We zijn er!

Gistermorgen verliep alles op Schiphol naar wens. Mijn telefoontje naar Malaysia Airlines had inderdaad resultaat gehad want onze plaatsen in het vliegtuig waren veranderd, we zaten nu op het bovendek van de 747 zoals Riet graag wilde. We vertrokken precies op tijd en ruim een uur later zaten we al aan de beroemde saté. We kwamen vanmorgen, een kort dutje en vier speelfilms later, iets voor zes uur in de ochtend aan op KL International Airport.

En wat denk je, terwijl we naar de gate taxieden zagen we dat het plensde van de regen! Maar gelukkig, toen we drie kwartier later buiten stonden was het al weer droog en ondanks dat het net licht begon te worden was het al vijfentwintig graden.

We regelden een taxi om ons naar ons hotel te brengen en zo stonden we even voor achten al voor de balie van het Ascott. Ons appartement was nog niet klaar maar dat werd keurig opgelost, we kregen een tijdelijk appartement waar we konden wachten. Daar aangekomen stortte Riet meteen op een bed in slaap en mijn ogen vielen even later dicht op de bank. Ik werd bij half twee pas weer wakker en het leek me verstandig om Riet ook maar wakker te maken, al dacht die daar heel anders over…

Vlak daarna Maleisie_(2)werden we gebeld dat ons appartement gereed was en verhuisden we naar ons appartement op de veertiende verdieping. Na ons te hebben opgefrist en de koffers te hebben uitgepakt gingen we naar het vlakbij gelegen winkelcentrum Suria waar we wat kleine boodschapjes deden (inderdaad, wel heel veel soorten Lays chips maar geen paprika…) en een emmer koffie (medium maat) dronken op het terras bij Starbucks.

En nu zijn we dus weer “thuis” waar we eerst gaan proberen Internet verbinding te krijgen. Of dat gelukt is weten jullie al op het moment dat je dit leest…

Laatste loodjes

Maleisie_(168)Onze laatste dag in Nederland voorlopig. Riet komt dan wel eind oktober nog terug om de container en de luchtvracht te regelen, maar ikzelf kom waarschijnlijk pas eind december voor het eerst weer eens naar Nederland.

De koffers staan al klaar en er viel ook verder eigenlijk niets meer te regelen, op het invullen van een formulier voor de verzekering na.

We zouden ook eigenlijk het liefst vandaag al zijn vertrokken want we doen nu eigenlijk niets anders dan wachten tot het moment van vertrek is aangebroken.

Wel kwam de hele familie vandaag nog even langs om afscheid te nemen en dat brak gelukkig de dag een beetje. Ik ben zelf heel slecht in afscheid nemen maar het was toch anders dan toen we naar Rusland vertrokken, iedereen heeft nu blijkbaar zoiets van “Nou, daar gaan ze weer”…

En nu zijn we dus klaar, morgen vertrekken we tegen een uur of negen naar Schiphol en we vliegen dan als alles goed gaat om twaalf uur ‘s middags. We komen zaterdagochtend vroeg aan in Kuala Lumpur en we hebben dan lekker het weekend om een beetje te acclimatiseren. Het volgende bericht zal dus als alles goed gaat uit Maleisië komen. Alleen weet ik niet precies wanneer, want dat hangt er vanaf hoe snel we daar aan het Internet kunnen hangen. Wordt dus hopelijk snel vervolgd vanuit Kuala Lumpur!

Voorlaatste loodjes

Voor alle zekerheid had ik mijn laptop en mijn telefoon nog twee daagjes langer gehouden, voor het geval dat, en dat bleek een goed idee want vanmorgen nog was er het nodige sms verkeer met de dame die ons gaat helpen met het zoeken van een huis.

Maleisie3_(9)Langer dan vandaag kon ik het inleveren niet uitstellen en ik ben dus nog even terug geweest om beide bij mijn bazin in te leveren. Dat was echt het laatste wat mij op kantoor in Rijswijk nog te doen stond dus dat betekende ook afscheid nemen van mijn collega’s.

De foto is trouwen van het kantoor in Rijswijk waar ik de laatste maanden heb gewerkt, het Alaska gebouw.

