Vanmorgen reed ik om acht uur richting het Gemeentehuis in Katwijk voor de afspraak die ik had gemaakt om een nieuw rijbewijs aan te vragen. Op de fiets uiteraard want ik mag officieel geen autorijden zonder het kaartje, ondanks het feit dat ik wel degelijk geregistreerd sta als zijnde in het bezit van een geldig rijbewijs.

Een vreemde gang van zaken vind ik, zeker in het jaar 2022 waarin vrijwel alles elektrisch is en als zodanig gecontroleerd kan worden door bevoegde instanties. Stel je voor dat de bank mijn rekening zou afsluiten omdat ik mijn bankpas ben verloren. Ik kan nog steeds gewoon betalen via de App op mijn telefoon, ik ben dus niet geheel en al afhankelijk van dat kaartje. Voor een rijbewijs gelden blijkbaar andere regels die ongetwijfeld nog stammen uit het grijze verleden toen er nog geen Internet was waarmee alles electronisch gecontroleerd kon worden en Oom Agent uitsluitend controle kon doen op basis van het roze papiertje wat overlegd moest worden.

Typisch weer zo’n regel van de overheid die allang aangepast had kunnen worden maar die gewoon nog geldig blijft omdat de uitvoerende overheidsorganen geen zin of geen tijd hebben er iets aan te doen. Het werd me ook aan het loket door de overigens bijzonder vriendelijke dame uitgelegd dat ik op straffe van een bekeuring niet mocht autorijden, maar ze benadrukte wel dat het ondanks de geringe pakkans onverstandig was omdat sommige verzekeringsmaatschappijen erg moeilijk kunnen gaan doen in geval van een ongeval.

Het wordt dus de fiets tot volgende week donderdag, dan ligt mijn nieuwe rijbewijs klaar.

Na twee dagen tevergeefs te hebben afgewacht of er bericht zou komen van de afdeling Gevonden Voorwerpen van de luchthaven van Dubai kan ik niet langer wachten, ik ben begonnen met. het afhandelen van de rompslomp veroorzaakt door het verlies van mijn portemonnee annex card holder. Ik kan simpelweg niet langer zonder bankpas en rijbewijs, zeker het laatste niet want ik mag nu officieel niet autorijden.

De bankpas was het eenvoudigst, dat kon ik gewoon online regelen via de App en ik kreeg meteen bericht dat de nieuwe pas binnen drie dagen thuis zou worden bezorgd. Iets problematischer was de Credit Card, omdat de App telkens een boodschap “Oeps, er ging iets mis” liet zien. Een telefoontje naar de bank loste dit probleem gelukkig op en ook die kaart komt er nu aan.

Voor het rijbewijs moest ik een afspraak maken op het Gemeentehuis in Katwijk en daar kan ik aanstaande donderdagochtend terecht. Vervelend is wel dat die afspraak alleen maar is om de aanvraag in te dienen, daarna duurt het nog een week voordat ik een nieuw rijbewijs kan afhalen. En zoals gezegd mag ik in de tussentijd officieel niet rijden, op straffe van een bekeuring. Nu is de pakkans daarvoor wel erg klein (ik kan me niet eens herinneren wanneer ik voor het laatste ben aangehouden om mijn rijbewijs te laten zien), maar het schijnt dat verzekeringsmaatschappijen nogal eens moeilijk kunnen gaan doen als ik zonder rijbewijs betrokken raak bij een ongeval.

Raar eigenlijk, want ik heb natuurlijk gewoon een rijbewijs wat staat geregistreerd in de database van de Rijksdienst voor het Wegverkeer. Ik ben alleen het kaartje kwijt, dus je zou zeggen dat je na aangifte van verlies en de aanvraag voor een nieuw kaartje een bewijs krijg waarmee ik gewoon mag rijden, maar nee, dat zou waarschijnlijk te makkelijk zijn. Terwijl dat in landen als Maleisië en de Filipijnen heel normaal is, ik heb in Manila zelfs maanden rondgereden met alleen een formuliertje waarop stond dat mijn nieuwe rijbewijs was aangevraagd. Dat was overigens niet omdat ik mijn rijbewijs kwijt was, een rijbewijs moet daar ieder jaar worden vernieuwd maar het apparaat wat de kaartjes moet maken was een aantal maanden lang kapot…

Vanmiddag had ik mijn tweede afspraak bij de fysiotherapeut voor die twee stijve vingers in mijn rechterhand. Weinig nieuws, er zat wel iets vooruitgang in maar ik moet gewoon de oefeningetjes blijven doen en over een maand weer terug. Wel kreeg ik nog te horen dat ik waarschijnlijk van de Vikingen afstam want ik heb ook een aandoening in beide handen waar ik mogelijk op latere leeftijd nog wat last van kan krijgen en die aandoening schijnt bij Vikingen het meest voor te komen.

