Tagarchief: Calgary

Terugreis vanuit Calgary

Geplaatst op door juli 20, 2023

Er was nog één ding te doen vandaag en dat was de bespreking waarin we als team onze voorlopige eindconclusies presenteerden aan onze Canadese collega’s. Daarvoor moesten we een presentatie voorbereiden en gingen we vanmorgen al om zeven uur naar kantoor. We liepen daarvoor wel het geplande gratis Stampede breakfast mis wat op diverse plekken in de stad werd aangeboden. Jammer, maar het kon niet anders want de presentatie zou plaatsvinden om negen uur vanochtend, en dat was speciaal voor mij gedaan omdat ik rond het middaguur al naar de luchthaven moest vertrekken.

De presentatie verliep soepel, en omdat onze eindconclusie was dat er geen grote problemen waren gevonden waren onze gastheren blij met het resultaat. Ik nam afscheid van iedereen en wandelde terug naar het hotel om de laatste dingen in te pakken. Mijn taxi zou in eerste instantie om twaalf uur bij het hotel arriveren maar op mijn verzoek was dat vervroegd naar kwart over elf omdat ik het een en ander had gehoord over lange rijen bij de security op de luchthaven.

Dat bleek allemaal mee te vallen, ik was redelijk vlot binnen en wachtte het vertrek van vlucht KL678 af in de business lounge.

Het instappen begon zowaar op tijd maar we vertrokken toch iets later dan gepland omdat er een stuk bagage uit het bagageruim moest worden verwijderd wat niet volgens het protocol was afgehandeld. Daar wordt geen enkel risico mee genomen en daarom hadden we toch nog een klein oponthoud.

Vanwege het tijdsverschil van acht uur met Nederland komen we morgenochtend rond een uur of acht aan in Nederland. Hopelijk kan ik onderweg nog wat slapen in het vliegtuig maar dat zal wel weer niet…

Laatste volle werkdag in Calgary

Geplaatst op door juli 20, 2023

Het zit er alweer bijna op, en in feite ben ik zelfs al klaar met mijn werk hier. Gistermiddag heb ik mijn rapport afgemaakt en ingeleverd, wat me overigens wat complimentjes opleverde van mijn collega’s omdat ze het formaat en de indeling van mijn rapport goed vonden. Sterker nog, ze besloten mijn formaat te kopiëren voor hun eigen rapporten, en dat zal ik maar als een compliment beschouwen.

We zouden vandaag met het review team waarvan ik deel uitmaak (Marcel, Ian, Poornima en ik) gaan eten in het River Café, een restaurant wat ligt op het eiland. We konden daar pas om acht uur vanavond terecht en ik besloot daarom om na het werk nog even op zoek te gaan naar de derde Geocache die ik gisteren niet kon vinden.

Aangekomen bij de plek zag ik op mijn telefoon dat de GPS ondanks dat ik data roaming uit had staan gewoon werkt. Dat wist ik eerlijk gezegd niet maar het kwam wel goed van pas want nu kon ik zien dat de cache verstopt was in een boom langs het pad en niet op de plek waar de bank stond. Na enig zoeken vond ik de minuscule tag aan een tak van de boom, een klein zwart cylindertje met daarin een heel klein strookje papier voor de namen wat al helemaal vol was geschreven. Na de cache terug te hebben geplaatst deed ik nog een laatste poging om de derde cache te vinden, maar zonder resultaat; ik denk dat die toch echt weg is.

Het etentje was gezellig, mede door het ophalen van oude Sachalin herinneringen met Ian, en er schoof later ook nog een Canadese collega van Poornima aan. Het eten was overigens heel bijzonder en lekker. Peperduur, dat wel, maar dat boeide niet want onze gastheren betalen…

De aanhouder wint…

Geplaatst op door juli 20, 2023

Het was bijna weer wennen, een gewone werkdag. Alhoewel, gewoon… het komende weekend is er een gigantisch feest in Calgary, de Calgary Stampede, en heel veel mensen hebben daarom de week vrij genomen. Daardoor was het erg rustig op kantoor, wat voor mij best uitkwam want nu kon ik mijn rapport mooi afronden. In de loop van de middag was ik daarmee klaar en heb ik alleen nog een afsluitende bijeenkomst op donderdag om gezamenlijk de resultaten van ons onderzoek te bespreken. Tussendoor heb ik morgen nog een dag waarin ik in verscheidene vergaderingen zit, en dat betekent allemaal dat ik alweer aan het aftellen ben.

