Eindelijk klaar…

Ik had voor mijn verjaardag van mijn zoons een prachtige Fender Stratocaster gekregen van Lego. Daar wil ik altijd zo lang mogelijk van genieten dus ik raus dat dan niet in één avond in elkaar (als dat al lukt) maar smeer het constructie-proces uit over een paar dagen in een paar weken. De gitaar was inmiddels al een week of drie af maar de versterker met voetpedaal moest nog in elkaar worden gezet.

Vandaag ben ik er eens voor gaan zitten en het ik het project helemaal afgerond. De details waren ook nu weer verbazend en het eigenlijk jammer dat veel daarvan in het binnenwerk zit en dus niet goed zichtbaar aan de buitenkant. Maar ik weet dat het er zit want ik weet ook want een werk het was om het allemaal in elkaar te zitten, en het eindresultaat mag er wat mij betreft zijn.

Spelen erop gaat jammer genoeg niet maar hij krijgt een mooi plekje op mijn kamer waar de rest van mijn gitaren-verzameling staat.

Lego gitaar fase 1

Ik ben eindelijk begonnen met de Fender Stratocaster gitaar van Lego die ik voor mijn verjaardag heb gekregen. Riet zit op dit moment voor een lang weekend in Parijs met haar vriendinnen en ik heb dus het huis voor me alleen en alle tijd.

Dit Lego model bestaat uit twee onderdelen, de gitaar zelf en een versterker, en gisteravond ben ik begonnen met de gitaar. Dat viel nog niet mee, met name het gedeelte om de snaren er goed op te krijgen bleek nog een heel karwei. Die snaren zijn natuurlijk niet echt en ze worden dan ook niet op de traditionele manier bevestigd, het zijn gewoon touwtjes die aan het begin en aan het eind vastgeklikt worden. En dat bleek niet zo simpel als het lijkt.

Aan de kant van de kast konden vijf van de zes snaren eenvoudig worden vastgeklikt op hun bevestigingspunt, maar de zesde snaar zat net even anders, die moest soort van zijdelings worden vastgeklikt en die bevestiging schoot telkens los. Later bleek dat dat mogelijk kwam doordat ik het blokje waarop de snaar moest worden vastgeklikt verkeerde had geplaatst waardoor het makkelijk los schoot. Aan de andere kant werden de snaren met een gekleurd blokje gemarkeerd om ze in de juiste volgorde te krijgen, maar die gekleurde blokjes moesten daarna worden vervangen door “gewone” grijs gekleurde blokjes. Bij dat vervangen schoot de boel ook weer voortdurend los, maar uiteindelijk zat alles dan toch zoals bedoeld.

De rest was rechttoe, rechtaan en na iets van twee en een half uur zat de gitaar helemaal in elkaar. En daarmee is dus fase 1 van dit project nu klaar…

Volgende mini-Lego project

Het is alweer een tijdje geleden dat Riet en ik samen aan de tafel zaten om huisjes van mini-Lego (de merknaam is eigenlijk LOZ) in elkaar te zetten. Daarom ben ik anderhalve week geleden weer eens gaan bladeren op de site van de webshop AliExpress om te zien of er nog interessant aanbod was en jawel, er was een straatje met Japanse huisjes wat we nog niet hebben. De bestelling was snel gedaan en in tegenstelling tot de vorige keren, waarbij we soms weken moesten wachten, viel vandaag de bestelling al in de bus.

We gaan alleen niet meteen beginnen want daar heeft Riet een veto over uitgesproken. Ze vindt dit typisch een activiteit voor de komende donkere maanden en daarom liggen de pakketjes nu op de plank, te wachten tot het ’s avonds weer vroeg donker wordt…

The Art of the Brick

Met mijn collega’s Dennie en Pieter, die ik ken uit mijn tijd in Rijswijk tussen Manila en Irak, heb ik een chat-groepje met als thema onze gemeenschappelijke interesse in Lego. Hoewel ik er zelf niet echt dagelijks mee bezig ben is er dankzijn de Corona-crisis ook bij mij een opleving geweest in de vorm van de huisjes van mini-Lego die ik met regelmaat bestel bij de website van AliExpress en waar ik al een paar blogs aan heb gewijd. En voor mijn verjaardag heb ik natuurlijk vorig jaar het Starwars ruimteschip “Millennium Falcon” gekregen van mijn zoons.

We hadden een week of wat geleden gehoord van de tentoonstelling “The Art of the Brick” in Amsterdam. Daar worden honderd kunstwerken getoond die allemaal vervaardigd zijn van Lego, gemaakt door Nathan Sawaya, een Amerikaan die zijn carrière als advocaat heeft opgegeven om full-time Lego-kunstenaar te worden. De kunstwerken omvatten bijvoorbeeld in Lego gemaakte versies van bekende schilderijen en beeldhouwwerken. Voor ons clubje dus alle reden om een datum af te spreken om deze tentoonstelling te bezoeken, en na wat schuiven in diverse agenda’s kwamen we op vandaag.