Dit was alweer de laatste dag van de training, en gelukkig hadden we weer onze vertrouwde zaal van de eerste twee dagen tot onze beschikking. We hadden nog een programma voor de ochtend, gedaan door Akansha en Rutvi, en we hadden daarna de agenda open gelaten voor eventuele uitloop van het gewone programma en een mogelijke vraag en antwoord sessie. Dat was gedaan om rekening te houden met diverse mensen die ook hadden gereisd om naar deze locatie te komen en vandaag nog terug naar huis wilden reizen.

De dag begon met een soort examentje van twintig vragen, wat we eigenlijk voor gistermiddag hadden gepland maar vanwege de zaal-perikelen en het daaruit volgende oponthoud hadden we dit naar vanmorgen verschoven. Tijdens het invullen van het examenformulier werd er flink onderling gediscussieerd over de antwoorden, en dat vinden we in principe niet erg, we moedigen dat zelfs aan want hoe meer erover gepraat wordt hoe beter.

Eigenlijk zouden we de resultaten volgende week per e-mail bekend maken maar we waren zo verheugd over de uitslag dat we het niet konden laten om onofficieel bekend te maken dat iedereen was geslaagd. Er was een minimale score van 80 van de 100 punten nodig om te slagen, en hoewel er vier kandidaten waren met 75 besloten we ook die het certificaat te gunnen want we vonden dat een beetje flexibiliteit wel mocht. Zo makkelijk waren de vragen namelijk in principe niet!

De training werd officieel afgesloten rond een uur of half een waarna we afscheid namen van iedereen. Met zijn vijven (Ayaz, Vidya, Akansha, Rutvi en ik) gingen we per taxi naar het Park hotel voor de lunch. Na de uitgebreide lunch namen we afscheid van Vidya die per Uber direct doorging naar de luchthaven voor haar terugvlucht naar Bengaluru, met zijn vieren namen we de taxi terug naar het hotel. 

De beide meiden hadden besloten om, nadat we ons hadden opgefrist, naar een dichtbij gelegen Mall te gaan waar ze mij wel eens even zouden helpen om cadeautjes te kopen voor Riet en voor mijn kleinkinderen. Het kostte wat moeite om een Uber te regelen (het was tenslotte inmiddels vrijdagavond) maar rond kwart over zes stond er dan toch een voor.

Het hotel uitrijdend stonden we meteen in de chaos van de avondspits waarbij onze chauffeur een dolle manoeuvre uitvoerde door dwars door het rechtuit rijdende verkeer rechtsaf te slaan (waarbij de nodige motorfietsjes hard in de remmen moesten), en het was blijkbaar zijn bedoeling om een U-turn te maken. Hij had echter buiten de politie-agenten gerekend die het verkeer stonden te regelen en die gebaarden met kwaaie koppen en zwaaiend met hun lichtgevende stokken dat hij aan de kant moest. Ik dacht dat hij een fikse bekeuring zou krijgen voor die idiote manoeuvre maar hij kreeg er een omdat het verboden was om een U-turn te maken…

Met een sacherijnige chauffeur kwamen we even later aan bij de Marina Mall. Ik werd meteen een kledingzaak ingesleept want ik had aangegeven dat Riet wel iets Indiaas wilde hebben. Ik kreeg een enorme hoeveelheid Indiase jurkjes te zien, waarbij Akansha de arme verkoopster van de ene kant van de winkel naar de andere joeg. Mijn keus viel tenslotte op een mooie lichtblauwe katoenen jurk met een witte broek waarvan ik dacht dat het draagcomfort Riet wel zou bevallen.