Wat ik wel nog heb gedaan vanmiddag was even terug naar het eiland voor de Geocaches, en zowaar, deze keer vond ik er een. Die cache die ik gisteren in eerste instantie op de verkeerde plek had gezocht en daarna niet kon vinden mede doordat het begon te regenen vond ik nu wel. Hij lag onder een vlonder bij het water, en waarschijnlijk had ik hem gisteren niet gezien vanwege de camouflagekleuren. Nu vond ik hem vrijwel meteen dus ik kan deze cache afvinken en blijft mijn doelstelling om in iedere plek die ik bezoek minstens één cache te vinden intact.

 

 

 

 

 

 

Grappig overigens dat toen ik kwam aanlopen er net een jonge gozer wegliep bij de plek waar de cache lag. Toen ik op het briefje keek zag ik dat er inderdaad nog iemand vandaag had afgetekend, waarschijnlijk was die gozer me dus net voor geweest. 

Ik heb ook nog even gezocht naar een derde Geocache die ook op het eiland zou moeten liggen maar bij de plek aangekomen zag ik zo gauw niks.

Het zoeken werd ook wel bemoeilijkt omdat op de plek een bank stond waarop mensen zaten en ik kon natuurlijk moeilijk zeggen dat ze effe opzij moesten gaan zodat ik de plek uitgebreid kon checken voor Geocaches…

Werken en Geocachen

Geplaatst op door juli 20, 2023

Deze maandag was in het hele land een vrije dag want vandaag was het “Canada Day”, wat zoiets is als onze Koningsdag. Al onze Canadese collega’s waren dan ook niet op kantoor, maar omdat wij (nou ja, ik had eigenlijk geen zin maar ik hobbelde maar mee) gingen vanmorgen vroeg naar kantoor om nog wat te werken. Er zou geregeld zijn dat we het gebouw in konden maar dat bleek niet het geval. Na wat bellen bij een van de gesloten deuren kwam er toch een beveiliger die ons weliswaar binnen liet, maar veel schoten we daarmee niet op want de liften bleken niet te werken vandaag. We gingen dus maar terug naar het hotel…

Ik deed vanmorgen nog wel wat werk (voor mijn fatsoen), maar dat liep niet zo soepel omdat mijn werk-laptop het vertikte om verbinding te maken met de WiFi van het hotel. Tussen de middag ging ik met mijn collega’s lunchen in een restaurant voor het hotel, en na de lunch wandelden we over het achter het hotel gelegen eiland waar het vanwege het prachtige weer erg druk was.

Daarna gingen mijn collega’s weer aan het werk in het hotel en ik besloot om eens op zoek te gaan naar een paar Geocaches die in de buurt zouden moeten liggen. De eerste lag op het eiland, en hoewel de plek niet kon missen (een of ander roestig kunstwerk) vond ik niks. Later zag ik in de App dat deze cache recent alleen maar “Niet gevonden” had opgeleverd dus vermoedelijk is die gewoon weg. De andere cache in de buurt vond ik ook niet, maar terug in het hotel bleek dat ik op de verkeerde plek had gezocht.

Wel zag ik bij het zoeken opeens twee slangen opduiken naast het voetpad. Ik stuurde snel een foto naar Stijn, want ik had nog gevraagd of er hier slangen voorkwamen en het antwoord was “Nee”. Oh? En deze dan?

Volgens Stijn waren het Gartner slangen, en mijn vondst was volgens hem heel bijzonder want hij had in de achtentwintig jaar dat hij hier woont nog nooit een slang gezien. Datzelfde hoorde ik later trouwens van collega’s op kantoor die net zo verbaasd waren.

Ik ging toch nog maar even terug voor die tweede cache, deze keer naar de juiste plaats, maar weer vond ik niks. Bovendien was het weer inmiddels totaal omgeslagen want het waaide nu hard, het was een stuk kouder en de lucht zag er dreigend uit. En inderdaad, het begon te regenen waardoor ik genoodzaakt was om snel naar het hotel terug te keren.