In de tussentijd hoorden een paar andere collega’s met dezelfde interesse in Lego van ons geplande bezoek en zo breidde het gezelschap zich uit tot zes personen, en nog een zevende want een van de collega’s nam zijn partner mee. Dennie kwam bovendien nog met het idee om voor de lunch die we zouden doen voor ons bezoek aan de tentoonstelling onze Amsterdamse collega Gin uit te nodigen. We hebben allemaal samengewerkt met Gin tijdens onze gezamenlijke periode in Rijswijk en het leek ons leuk om elkaar weer eens te zien.

Dennie had Gin uitgenodigd maar niet verteld wie er nog meer zouden zijn en het was dus een verrassing voor haar om ons allemaal te zien op de ontmoetingsplek bij Lunchroom Van Dobben in de Korte Reguliersdwarsstraat. Vanwege het mooie weer besloten we niet binnen te gaan zitten maar voor de lunch een terras op te zoeken en dat werd L’Opera aan het Rembrandtplein. De onderstaande foto is daar gemaakt en je ziet van links naar rechts Pieter, Gin, Ruben, Marije, Andre, Dennie, Jean-Paul en ik.

Na de lunch Wandelden we richting de Kalverstraat waarbij er onderweg zowaar een paar druppels regen vielen. De tentoonstelling was in de Kalverpassage en het was indrukwekkend! verbazend was dat bij menselijke kunstwerken de kunstenaar er in was geslaagd om ze anatomisch helemaal kloppend te maken en zelfs de gezichten de juiste uitdrukking te geven. De moeite van een bezoek waard dus, en hier zijn een paar foto’s om dat te laten zien:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na afloop brachten we nog een bezoek aan de Lego winkel verderop in de Kalverstraat waar we ons konden vergapen aan de nieuwste modellen. Dennie en ik waren als enigen met de trein gekomen en wij liepen samen dan ook naar het Centraal Station om de trein te nemen richting Leiden waar ik uitstapte en Dennie verder ging naar Delft. Riet wachtte me op met de auto achter het station en daar moest ik nog een stevige sprint trekken want er was een enorme stortbui losgebarsten. Dat mocht, want in Amsterdam was het prachtig weer geweest met een heerlijk zonnetje.

Foodtrucks in mini

Vanavond werd de laatste hand gelegd aan de beide roodtrucks van mini Lego die we bij AliExpress hadden besteld en het resultaat is erg leuk geworden vinden we zelf:

Als je de foto ziet dan lijken ze nog best groot, maar om het een en ander een beetje in het juiste perspectief te plaatsen, de beide autootjes zijn in het echt maar twaalf centimeter lang en nog geen acht centimeter hoog. Het was dan ook weer behoorlijk priegelwerk maar we gaan het steeds leuker vinden. We zijn nog niet eens begonnen aan de zes huisjes die nu klaar liggen voor montage maar Riet is al weer aan het snuffelen voor het daarop volgende project…

De twee eerdere “straatjes” die we hebben gemaakt hebben inmiddels een plekje gekregen op de boekenplank in mijn kamer:

Weer een zending van AliExpress

We hebben echt de smaak te pakken. Het vorige “straatje” van mini-Lego was nog niet klaar of Riet begon al weer over een volgende bestelling. Een kijkje op AliExpress, de Chinese versie van Amazon en Bol.com, leverde heel veel mogelijkheden op want er blijken dus tientallen van die huisjes en straatjes van mini-Lego op te staan. Het levert zelfs nog interessante prijsverschillen op want er zijn meerdere sites die dit spul via AliExpress aanbieden. De keuze viel deze keer op een paar grappig uitziende fantasie-winkeltjes en deze keer ook twee modellen van foodtrucks, en twee weken geleden ging de bestelling de deur uit. Nou ja, digitaal via de iPad natuurlijk…

De bestelling werd onverwacht snel geleverd want hij viel vandaag al in de bus. Twee foodtrucks en zes huisjes, we hebben weer wat te doen de komende avonden:

Chinees straatje

Riet en ik hebben het allebei te pakken van de mini-Lego huisjes van het merk Loz wat we hebben gevonden op de Chinese site van AliExpress. Nog voordat we het eerste straatje compleet hadden was de volgende bestelling al de deur uit, deze keer voor een klein straatje met Chinese huisjes.

De leverancier van dit straatje was een andere dan die van de eerder bestelde huisjes en de levering liet ook behoorlijk lang op zich wachten. Nadat er bijna twee maanden waren verstreken na het mailtje waarin werd gemeld dat de bestelling was verzonden hadden we nog steeds niks gehoord en ik had eerlijk gezegd de moed al opgegeven dat we nog iets zouden horen. Maar net voordat ik bij AliExpress wilde melden dat we nog steeds niks hadden ontvangen kregen we een week geleden toch nog het verwachte pakje.

