Tagarchief: Schiphol

Weer thuis

Geplaatst op door juni 14, 2023

Riet zou me ophalen op Schiphol en dat was ook weer even wennen. Bij alle vluchten met Emirates word je als businessclass passagier thuis met een taxi opgehaald en in de meeste landen kun je ook een taxi krijgen bij aankomst. Ook in Nederland, en dat betekende dat ik de afgelopen jaren vrijwel nooit een beroep hoefde te doen op familie om me weg te brengen of op te halen omdat ik vrijwel altijd met Emirates vloog.

KLM doet daar niet aan en dat betekende dat ik zelf weer vervoer moest regelen, maar dat is gelukkig in onze familie nooit een probleem, en zeker niet als Riet gewoon thuis is. Ze stond dan ook al te wachten toen ik nog op mijn koffer zat te wachten want ik kreeg al berichtjes op mij telefoon.

Een van de eerste dingen die ik altijd doe bij thuiskomst is even bij mijn moeder langs, en dat deed ik dus vandaag ook, maar niet nadat ik eerst even een dutje had gedaan want zoals gewoonlijk heb ik onderweg in het vliegtuig weer nauwelijks geslapen. En ik ben weer terug in de regen en de kou, en dat valt niet mee na twee weken waarin het iedere dag zonnig was met temperaturen van boven de dertig graden…

Vertrek naar Lissabon

Geplaatst op door oktober 24, 2022

Martin bracht ons vanmorgen naar Schiphol waar we net voor onze geplande aankomsttijd (vier uur voor het vertrek van onze vlucht) om even voor tienen aankwamen. Ik had ons al online ingecheckt dus de verwachting was dat we in ieder geval redelijk snel onze koffers kwijt zouden kunnen, om daarna in te voegen in de waarschijnlijk zeer lange rij voor de security check. Dat plan liep helemaal mis omdat het automatisch inchecken van onze koffers niet lukte, we kregen de boodschap dat dat alleen kon voor “pre-checked luggage” (geen idee wat dat is) en we moesten dus alsnog in de rij voor de balie gaan staan.

Die rij was aanzienlijk, want heel veel passagiers hadden blijkbaar hetzelfde probleem als wij, en het schoot ook nog eens niet op omdat er maar twee incheckbalies open waren en daarachter zaten twee dames die voor iedere passagier uitgebreid de tijd namen. En daarmee bedoel ik dat ze met iedereen die ze incheckten minstens tien minuten bezig waren, waarbij er telkens veel overleg over en weer was en er werd ook regelmatig een langdurig telefoontje gepleegd. Wij zagen de rij maar langzaam doorschuiven, regelmatig kregen passagiers van eerdere vluchten voorrang, en al met al waren we om half twaalf pas aan de beurt. En ook onze incheck duurde lang want tot overmaat van ramp was de bagageband vastgelopen en dat moest eerst verholpen worden…

We vreesden met groten vreze voor het halen van onze vlucht want de verwachting was dat de rij voor de security check dramatisch lang zou zijn (dat is inmiddels gebruikelijk op Schiphol), maar toen begon ons geluk. Ik zag zo gauw niet hoe we bij de C-gates waar ons toestel zou vertrekken konden komen en ik vroeg dus hulp van een jongedame van het grondpersoneel die daar stond. Ze verwees ons vriendelijk naar een collega die net bezig was een ander groepje door een rij automatische poortjes te laten die eigenlijk niet in gebruik was, en wij mochten daar toen ook doorheen.

Boven gekomen zagen we de lange rij voor de security check maar er stond er weer iemand van het grondpersoneel en die vroeg of wij “Priority” hadden. Ik zei geen ja of nee maar dat we door iemand hier naartoe waren gestuurd. Vervolgens vroeg ze of we iets hadden wat ik niet kon verstaan maar ik zei maar ja. Ze liet ons een pad inlopen wat langs alle wachtenden ging en direct uitkwam bij een security check. We waren met amper tien minuten door alles heen en niet lang daarna zaten we bij de C-gates op ons gemak aan een bakkie koffie, met tijd zat om onze vlucht te halen.

Onze drie uur durende vlucht met TAP Air Portugal vertrok ruim een half uur te laat waardoor we pas om half vijf (er is een uur tijdsverschil met Portugal) aankwamen op de luchthaven Humberto Delgado van Lissabon. Er zou een auto voor ons klaar staan om ons naar het hotel te brengen maar omdat we te laat waren geland en we ook nog eens lang op onze koffers moesten wachten belde ik voor alle zekerheid maar even met het taxi-bedrijf. Gelukkig was onze late aankomst geen probleem, we vonden gemakkelijk het meeting point waar we ons moesten melden en tien minuten later kwam onze taxi voorrijden.

Ons hotel Do Chiado ligt midden in het centrum en de ingang bleek te zijn in een smal straatje wat stijl omhoog ging (later zou blijken dat vrijwel heel Lissabon bestaat uit straatjes en straten die stijl op en neer gaan). We checkten in en kregen een prima kamer met uitzicht (weliswaar over heel veel daken) op de rivier de Taag. Jammer genoeg had onze kamer geen terrasje, wat ik eigenlijk wel had verwacht naar aanleiding van de foto’s die ik had gezien op de hotel website.

Na een eerste drankje op het dakterras van het hotel (wat een schitterend uitzicht bood) wandelden we aan het begin van de avond richting het grote plein Praça dos Restauradores waar we op een terras langs de straat wat hebben gegeten. Mijn Paella was prima maar de Steak Tartaar die Riet had besteld bleek iets totaal anders dan wat ze had verwacht en eerlijk gezegd was het door de grote hoeveelheid knoflook en het vette vlees niet te (vr)eten. De bediening en de rest van het eten en drinken waren wel goed dus al met al was het toch een redelijk geslaagde afsluiting van de dag.