Al met al een beetje een teleurstellende dag, te meer omdat ik vanwege het verslechterde weer geen zin had om in de stad op zoek te gaan naar eventuele feestelijk activiteiten. Twee Coors Light en Chicken Wings met Hot Honey saus maakten ’s avonds wel weer wat goed…

Naar de Rocky Mountains

Geplaatst op door juli 19, 2023

Vandaag zouden Stijn en Marianne me meenemen voor een tochtje door de Rocky Mountains, en ook daarvoor vertrokken we vroeg. Ik werd vanmorgen om kwart over acht bij mijn hotel opgepikt door Stijn en Marianne die ook hun hond Mocha bij zich hadden, en daarvandaan reden we in eerste instantie naar Alfredo’s Bakery om koffie en muffins en dergelijke te halen. Omdat we daar toch vlakbij waren wandelden we eerst nog even naar de Liberty Bridge, een van Calgary’s attracties, waarna de tocht naar de Rocky Mountains begon.

Stijn legde uit dat we niet de geijkte toeristische route zouden doen en dus niet langs het toeristische stadje Banff zouden rijden. In plaats daarvan namen we ten noorden van Calgary ongeplaveide wegen met veel grint en stof waar ik zowaar flashbacks kreeg van het Russische eiland Sachalin. Na enige tijd draaiden we Highway 40 op waar volgens Stijn weinig toeristen kwamen.

Gaandeweg veranderen de heuvels in bergen en werd het uitzicht adembenemend. We stopten dan ook regelmatig op mooie plekjes om foto’s te maken en om simpelweg te genieten van de geweldige aanblik van het landschap. Onze eerste stop was een luxe hotel waar altijd veel beroemdheden en sporters verbleven. We dronken er koffie en ik vond in de kleine souvenir shop wat leuke dingen voor mijn kleinkinderen. We wandelden er ook nog wat rond want het hotel grensde aan een prachtige vallei, waar voor de zeer rijken een peperdure golfbaan was aangelegd.

Verderop bezochten we een camping waar Stijn en Marianne met hun kinderen regelmatig hadden gestaan toen die nog klein waren. Het zag er totaal anders uit dan wat ik van een camping gewend waas, het was gewoon een weg tussen de bomen langs de rand van een groot meer met op regelmatige plakken een plek naast de weg waar je je camper of tent kon plaatsen. Geen sanitair, geen elektriciteit, geen stromend water, alleen hier en daar doucheblokken en plaatsen waar je je afval kon dumpen (ook je menselijke afval…). Logisch dat er meer campers dan tenten stonden, de meeste campers hebben dergelijke voorzieningen aan boord.

Ik hoopte dat we onderweg nog wat wilde dieren zouden zien en dat gebeurde ook, hoewel het volgens Stijn en Marianne altijd maar afwachten was of je überhaupt wat te zien zou krijgen. Het eerste wat we zagen waren herten die midden op de weg het asfalt stonden te likken. Blijkbaar zit er rond de middenstreep zout op de weg en daar zijn ze op uit, totaal geen rekening houdend met het verkeer wat overigens ook weer rekening houdt met de herten. Even later vloog er vlak voor ons een lynx over de weg, maar die was zo snel weer weg dat we geen tijd hadden om een foto te maken.

 

 

 

 

 

En even later was het helemaal raak, er schoten twee kleine beren over de weg. Omdat het nog cubs waren (jonkies dus) keken we in het rond of moeder beer ook in de buurt was maar dat bleek niet het geval. En wat we verwachtten, dat de beide cubs snel in het struikgewas zouden verdwijnen, gebeurde ook niet: ze gingen aan de overkant in de berm naar eten zoeken. Stijn draaide de Jeep naar de overkant en gewoon vanuit de auto zagen we vlakbij de twee beren, die we nu konden identificeren als jonge Grizzly’s, rondscharrelen terwijl ze zich totaal niets aantrokken van ons en de twee andere auto’s die waren gestopt. Uiteraard maakten we veel foto’s en het lukte Stijn zelfs nog om een filmpje te maken.