Deze huisjes waren nog leuker dan de vorige vanwege de vele details en we waren dan ook heel tevreden met het resultaat. Het bouwen had zelfs hier en daar de nodige hoofdbrekens gekost, zo heb ik een dakversiering met ringetjes anders opgelost want ik kreeg het met mijn te dikke vingers niet voor elkaar om het te doen zoals op het plaatje stond. En dit is het geworden:

Meer mini-lego

De volgende zending van AliExpress met de rest van het mini-lego straatje kwam gisteren binnen en dat betekende voor zowel Riet als voor mij weer werk aan de winkel. Gisteravond zaten we dan ook weer allebei aan de tafel met het eerste huisje van onze keuze uit de vijf die in de zending zaten, voor Riet een Nike winkeltje en voor mij een Dunkin’ Donuts. Het lijkt simpel omdat het zo klein is maar de kleine stukjes maken het lastig en bovendien hebben de huisjes zoveel detail dat we echt wel een paar uurtjes over zo’n huisje doen.

Vanavond waren de twee huisjes klaar en dat betekent nog vijf te gaan, dan hebben we het hele straatje compleet.

Hij is af!

De Millennium Falcon is klaar! Iets eerder dan verwacht want ik kon me drie dagen niet inhouden en heb twee zakjes gedaan in plaats van een. Het resultaat is fraai geworden zoals je op de foto’s kunt zien:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En grappig genoeg ben ik niet de enige volwassene die het nog steeds leuk vindt om een model van de Millennium Falcon van Lego te bouwen.

Ik kreeg een foto van mijn vorige baas Amit met exact hetzelfde model, en van de week stond er een foto op Facebook van de Amerikaanse actrice Anna Kendrick die tijdens de Corona Lockdown ook heeft toegegeven aan haar “Lego obsession”….

Constructie werkzaamheden

Ik ben inmiddels begonnen aan de bouw van mijn Lego-model van de Millennium Falcon (voor de complete onwetenden, het ruimteschip uit de films van Starwars). Het complete model bestaat uit 1351 stukjes Lego, het is 14 cm hoog, 44 cm lang en 32 cm breed en dus best een groot ding eigenlijk. Ga maar na, het instructieboekje bestaat uit meer dan 260 bladzijden…

Hoewel de verleiding groot is om het ding achter elkaar af te bouwen heb ik besloten om het stapje voor stapje te doen. Dat kan makkelijk want er zitten in totaal tien zakjes met onderdelen in de doos, elk behorend bij een stap uit de handleiding. Ik ga dus iedere dag een stap doen want dan heb ik er lekker lang plezier van.

Het werk vordert al gestaag zoals op deze foto’s is te zien:

 

Graafmachine

Ik ben al weer een paar dagen terug in Nederland en op dit moment probeer ik te wennen aan het idee dat ik de hele dag thuis ben en toch niet echt vakantie heb. Dat lijkt allemaal erg prettig maar ik heb ineens een heleboel vrije tijd te spenderen en dat is, hoe stom dat ook mag klinken, toch niet zo eenvoudig als het lijkt.

Het eerste waar ik aan ben begonnen is het afwerken van mijn boodschappenlijstje. Hoewel ik al een flinke koffer met al mijn benodigdheden heb meegenomen naar Irak zijn er toch nog wel een paar dingen die ik nodig heb. Het gaat hoofdzakelijk om praktische kleren, want ik was in eerste instantie een beetje op het verkeerde been gezet voor wat betreft de “dress code” op kantoor. Ik had namelijk gelezen dat dat “smart casual” was, dus een overhemd, nette broek en nette goed gepoetste schoenen, maar dat bleek dus niet het geval. Ik kreeg zelfs de vraag of ik niet een beetje moest “down-adressen”…

Dat betekent dus meer spijkerbroeken en polo-shirts en overhemden met korte mouwen. Met name van die laatste twee heb ik wel het een en ander hangen maar die zijn allemaal een kilo of twaalf geleden gekocht en dus vrijwel allemaal veel te groot. Ook wat schoenen betreft, er moesten minstens twee paar sneakers bij komen want mijn nette schoenen bleken in het stoffige klimaat van Irak niet erg praktisch. Ik was met een paar bruine en een paar zwarte schoenen begonnen maar na een week had ik alleen nog maar grijze…

Er is dus nog wel het een en ander te doen aan boodschappen maar ondertussen had ik ook nog een ander karweitje om af te ronden. Het afscheidskado wat ik had gekregen van mijn collega’s in Rijswijk was een graafmachine van Technisch Lego, want waar ik naar toe zou gaan is tenslotte een heleboel zand. Het in elkaar zetten bleek weer een ontzettend leuk klusje, en misschien ga ik nog wel meer aan de slag met dat technische spul van Lego…