Het werd ook mijn laatste bezoek aan de Sportschool van Thea Hoogervorst vandaag. Ik sport daar nu al weer zo’n zeven jaar, met onderbreking van de twee en een half jaar dat ik op Sakhalin heb gewoond. Misschien ga ik wel weer terug als we terugkomen uit Maleisië over een paar jaar, ik heb alvast de toezegging dat ik dan die keer geen inschrijfgeld meer hoef te betalen…

“Effe nae ‘t Gemientehuis”

Er moest naast het inpakken van de koffers nog het een en ander geregeld worden voor ons vertrek, en het eerste was dat ik me moest laten uitschrijven bij de Gemeente. Omdat Rijnsburg zelf geen Gemeentehuis meer heeft moest ik naar het Gemeentehuis van Katwijk, oftewel effe naar de “Gemiente Kattek”. Noem me bevooroordeeld maar een bezoek aan welk Gemeentehuis dan ook staat mij meer tegen dan een bezoek aan de tandarts, en ik denk dat er heel wat meer mensen zijn die die frisse tegenzin delen.

Het begon al lekker, de kleine parkeergarage was helemaal vol en ik moest dus een paar straten verderop parkeren. Binnengekomen moest ik via een touch screen op een paal aangeven wat ik kwam doen en ik kreeg een nummertje. Van de zes loketten waren er twee open met zeker vijftien wachtenden, terwijl er vele ambtenaren voortdurend heen en weer liepen, zo te zien allemaal druk met heel belangrijk werk.

Het duurde een halfuurtje voor ik aan de beurt was en jawel, daar was het, ik moest een formulier invullen. En daar stond een vraag op die ik niet kon invullen, namelijk wat mijn toekomstige adres was. Ik heb natuurlijk wel een toekomstig adres, maar dat is van ons tijdelijke appartement waar we als het goed is hooguit vier weken zitten, en ik wilde dat liever niet vermelden om te voorkomen dat ze daar allerlei post naar toe gaan sturen.

Blanco laten bleek echter geen optie, evenals het handhaven van ons eigen huis als postadres. Het werd zelfs nog even nagevraagd bij de superieuren en ja hoor, het was onvermijdelijk, ik moest het tijdelijke appartement als nieuwe adres opgeven. Benieuwd hoe lang daar nu post van de gemeente Katwijk en alle andere instanties zoals de Belastingdienst blijft binnenkomen…

Daarna moest ik naar de ANWB winkel in Katwijk om twee Internationale Rijbewijzen te regelen, voor mijzelf en voor Riet. En ter informatie, dames Ambtenaren, ik werd daar snel en buitengewoon vriendelijk geholpen.

Laatste werkdag

Na een wederom vrij rampzalig verlopen voetbalweekeinde was vandaag mijn laatste echte werkdag op kantoor. Niet dat er nog veel voor me te doen was, maar er waren toch nog wat dingetjes die afgerond moesten worden. Eigenlijk was ik ook van plan meteen maar mijn laptop en telefoon in te leveren maar met name die laatste kon de komende dagen nog wel eens van pas komen dus die lever ik toch maar pas in over een paar dagen.

Er was vandaag ook nog contact met Team Relocations in Kuala Lumpur, het bedrijf wat ons gaat helpen met het vinden van een huis. Ik had al een paar voorkeuren aangegeven en blijkbaar hebben ze daar al wat mee gedaan want ze wilden aanstaande maandag al meteen met ons op huizenjacht. Nou komt dat slecht uit want dan zit ik de hele dag in vergaderingen, maar op dinsdag heb ik nog een gaatje gevonden en dan gaan we dus op pad.

Benieuwd waar ze mee gaan komen, de verhalen over de diverse voorkeurslocaties zijn wisselend. Maar ik denk dat mijn collega’s in KL gelijk hebben, je kunt niet beslissen aan de hand van een paar plaatjes op het Internet, je moet het gewoon zien…

Afscheid nemen

Maleisie3_(8)Nu onze vertrekdag begint te naderen is de tijd aangebroken om afscheid te gaan nemen van familie, vrienden, bekenden en collega’s.