We reden weer verder en zagen regelmatig kuddes koeien die in de berm stonden of de weg overstaken, sommige met kalfjes in de kudde. En we zagen midden op de weg ook Dikhoornschapen, die net als de herten aan de middenstrook aan het likken waren.

Vlak daarna bereikten we de Highwood Pass, de hoogst gelegen passage in die regio, gelegen op meer dan tweeëntwintig meter hoogte. Daarna daalden we langzaam weer af naar de heuvels en gingen we terug richting Calgary.

Onderweg kwamen we door het plaatsje Diamond View en daar stopten we, in eerste instantie om even een kijkje te nemen bij Cool Hand Luc’s, een winkel die veel weg had van een kringloopwinkel maar dan met de meest onmogelijke rommel, van Superman-pakken tot ouwe bordspellen en DVD’s.

Na een praatje met Luc zelf, waarbij ik uiteraard weer werd voorgesteld als “een bezoeker uit Nederland” gingen we om de hoek naar een restaurant waar we wat wilden drinken en eten. Helaas werd dat net verbouwd en was het huidige aanbod niet bepaald geweldig, dus we besloten om maar naar het huis van Stijn en Marianne terug te rijden.

Onderweg begon de lucht begon voor ons uit boven Calgary heel erg donker te kleuren, we stelden ons besluit over het eten dus even uit en bij Stijn en Marianne thuis af te wachten wat het weer zou doen. Bovendien wilde Marianne haar planten in de tuin in veiligheid brengen voor het geval de verwachte onweersbui gepaard zou gaan met hagel. Het begon inderdaad te regenen, maar na een uurtje of twee klaarde het toch weer op. Ik stelde voor om weer naar “1600” te gaan om wat te eten, alleen zouden we wel binnen gaan zitten en mocht Mocha tot haar verdriet dus niet mee.

Na het eten werd Marianne thuis afgezet en nam ik afscheid van haar, waarna Stijn en ik doorreden naar de stad waar ik werd afgezet bij het hotel. We namen afscheid, toch een beetje emotioneel (ik tenminste) want het waren voor mij twee fantastische dagen geweest in hun gezelschap. Ik ga hier nog vaak aan terug denken, en wie weet… voor een volgende vakantie?

Op pad met Stijn

Geplaatst op door juli 19, 2023

Stijn wilde vandaag zo vroeg mogelijk op pad om de dag zoveel mogelijk te benutten en daarom pikte hij me om acht uur al bij hotel op. De eerste stop was op een heuvel net ten noorden van het centrum vanwaar je een schitterend uitzicht had op de skyline van Calgary. Opvallend daar waren de vele sporters die de trappen naar het uitkijkpunt gebruikten voor hun training. Wel handig, want nu konden we een van de sporters vragen een foto van ons te maken.

Stijn en Marianne hadden vanmorgen afgesproken om te gaan ontbijten met een neef van Stijn en zijn vrouw die ook sinds een paar jaar ook in Calgary woont, en ik werd voor de gelegenheid ook uitgenodigd. Na een gezellig en smakelijk ontbijt gingen Stijn en ik samen verder naar het Chinook Centre, een winkelcentrum vlak in de buurt van waar we hadden ontbeten. We wandelden rond maar vonden niks van onze gading, er was in geen enkele shop een T-shirt van Rush (toch de grootste band die Canada ooit heeft voortgebracht) te koop…

We reden verder naar het noorden waarbij we eerst even langsgingen bij een Home Depot (een jumbo-versie van de Gamma), waarna we een kijkje namen in zo’n typische Noord-Amerikaanse Outdoor winkel. Daar verkopen ze alles voor vissen, kamperen en de jacht, dus ook geweren en kruisbogen. Ik keek mijn ogen uit, en scoorde zowaar ook nog een poloshirt wat in de aanbieding was. Met verbazing heb ik rondgekeken bij de “vissersbootjes” die in feite speedboten waren met gigantische buitenboordmotoren tot wel 350 Pk. De prijzen waren er dan ook na, want onder een ton (Canadese dollars) had je niks…

Verder ging het naar eerst een klein shopping centre wat een beetje een Aziatische sfeer had (heel veel kleine winkeltjes met hoofdzakelijk Indiase en andere Aziatische spullen), en daarna naar het daarnaast gelegen, veel grotere Outlet Centre. Daar hebben we ons kostelijk vermaakt en een prima ijsje gegeten.