Wa lagen overigens al vroeg op bed want we waren behoorlijk bekaf van de hele dag reizen…

Voorbereidingen

Geplaatst op door september 23, 2022

Vandaag heb ik de voorbereidingen voor de training die ik volgende week in Chennai moet gaan geven afgerond, dat wil zeggen voor wat betreft de training zelf. Voor de reis is er nog wel het een en ander te regelen en dat betreft in eerste instantie dingen die ik mee moet nemen. Zo hoef ik weliswaar geen malaria tabletten te slikken maar ik moet wel een voorraad DEET meenemen tegen de muggen. En ik moet ontsmettingsmiddel meenemen in geval van wondjes en uiteraard Imodium voor het geval ik last krijg van mijn ingewanden. Ja, dat zijn nou eenmaal de consequenties van landen in de Tropen…

Ook op het gebied van de reis zelf moet nog het een en ander geregeld te worden, met name met betrekking tot transport bij aankomst en de hele volgende week van hotel naar de trainingslocatie. Gelukkig hoef ik daarvoor niet zelf te zorgen, dat regelt mijn maat in India. Wat ik wel zelf moet doen uiteraard is inchecken voor mijn vluchten aanstaande zaterdag en zondag, en het bericht dat de online check-in was geopend kreeg ik vanmiddag ook Schiphol terwijl ik in de rij stond voor Starbucks.

Ik was daar om Robin en Astrid op te halen die terugkwamen van hun weekje vakantie op het Portugese eiland Madeira. Ze waren net geland toen ik aankwam op Schiphol, dus ik had nog even tijd voor twee boodschappen op Schiphol Plaza. Het eerste was een verloopstekker voor India, want niet te geloven, we hebben een la vol met allerlei verloopstekkers maar India heeft waarachtig stopcontacten waarvoor we nog geen verloopstekker hebben. Dat was snel geregeld en terwijl Robin en Astrid nog op hun koffers stonden te wachten kon ik mooi even langs Starbucks voor een lekker bakkie koffie.

Nu hebben alle Starbucksen in de hele wereld één ding gemeen: het gaat er ontzettend langzaam. Dat ligt mijns inziens aan hun eigen systeem, je kunt snel bestellen want ze schrijven je naam en je bestelling op de bekers, maar vervolgens hebben ze gewoon te weinig mensen die de bestellingen daadwerkelijk maken. Ik stond dus lang in de rij van wachtenden maar kreeg mijn White Mocca (daarvoor ga je naar Starbucks, voor bijzondere koffie) nog ruim op tijd want de wachttijd voor de koffers duurde uiteindelijk dik drie kwartier.

Waar ik wel een beetje van schrok was de prijs voor de koffie: zes euro dertig voor weliswaar de grootste maat beker, maar toch…

Drukte op Schiphol

Geplaatst op door september 22, 2022

Het is ook nu de vakantie-periode voorbij is nog steeds een enorme chaos op Schiphol door een gebrek aan personeel bij de beveiliging. Dat is slecht nieuws want het betekent dat ik aanstaande zaterdag minstens vier uur van tevoren aanwezig moet zijn op Schiphol en zelfs dat is geen garantie dat ik mijn vlucht ga halen. Ik vlieg weliswaar Business Class maar ik weet niet of dat voor de wachttijd wat uitmaakt. Normaal gesproken is er dan een aparte security-check ingang maar de vraag is hoe het met die drukte is georganiseerd.

Toch is het blijkbaar een kwestie van het juiste tijdstip, want afgelopen woensdagnacht bracht Riet Robin en Astrid naar Schiphol voor hun vakantie naar Madeira, en er kwam al snel een tekstberichtje dat ze met een half uur overal doorheen waren. Dat betekende dan wel dat ze drie en een half uur op Schiphol moesten doorbrengen, maar dat is natuurlijk maar een klein ongemak vergeleken met het missen van je vlucht. Bovendien is er zat te doen daar dus die tijd was prima door te komen.

Het wordt voor aanstaande zaterdag dus afwachten. Ik heb in ieder geval een taxi geregeld die vliegmaatschappij Emirates aan alle Business Class passagiers gratis ter beschikking stelt. Je kan dat online reserveren bij je boeking, je wordt dan op de aangegeven tijd thuis opgehaald en keurig op Schiphol bij de juiste terminal afgezet. Alle gemak, want nu hoef ik Riet of andere familie niet lastig te vallen om me weg te brengen.

Nachtelijk ritje naar Schiphol

Geplaatst op door juli 18, 2022

Martin en Sandra zouden vandaag met de kinderen en een bevriend stel op vakantie gaan naar Menorca, een Spaans eiland in de Middellandse Zee. Het vertrek vanaf Schiphol was vanmorgen vroeg om een uur of acht, maar vanwege de problemen op Schiphol was het advies om vier uur van tevoren aanwezig te zijn op de luchthaven, en dat betekent een vertrek vanuit Rijnsburg om een uur of half vier. Riet had aangeboden ze te brengen, maar toen puntje bij paaltje kwam vroeg ze aan mij, “Of wil jij ze soms wegbrengen…”. Ik wist genoeg en nam de wegbreng-service dus maar over.

Om tien voor half vier was ik in de Hendrik ter Brugghenstraat waar het een kwartiertje kostte voordat alle koffers, rugzakken, de buggy twee kleuters en twee passagiers waren ingeladen. De rit naar Schiphol kostte netaan twintig minuten want er was nauwelijks verkeer op de weg, en bij aankomst konden we gelukkig constateren dat er geen rijen buiten stonden te wachten. Het afzetten leverde geen problemen op want er was parkeerplek zat buiten de terminal, dus dit gedeelte was alvast soepel verlopen.

Thuis gekomen informeerde ik nog even naar de vorderingen voordat ik mijn bed weer in dook, en kreeg te horen dat ze nog steeds in de rij voor de incheckbalie stonden. Ondanks het advies om vier uur van tevoren te komen ging die nog steeds pas drie uur voor vertrek pas open, wat een beetje onlogisch lijkt want zo verlies je dus het eerste uur al weer.

Gelukkig hoorden we later dat na het inchecken alles ook vlot was verlopen, de wachttijd voor de security-check was maar twintig minuten. We hebben in de afgelopen weken ook heel andere berichten kunnen lezen in de kranten, maar het is toch blijkbaar niet continu kommer en kwel op Schiphol. Tenslotte hadden Robin en Astrid bij hun tripje naar New York van een week of wat geleden ook zowel op de heen als de terugreis geen grote problemen gehad met lange wachttijden of verdwenen koffers.

