we onze auto moeten ophalen voor de rondreis. Dat is een meevaller voor ons want er is wel een treinverbinding met de luchthaven maar dat betekent na aankomst nog meer dan een kilometer lopen naar het autoverhuurbedrijf, met een paar zware koffers. Het alternatief was uiteraard een taxi, maar dit is voor ons natuurlijk helemaal makkelijk.

Vanmorgen kon ik ons ook al inchecken voor de vluchten van Amsterdam naar Singapore en daarvandaan naar Sydney. We vliegen namelijk deze keer met Singapore Airlines in plaats van ons vertrouwde Emirates, maar dat komt omdat we met Emirates de vluchten niet rond konden krijgen. Met name de vlucht van Perth naar Singapore bleek een probleem, en daarom besloten we voor een alternatief te kiezen. Niet dat we nu met minder genoegen moeten nemen, want Singapore Airlines is ook een absolute topper.

Niet voor niets is hun slogan “What a great way to fly”. En het zal leuk zijn om Changi Airport weer eens te zien, het zal toch al gauw vijftien of zestien jaar geleden zijn dat ik daar voor het laatst ben geweest.

Koffers gepakt

Onze koffers staan gepakt, en dat lijkt logisch aangezien we morgen vertrekken, maar we waren er deze keer rijkelijk laat mee. We zijn eigenlijk allebei pas gisteren begonnen met het uitzoeken en klaarleggen van alles wat we mee willen nemen, en dat viel nog niet mee. We moeten tenslotte voor ruim vijf weken kleren meenemen, en gelukkig hoeven we alleen maar rekening te houden met zomerkleren. Alhoewel, onze vrienden in Perth hadden toch wel aangeraden om een vest mee te nemen vanwege mogelijk frisse avonden als we in de binnenlanden zijn.

Maar goed, vandaag hebben we het pakken afgerond, waarbij de koffers regelmatig opnieuw geopend moesten worden omdat we toch nog wat vergeten waren. Zo was mijn koffer net afgesloten toen Riet zei “Moet dat niet mee?”. “Dat” was het stapeltje met mijn korte broeken en zwembroeken…

Morgenvroeg rond kwart voor zeven worden we door Robin opgehaald en naar Schiphol gebracht, waarna we als alles volgens plan verloopt om vijf voor half elf vertrekken voor de twaalf en een half uur durende vlucht naar Singapore. Ik kreeg wel net al een mailtje van de luchtvaartmaatschappij dat we niet te laat moesten vertrekken want er wordt drukte en mogelijk oponthoud op Schiphol verwacht…

Vertrekdag!

Vandaag vertrekken we voor onze vakantie van bijna vijf weken naar Australië. Uiteraard ga ik daar een verslag van bijhouden en dat kun je vinden via de app Polarsteps en onder de de optie “Vakanties” op de Menu-balk.

Terug in Rijnsburg

14 december – Terug in Rijnsburg

Singapore Airlines vlucht SQ324 vertrok bijna een half uur te laat, dus niet meer gisteravond laat (vijf minuten voor middernacht) maar vanmorgen vroeg. We hadden eenzelfde toestel als op het eerste deel van onze terugreis maar het was waarschijnlijk een oudere versie want het interieur was wat ouderwetser en ook wat minder comfortabel. Verder prima uit te houden hoor, en dat was maar goed ook want dit laatste stuk duurde bijna veertien uur.

Riet en ik gingen allebei vrijwel meteen nadat het toestel in de lucht was onder zeil en we hebben dan ook allebei het diner gemist. Sterker nog, we hebben er helemaal niks van gemerkt. Ikzelf heb tot mijn eigen verbazing vijf uur aan een stuk door geslapen en na een uurtje wakker te zijn geweest nog ruim een uur. Riet deed het nog beter want die heeft dik acht uur geslapen.