Vervolgens werd ik door Rutvi een C&A-achtige zaak ingesleept met een grote afdeling kinderkleren, voor cadeautjes voor mijn kleinkinderen. Rutvi ging als een wervelwind langs de rekken en het kostte me meer moeite om haar enthousiasme af te remmen dan om wat leuks te vinden. Ik hield het bij een Minnie Mouse pakje en een leuke trui voor Gijsje en een hoodie met een trui voor Maas. Rutvi was tamelijk teleurgesteld want volgens haar hing er nog veel meer moois en ze snapte niet dat ik dat allemaal kon laten hangen…

We aten ook in een restaurant in de Mall waarna we weer per Uber terug keerden naar het hotel. Daar was het tijdstip gekomen om afscheid te nemen van mijn maatjes na een fantastische week. Morgenochtend om half zeven staat als het goed is mijn taxi voor de deur voor mijn vertrek naar de luchthaven.

Ook de derde trainingsdag verliep alles naar wens, en daarmee is de inbreng van mijzelf en Ayaz nu compleet want de volgende twee dagen zullen Akansha en Rutvi de presentatie overnemen. Ze gaan dan een praktijk demonstratie geven van wat wij de afgelopen drie dagen aan theorie hebben gepresenteerd, Ayaz en ik geven dan uiteraard ondersteuning bij vragen uit het publiek. Hier de groepsfoto van ons koppeltje met Ayaz en mijzelf links, Akansha en Rutvi rechts, en in het midden Vidya die met de anderen uit Bengaluru is meegekomen om de cursus te volgen:

Bij terugkeer in het hotel was er een probleem want toen ik de deur van mijn kamer wilde openen met mijn keycard bleef het lampje op het slot rood branden in plaats van groen, de kaart werkte dus om een of andere reden niet meer. Dat gebeurt wel eens vaker in hotels dus ik ging terug naar de receptie om dit te laten verhelpen. Daar kreeg ik echter te horen dat mijn kaart niet meer werkte omdat ik maar tot vandaag was geboekt voor het hotel, met andere woorden ik had volgens hen moeten uitchecken.

Dat moest uiteraard een misverstand zijn en toen ik in mijn reisdocumenten keek bleek daar inderdaad uit dat ik wel degelijk geboekt had moeten zijn tot aanstaande zaterdag. Uit de documenten bleek bovendien dat het hotel die reservering had bevestigd, en het misverstand was dus wel degelijk hun fout. Het hotel ging het onderzoeken maar zorgde er wel gelijk voor dat mijn keycard weer werkte.

We hadden vanavond uit eten willen gaan in plaats van weer te eten in het hotel maar in plaats daarvan besloten we eens te gaan kijken in het tweede restaurant van het hotel, wat overigens alleen een vegetarische kaart had. Binnengekomen zagen we allemaal balonnen aan een grote tafel in het midden en bij navraag bleek dat er inderdaad een kinderfeest zou zijn die avond. Daar hadden we geen zin in en gingen we dus maar voor de derde avond op rij naar het andere restaurant van het hotel.

Echt een straf was dat overigens ook vandaag weer niet, ik heb weer heerlijke dingen gegeten en de beide meiden regelden weer een heerlijk toetje. Mijn suikergehalte begint zo langzamerhand recordhoogte te bereiken…

We verzamelden om kwart voor acht in het restaurant van het hotel voor het ontbijt, onze auto zou om half negen arriveren om ons naar het Shell-gebouw te brengen waar de training om half tien zou beginnen. Zelf vond ik dat rijkelijk laat maar het schijnt hier de gewoonte te zijn dus hebben we ons aan het hier gebruikelijke schema aangepast. We waren inmiddels met zijn vijven omdat gisteravond ook Vidya, een collega uit Bengaluru, was gearriveerd. Zij is de voorzitter van een stuurgroep waar ik ook in zit en zij gaat ook onze cursus volgen.

Onderweg naar kantoor bleek al dat we een gezellig groepje hebben: er werd meteen al heel wat afgekletst onderweg. Ik ken Ayaz en Vidya al langer van gezamenlijke meetings, Akansha en Rutvi kende ik nog niet maar we maakten onderweg nader kennis. De training die we gaan geven gaat over hoe het managen van technische Informatie in projecten in zijn werk gaat.  Ayaz en ik gaan de eerste drie dagen de training verzorgen met het theoretische gedeelte, waarna Akansha en Rutvi een demonstratie gaan geven van hoe het in de praktijk werkt.