Hoe dan ook, na een voorspoedige reis arriveerden Martin en Sandra met de rest van het gezelschap ruim voor de middag op Menorca. Waar het zonnig was en lekker warm…

Drukke vrije dag

Geplaatst op door juni 30, 2022

Ik had vandaag een paar klusjes op het programma staan en daarom leek het me wel handig om maar een vrije dag te nemen. Zo had ik mijn moeder aangeboden om haar naar Medisch Centrum De Coepel in Katwijk te brengen want daar had ze een afspraak aan het begin van de middag, maar eerst moest ik vanmorgen naar Schiphol om Robin en Astrid op te halen die terugkwamen van hun city-trip naar New York.

De wekker stond op half zeven want de aankomst van de KLM-vlucht uit New York zou zijn om tien voor zeven ’s morgens. Gezien de verwachte drukte, het was tenslotte een gekkenhuis geweest de afgelopen weken op Schiphol, was ik van plan om pas te gaan rijden op het moment dat de vlucht zou landen. Dat bericht kwam veel eerder dan verwacht, om vijf voor half zeven piepte mijn telefoon al en ik zag een bericht van Robin, “We zijn geland”. Ik ging dus als een speer mijn bed uit en zat amper vijf minuten later in de auto op weg naar de luchthaven.

Het was redelijk rustig onderweg dus om vijf over zeven liep ik al door de hal naar de uitgang waar ik Robin en Astrid verwachtte. Daar aangekomen zag ik nog geen teken van aangekomen passagiers, dus ik wilde nog even op mijn gemak een bakkie koffie nemen bij Starbucks tegenover de uitgang. Tot mijn verbazing kwamen op dat moment Robin en Astrid net de hoek om, met een bak koffie in de hand. Wat bleek, hun vlucht was niet alleen een half uur eerder geland maar ze waren ook nog eens met twintig minuten door alle controles heen. En ook kwamen hun koffers zo’n beetje als eerste van de band, dus ze stonden al buiten voordat ik was gearriveerd. En ik dacht nog wel snel te zijn geweest!

Tot zover dus de verhalen over de drukte op Schiphol. Die zullen ongetwijfeld waar zijn, het was tenslotte overal in het nieuws, maar feit is dat Robin en Astrid er zowel bij vertrek als bij aankomst totaal geen last van hebben gehad. En dat heet toch wel mazzel hebben dan…

Het bezoek met mijn moeder aan De Coepel ging op zich ook vlot. Het Medisch Centrum is niet eens ver bij haar huis vandaan maar toch nog een hele tocht als je dat met een rollator moet doen. Vooral als het een kleine moeite is om haar even met de auto te brengen, en dat proberen we als familie dan ook altijd te doen. Het ging in dit geval om een verdacht plekje op haar voorhoofd, en dat wilde de behandelend arts toch maar even weg halen. Daarvoor werd een vervolgafspraak gemaakt.

En vandaag was ook nog eens de dag dat Maas de hele dag bij ons was, Gijsje werd vanmiddag uit school gehaald en ’s avonds bleven ze, samen met Martin en Sandra, bij ons eten. Al met al dus een vrije dag met een vol programma…

Weer chaos op Schiphol

Geplaatst op door mei 4, 2022

Het is precies een week geleden dat we terugkwamen van onze vakantie op Curaçao en terecht kwamen in de chaos op de bagage-afdeling van Schiphol. We hoorden later dat de directie, die in eerste instantie onzichtbaar was en geen commentaar kon of wilde geven, als oorzaak de wilde staking aanwees. Dit in combinatie met een groot personeelstekort als gevolg van de Corona-crisis (waarbij veel mensen werden ontslagen en tijdelijke contracten opgeschort) en de onverwachte drukte.

Grappig is wel dat de staking helemaal niet onverwacht was want die was wel degelijk aangekondigd, het was alleen geen officiële staking georganiseerd door de vakbonden. Ook de drukte was niet onverwacht want zaterdag was de eerste dag van de voorjaarsvakantie en alle reisorganisaties hadden al gewaarschuwd voor grote aantallen reizigers want iedereen wil na twee jaar Corona weer eens op vakantie. De personeelstekorten waren ook al bekend maar blijkbaar was ook daar niet op geanticipeerd.

En vandaag was het weer precies zo’n dag: enorme drukte en een complete chaos. We zagen op de tv beelden van gigantisch lange rijen mensen die allemaal wilden inchecken, rijen die doorlopen tot buiten de vertrekhallen op de rijstroken waar normaal gesproken taxi’s rijden en mensen met de auto worden afgezet. Vluchten werden geannuleerd en veel mensen haalden hun vlucht als die wel doorging niet omdat ze niet op tijd door alle controles heen konden komen. Lekker hoor, als je je had verheugd op je vakantie, en de vraag is natuurlijk of je onder deze omstandigheden je geld nog terugkrijgt.

Pikant detail in de krant was dat de hoogste baas van Schiphol deze baan had gekregen vanwege de baantjes-carrousel van politiek Den Haag in plaats van gekozen te zijn vanwege zijn vakbekwaamheid. Dit is natuurlijk een fenomeen wat al bijna zo oud is als de mensheid zelf, maar het bewijst eens te meer dat er in de loop van de tijd helemaal niet zoveel vooruitgang is geboekt als ons voortdurend wordt aangepraat. We worden nog steeds geregeerd door een elite, net als in de tijd van de regenten in de Gouden Eeuw. Die was ook alleen maar goud voor een hele kleine en zeer selecte groep…

Zo, dit moest ik toch even kwijt.

Rampzalige toestanden op Schiphol

Geplaatst op door april 25, 2022

In eerste instantie waren we blij met de mededeling dat onze terugvlucht van Curaçao naar Schiphol een uur korter zou duren dan de heenvlucht, namelijk acht en een half uur. Onderweg probeerden Riet en ik wat te slapen, wat niet eens zo slecht lukte ondanks dat zelfs de DeLuxe stoelen niet echt geschikt zijn voor dat doel. Ikzelf slaagde erin om alles bij elkaar zo’n twee en een half uur te slapen, Riet sliep zelfs een uur of vier.