Om even voor zevenen vanmorgen landde het toestel op Schiphol. Het enige oponthoud was het wachten op onze bagage maar uiteindelijk bleek ook dat mee te vallen want de koffers kwamen al na een kwartier in plaats van de aangekondigde achtendertig minuten. Martin stond al op ons te wachten en tot grote vreugde van Riet had hij Maas meegenomen. Ze duwde Martin meteen haar koffer in zijn handen, pakte Maas op en liep als een trotse Oma met hem op de arm door Schiphol. Ze liet hem pas los toen hij in zijn stoeltje in de auto moest worden gezet…

Een half uurtje later waren we weer terug in Rijnsburg, aan de ene kant blij dat we weer thuis waren maar toch ook met een gevoel van spijt (zeker ik) dat deze vakantie waar we zo naar hadden uitgekeken er al weer op zat. Nou ja, ik kan nu weer lekker Hollands brood eten met Hollandse kaas, en gelukkig hebben we de foto’s nog. Een leuke verrassing was dat Robin en Astrid voor een kerstboom hadden gezorgd die al opgetuigd in de serre stond. En toen het donker werd konden we zien dat de nieuwe wijk aan de overkant ook al in een kerststemming is. Nu wij nog.

Het volledige verslag van deze vakantie kun je, net als de verslagen van al onze eerdere vakanties, vinden onder “Vakanties”.

Nog twee weken vakantie

Hoewel ik al vanaf de 12e november vrij ben zit mijn vakantie er nog niet op. Ik bleek een maand of wat geleden nog een flink saldo aan vakantiedagen te hebben staan, mede veroorzaakt door meer dan twintig in de afgelopen jaren opgespaarde dagen. Met alle dagen die ik dit jaar al vrij heb genomen, inclusief de vakantie naar Australië, had ik nog steeds meer dan twintig vakantiedagen over. Gezien mijn aanstaande pensioen eind maart volgend jaar moet ik die dagen snel gaan opmaken en vandaar dat ik al in oktober had besloten om ook de twee weken na de vakantie in Australië nog vrij te nemen.

Per saldo ben ik dus tot en met Nieuwjaar vrij en vandaar dat ik toen ik begin november op vakantie ging ik tegen iedereen zei, “Tot volgend jaar”. Die extra vrije dagen waren er vanwege de Kerstdagen nog maar acht, dus per saldo begin ik volgend jaar al met vijftien vakantiedagen die ik nog over heb van dit jaar, en daar komen er nog een stuk of tien bij schat ik voor het eerste kwartaal van volgend jaar, de periode dat ik nog werk.

Officieel heb ik dus nog drie maanden dat ik werk, maar zoals het er naar uit ziet kan ik in die maanden nog vijf weken vrij nemen…

Oliebollen

Toen we in Rijnsburg waren bij onze vrienden Pat en Howard hadden we het over de viering van Oud en Nieuw en de verschillen daarin tussen onze beide landen.

De verbazing van Pat en Howard was groot toen ze hoorden dat ons land op Oudejaarsdag in een soort van oorlogsgebied verandert door de enorme hoeveelheden veelal illegaal vuurwerk. Dat is in Australië onbestaanbaar, er is uiteraard wel vuurwerk maar dat wordt gereguleerd via vuurwerkshows. We zien in ons journaal op Oudejaarsdag vaak beelden van het vuurwerk in Sydney op de Sydney Harbour Bridge, want vanwege het tijdsverschil is het daar negen uur voor ons al Nieuwjaar.

