Er zijn heel veel websites voor expats te vinden, en de meeste zijn erg handig omdat ze informatie geven over landen en die informatie komt in de meeste gevallen ook nog eens van andere expats zelf. Dat is erg handige informatie want ergens gaan wonen voor een paar jaar is toch heel wat anders dan ergens naar toe gaan op vakantie.
Zet een paar expats bij elkaar en je komt in een mum van tijd meer te weten over het leven in een bepaald land dan na het lezen van tien boeken met tips voor vakantiegangers en zes jaar aardrijkskundelessen. Want als je ergens gaat wonen dan zul je vaak meer geïnteresseerd zijn in de dichtstbijzijnde supermarkt dan in het mooiste museum van het land. Niet dat toeristische trekpleisters niet interessant zijn maar als expat heb je zoiets van dat komt later wel, ik moet eerst weten waar ik mijn dagelijkse boodschappen kan doen.
Als expats vertellen over hun ervaringen in andere landen dan weet je ook al gauw waar je wel en waar je als het effe kan beter niet kunt wonen. Alhoewel, je moet altijd een beetje voorzichtig zijn want de ene mens ervaart bepaalde zaken nu eenmaal anders dan de andere. Als je honderd expats die op Sakhalin gewoond hebben naar hun ervaringen vraagt dan hebben er waarschijnlijk negentig negatieve gevoelens aan overgehouden terwijl Riet en ik daar een fantastische tijd hebben gehad.
De reden voor dit stukje van vandaag is dat ik op een website voor expats een Top Tien ben tegengekomen van wat onder expats in dit jaar gelden als de beste bestemmingen om te wonen. En dit lijst was voor mij toch wel een hele verrassing want die ziet er heel anders uit dan ik had verwacht.
Ecuador op de eerst plaats had ik beslist niet zien aankomen maar dat kan omdat ik nog nooit iemand ben tegengekomen die daar heeft gewoond. En de achtste plaats voor de Filipijnen, hoezeer wij het ook naar onze zin hebben hier, is een verrassend hoge notering, ruim boven (dacht ik) populaire landen als bijvoorbeeld Canada en Australië. Maar wat helemaal een verrassing was is de opvallend lage drieëntwintigste plaats van Nederland!
Wij hebben inmiddels heel veel buitenlandse vrienden en bekenden die ooit in Nederland hebben gewoond en die zijn zonder uitzondering helemaal lyrisch over ons kikkerlandje. Iedereen spreekt Engels in Nederland (nou ja, steenkolen-Engels met een verschrikkelijk accent maar ze begrijpen je) en het openbaar vervoer is er fantastisch. De winkels hebben alles en ook nog in overvloed, er zijn prachtige musea, prima scholen voor de kinderen, en die fietspaden, nou ja, die vind je nergens ter wereld.
De meesten die wij kennen zouden allemaal zo weer terug willen naar Nederland. Eigenlijk het enige negatieve punt wat expats over Nederland te melden hebben is dan misschien toch wel zwaarwegend, en dat is dat de winkels om zes uur ’s avonds dicht gaan, zaterdags soms al om vier uur en op zondag zijn ze helemaal dicht. Ja, zeg nou zelf, dat kan toch helemaal niet!
Inderdaad, zelfs wij moeten daar iedere keer weer aan wennen als we in Nederland zijn…
Er was deze week een belangrijke mijlpaal in ons project te vieren. Het platform wat wordt gebouwd op de Keppel scheepswerf in Subic komt op de zeebodem te staan op vier poten en de eerste daarvan is afgelopen woensdag geplaatst.
We passeren deze Kerstman dus iedere keer als we naar het Alabang Town Center wandelen en altijd staat hij op zijn vertrouwde plekje, net buiten het hek van het huis tussen de struiken. Totdat iemand hem een paar weken geleden iets heeft verplaatst. Mogelijk de tuinman, maar het gevolg was voor de arme Kerstman desastreus.
Afgelopen maandag had ik mijn paspoort ingeleverd bij het bedrijf wat alles regelt wat onze visa betreft want mijn visum moet worden overgezet van mijn oude naar mijn nieuwe paspoort. Ik heb de komende weken geen reisplannen naar het buitenland en dat is beslist een voorwaarde want hoewel het proces officieel acht tot tien werkdagen duurt is zes tot tien weken doorgaans een veel betere schatting.
Nou ja, eigenlijk hoort dat ook bij Manila, want als er geen demonstratie is dan is het wel wat anders wat voor een puinhoop in het verkeer zorgt. En wat die demonstranten betreft, waarom ze nou perse voor de Amerikaanse ambassade gaan demonstreren voor het milieu is me een raadsel. Want als ze echt zo begaan zijn met het milieu dan moeten ze eerst maar eens gaan protesteren tegen de Jeepneys en de andere bussen die voor het overgrote deel verantwoordelijk zijn voor de enorme luchtverontreiniging boven Manila…