Hoewel ik volgende week nog minstens een dag op kantoor ben zijn mijn collega’s Jan en Ed er dan niet en het leek ons toch wel leuk om gezamenlijk afscheid te nemen. Ik ging dus tegen het middaguur naar het kantoor in Rijswijk en met zijn allen gingen we daarna naar “De Halve Maen” voor een afscheidslunch.

‘s Avonds had ik afgesproken met mijn ouwe maatjes Nico, Gijs en Wessel in “De Albatros” in Katwijk. We komen daar al een paar jaar met zijn vieren af en toe bij elkaar voor een avondje slap ouwehoeren onder het genot van een paar biertjes. Het werd erg gezellig en erg laat.

Uitslag onderzoek

Weer vroeg mijn bed uit want ik had vanmorgen om acht uur al een afspraak bij de dokter om de resultaten van het onderzoek van de afgelopen week te bespreken.

De resultaten van de bloeddruk metingen en het bloedonderzoek werden bekeken en er werd een laatste keer een bloeddruk meeting gedaan. En weer was mijn bloeddruk net op het randje (140-85) maar acceptabel, net als de afgelopen dagen. Ook de resultaten van het bloedonderzoek waren goed, mijn cholesterol was zelfs meer dan een punt lager dan de Shell dokter had gemeten (6.9 in plaats van 8.0). Kortom, geen medicatie noodzakelijk, wel een waarschuwing dat ik op moet letten met eten en het advies om eens per halfjaar een controle te laten doen.

En er was nog meer goed nieuws, ook de bevestiging voor ons tijdelijke onderkomen in KL is vanmorgen bevestigd. We zitten de eerste maand in de Ascott Residences en dat is precies wat we graag wilden. Het Ascott was niet alleen het mooiste complex wat we konden kiezen maar het zit ook nog eens letterlijk naast de deur, het kantoor waar ik ga werken staat er pal naast.

Nog meer nieuws!

De dag begon teleurstellend, geen enkele reactie op mijn emailtjes van gisteren, en ik ben dus maar eens gaan bellen. Ook dat leverde in eerste instantie niks op omdat er of niet werd opgenomen of ik kreeg een voicemail box die vol zat en dus geen bericht kon achterlaten.

Na een paar keer proberen kreeg ik uiteindelijk toch iemand aan de lijn en met hulp van mijn nieuwe baas die ik ook had ingeschakeld kreeg ik uiteindelijk toch een reactie. Personeelszaken zou aan de slag gaan om de reis te regelen, en zowaar kreeg ik een uurtje later al een mailtje dat onze definitieve vertrekdatum is bepaald op 1 oktober en dat de tickets waren aangevraagd bij Carlson Wagonlit, het reisbureau wat alle reizen voor Shell afhandelt.

Maleisie3_(7)

Om de zaak zo snel mogelijk te regelen heb ik toch maar even zelf met het reisbureau gebeld wat in Den Haag zit. De aanvraag was inderdaad al binnen, alleen was er zoals we al vreesden geen mogelijkheid meer om direct naar Kuala Lumpur te vliegen, dus in plaats daarvan werd geregeld dat we via Frankfurt zouden vliegen.

Later vandaag kwam er een bevestigende email met de ticket informatie, en wat blijkt, we zitten toch op de directe vlucht van Amsterdam naar Kuala Lumpur! En dat is heel mooi want we komen dan op zaterdag de 2e oktober al heel vroeg in de ochtend aan en hebben dus bijna een heel weekend om een beetje te acclimatiseren.

Eindelijk is het dus zover, we gaan over anderhalve week naar Maleisië!

Nieuws

De radiostilte werd vanmorgen verbroken door een mailtje waarin stond dat het gedeelte van de immigratie procedure wat noodzakelijk was voor ons vertrek naar Maleisië is afgehandeld en dat onze immigratie is goedgekeurd.

Buitengewoon goed nieuws want dat betekent dat we nu in principe kunnen vertrekken. Het enige wat er nog nodig is is dat Personeelszaken in Kuala Lumpur onze reis en tijdelijk verblijf gaat regelen. Hopelijk krijgen we daar snel bericht van. Ik ben in ieder geval meteen wat mailtjes gaan rondsturen om er wat gang in te krijgen.

