We hadden het idee dat we van dat vervelende Corona-virus af waren maar op dit moment laait het toch weer op. Dat heeft alles te maken met de zomer, het virus gedijt nou eenmaal het best bij hogere temperaturen, maar mogelijk komt het toch ook juist omdat iedereen denkt dat het virus zo goed als verdwenen is. We merken dat het nieuws weer melding maakt van grote aantallen besmettingen en ook in onze eigen familie en kennissenkring horen we van besmettingen.
Nu hadden Riet en ik al in februari een brief van de GGD gehad met de melding dat we als zestig-plussers in aanmerking kwamen voor een volgende boosterprik (de tweede dus voor ons), maar daar konden we geen gebruik van maken omdat we allebei net Corona hadden gehad en dan moet je drie maanden wachten voordat je weer een prik kunt krijgen. We hadden er daarna niet meer aan gedacht omdat alles weer normaal leek te zijn, maar toen we vorige week weer een brief kregen met een herinnering besloten we toch die prik maar even te gaan halen.
We wilden gelijk een afspraak maken voor onze moeders, zodat we met zijn vieren tegelijk zouden kunnen gaan. Voor Moeder Greet hoefde dat niet want die heeft al een tweede boosterprik gehad, dus maakten we de afspraak voor onszelf en mijn moeder. Vanochtend gingen we met zijn drieën naar de priklocatie in Leiden waar het zo rustig was dat we met een klein kwartiertje al weer buiten stonden. De enige complicatie bij het prikken was bij Riet omdat er bij haar een haarvaatje werd geraakt en dat leverde een klein bloedinkje op en de mededeling dat ze daarom waarschijnlijk wel last van een pijnlijk prikplekje zou krijgen.
Verder hadden we vandaag zoals bij alle vorige prikken geen enkele complicatie. Ik zag vanavond tijdens het douchen na het sporten de pleister zitten en dacht, “Oh ja, ik ben geprikt vandaag”…
Gion Borno is gevestigd in het pand wat vrijwel alle oudere Rijnsburgers nog kennen als Café Centraal, een ouderwets café met biljart en achterin een zaaltje voor verenigingen en besloten feestjes. Na de opheffing van het café heeft er altijd horeca in gezeten, en voor Gion Borno nog een ander restaurant waar we graag kwamen vanwege de fantastische keuken wat inmiddels dus is opgevolgd door het Italiaanse restaurant.
Vandaag was het nog een stuk warmer dan gisteren, en de temperatuur liep in de loop van de middag zelfs op tot vijfendertig graden, iets wat we in deze contreien toch niet vaak meemaken. Het was landelijk zelfs een recorddag met in het zuiden van Limburg zelfs net geen veertig graden, het kwik bleef steken op 39,6 graden!
Maar voordat we vertrokken bij Zomers was er nog een onaangename verrassing voor Nico. Een meeuw had zijn achter het restaurant geparkeerde fiets ondergescheten, en met name het zadel was flink geraakt.
Toen ik op 1 januari 1998 bij mijn huidige werkgever in dienst kwam stond er in mijn arbeidscontract dat mijn pensioen zou ingaan op 60-jarige leeftijd. Dat was de norm bij Shell, en ik heb ook vele collega’s gehad die van die regeling hebben mogen profiteren.
Ik heb uiteraard vanmorgen mijn baas gewaarschuwd dat ik al weer aan het werk was en die was heel verbaasd. Hij zei nog net niet dat ik er mee moest stoppen maar hij zei wel dat ik voorzichtig aan moest doen en dat mijn gezondheid voor alles ging. Ook veel collega’s reageerden met leuke berichtjes, ze wisten van mijn ziekenhuisopname omdat ik gisteren verscheidene vergaderingen had moeten afzeggen vanwege mijn verwachte ziekenhuisopname.
Het uitzicht vanmorgen toen het licht werd was niet bepaald het uitzicht wat ik gisteren had kunnen bedenken. Ik keek namelijk vanuit een ziekenhuisbed op de tiende etage van het LUMC op een andere vleugel van het ziekenhuis. 