Het vliegtuig landde precies op tijd om tien over twee in de middag op de luchthaven Schiphol waar Martin klaar zou staan om ons naar huis te brengen. We waren redelijk vlot door de paspoortcontrole (twee klungelende toeristen voor ons bij het automatische poortje) waarna we naar de hal liepen met de bagagebanden, voor het ophalen van onze koffers. Daar troffen we een enorme chaos aan…

Het was bomvol in de hal en geen enkele bagageband draaide. Op het scherm van band 22 waar onze koffers werden verwacht stonden nog twee vluchten die nog niet waren afgehandeld en de hele band lag vol met koffers van weer een eerdere vlucht die niet waren opgehaald. Het bleek dat er vanochtend een wilde staking was geweest van het bagage-personeel van KLM, en hoewel de staking inmiddels was afgelopen was er nu een enorme vertraging in de afhandeling van alle bagage.

Na een uur wachten kwamen de koffers van de eerst vlucht op het scherm, even later gevolgd door de koffers van de tweede vlucht. We verwachtten nu de koffers van onze vlucht maar in plaats daarvan verscheen op het scherm de mededeling “Bagageband Gesloten”. Riet ging mee met een groep mede-reizigers naar de balie van Swissport, het bedrijf wat onze bagage moest afhandelen, maar er kwam geen duidelijke informatie. De woorden “staking”, “overmacht” en “geduld” gaven de situatie zo’n beetje weer en we konden niets anders doen dan afwachten.

We stonden op een gegeven moment zelfs op het punt om gewoon naar huis te gaan, maar het besef dat we dan de volgende dag ook waarschijnlijk heel lang bezig zouden zijn om onze koffers alsnog te krijgen weerhield ons ervan. Martin gaf aan dat hij wel wilde wachten, waar we erg blij mee waren want het zou waarschijnlijk ook niet eenvoudig zijn om een taxi te krijgen en aan de trein wilden we helemaal niet denken.

Om tien over vier kregen we dan eindelijk te horen van een rondlopende mevrouw van Swissport dat eerdere berichten niet klopten, dat de bagage onderweg was naar band 22, en dat de eerste koffers rond half vijf werden verwacht. Dat bleek te kloppen want de band startte om vijf over half vijf, en omdat onze koffers vanwege onze DeLuxe tickets een prioriteit-label hadden gekregen kwamen ze al vrij snel (om tien over half vijf) op de band.

Martin bracht ons naar huis waar we om tien over half zes aankwamen. We vroegen ons al een tijdje af wat er in vredesnaam zo leuk is aan een vliegvakantie. Voor ons was het leed op zich nog te overzien, maar dat gold waarschijnlijk niet voor al die passagiers die vandaag vanaf Schiphol zouden vertrekken voor hun vakantie…

Terugreis

Geplaatst op door maart 23, 2020

Het afscheid gisteravond na het avondeten van de meeste van mijn makkers was toch wat emotioneel want het is deze keer volstrekt onduidelijk of we elkaar nog zullen terugzien in KAZ. Vandaar ook dat ik vanmorgen ondanks dat ik had kunnen uitslapen toch om vijf uur naar het restaurant ben gegaan voor het ontbijt zodat ik nog een paar collega’s gedag kon zeggen.

Ook het pakken van mijn koffer was deze keer anders. Neem ik normaal gesproken alleen het hoognodige mee naar huis, deze keer heb ik vrijwel alle spullen uit mijn kast meegenomen op wat dingen na die niet onmisbaar zijn of lastig mee te nemen. Ik weet op dit moment tenslotte niet wanneer ik eventueel weer terug zal zijn en de vraag is zoals gezegd of dat nog gaat gebeuren in de toekomst.

De rit naar de luchthaven was om half achten we hadden weer geen bussen maar een konvooi van vier Toyota Landcruisers voor het vervoeren van vier personen. Ik had dus een Landcruiser helemaal voor mezelf (je ziet op de foto bij de rechterstoel het machinegeweer van de bewaker zitten).

Na een vlotte rit waren er wat problemen bij de Dustbowl, het terrein net buiten de luchthaven waar we geacht worden over te stappen in lokale taxi’s die ons naar de vertrekhal brengen, maar er waren deze keer vrijwel geen taxi’s. Er moesten dus snel wat andere taxi’s worden geregeld.

Mijn vlucht was deze keer met FlyDubai in plaats van met Emirates. We vertrokken een half uur te laat wat mijn toch al krappe overstaptijd van minder dan twee en een half uur in Dubai nog wat korter maakte maar het ging toch allemaal goed. Ik had na aankomst in Dubai nog ruim de tijd voor de noodzakelijke boodschap (sigaretten voor Riet) en een bakkie koffie in de Emirates lounge. Ook hier vertrokken we iets te laat maar desondanks landde het toestel een half uur vroeger dan gepland op Schiphol.

Daar was het ongewoon rustig, ik was als een van de eersten uit het vliegtuig en tijdens de wandeling naar de paspoortcontrole kwam ik vrijwel niemand tegen behalve een paar medepassagiers van hetzelfde vlucht. Ook bij de paspoortcontrole was helemaal niemand en ondanks dat de automatische poortjes allemaal buiten dienst waren en ik dus naar de gewone balies moest stond ik in een mum van tijd bij bagageband 20.

Daar was het wel druk maar dat kwam omdat op die band de bagage van vier vluchten werd gelost, merkwaardig aangezien de meeste banden leeg waren. De band lag al vol met koffers van de voor ons gearriveerde vlucht uit Taipei en wat er nog lag van de twee andere vluchten, maar desondanks zag ik toch al snel mijn koffer op de band rollen. Buiten bleek ook mijn chauffeur er al te staan dus al met al was ik om even over achten weer thuis.

En nu mag ik daar weer gezellig de resterende twee en een halve week van mijn shift afwerken…

Hij mag weer!

Geplaatst op door februari 25, 2020

Het inreisverbod voor Irak is al een week of wat opgeheven en dat betekent dat ik gewoon kan afreizen naar Basrah voor mijn volgende shift. Dat doe ik deze keer een paar dagen eerder dan gebruikelijk omdat ik dan een paar dagen samen met mijn nieuwe back-to-back in KAZ ben en dan kunnen we alsnog bijpraten, iets wat begin januari door de onverwachte evacuatie helemaal was mislukt.