Een ander verschil zijn onze oliebollen. We hebben geprobeerd uit te leggen wat dat precies is maar hoe leg je uit dat een gefrituurde deegbol met poedersuiker zo lekker kan zijn. Vandaag had Riet uit het dorp verse en nog warme oliebollen meegenomen van de oliebollenkraam die altijd op het dorpsplein staat deze tijd van het jaar. En ze waren weer onwijs lekker, maar ja, een beetje lastig op te sturen naar Perth…

Kattenbrokjes

Thuis gekomen van vakantie was er het weerzien met onze twee harige huisgenoten Abby en Monster. Die hoefden deze vakantie niet ondergebracht te worden in een kattenasiel want gedurende onze afwezigheid verbleven Robin en Astrid in ons huis. Dat was voor iedereen een prima regeling wamt zij hadden nu onderdak terwijl hun nieuwe huis werd verbouwd en wij hoefden geen opvang voor onze katten te regelen.

Abby en Monster konden dus gewoon thuis blijven naar ze hadden er wel een probleempje mee want Robin en Astrid waren regelmatig allebei tegelijk afwezig voor hun werk en dat betekende voor de katten vaak een behoorlijk lange tijd met een lege brokjesbak. En als ze ergens een hekel aan hebben is het dat wel…

Het gebeurde dan ook regelmatig dat als Robin of Astrid thuis kwamen dat een van de katten al tegen het raampje van de voordeur geleund stond om ze op te wachten. Het is zelfs een keer gebeurd dat de deur naar de kast in onze woonkamer niet goed dicht zat, waardoor een van de katten (hoogstwaarschijnlijk Monster) naar binnen kon glippen en de voorraadzak kattenbrokken open klauwen.

Het viel Robin en Astrid bij thuiskomst meteen op dat de beide dames helemaal geen hongerige indruk maakten en helemaal niet zeurden om eten. Totdat ze in de kast zagen wat daarvan de oorzaak was, de dames zelf waren zich natuurlijk nergens van bewust…

Cadeautjesdag

De Amerikaanse gewoonte om met Kerst cadeautjes te geven begint hier in Nederland ook steeds meer voet aan de grond te krijgen. Misschien is Sinterklaas minder populair geworden de afgelopen jaren (het jarenlange gezeik rond de viering begint veel mensen een afkeer van het hele feest te bezorgen heb ik het idee), feit is dat de viering van Kerst op de Amerikaanse manier steeds meer voet aan de grond krijgt in Nederland. Dat leidt ieder jaar tot veel ontevreden reacties van mensen die nijdig zijn dat ruim voor Sinterklaas de Kerstspullen overal al uitgestald liggen, en Riet is er daar een van.

Dit jaar was het voor ons geen issue wanneer we Cadeautjesdag zouden vieren want wij waren er met Sinterklaas niet, toen zaten we in Margaret River aan de westkust van Australië. Het werd dus min of meer automatisch Eerste Kerstdag, wat toch al traditioneel de dag is dag onze kinderen en kleinkinderen bij ons zijn om Kerst te vieren.

Riet had weer flink uitgepakt en was de afgelopen dagen dan ook druk geweest met het inkopen van alle cadeau’s. En uiteraard werden de kleinkinderen weer flink verwend…

Oudejaarsdag

Het enige bijzondere aan deze Oudejaarsdag is dat het op een zondag is en dat heeft de afgelopen weken de nodige discussie opgeleverd over de oliebollenverkoop. Officieel mocht de oliebollenkraam in Rijnsburg niet open vandaag en er was zelfs een petitie gestart om toch oliebollenverkoop toe te staan. Dat werd niks, mede omdat de uitbater van de oliebollenkraam zelf ook niet stond te springen om op zondag open te gaan. Iedereen moest dus zijn oliebollen gisteren al kopen, of naar een benzinestation in Katwijk gaan waar vandaag wel oliebollenverkoop was.