Aangekomen op het kantoor kregen we allemaal een waterfles en een koffiebeker (voor hergebruik) en werd geregeld dat we de rest van de week toegang hadden tot het gebouw. Onze training-zaal was op de tweede verdieping waar we onze cursisten, negentwintig in totaal, al aantroffen. Na de gebruikelijke introductie van iedereen gingen we van start, waarna de meeste sessies van de dag gedaan werden door mij. De eerste indruk aan het eind van de dag was dat we tevreden konden zijn: ons publiek was aandachtig en duidelijk gretig om te leren, er was veel interactie geweest met vragen tussendoor en al met al hadden we dus een voldaan gevoel.

Terug in het hotel na een lange rit door de chaos van de avondspits (je moet het meegemaakt hebben om het te kunnen geloven) fristen we ons op en dineerden gezellig met zijn vijven in hetzelfde restaurant als de vorige dag. Ook deze keer werd het niet laat want ik was bekaf van de trainingsdag en waarschijnlijk ook nog wel een beetje van de jetlag. De kop is eraf zoals dat heet, morgen dag twee!

Voor het vervoer naar Schiphol hoefde ik zoals gewoonlijk wanneer ik met Emirates vlieg geen zorgen te maken want ik had vanwege mijn Business Class ticket de mogelijkheid om een gratis taxi te bestellen. Die zou volgens een berichtje wat ik gisteravond kreeg ter bevestiging om tien voor elf voor de deur staan, zodat ik vier uur voor vertrek op Schiphol zou kunnen zijn. Dat was zowel door Schiphol als door Emirates gaan te voren aangeraden.

De taxi stond er al om vijf voor half elf, veel te vroeg dus, maar beter te vroeg dan te laat dacht ik. Ik nam afscheid van Riet en stapte in de dikke Mercedes van chauffeur Kees. Na een gezellige rit (we zaten gezellig te kletsen want Kees rijdt blijkbaar ook ons management rond en kent dus de hoge pieten beter dan ik) werd ik bij de VIP ingang op Schiphol afgezet. Dat was een verrassing, en daar stond geen rij (geen verrassing). Ik was dus snel binnen maar moest toen bijna een half uur wachten voordat de incheck-balie van Emirates open ging.

Er stond een enorme rij te wachten om in te checken bij Emirates, maar ja, er is een aparte Business Class check-in dus ik kon aan het begin van de rij langs de meeste wachtenden glippen. Er waren maar drie mensen voor me dus ik was snel aan de beurt, maar toen ging het toch nog mis. Nou ja, bijna dan, want Na het controleren van mijn visum en mijn Corona-vaccinaties kreeg ik de vraag of ik een RFQ formulier had ingevuld. Ik wist niet eens wat dat was, laat staan dat ik het had ingevuld! Het bleek een verplicht formulier te zijn en zonder dat kon ik niet worden ingecheckt want als je het formulier ingevuld had kreeg je een nummer en dat hadden ze daarvoor nodig.

Dat invullen kon gelukkig via de telefoon, en de medewerker van Emirates liet me zien hoe het moest, maar ik moest wel even opzij stappen uiteraard om het formulier in te vullen. Dat ging moeizaam omdat er vragen in stonden die ik regelmatig op moest zoeken, zoals het adres a van mijn hotel, maar na dik een half uur geworsteld te hebben was het formulier online ingediend en dat leverde een nummer op wat nodig was voor het inchecken. Nadat een drietal erg lastige Arabieren voor mij (twee wilden een upgrade naar First Class) eindelijk klaar waren werd ik alsnog snel ingecheckt.

Daarna was het een eitje, want ook van de lange rij voor de security check had ik geen last, ook daar is een aparte rij voor Business Class passagiers. En bij de paspoortcontrole stond zelfs vrijwel geen rij, wat ik helemaal nooit eerder had gezien, en dus was ik ondanks het onverwachte oponthoud nog redelijk snel binnen. De rest van de wachttijd bracht ik door in de lounge van Emirates, waaraan ik een uur voor vertrek naar gate G9 wandelde. Daar stond de vertrouwde dikke Airbus A380 voor het eerste deel van mijn reis al te wachten.

Het vertrek ging weer niet vlot, dat was ook al zo in mijn Irak-periode toen ik deze vlucht naar Dubai iedereen acht weken had. We vertrokken dan ook dik een half uur te laat en zullen daarom in plaats van net voor ruim na middernacht aankomen in Dubai. In het vliegtuig zag ik dat er twee films beschikbaar waren die ik al een tijdje op mijn lijstje heb staan (de nieuwe Top Gun en de laatste Jurassic World), dus ik kom de tijd wel door…