Het heeft de afgelopen dagen nog wel wat voeten in aarde gehad voordat alles rond was voor mijn vertrek. Allereerst is in januari mijn visum verlopen en ik moest dus even de bevestiging krijgen van ons visum-team dat ik inderdaad zonder problemen een visum zou kunnen krijgen bij aankomst op de luchthaven. Ik heb de papieren al maar die zijn nog net geldig, en gelukkig bleek het daarmee te kunnen. Ook mijn Oil Field Pass, die nodig is om in Irak de olievelden te mogen betreden, was verlopen maar gelukkig kreeg ik gisteren bericht dat ik ook daarvoor een nieuwe krijg bij aankomst in Irak.

En dan was er nog even gedoe gisteren over mijn medische verklaring. Ook die was verlopen maar die heb ik in januari in Den Haag op het hoofdkantoor bij de medische dienst laten vernieuwen. Alleen bleek dat die informatie nog niet in het Irakese systeem stond vermeld en ik kreeg dan ook een berichtje van de reisplanners dat ik zo niet mocht afreizen. Gelukkig had ik een afschrift van die verklaring en die had ik ook al opgestuurd naar Personeelszaken in Irak maar die persoon had het systeem nog niet bijgewerkt. Ook dit kon gelukkig worden opgelost door een kopie van de verklaring naar de reisplanners te sturen als bewijs dat alles wel degelijk in orde was.

Ik was vanmorgen dan ook in principe klaar voor vertrek. Gisteravond had ik al een berichtje gekregen dat mijn Emirates taxi er op tijd zou staan en ik hoefde vandaag alleen nog maar afscheid van Riet te nemen. Dat moest al om tien uur want zij moest weg om haar taken als diaken te gaan vervullen. De taxi stond om kwart over elf al voor de deur en na een vlotte rit en een even vlotte doorstroming op een overvol Schiphol zat ik al om twaalf uur in de lounge aan de cappuccino.

Het vliegtuig naar Dubai zou om half drie vertrekken maar vanwege de late aankomst van het toestel was dat al verzet naar drie uur. Ik zag dat in de lounge en had net dus nog maar een bakkie getapt toen de boodschap op het scherm veranderde in “Ga naar de Gate”. Ik haastte me dus naar de gate (een slordig kwartiertje lopen vanaf de lounge) maar daar aangekomen hoorde ik dat de haast voor niks was geweest, de vertraging tot drie uur was nog steeds van kracht.

En ook drie uur werd niet gehaald want intussen was het weer drastisch verslechterd boven Schiphol. Door de stormachtige wind bleken er problemen te zijn ontstaan met het laden van het vliegtuig en dat resulteerde in een langere vertraging tot kwart voor vier. Uiteindelijk vertrokken we pas rond vier uur want het instappen begon ook al weer te laat en het duurt nu eenmaal even voor zo’n Airbus A380 bakbeest helemaal vol zit.

Maar goed, ik ben onderweg en als alles goed gaat ben ik rond een uur of een in Dubai waar ik dan hopelijk nog een paar uurtjes slaap kan pakken in het Emirates hotel voordat ik morgenochtend verder vlieg naar Basrah.

Koffer thuis afgeleverd

Geplaatst op door januari 16, 2020

Het ging achteraf niet zoals ik eergisteren had verwacht maar vanmorgen is mijn zoekgeraakte koffer dan toch eindelijk thuis afgeleverd. En dus niet gisteren al zoals ik eerder had verwacht…

Wat is er nou gebeurd, blijkbaar heeft mijn koffer op de luchthaven Charles de Gaulle in Parijs gisteren zijn vlucht naar Amsterdam “gemist”. Volgens de tracking gegevens van eergisteren had de koffer ’s morgens al om half tien op Schiphol moeten arriveren en verwachtte ik de aflevering in de loop van de middag. Toen er aan het eind van de middag nog steeds geen koffer was afgeleverd checkte ik de tracking gegevens nog maar eens en wat zag ik, de koffer zou pas ’s avonds om tien over half tien op Schiphol aankomen met een veel latere vlucht dan eerst was aangegeven.

De luchthaven Charles de Gaulle heeft blijkbaar een slechte reputatie met betrekking tot de bagage-afhandeling en dat blijkt nu dus ook in mijn geval. Afgelopen zondag waren er ook al de nodige passagiers van dezelfde vlucht waar ik mee was aangekomen die te horen kregen dat hun bagage nog in Parijs stond toen ze op Schiphol arriveerden. 

Nou ja, hoe het ook zei, mijn koffer is terecht en daar ben ik blij om want er zat weliswaar niets in wat niet vervangen had kunnen worden maar nu heb ik tenminste die rompslomp niet…

Koffer gevonden

Geplaatst op door oktober 13, 2021

Dat mijn koffer weg is leverde gelijk al problemen op want weliswaar zat mijn werk-laptop in mijn handbagage, de oplader zat in de koffer en was ik dus genoodzaakt om aan het eind van de ochtend even naar het kantoor in Rijswijk te rijden om daar bij de IT-afdeling een oplader te halen. En dat was de tweede keer al in twee maanden tijd want tijdens de eerste twee weken van mijn vorige rotatie (toen ik ook thuis heb gewerkt) bleek dat de plug van de oplader die ik bij me had kapot was en ook toen moest de IT-afdeling uitkomst bieden.

Omdat ook de koptelefoon die ik thuis altijd gebruik voor bellen met Skype ook in de koffer zat vroeg ik bij de IT-afdeling gelijk maar om een koptelefoon te leen. Ik kon dus in ieder geval vandaag weer aan het werk maar ondertussen probeerde ik wel om wat meer informatie te krijgen over mijn vermiste koffer. De dame van de Service Handler Service op Schiphol had aangegeven dat het probleem waarschijnlijk in Parijs lag maar daar was ik niet van overtuigd, ik vermoedde dat het toch in Dubai was misgegaan.

