Wat is er nieuw?

Altijd als ik na vier weken terug ben in KAZ kijk ik altijd even rond of er nog wat veranderd is. In het kamp was ik gauw klaar, dat zag er nog steeds hetzelfde uit zonder enige verandering, maar op kantoor was er wel het nodige nieuw.

Ten eerste is de renovatie zo goed als afgerond, het meeste werk is gedaan en de bouwvakkers zijn alleen nog bezig met wat afrondende werkzaamheden. En het moet gezegd, ziet er allemaal een heel stuk beter uit, met name door de keurig wit gestucte muren, de nieuwe deuren en het nieuwe zeil op de vloeren. De enige zorg is dat het snel weer achteruit zal gaan want de Irakezen zijn helaas in het algemeen niet echt genegen om wat netjes is ook zo te houden. Maar voorlopig mopperen we niet, zeker niet omdat we in het herentoilet onze handdroger weer terug hebben. Nu nog wc-papier, maar dat is misschien toch net nog teveel gevraagd…

Een aangename verrassing is dat de verwachte vliegenplaag, waar we vorig jaar om deze tijd erg veel last van hadden, lijkt uit te blijven. Het ziet er niet naar uit dat we daar nog last van gaan krijgen want het is toch al wat later in het seizoen, en dat is erg fijn. Vorig jaar rond deze tijd zat iedereen achter zijn bureau de hele dag naar vliegen te meppen en in het restaurant moest je met één hand eten om met de andere voortdurend de vliegen weg te jagen.

En verder is Russell weg. Russell was een beetje een “alternatieve” Australische collega die in het restaurant altijd kwam eten met van die wijde hippie-blouses aan en zijn iPad bij zich waarmee hij altijd apart ging zitten met een bord vol gezond eten. Ik kwam hem altijd in de fitnessruimte tegen want ik kan rustig zeggen dat hij er het strengste fitness regime op na hield van iedereen. Hij sportte iedere dag, waarbij hij minstens een uur bezig was met hardlopen (ook buiten in de hitte) en tussendoor dan de sportzaal binnenkwam om krachtoefeningen te doen. En dat allemaal terwijl hij toch zo te zien ook niet meer van de jongste was. Jammer dat ik hem geen gedag heb kunnen zeggen, maar zo gaat het nou eenmaal…