En ik ben ook vanmorgen al vroeg op pad gegaan om bloed te geven en mijn ochtendplas in te leveren voor onderzoek naar mijn hoge bloeddruk en cholesterol. Daarna ben ik langs de huisarts geweest waar mijn bloeddruk weer werd opgemeten. En wat denk je, 130-90, zoals het hoort en veel lager dus dan vorige week. Misschien dan toch gewoon een beetje stress vanwege de verhuizing?

Radiostilte

Het is de afgelopen anderhalve week complete radiostilte geweest in Kuala Lumpur, en dat heeft alles te maken met het feit dat vrijwel iedereen daar vakantie viert na het einde van de Ramadan. Het is ze uiteraard van harte gegund maar wij worden er wel erg zenuwachtig van want ons geplande vertrek is uiteindelijk al over ruim anderhalve week.

Maleisie3_(6)Dit weekend was er wisselend succes met het voetballen. Mijn zaterdagclub Quick Boys won de eerste competitiewedstrijd in Gouda, maar vanmiddag was er weer een nederlaag van Feyenoord tegen Ajax. Weliswaar niet helemaal onverwacht gezien het onderlinge verschil maar toch altijd weer een bittere teleurstelling.

Ik had een van mijn toekomstige collega’s in Kuala Lumpur afgelopen vrijdag al een miserabele zondag toegewenst maar dat is het voor hem dus niet geworden. Ik zag al een sms-je van hem op mijn telefoon, ik kijk er morgen wel naar…

Keuring

Om tien uur vanochtend zaten Riet en ik vanmorgen bij de bedrijfsarts in Rijswijk om gekeurd te worden voor onze uitzending naar Maleisië. Maar goed dat ik daar een week of wat geleden nog even voor gebeld had naar de Medische dienst want onze onvolprezen afdeling Personeelszaken, die tegenwoordig in Krakow in Polen zit, had gemeld dat een keuring helemaal niet nodig was en dat bleek dus absoluut niet waar.

We hadden vooraf al het papierwerk ingevuld en dat had ik dus heel handig vergeten mee te nemen uit de auto, dus ik moest vooraf nog snel helemaal terug naar de parkeergarage aan de andere kant van het Shell complex om de map alsnog op te halen.

De keuring zelf leek een futiliteit vergeleken bij de keuring voor Sakhalin een aantal jaren geleden want de verpleegster vertelde ons dat er alleen bloeddruk zou worden gemeten en er werd een vingerprik gedaan om Cholesterol te meten. En dat ging voor mij dus niet helemaal volgens verwachting want mijn bloeddruk bleek veel te hoog en ook mijn cholesterol was “zorgwekkend”. Ik werd dan ook meteen doorverwezen naar de huisarts om een nader onderzoek te laten doen. Bij Riet was alles zoals gewoonlijk in orde en zelfs het feit dat ze rookt als een schoorsteen werd niet als probleem aangemeld, ze kreeg zelfs er zelfs geen opmerkingen over! Ze kreeg alleen twee vaccinaties die waren verlopen.

Ik zat dus vanmiddag al bij de huisarts die voor volgende week gelijk een aantal vervolgafspraken maakte. Leuk, dan heb ik vakantie…

Spock’s Beard

Ik was het helemaal vergeten omdat ik toen ik het voor eerst las nog steeds in de veronderstelling verkeerde dat we op 1 september in Kuala Lumpur zouden zitten. Maar we zitten nog steeds in Nederland, en dat betekende dat ik vandaag dus toch naar het concert van Spock’s Beard in De Boerderij in Zoetermeer kon.

EnMaleisie3_(5) dat was meer dan de moeite waard! Ik had deze band uit San Francisco nog nooit live gezien en dat werd meer dan goed gemaakt. Wat een geweldig optreden en wat een geweldige sfeer bij de paar honderd fans. De hele nieuwe CD “X” werd gespeeld, aangevuld met wat ouder werk, en het hele optreden duurde daardoor dik twee uur. De mannen hadden er zelf duidelijk ook zin in, het was het eerste optreden van hun Europese tournee.

Onbegrijpelijk dat zo’n goeie band met zulke fantastische muzikanten zo weinig bekend is bij een groot publiek. Laat ik ze dus maar eens een beetje promoten, bij deze. Zoek ze maar eens op op YouTube, en kijk en luister naar “June”.