Verder was het op het gebruikelijke vuurwerk na een rustige Oudejaarsdag met de viering van de jaarwisseling bij zwager Aad en schoonzus Marian thuis. Met naast heel veel lekkere hapjes ook oliebollen. Voor mij was het een “droge” avond want net toen we wandelend op weg waren vanavond begon er motregen te vallen en besloten we alsnog de auto te nemen. Ik bood me vrijwillig aan als de BOB…

Het afgelopen jaar was voor mij wat werk betreft een enerverend jaar. Ik geloof niet dat ik al eens eerder een jaar heb gehad waarin ik zoveel heb gereisd, en dan ook nog eens naar de nodige bijzondere plekken: Bengaluru (India), Perth (Australië), Muscat (Oman), Calgary (Canada), weer Muscat, Trinidad & Tobago (in het Caribisch gebied), nog een keer Muscat en tenslotte onze vakantie in Zuidwest Australië. Als ik het uitrelen heb ik meer dan vier maanden van het jaar in het buitenland doorgebracht.

En uiteraard ben ik met name in de tweede helft van het jaar al voorzichtig begonnen met de plannen voor mijn aankomende pensionering, eind maart van het nieuwe jaar. Het is een vreemd idee dat dat nieuwe jaar morgen begint en dat ik dan effectief nog maar drie maanden hoef te werken…

Laatste schilderweek

De afgelopen week hebben de schilders alles boven onder handen genomen en het moet gezegd, ze hebben onze hooggespannen verwachtingen waar gemaakt. We hadden al gehoord dat Hans van der Plas prima werk leverde en dat klopt als een bus. Niet alleen het schilderwerk is keurig maar ook de afwerking en het opruimen zijn dik in orde. Hans is voor mij trouwens geen onbekende want hij was de aanvoerder van het kampioens-team van Quick Boys begin jaren negentig en dus een van mijn ouwe helden. Het was leuk om even over die goeie ouwe tijd te praten toen hij begin vorige week even langs kwam om te kijken hoe alles ging met het schilderwerk.

De tweede week is in volle gang en boven is alles nu klaar. Op dit moment worden de keuken en de plafonds beneden aangepakt en dat betekent dat alles beneden in het plastic is verpakt. Voor Riet en mij is het nu even afzien en moeten we soortement van kamperen in ons eigen huis…

Een prachtige dag!

Met recht een prachtige dag vandaag, en een heel bijzondere want ik weet niet of ik ooit van mijn leven zo iets als dit nog ga meemaken. Het was de dag van de klassieker, Feyenoord tegen onze aartsrivaal uit Amsterdam, en toegegeven, op basis van de huidige stand van zaken was Feyenoord toch wel de favoriet. Niet voor niks was de wedstrijd in Amsterdam eerder dit seizoen al gewonnen met 4-0 (in twee delen, dankzij de afgunstige supporters van de thuisclub), dus de verwachtingen waren hoger dan normaal.

Ik zat op de bank voor de tv vanmiddag maar ik had slecht geslapen en omdat er de eerste tien minuten niet veel gebeurde viel ik (ongelofelijk genoeg) in slaap. Ik werd wakker van een ping op mijn telefoon, er was een bericht van mijn broer Alex. De tv had ik uitgezet dus ik wist op dat moment niet wat er aan de hand was. Mijn broer had een foto gestuurd van zijn tv scherm met daarop de wedstrijd en de mededeling dat zijn schoonzoon, een 020-supporter, niet bepaald blij was.

Ik las het bericht en zag heel klein op het scherm de tussenstand staan maar ik geloofde mijn ogen niet. Dat bestaat niet dacht ik nog, dus ik zette snel de tv aan waar de wedstrijd inmiddels bijna was afgelopen. En links bovenaan stond het echt: Feyenoord leidde met maar liefst zes tegen nul. Ik was volkomen verbijsterd, want wat ik ook had verwacht, dit zeker niet, en zo te horen de verslaggevers op tv ook niet.

Ik heb dus alle doelpunten gemist maar gelukkig was de samenvatting vanavond op tv en die zal ongetwijfeld tot in lengte van dagen op Youtube staan. En dat is maar goed ook want ik weet nu al zeker dat ik dit vele malen ga terugkijken. En de kop in de Telegraaf spreekt boekdelen…