We reden daarna met een boog om Calgary heen terug, maar toen we langs een enorm grote dealer van caravans en campers kwamen gingen we toch even van de weg af om daar een kijkje te nemen. Stijn wilde even laten zien hoe er in Canada “gekampeerd” werd. We bekeken een paar luxueuze caravans van binnen maar het hoogtepunt was toch wel een kijkje in een paar van die enorm grote campers ter grootte van een bus of zelfs nog groter. De luxe en het comfort zijn onvoorstelbaar, maar de prijzen variëren dan ook van tweehonderdvijftigduizend dollar tot twee miljoen…

We reden met een boog rond Calgary terug naar het huis van Stijn en Marianne waarbij we langs een groot gebied kwamen waar de oorspronkelijke bewoners nu nog wonen. Stijn vertelde daarbij dat het verboden is om hun gebied te betreden op basis van een verdrag uit achttienhonderd-zoveel waar iedereen zich nog steeds aan houdt en waaraan blijkbaar niemand wil tornen.

Eenmaal bij Stijn en Marianne aangekomen werd het tijd om wat te gaan eten en we gingen daarvoor naar een restaurant in de buurt wat “1600” heet. We zaten heerlijk op het terras buiten en dat was niet alleen vanwege het prachtige weer maar ook omdat Mocha, de hond van Stijn en Marianne, nu ook mee mocht. Een geslaagde afsluiting van een prachtige dag, ik was om een uur of half tien terug in het hotel. Bekaf, dat wel, dus ik sliep al voor tienen…

Ouwe vrienden

Geplaatst op door juli 19, 2023

Heel veel Canadese collega’s hadden vandaag al vrij genomen in verband met het lange weekend wat er voor de deur staat, en het was dan ook behoorlijk rustig op kantoor. Mijn drie teamgenoten die de hele week in Kitimat aan de westkust hadden gezeten voor een bezoek aan de plek waar de nieuwe fabriek wordt gebouwd waren wel aanwezig, en omdat ze nog niet in dit kantoor waren geweest maakte ik ze een beetje wegwijs en wees waar onze aangewezen werkplakken waren.

 

 

 

Tussen de middag had ik een lunchafspraak staan met een ex-collegaatje uit Calgary. Li had ruim een jaar bij LNG Canada gewerkt en in die periode was ik een beetje haar mentor geweest. Op een afstandje uiteraard want ik zat gewoon in Nederland, maar toen ze hoorde dat ik naar Calgary kwam stond ze erop om elkaar te ontmoeten. We lunchten in het nieuwe en blijkbaar nogal exclusieve restaurant Barbarella en het was erg gezellig. Leuk om dan zo iemand toch een keertje te ontmoeten!

Voor de avond was ik uitgenodigd bij Stijn en Marianne thuis, waarvoor Stijn me om een uur of vier oppikte bij mijn hotel.

Hun huis ligt in een buitenwijk van de stad, op ruim een kwartiertje rijden van het hotel. De sfeer van de wijk deed me heel erg denken aan de wijk in Manila waar we hebben gewoond, mooi ruim van opzet, prachtige vrijstaande huizen en veel groen. We dronken wat in de tuin en aten daarna ook in de tuin, waarbij het nog even spannend werd omdat er druppels begonnen te vallen maar uiteindelijk bleef het droog. We kletsten de rest van de avond totdat mijn jetlag weer begon op te spelen en Stijn me weer bij  mijn hotel afzette.

We hadden plannen gemaakt voor het komende weekend, en daar kijk ik enorm naar uit!

+15

Geplaatst op door juli 19, 2023

Het viel me meteen bij het binnenrijden van het centrum al op, overal in Calgary zie je overdekte loopbruggen over de straten. Marcel legde me uit dat het een heel netwerk is die het mogelijk maakt om vrijwel overal te komen zonder dat je over de straat zelf hoeft. De bedoeling van dit netwerk is dat alles in het centrum op die manier met name in de winter, als het -35 graden is en er een dikke laag sneeuw ligt, makkelijk bereikbaar is.