Drankprobleem

Maleisie3_(4)Maleisië is een moslimland en dat betekent dat alcoholische dranken er tamelijk duur zijn. Riet had dan ook het idee opgevat om de nodige dozen wijn mee te nemen in de container. 

Tenslotte hebben we een container van 60 kuub tot onze beschikking en die gaan we hoogstwaarschijnlijk bij lange na niet gevuld krijgen. Aan de ruimte ligt het dus niet, maar ik heb toch maar even voorzichtig geïnformeerd of daar in Maleisië niet moeilijk over wordt gedaan. En wat blijkt, geen enkel probleem, alleen wordt er wel zo’n 250% belasting op geheven…

Ja, je leest het goed, er staat geen nul teveel. Dat betekent dat het een veel te dure grap wordt, want we moeten die belasting zelf ophoesten. Er gaat dus geen drank mee in de container naar Kuala Lumpur…

Waar ze gek genoeg nog veel moeilijker over doen zijn CD’s en DVD’s. Die moeten bij importeren allemaal beluisterd en bekeken worden om te zien of ze wel fatsoenlijk genoeg zijn om het land binnen te mogen, en ze rekenen daar ook nog eens drie dollar per CD of DVD voor. Die kosten worden door Shell betaald, dus het is in feite alleen te hopen dat de douaniers van Dream Theater, Rush en Uriah Heep houden….

Telefoon

Maleisie3_(3)Het abonnement voor mijn iPhone loopt nog een jaar, en dat is een dure grap want als we in Kuala Lumpur zitten zal ik niet veel mee bellen. T-Mobile heeft gelukkig een pracht van een oplossing, het abonnement kan worden overgedragen naar iemand anders.

Die iemand is Martin, want diens abonnement liep toevallig op 1 september af en hij was toch al van plan een iPhone aan te schaffen. Twee vliegen in één klap want Martin heeft nu dus zijn iPhone en ik hoef mijn abonnement niet duur af te kopen.

Het enige probleem voor mij is dat ik het de komende tijd zonder iPhone moet doen, en nu pas merk ik hoe erg ik eraan gewend was geraakt het afgelopen jaar.

En een bijkomend probleem is dat ik dus nu tijdelijk een andere telefoon moet hebben. Een prepaid kaart was zo geregeld, maar een toestel regelen bleek niet zo eenvoudig. Normaal gesproken hebben we bij ons in huis een hele la vol met oude toestellen, maar door heel veel recente ongelukjes met telefoons in de familie bleek onze voorraad behoorlijk geplunderd. Er was nog maar één werkend toestel, een ouwe Samsung met klapdeksel en het gebruiksgemak van een paard en wagen…

Hari Raya

Er was niet veel nieuws te melden de afgelopen dagen en dat kwam omdat in Maleisië iedereen een aantal dagen vrij was om het Festival van Aidilfitri te vieren.

De meer populaire benaming voor dit feest is “Hari Raya Puasa”, of simpelweg “Hari Raya”, wat “Feestdag” betekent in het Maleis. Het feest is ter ere van het einde van de Ramadan, bij ons beter bekend als het Suikerfeest.

Voor ons betekende dat een week van complete radiostilte maar hopelijk horen we volgende week nieuws over de immigratie afhandeling, de tickets, ons tijdelijk verblijf…

Keuze gemaakt

Maleisie3_(2)De keuze voor een “serviced apartment” bleek niet echt moeilijk. Mooi zijn ze allemaal, met alle faciliteiten die je maar kunt bedenken, maar twee ervan waren in de buitenwijken van de stad en de derde net te ver voor het mooie vanaf kantoor gerekend.

De “Fraser Suites” kennen we want daar hebben we in Seoul drie jaar geleden een appartement gehuurd toen we daar een week op vakantie waren met Martin erbij. Omdat dat prima was bevallen staan de “Fraser Suites” ook nu weer hoog op ons lijstje. Maar als eerste keus hebben we toch maar de mooiste opgegeven, en die ligt toevallig ook nog eens vlak bij mijn toekomstige werk. Of eigenlijk, het ligt er pal naast, en mede daarom wordt het als alles meezit het “Ascott”.