En ik kreeg daar aan het eind van de middag gelijk in, via de online tracer site van KLM zag ik dat de koffer inmiddels onderweg is vanuit Dubai naar Parijs met dezelfde vlucht als die ik gistermorgen had. Ook de vlucht van Parijs naar Amsterdam is dezelfde en dat zou moeten betekenen dat mijn koffer morgenochtend om half tien op Schiphol arriveert. Ik hoop dan ook dat ik hem morgen thuis afgeleverd krijg.

En dan is het dus toch misgegaan bij de overstap in Dubai. Het reisbureau had dus hoogstwaarschijnlijk gelijk, ik had de koffer daar van de band moeten halen om hem opnieuw in te checken bij de Air France balie. Dat doorlabelen naar Amsterdam waarvan ze tijdens de incheck in Basra zeiden dat het geen enkel probleem was heeft dus toch niet gewerkt. Had ik maar mijn eigen gevoel gevolgd, maar van achteren kijk je een koe in zijn kont…

Het was overigens een mooie avond vandaag, kijk maar op deze foto:

Nieuwjaarsdag 2020

Geplaatst op door oktober 13, 2021

Vandaag was niet alleen de eerste dag van het nieuwe jaar 2020 maar ook de dag waarop ik ben vertrokken voor mijn eerste shift in het nieuwe jaar. Ik heb erg uitgekeken naar deze shift de laatste weken want ik ga eindelijk kennis maken met mijn nieuwe back-to-back Surya die al op de 18e december in Basra is aangekomen.

Maar eerst waren er natuurlijk de gebruikelijke Nieuwjaarsverplichtingen, en daarvoor had Riet de hele familie bij ons thuis uitgenodigd. Ik kon er gelukkig bij zijn omdat ik heb kunnen regelen dat mijn reisschema werd aangepast. Ik was namelijk in eerste instantie geboekt op de vlucht naar Dubai van drie uur ‘s middags en dat hield in dat ik al om half twaalf had moeten vertrekken. Gelukkig kon ik dat wijzigen in de vlucht van tien uur ‘s avonds wat uiteraard een stuk beter uitkwam.

De taxi van de Emirates Chauffeur Service was zoals gewoonlijk op tijd, maar toen de chauffeur hoorde dat ik voor Shell werkte lulde hij me onderweg de oren van mijn kop over alle belangrijke Shell-mensen die hij regelmatig vervoerde en die hem dus volgens hem als een persoonlijke vriend beschouwden. Ik was blij dat ik eruit mocht toen we op Schiphol aankwamen.

Daar was het bespottelijk druk voor de Nieuwjaarsavond, tenminste dat vond ik. Lange rijen voor de balies en nog langere voor de paspoortcontrole wat veroorzaakt werd doordat er maar vier poortjes open waren. Gelukkig zag ik op tijd dat er meer poortjes geopend gingen worden en kon ik dus snel daar aansluiten waardoor ik toch nog redelijk snel binnen was. Daarna was het wachten in de lounge met een bakkie koffie tot het boarden zou beginnen.

Wat ik nooit begrijp is waarom aangekondigd wordt dat het boarden op een bepaalde tijd gaat beginnen, waarna dat vervolgens veel en veel later pas echt gebeurd. Ik zag een kwartier na de aangekondigde boardingtijd de schoonmaakploeg het vliegtuig pas verlaten, veel te laat dus. Daarna moesten we zonder opgaaf van redenen nog een half uur wachten voordat we eindelijk aan boord mochten. En als dat nou een keertje gebeurt, maar het is gewoon iedere keer raak Verander toch gewoon dat tijdstip eens een keer dat je je bij de gate moet melden. Of geef die schoonmaakploegen eens een keer een schop want die zijn iedere keer te laat.

Maar goed, ik ben weer onderweg naar Dubai…

En weer aan het werk…

Geplaatst op door september 15, 2019

Mijn vier vrije weken zaten er gisteren al weer op en ben ik vertrokken naar Dubai. Deze keer reisde ik niet gelijk door naar Basrah omdat ik vandaag (mijn eerste werkdag van deze shift) een dagje op het kantoor ben van een van onze contractors in Dubai.

Daarom ben ik gisteren niet zoals gebruikelijk met de avondvlucht van Emirates naar Dubai gevlogen maar met een vlucht eerder, in de middag. De bedoeling was om dan ’s avonds in mijn hotel te arriveren in Dubai, maar dat liep toch even anders. En dat begon al voor mijn vertrek toen ik merkte dat ik het gebruikelijke bericht om mijn vervoer naar Schiphol te bevestigen niet had ontvangen. Een telefoontje naar Emirates maakte duidelijk dat ons reisbureau vergeten was om dit te regelen en helaas was het te laat om daar nog iets aan te doen.

Riet bracht me daarom naar Schiphol en had daarmee meteen haar vuurdoop in onze nieuwe RAV4 want daar had ze nog niet in gereden. Op Schiphol ging alles vlot, ik kon door het raam vanuit de lounge zelfs het toestel van Emirates zien aankomen, maar het boarden begon zo laat dat we onze geplande vertrektijd misten. Iedereen zat al lang en breed in het vliegtuig maar er moest gewacht worden op toestemming van de luchtverkeersleiding om te mogen vertrekken. Die toestemming kwam pas na meer dan een uur en we vertrokken dus met een flinke vertraging.

Ook op de luchthaven in Dubai ging niet alles even vlot (zul je altijd zien als je al laat bent), zo bleek ook hier geen vervoer geregeld. Gelukkig kon daar ter plekke wel wat aan gedaan worden maar al met al was ik rond half twee in de nacht pas in mijn hotel. 

Vandaag werd de werkdag gevuld met besprekingen en het werd ook een korte werkdag want rond vier uur ging iedereen vanwege de Ramadan naar huis. Ik wandelde naar een ander gebouw waar een Costa koffieshop zat en daar heb ik nog wat nuttig werk proberen te doen via mijn iPad.

Het was heerlijk weer in Dubai, en het was leuk om weer eens paraplu’s te zien die gebruikt worden tegen de zon in plaats van tegen de regen (iets wat in Zuid-Oost Azië waar we gewoond hebben ook een heel normaal straatbeeld is).