Het netwerk heeft ook een naam, het heet “+15” en overal zie je aan de gevels borden hangen die aangeven waar de ingangen zijn. Het netwerk ligt ongeveer vijftien voet (ruwweg vijf meter) boven de straten, vandaar de naam, en de totale lengte is zestien kilometer. Alles bij elkaar verbindt het netwerk honderddertig gebouwen door middel van zesentachtig bruggen. Er begint zo’n Skyway in ons hotel, en ik kan van daaruit zo naar het Shell Centre lopen.

Daarbij ga ik dwars door een gebouw wat tussenin staat en ik verlaat de Skyway ter hoogte van het Shell Centre, via een roltrap naar beneden die in de lobby uitkomt. Vanmorgen heb ik dat op die manier gedaan, en zonder buiten te komen en een stuk sneller kwam ik na twee minuten aan in het Shell Centre. Buitenom kan in principe net zo snel want de afstand is vrijwel hetzelfde, maar dat duurt langer omdat ik twee straten met stoplichten moet oversteken.

Als je door de verschillende gebouwen gaat kom je langs allerlei winkel langs de +15, vaak natuurlijk koffieshops en kleine supermarktjes, erg handig opgezet. En er zijn heel veel in- en uitgangen, sommige naar de straat maar ook heel veel direct gebouwen in. Niet alleen een uitkomst in de winter, maar ook met regen, en dat was precies de reden dat ik vanmiddag terug naar het hotel ook de +15 heb genomen.

De lucht betrok namelijk erg snel na een tamelijk warme dag en de verwachting was dat er net als gisteravond wel weer een onweersbui zou losbarsten. En dat gebeurde dus ook, er waren een paar gigantische onweersklappen en even later begon het te plenzen. De bui van vanavond was erger dan gisteren, toen regende het hard maar nu spoelde het letterlijk van de straten af. En ja, dan is zo’n skyway toch wel erg makkelijk…

Maas twee jaar en weerzien met een ouwe maat

Geplaatst op door juli 19, 2023

Onze kleinzoon Maas is vandaag jarig, hij wordt twee jaar. Ik zag vanmorgen al wat foto’s binnenkomen van een tochtje met de bus en hij is ook nog treinen wezen kijken op het Leidse station. Op zijn cadeautje van ons moet hij nog tot zaterdag wachten want dan is de viering, waar ik dus jammer genoeg niet bij kan zijn. Ik zou heel graag zijn snuitje willen zien als hij zijn cadeau open maakt…

Ikzelf had vandaag een lunchafspraak met mijn ouwe maat Stijn waar ik begin jaren negentig mee heb gewerkt bij Shell. Hij is in 1995 naar Canada geëmigreerd en woont sindsdien in Calgary. We hebben al die jaren wel contact gehouden maar we zagen elkaar natuurlijk maar heel af en toe, de laatste keer volgens mij een jaar of vijftien geleden in Rijswijk. En nu dus in Calgary, en het eerste wat we tegen elkaar dan ook zeiden was, “Wie had dat gedacht”.

We hebben geluncht bij een Ierse pub in de stad, heerlijk in de zon op een terras (het is hier nu vierentwintig graden en geen wind), en we hebben heel veel ouwe herinneringen op zitten halen. Een vervolgafspraak staat al, ik ga vrijdagavond bij Stijn en Marianne op bezoek. En afhankelijk van de plannen van de rest van het team nemen ze me in het weekend mee op pad naar de Rocky Mountains.

Een ernstig geval van jetlag

Geplaatst op door juli 19, 2023

Het is niks dat je de avond ervoor zo vroeg gaat slapen, maar het gevolg is natuurlijk dat je dan ook erg vroeg wakker wordt. In mijn geval was dat om een uur of drie vannacht en omdat ik er op dat moment al zeven en een half uur op had zitten was ik dus soort van uitgeslapen. Ik ben af en toe nog wel weggedommeld maar tot het daadwerkelijke moment van opstaan om een uur of zes heb ik mijn boek uitgelezen en een Netflix film afgekeken.