Tijdelijke huisvesting

Als we aankomen in Kuala Lumpur hebben we niet meteen een huis, en we krijgen de eerste maand dan ook tijdelijke huisvesting. We hebben dus een maand de tijd om te zoeken naar een vaste verblijfplaats.

Vandaag kreeg ik een lijst met hotels waar we uit moeten kiezen om die eerste maand te verblijven. De lijst bevatte vijf “gewone” hotels en vijf appartementen complexen waar je een zogenaamd “serviced apartment” kunt huren. In feite zijn dat gewoon hotels waar ze kleine (en grote) appartementen verhuren en verder dezelfde faciliteiten bieden als een hotel.

Zo’n “serviced apartment” heeft onze voorkeur want dan heb je een woonkamer, een slaapkamer, een keuken en een badkamer. Dat is toch wat aantrekkelijker om een maand in te wonen dan een hotelkamer.  En aangezien Riet degene is die er de meeste tijd zal doorbrengen heb ik de lijst meteen doorgestuurd, kan ze op haar gemak wat leuks uitzoeken.

Vrije dagen

Nu mijn begindatum in Kuala Lumpur is vastgesteld op 1 oktober ligt niet alleen onze vertrekdatum min of meer vast (de 30e september lijkt logisch), maar ik kan ook uit gaan rekenen op hoeveel vrije dagen ik nog recht heb in mijn huidige job.

Omdat ik nog geen enkele vrije dag heb opgenomen dit jaar is de berekening heel simpel: men neme het aantal dagen voor dit jaar en driekwart daarvan, gerekend vanaf januari tot en met september, levert het juiste aantal op. Het blijkt nu dat ik alles bij elkaar 44 dagen vakantie kan opnemen voor mijn vertrek, want dat heb ik op dit moment nog openstaan. Ik mag er maar tien meenemen naar mijn nieuwe job en ik neem er ook nog wel een paar op, maar eigenlijk had ik dus vanaf vorige maand al thuis kunnen blijven…

Het lijkt een luxe probleem, maar de enige die lacht is de belasting, want dagen die ik niet kan opnemen worden uitbetaald. En iedereen weet wat er dan gebeurd, belastingtechnisch gesproken…

Nieuwe datum

In eerste instantie was mijn begindatum in Kuala Lumpur gepland op 1 september maar dat bleek niet haalbaar. De hele papierwinkel die ermee gemoeid is nam langer in beslag dan gedacht en ondanks een paar meevallers moest onze vertrekdatum naar achteren worden geschoven.

Een van de meevallers was dat er geen toestemming voor mijn baan nodig bleek te zijn van Petronas, de zustermaatschappij van Shell in Maleisië, omdat ik in principe ga werken voor een project waar Petronas niet bij betrokken is. Dat scheelt een proces wat weken, zo niet maanden kan duren, dus dat dat niet hoefde scheelde een flinke slok op een borrel. Desondanks moest er toch een nieuwe datum bepaald worden, en omdat contracten in principe ingaan op de eerste van de maand is dat nu in overleg met de afdeling Personeelszaken in Kuala Lumpur 1 oktober geworden.

Nu we een datum hebben kunnen we dus eindelijk wat concrete zaken gaan regelen, zoals wat we in eerste instantie mee willen nemen, en we kunnen alvast wat gaan oriënteren op waar we eventueel willen gaan wonen. Welke datum we precies vertrekken weten we nog niet helemaal zeker maar omdat 1 oktober de datum is dat ik geacht word aan te komen in Kuala Lumpur zal dat hoogstwaarschijnlijk 30 september zijn.

Toekomstige werkplek

Maleisie_(169)In februari 2003 was ik voor het eerst in Kuala Lumpur voor een werkbezoek. Mijn laatste dag daar was toen een zaterdag, en omdat mijn terugvlucht die avond pas tegen middernacht zou vertrekken had ik de hele dag de tijd voor sight-seeing.

Uiteraard nam ik een kijkje bij de Petronas Towers die op dat moment nog de hoogste gebouwen ter wereld waren. Ik maakte de nodige foto’s, ook in het park achter de Petronas Towers, en stomtoevallig maakte ik daar toen een foto waarop het kantoorgebouw staat waar ik ga werken. Eigenlijk moet ik zeggen “gebouwen”, want het zijn ook twin towers, alleen niet zo hoog.