Grappig was om te zien hoe het restaurantgedeelte in het gebouw was afgeschermd met verplaatsbare schermen. Dit wordt gedaan om Moslims te ontzien want het is Ramadan. Je vraagt je dan alleen wel af wat het voor nut heeft de ingang af te schermen terwijl de restaurant-ruimte aan twee zijden glazen wanden heeft die uitzicht geven op het omliggende park…

Morgen wordt het vroeg op want ik ben geboekt op de ochtendvlucht naar Basrah en die vertrekt al om vijf voor acht. Dat betekent dat ik als alles goed gaat rond half zes wordt opgehaald bij het hotel.

Maar daar heb ik wel vertrouwen in want ik heb het deze keer zelf geregeld…

Jarig op vertrekdag

Geplaatst op door september 15, 2019

Vandaag was mijn drieënzestigste verjaardag maar tegelijk ook de dag waarop ik weer naar Basrah vertrok voor mijn volgende shift van vier weken. Mijn koffer stond al grotendeels gepakt en zoals gewoonlijk ging er niet veel mee. Het belangrijkst waren spullen voor het aanvullen van mijn dagelijkse benodigdheden zoals scheerzeep, deodorant en tandpasta, en uiteraard een flink voorraad stroopwafels en deze keer ook een zak chocolade paaseitjes.

De bevestiging voor mijn taxi naar Schiphol kwam al in de ochtend dus dat was geregeld, maar merkwaardig genoeg kreeg ik ’s middags nog een bevestigingsbericht, voor een taxi in Dubai. Die had ik zelf niet geregeld maar waarschijnlijk gingen ze er bij de luchtvaartmaatschappij Emirates vanuit dat ik tijdens mijn tussenstop in Dubai gebruik zou maken van het aangeboden hotel. Dan zou ik uiteraard transport nodig hebben, alleen was ik niet van plan om gebruik te maken van het hotel en gewoon in de business lounge op mijn volgende vlucht te wachten. Via een korte chat met de luchtvaartmaatschappij kon die taxi-reservering gelukkig snel worden gecanceld.

Mijn taxi naar Schiphol stond zoals gewoonlijk op tijd voor de deur. Het enige verschil met vorige keren was dat ik deze keer niet een opgewekte chauffeur had maar een beetje een sjagerijn. Zoals gewoonlijk ging alles op Schiphol weer erg vlot, het vliegtuig vertrok op tijd en zo ben ik dus weer onderweg naar Irak.

Thuis

Geplaatst op door september 15, 2019

Ik zat nog maar net beneden in de lobby van het hotel na het uitchecken toen ik al een auto van Emirates voor de deur zag stoppen. En jawel, het was mijn vervoer naar de luchthaven, tien minuten te vroeg maar wat mij betreft mooi op tijd. Omdat ik mijn boarding pass al had gedownload op mijn iPhone en dus ook op mijn iWatch kon ik op de luchthaven overal vlot doorlopen.

Het baarden begon op tijd en alle passagiers zaten ruim op tijd aan boord van het toestel, maar onze vertrektijd van tien voor half vier ’s nachts werd toch wat later. Ook nadat we naar de startbaan waren getaxied hadden we nog flink wat oponthoud doordat we moesten wachten op toestellen die voor ons mochten starten, en dat betekende allemaal bij elkaar dat we ruim een uur te laat opstegen vanaf de luchthaven van Dubai.

Het eerste wat ik deed aan boord van het toestel was de film afkijken waar ik tijdens de vlucht van Basrah naar Dubai was begonnen. De film “Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald” duurde echter te lang voor die vlucht dus ik keek de laatste drie kwartier af aan het begin van de vlucht naar Amsterdam. Na de film ben ik gaan slapen en dat lukte zowaar aardig, ik sliep ruim drie uur en werd eigenlijk gewekt doordat de passagier naast mijn tien mijn been schopte toen hij probeerde over me heen te stappen op weg naar het toilet. Uiteraard kon ik daarna de slaap niet meer vatten en besloot ik om nog maar een film te kijken.

Dat werd “First Man”, de film over Neil Armstrong en de eerste maanlanding die veel herinneringen terugbracht van toen ik als dertienjarige samen met mijn vader die reis naar de maan live op onze zwart-wit tv volgde in 1969. Het ontbijt wat tegen het eind van de film werd geserveerd was meer dan welkom want mijn maag knorde ondertussen van de honger. Ik had namelijk sinds de lunch gistermiddag eigenlijk niet meer genuttigd dan een flinke teil Hoegaarden in de hotelbar en een half bakje pinda’s daarbij.

Na de landing op Schiphol kon ik snel doorlopen want ik had alleen maar handbagage, en na de douane kwam net mijn chauffeur van Emirates aanlopen. Door het oponthoud aan het begin van de vlucht werd ik, ondanks dat op Schiphol alles zo vlot ging, ruim een uur later dan de vorige keer thuis afgezet.

Je kunt het ook anders bekijken, want ondanks dat ik een dag langer heb gewerkt ben ik toch met precies dezelfde vlucht naar huis terug gevlogen als wanneer ik zoals gewoonlijk op donderdag vanuit Basrah was vertrokken. Om dezelfde tijd thuis en toch voor de volgende shift een extra vrije dag verdiend, mooi toch?

En weer thuis

Geplaatst op door februari 5, 2019

Ik heb beter geslapen dan de vorige keer in dit hotel maar het hield nog steeds niet over. Ik heb moeite met zo’n pudding-matras waarin je helemaal wegzakt en met die zachte kussens waar je totaal geen steun aan hebt. Ik was dan ook regelmatig wakker en halverwege de nacht heb ik het dekbed nog uit de hoes geschud. Wat bezielt al die hotels in deze regio toch om een dekbed op de bedden te leggen waarmee je ook de nacht in Alaska zou kunnen doorkomen?