Ik heb van andere mensen ook gehoord dat ze, net als ik dus, meer moeite met de jetlag hebben bij reizen van oost naar west dan andersom. Ook is het zinloos om te proberen er iets aan te doen, je moet het gewoon ondergaan en hoe lang je er last van hebt is bijna altijd verschillend. En al die zogenaamde remedies waar mensen mee komen, neem nou maar van mij aan dat die geen ene moer helpen. Gewoon op tijd proberen te gaan slapen is aan te raden, maar als dat niet lukt: jammer dan, gewoon gaan pitten en dan word je maar veel te vroeg wakker.

De werkdag verliep rustig en is grotendeels opgegaan aan de eerste aanzet voor mijn uiteindelijke rapport, gebaseerd op de bevindingen van gisteren, en een paar online meetings. Tussendoor heb ik nog even met Riet gebeld, want vanwege het tijdsverschil (het is in Nederland acht uur later) kan ik daarmee niet wachten tot na het werk.

 

Bij terugkeer in het hotel zag ik dat de lobby langzaamaan wordt omgetoverd in Western stijl. Voor de deur was een houten stellage opgericht met de begroeting “Howdy!” erop, en alle ramen zijn beschilderd met Western taferelen (cowboys en paarden). Dat is gedaan ter voorbereiding op de Calgary Stampede, een feestdag die als ik het goed begrijp de overtreffende trap is van de Rijnsburgse Paardenmarkt. Die dag ga ik helaas missen want dan ben ik alweer thuis.

Net als gisteren heb ik vanavond wat gegeten in het restaurant van het hotel met de merkwaardige naam “Flower and Wolf”. Het eten is er goed en het bier (Coors Light) smaakt ook best…

Het kantoor in Calgary

Geplaatst op door juli 19, 2023

Zoals ik wel had verwacht heb ik een onrustige nacht gehad vanwege de jetlag. Ik lag gisteravond om negen uur al maar werd om twee uur vannacht alweer wakker. Niet zo gek natuurlijk want in Nederland is het acht uur later dan hier en mijn interne klok is nog steeds daarop ingesteld. Na een uurtje lezen viel ik toch weer in slaap maar om vijf uur vanmorgen was ik toch echt wel klaarwakker.

Ik zat alleen aan het ontbijt vanmorgen want de rest van de groep was al op weg naar het vliegveld voor hun vlucht naar Kitimat waar de fabriek is die ze gaan bezoeken. Alle mensen die ik moet spreken zitten hier in Calgary op kantoor en ik hoefde daarom dus niet mee. Aan een kant wel jammer, aan de andere kant zitten zij een paar dagen in “the middle of nowhere”, in een benauwde accommodatie met weinig te beleven.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het kantoor is letterlijk vijf minuten lopen van het hotel, (inclusief wachten op stoplichten bij de twee oversteken), het ligt aan dezelfde kant van de straat recht tegenover het Westin hotel wat je midden op de foto links hierboven ziet. Op kantoor was ik vlot binnen omdat mijn eigen pas was geactiveerd voor de toegangspoortjes en ik daarom snel de lift kon nemen naar de 19e verdieping. Daar zou mijn gastvrouw voor vandaag al aanwezig zijn, maar omdat ik haar nog nooit had ontmoet vroeg ik aan de eerste de beste dame maar waar ik moest zijn. Tref ik natuurlijk weer het grootste onbenul van de Canadese tak, want zij kende mijn gastvrouw niet zei ze. Een paar bureaus verder stond een dame op die ons gesprek had gehoord, en jawel, dat was mijn gastvrouw…

Eenmaal gesetteld had ik vandaag mijn eerste twee interviews, en daar was ik best wel wat zenuwachtig over. Ik denk dan altijd vooraf dingen als “Stel ik wel de goeie vragen” en “wat als het gesprek niet soepel verloopt”. Ik maakte me zoals gewoonlijk weer zorgen om niks, eenmaal bezig ging alles prima want als ik op gang ben dan nemen de routine en mijn eigen expertise het over en gaat de rest altijd vanzelf. Wat werk betreft is dus de kop eraf.