Ik had voor mijn verjaardag van mijn zoons een prachtige Fender Stratocaster gekregen van Lego. Daar wil ik altijd zo lang mogelijk van genieten dus ik raus dat dan niet in één avond in elkaar (als dat al lukt) maar smeer het constructie-proces uit over een paar dagen in een paar weken. De gitaar was inmiddels al een week of drie af maar de versterker met voetpedaal moest nog in elkaar worden gezet.
Donderdag, dus zoals gebruikelijk onze oppasdag. Dat betreft nu natuurlijk hoofdzakelijk Maas want Gijsje gaat naar school en Riet haalt haar pas om half drie ’s middags op. Sandra en Martin zouden pas aan het eind van de middag komen en dan zouden ze allemaal gezellig bij ons eten. En uiteraard wilde Gijsje daarna in bad, en dat was ook nodig voor Maas want die had zich vandaag behoorlijk vuil gemaakt in de serre en in de tuin.
Dit Lego model bestaat uit twee onderdelen, de gitaar zelf en een versterker, en gisteravond ben ik begonnen met de gitaar. Dat viel nog niet mee, met name het gedeelte om de snaren er goed op te krijgen bleek nog een heel karwei. Die snaren zijn natuurlijk niet echt en ze worden dan ook niet op de traditionele manier bevestigd, het zijn gewoon touwtjes die aan het begin en aan het eind vastgeklikt worden. En dat bleek niet zo simpel als het lijkt.
Voor onze kat Abby was het geen beletsel om vanmorgen toch maar even de tuin in te gaan, en misschien wel omdat ze de vochtige lucht wel prettig vond. En toen ze aan het einde van de tuin onder de platanen liep gebeurde er iets wat we niet iedere dag zien: er kwam een grasparkiet de tuin ingevlogen en die ging zitten op de uitstalling van voedselkooitjes die Riet heeft geplaatst.
Ik ben dan wel een overtuigde Republikein maar de vrije dag met Koningsdag is me toch welkom. En zeker vandaag want dit is de eerste werkweek na onze korte vakantie en het maakt toch die eerste week wat makkelijker om door te komen.
Op het strand bestelden we een lunch (“Dutch Treat”, oftewel broodjes kroket) en wachtten rustig af tot het half drie zou zijn, want op dat tijdstip hadden we de douches bij de receptie gereserveerd om ons op te frissen en om te kleden voor de reis. Maar voordat het zover was kreeg Riet een sms-bericht van TUI dat onze vlucht drie en een half uur was vertraagd en dat we daarom ook drie en een half uur later zouden worden opgehaald bij het resort.
Al met al een heel wat betere dag dan gisteren gelukkig, we hopen dan ook dat die sombere dag een uitzondering blijft. Aan de positieve kant, we hebben in tegenstelling tot de vorige twee keer dat we hier waren tot nu toe weinig last van muggen. Alleen op de eerste dag liepen zowel Riet als ikzelf een paar beten op maar daarna hebben we eigenlijk genaast meer gehad. In onze kamer hebben we wel een paar keer een enkele mug gezien maar we zijn daar niet gebeten, ook niet op het terras. En dat is dan wel weer een prettige meevaller.
Het ontbijt had vandaag een Paastintje, er waren versieringen aangebracht en we kregen een champagne flute. We zaten dus al vroeg aan de drank vandaag.
We eindigden net als de vorige twee avonden weer in de Mood bar op het strand naast ons resort waar we weer aan de cocktails gingen. Ik had twee keer dezelfde, een Espresso Martini, die Riet even proefde en spontaan besloot dat dit haar cocktail voor morgenavond gaat worden. Wordt dus vervolgd…
Na het ontbijt was het tijd voor het strand. Het was zonnig en warm (rond de 28 graden) en dus prima uit te houden. Ook op het strand van Cabana is het een en ander veranderd, met name voor wat betreft het bestellen van eten en drankjes.