Ze heten de Etiqa Towers en je ziet ze hier op de foto links naast het witte gebouw in het midden. Mijn toekomstige werkplek bevindt zich in de rechter toren.

Voetbal

Maleisie3_(23)Toen ik mijn ouders vertelde van ons nieuwe avontuur was het nog niet helemaal zeker dat het door zou gaan maar het eerste wat mijn vader zei was “Dan moet ik zaterdagmiddag weer alleen naar de voetbal..”.

En dat vind ik zelf ook erg jammer, want we volgen ons cluppie Quick Boys al meer dan twintig jaar, uit en thuis, en het zal dus voor ons allebei even wennen worden.

Het nieuwe seizoen is inmiddels al begonnen, dus een paar wedstrijden kan ik nog mooi meepikken maar het ziet er niet naar uit dat ik veel ga missen. Het ging de laatste seizoenen al steeds minder, met als absolute dieptepunt het afgelopen seizoen met de laagste klassering ooit, en na de eerste wedstrijden is er nou niet echt een grote verbetering zichtbaar.

Maar dat maakt voor trouwe supporters niks uit, ik blijf trouw alles volgen op afstand en dankzij het feit dat iedere wedstrijd tegenwoordig op video wordt vastgelegd kan ik zelfs in Maleisië de samenvattingen zien via het Internet.

Motor verkocht

Maleisie3_(22)Voordat we vertrekken naar Maleisië moet er natuurlijk weer van alles geregeld worden en een van de vragen was “Wat doe ik met mijn motorfiets?”.

Tijdens ons verblijf in Rusland heeft mijn trouwe Honda Magna gestald gestaan en heb ik de kenteken-registratie laten schorsen zodat ik geen wegenbelasting hoefde te betalen.

Nu hoeft er weliswaar sinds juni van dit jaar geen wegenbelasting meer betaald te worden omdat het beestje dit jaar zijn vijfentwintigste verjaardag heeft gevierd, maar de vraag was of ik hem weer voor vier jaar ergens wilde stallen.

Het leek me een beter idee om te kijken of ik geen nieuwe baas voor hem kon vinden en ik heb dus een advertentie geplaatst op het Internet.

Gisteren kreeg ik een reactie van iemand die geïnteresseerd was, een motorrijder die naast zijn huidige sportieve fiets iets zocht om mee te toeren. Hij kwam meteen gisteravond kijken en besloot, zonder zelfs maar af te dingen, om mijn motor te kopen voor de prijs die ik had gevraagd. Sterker nog, hij rekende meteen af, nam de papieren mee om de overschrijving te regelen en kwam hem vanavond ophalen.

Toen hij weg reed had ik toch wel een klein beetje spijt….

Papierwerk

Maleisie3_(21)Ik dacht dat Rusland erg was met alle benodigde documenten om het land in te komen, maar Maleisië is nog erger! Er moet nu zelfs een kopie van ons trouwboekje worden opgestuurd, gelegaliseerd door een notaris. Verder natuurlijk allerlei andere, meer bekende zaken en de plaatselijke fotograaf is ook al weer blij met ons want met één setje pasfoto’s red je het natuurlijk niet.

De vertrekdatum is nog steeds onzeker, maar het is inmiddels al wel duidelijk dat we 1 september niet gaan halen. Mijn nieuwe baas heeft al aangegeven dat als het erg lang gaat duren dat ik dan tussentijds eerst maar over moet komen voor een business trip. Dat is nog even afwachten, de datum is voorlopig bijgesteld tot midden september.

Riet is dus al driftig allerlei websites aan het afspeuren naar huizen in Kuala Lumpur. We weten inmiddels wat het budget is wat we krijgen om een huis te huren, en de vraag is dus nu wat we willen. Wordt het in de stad dan wordt het bijna automatisch een appartement, wordt het in de buitenwijken dan kan het ook een huis zijn. Daarnaast is er nog de vraag of we gemeubileerd kunnen huren of niet, wat weer belangrijk is voor wat we mee moeten nemen.