Hoe dan ook, ik was om vijf uur vanmorgen klaarwakker dus toen ik mijn wake-up call kreeg zat ik al gewassen en aangekleed te wachten. De taxi was er al even voor zevenen en ik werd dus ruim op tijd, samen met een gezelschap luidruchtige Afrikanen naar de luchthaven gebracht. Weer hing alles daar heel vlot want ik hoefde niet meer in te checken en na het kopen van de verplichte slof Marlboro voor Riet ging ik naar de business lounge. Ik had daar ruimschoots de tijd voor een scheerbeurt (het hotel verzag de gasten niet van scheerspullen) en een bak koffie met een muffin.

De vlucht ging vroeg boarden maar eenmaal aan boord was het lang wachten voor het eigenlijke vertrek want hoewel we op tijd werden “afgeduwd” was het lang taxiën naar de startbaan en daar aangekomen moesten we aansluiten in een rij wachtende vliegtuigen voor het opstijgen.

De vlucht zelf verliep probleemloos, ik keek tussen het ontbijt en de lunch twee films (“The Equalizer 2” en “Break in”) en nog wat afleveringen van The Big Bang Theory totdat de landing werd ingezet. Ook op Schiphol was het weer lang taxiën want we landden deze keer op de Polderbaan. Er was doordat ik stevig door had gelopen nog geen lange wachtrij bij de paspoortcontrole en ook mijn koffer kwam heel snel van de band.

Bij de uitgang na de douane stond rechts de lange rij met wachtende taxi-chauffeurs van Emirates al te wachten en lopend langs de rij zag ik het bordje met mijn naam erop. Het was niet druk onderweg dus na de taxirit stapte ik om half twee ons huis aan de Bankijkerweg binnen. Ik ben weer thuis!

Bezoek uit de Filipijnen

Geplaatst op door oktober 28, 2015

Afgelopen zondag kregen we een berichtje van Meneer Santiago, onze huisbaas in Manila, dat hij en zijn vrouw naar Nederland zouden komen voor een kort bezoek. Toen we afscheid van ze hadden genomen bij ons vertrek van de Filipijnen hadden ze al verteld dat ze deze tijd naar Europa zouden komen en we hadden afgesproken elkaar dan te ontmoeten. Vanavond gingen Riet en ik dan ook naar het Sheraton Hotel op Schiphol waar de Santiago’s logeren.

Tijdens het diner in het hotel vertelden ze over hun rondreis door Europa waarbij ze in ruim een maand tijd verschillende landen hebben bezocht. Ze waren eind vorige maand aangekomen in Brussel en hebben daarna onder andere Barcelona, Lourdes en Parijs bezocht, met ook nog uitstapjes naar Zwitserland en Nederland. Morgen vliegen ze vanaf Schiphol weer terug naar de Filipijnen.

Dit is niet de eerste keer dat de Santiago’s dit doen, ze zijn al vele keren in Europa geweest en ook Nederland hebben ze al een paar keer bezocht. Ze zijn nu allebei tegen de tachtig maar nog zo vitaal dat ze al weer uitkijken naar het volgende bezoek aan Europa in het voorjaar van volgend jaar. Wie ver reist kan veel verhalen is het gezegde en dat gaat zeker op voor de Santiago’s die dankzij het feit dat ze bepaald niet onbemiddeld zijn al hun hele leven over de hele wereld reizen.

Het was in ieder geval een erg leuk weerzien en we hebben als we besluiten nog eens naar Manila terug te keren alvast een adres waar we kunnen logeren.

Op Schiphol

Geplaatst op door juni 25, 2015

Dat was vroeg op vanmorgen! Robin en Chantal hadden een berichtje gestuurd met de vraag of ik ze van Schiphol kon ophalen als ze terugkwamen van hun vakantie op Curacao, en dat was uiteraard geen probleem.

De geplande aankomsttijd van hun vlucht was tien voor zeven maar ik zag gisteravond al dat die tijd was vervroegd naar kwart over zes. Dat betekende dus nog vroeger op al had ik achteraf makkelijk nog een uur langer kunnen blijven liggen want hoewel de vlucht zelfs al om tien over zes landde duurde het tot bijna acht uur voordat Robin en Chantal naar buiten kwamen. Dat had met name te maken met het feit dat voor alle passagiers van vluchten vanuit onder andere Curacao een honderd procent controle wordt uitgevoerd.

Ik had dus een behoorlijk lange wachttijd, in aanmerking genomen dat ik rond half zeven al bij Uitgang 4 stond te wachten. En de naastgelegen Starbucks was nog dicht want die ging om zeven uur pas open. Omdat ik geen zin had om de hele tijd te staan besloot ik te gaan zitten op een rijtje bankjes vanwaar ik de uitgang in de gaten kon houden.

Schiphol_Exit_4

Het bankje was vol op de stoel naast me en al snel dook er een heerschap op wat vroeg of die plek bezet was. Hij nam plaats en probeerde een gesprek aan te knopen met het oudere echtpaar aan zijn andere kant maar die bedachten opeens dat ze dringende zaken elders hadden dus wendde hij zich maar naar mij. Ik rook een spiritus-achtige lucht toen hij tegen me begon te praten en dat bevestigde mijn vermoeden dat hij waarschijnlijk een van de daklozen was die overnachten op Schiphol.

Schiphol_Banner_Machine“Zit U op iemand te wachten?” begon hij. Ik vertelde dat ik wachtte op mijn zoon en schoondochter, waarop hij vertelde dat hij ook een dochter had. Hij vroeg daarop van alles en vertelde over zichzelf, zonder vervelend te worden al verviel hij af en toe in herhalingen. Hij heeft zeker drie keer gevraagd waar ik vandaan kwam, waarop hij dan steevast antwoordde, “Ik kom zelf uit Naaldwijk”. Hij bleek precies zo oud als ik en hij was nog een Feyenoord-supporter ook. Al met al was het eigenlijk best een leuk gesprek en ik kwam zo mooi de lange wachttijd door.

Er stond overigens in de Aankomsthal een grappig apparaat wat ik nog niet eerder had gezien (wat logisch is want ik ben eigenlijk nooit de ophaler maar vrijwel altijd de opgehaalde), een Banner Machine. Met dat apparaat kun je ter plekke een spandoek laten maken om degene die je afhaalt te verwelkomen.

En Robin en Chantal kregen na de warmte van Curacao buiten gekomen dezelfde nare verrassing als ik vorige week. Het is hier namelijk koud…