Aan het eind van de middag begon de jetlag onverbiddelijk toe te slaan en tegen half vijf was ik terug in het hotel. Ik besloot maar vroeg te gaan eten in het aangrenzende restaurant zodat ik bijtijds naar bed kon. Op het menu stond “Chicken Penne Pesto”, waarbij ik meteen moest denken aan mijn favoriete gerecht bij restaurant Italianni’s in Manila, dus de keuze was snel gemaakt. Het leek erg op het origineel ne het smaakte prima maar het haalde het toch niet bij de versie van Italianni’s.

Terug op mijn kamer probeerde ik wakker te blijven met lezen en met Netflix, maar het werkte allebei niet: ik deed om half acht het licht al uit…

Op weg naar Calgary

Geplaatst op door juli 19, 2023

Een paar weken geleden kreeg ik de vraag of ik eind juni wat te doen had. Daarop volgde de vraag of ik deel wilde uitmaken van een klein team wat een evaluatie moest gaan doen bij LNG Canada, en dat moest gaan gebeuren in Calgary in Canada. In feite zou ik hetzelfde moeten gaan doen als wat ik pas in Australië heb gedaan in Perth, dus ik accepteerde het aanbod en vandaag ben ik vertrokken voor mijn allereerste bezoek aan Canada.

Ik heb al het nodige werk gedaan voor Canadese projecten, maar altijd vanuit Nederland. Ik ken daar dus al de nodige mensen waarvan ik (zoals gewoonlijk zou ik bijna zeggen) de meeste nog nooit in levenden lijve had ontmoet. En mijn ouwe collega Stijn woont natuurlijk in Calgary waar hij met zijn gezin ergens midden jaren negentig naartoe is verhuisd. Stijn was dan ook een van de eersten die ik een berichtje stuurde dat ik naar Calgary zou komen.

Even over negenen vanmorgen werd ik door Riet afgezet bij Terminal 2 op Schiphol waar ik incheckte voor KLM-vlucht KL0677 naar Calgary. He enige waar ik in de rij moest staan was voor de paspoortcontrole, maar al met al was ik toch met ruim twintig minuten binnen en kon ik naar de nieuwe lounge van KLM. Ik had dezelfde vlucht als mijn baas Marcel die ook deel uitmaakt van de groep, maar die kwam ik pas tegen toen ik al op weg was naar de gate.

De vlucht vertrok iets te laat maar verder verliep alles soepel en om een uur of kwart over een landde het toestel op de luchthaven van Calgary. Daar was ik in een mum van tijd door de paspoortcontrole via een automatisch systeem wat alles checkte en een paar vragen bij een desk (wat of ik kwam doen hoofdzakelijk). Marcel was minder gelukkig, die moest in de rij bij een loket voor een uitgebreidere controle.

Niet dat het wat uitmaakte want toen hij er doorheen was stond ik nog steeds op mijn koffer te wachten. Gek genoeg bleek zijn koffer als enige koffer al op de band te liggen, terwijl de rest pas ruim een kwartier later doorkwam. En uiteraard was mijn koffer weer zowat de laatste, die kwam pas een half uur na de eerste koffers uit Amsterdam (tot zover het label met “priority luggage”…). We namen een taxi naar het Sheraton Eau Claire hotel, gelegen in het centrum van Calgary op twee minuten lopen van het kantoor waar ik de komende twee weken zal zitten.

Aan het eind van de middag wandelden Marcel en ik door het centrum waarbij hij me wees op goeie plekken om wat te eten en te drinken (Marcel komt hier twee keer per jaar). Terug in het hotel gingen we naar het dakterras om er nog wat te drinken en daar ontmoeten we Ian, nog een lid van onze groep, en die kende ik nog van mijn tijd op Sakhalin.

We wandelden naar het vlakbij gelegen restaurant “The Keg” waar we Marcel’s verjaardag vierden met een dikke biefstuk. Het weer viel overigens wat tegen, het was frisser dan ik had verwacht en er stond een stevige wind. Bovendien viel er nog wat regen, maar de enige echte fikse bij viel toen wij zaten te eten dus we hadden er betrekkelijk weinig last van. Overdag wordt het de komende week wel aangenaam, rond de vierentwintig graden, alleen koelt het ’s avonds flink af tot net boven de tien. Goed dat ik toch maar een vest heb meegenomen…