We weten inmiddels waar mijn collega’s zo ongeveer wonen, dat mensen zonder kinderen vrijwel allemaal in de stad wonen omdat dat toch het gezelligst is, dat we rekening moeten houden met de reistijd naar kantoor, dat het kantoor over twee jaar gaat verhuizen naar een andere locatie zodat daar alvast rekening mee kan worden gehouden, enzovoort, enzovoort…

Kortom, nog steeds veel open vragen en het antwoord is in de meeste gevallen nog steeds “Geen idee”.

De eerste voorbereidingen

We zijn ruim een maand verder en vandaag was dan eindelijk het officiële contract voor mijn nieuwe baan rond. Dat betekent dat nu de voorbereidingen gaan beginnen voor onze transfer naar ons nieuwe tijdelijke vaderland Maleisië.

Eerst moet er nog allerlei papierwerk worden geregeld om een immigratie-vergunning te krijgen, en ook dat zal wel weer een paar weken gaan duren. De streefdatum voor ons vertrek is 1 september, want mijn nieuwe baas wil dat ik zo gauw mogelijk ga beginnen. Die datum is helemaal afhankelijk van hoe snel de hele afhandeling van die papierwinkel gaat want ik kan geen vertrekdatum vaststellen voordat ik officieel te horen heb gekregen dat de immigratievergunning er is.

Riet bestookt me iedere dag met vragen of ik al wat meer weet, wanneer we weggaan, wat voor huis we krijgen, wie er allemaal nog meer wonen, wat we allemaal mee moeten nemen, hoe het zit met de container, en ga zo maar door.  Het enige waar ik antwoord op heb kunnen geven is wie er allemaal wonen die we kennen en ik heb al een paar email adressen voor haar gekregen van vrouwen van collega’s waar ze met al haar praktisch vragen terecht kan.

Gelukkig maar, want als ze dingen aan mij vraagt is het antwoord meestal “Geen idee”…

Over Maleisië….

Maleisie_WorldmapMaleisië ligt in Zuid-Oost Azië, op ongeveer tien uur vliegen van Nederland. Op de wereldkaart hier beneden zie je Nederland rood en Maleisië donkerblauw. Zoals je ziet bestaat Maleisië eigenlijk uit twee delen, een deel dat ligt op wat vroeger het Indonesische eiland Borneo was, en het schiereiland waar wij gaan wonen, wat in het noorden grenst aan Thailand.

Maleisië zoals het nu bestaat is als staat opgericht in 1963, het schiereiland zelf werd in 1957 onafhankelijk nadat het een kolonie van Engeland was geweest onder de naam Malakka. Hoewel Maleis de officiële taal is spreken veel mensen Engels, en ook Chinees wordt veel gesproken. De belangrijkste godsdienst is de Islam (ruim 60% van de bevolking), gevolgd  door het Boeddhisme (20%).

Wat het klimaat betreft, het is er tropisch en dus altijd warm, tussen de 27 en 34 graden, en vochtig. En als je zoals ik van Indonesisch eten houdt dan zit je gebeiteld daar, want de Maleise keuken lijkt heel erg op de Indonesische.

Net als Nederland is Maleisië een monarchie, maar er is een belangrijk verschil. Het schiereiland Malakka bestaat uit negen sultanaten, en uit die negen sultans wordt bij toerbeurt elke vijf jaar een nieuwe koning gekozen.

In 2003 ben ik voor het eerst in de Maleise hoofdstad Kuala Lumpur geweest voor mijn werk, en ik was enorm verbaasd over deze stad. Ik had zo’n hypermoderne stad niet verwacht in Zuid-Oost Azië, want ik wist niet beter of in dat deel van de wereld liep iedereen met een strooien hoed achter een ploeg met een buffel ervoor over eindeloze rijstvelden.

Onze vakantie in 2004 was dan ook niet helemaal toevallig een rondreis door Maleisië, waarbij we een goeie indruk hebben gekregen van dit prachtige land. En hoewel het toen nog helemaal niet van toepassing was zei ik meteen tegen Riet dat ik daar heel graag eens zou willen wonen en werken voor een paar jaar. Wist ik toen veel…

En nu gaat het dan gebeuren. Op dit moment weet ik eigenlijk nog helemaal niks omdat al het officiële papierwerk nog afgehandeld moet worden, dus als je vraagt wanneer we weggaan en waar we gaan wonen dan is het antwoord: “Geen idee”.