Maandelijks archief: april 2017

Robotstofzuiger

Geplaatst op door juli 18, 2017

Al voordat we in ons nieuwe huis trokken had Riet al besloten dat er een robotstofzuiger moest komen. Dat zou ideaal zijn voor de laminaatvloeren op de eerste en tweede verdiepingen en ook op de plavuizen van de benedenverdieping zou zo’n ding goeie diensten kunnen bewijzen. Jullie raden het al, Riet heeft bepaald een broertje dood aan stofzuigen…

Na een zorgvuldig vergelijkend warenonderzoek (die dingen zijn tenslotte niet goedkoop) zochten we een robotstofzuiger uit op basis van de criteria zuigkracht, geluidsniveau, batterijduur en last but not least het herkennen van trapgaten. Met name dat laatste was voor ons belangrijk omdat het de bedoeling was dat het apparaat boven zijn gang moest kunnen gaan zonder toezicht. En dan is het belangrijk dat het ding zelf kan detecteren dat hij bovenaan een trapgat staat, nietwaar.

De keuze viel op een Neato Botvac Connect, een tamelijk prijzig apparaat maar wat wel voldeed aan alle bovengenoemde eigenschappen. We vonden nog een aanbieding voor het door ons uitgezochte model ook, bij een landelijk bekende electronica en witgoed gigant, en al met al zag het er allemaal erg positief uit.

En het ging ook allemaal goed, tot vandaag. Hoewel het apparaat bijna drie maanden zonder problemen en tot grote tevredenheid van Riet zijn werk had gedaan donderde het vandaag zonder aanwijsbare reden toch nog van de trap af. Het kletterde onderaan de trap tegen de muur waar het een lelijke deuk in het splinternieuwe behang veroorzaakte. 

Het ding kwam er zelf redelijk goed vanaf, wat krassen op de kap maar alle losgeschoten onderdelen konden zonder al te veel moeilijke op hun plek bevestigd worden en het apparaat functioneerde zo te zien ook gewoon naar behoren.

Blijft natuurlijk wel het probleem dat het vertrouwen in die automatische trap-detectie nu wel volledig weg is en we hebben natuurlijk geen zin om nog meer schade aan onze muren te laten aanrichten. Toch maar even bellen naar de fabrikant morgen om dit probleem te melden…

Tuinverlichting

Geplaatst op door juli 18, 2017

De tuin is niet compleet zonder verlichting. Niet alleen omdat het functioneel is (het is nogal een donker eind) maar ook omdat lichtjes in de tuin het geheel ’s avonds een fraaier aanzien geven.

We hebben er nogal wat over heen en weer gesteggeld hoe we het wilden hebben. In eerste instantie had Riet van die lampen uitgezocht die eruit zien als kleine paaltjes, maar we werden door onze tuinman op ander gedachten gebracht. Omdat er langs het pad achter onze tuin al prominent een lantaarnpaal staat was het niet zozeer een kwestie van te weinig licht in de tuin, zeker niet als er aan de schuur ook een lichtpunt bevestigd zou worden wat daar voor belichting zou zorgen.

Het idee was nu om een aantal lichtpunten aan te brengen die de tuin mooi zouden doen oplichten, en dat kon worden gerealiseerd door lage lichtbronnen. Die moesten dan zodanig geplaatst worden dat ze de hogere objecten, de bomen en de rozenstruiken, zouden uitlichten wat dan voor een fraai effect zou moeten zorgen.

Deze week is de verlichting geplaatst met de optie dat we nog konden veranderen als we het niet mooi of niet afdoende zouden vinden. Ik vind het er erg mooi uitzien, maar oordeel zelf maar:

 

 

 

Een meeuw en een regenboog

Geplaatst op door juli 18, 2017

Mijn moeder is na haar operatie een aantal weken verpleegd in Huize Salem in Katwijk om aan te sterken maar haar verblijf zit er bijna op, volgende week mag ze terug naar haar eigen huis. En daar is ze blij mee want ondanks dat de verzorging in het verpleeghuis erg goed was vond ze het niksdoen de hele dag maar niks. Ze krijgt nog wel een verpleegster aan huis voorlopig om haar te helpen maar ook dat is gelukkig maar tijdelijk, binnenkort kan ze alles weer zelf. 

Vanuit haar kamer in Huize Salem kijkt ze op het park wat achter het verpleeghuis tegen de duinen aan ligt. Wij voetbalden hier als kind zijnde altijd, en het is nog steeds een voetbalveld als is het prachtige kunstgrasveld wat de gemeente Katwijk heeft aangelegd niet te vergelijken met de woestenij van zand en plukken gras waar wij het toentertijd mee moesten doen. Toen ik vanmiddag op bezoek was en we door het raam naar de voetballende jeugd keken streek er vlak voor onze neus opeens een ongenode gast neer op de balustrade van het balkon. Waarschijnlijk net als zijn andere brutale en roofzuchtige familieleden op zoek naar wat te snaaien…

Het heeft vandaag nogal wat geregend, maar dat leverde in de vroege avond bij het licht van de ondergaande zon vanuit onze tuin een mooi plaatje op van een regenboog.

Bezoeker uit de Filipijnen

Geplaatst op door juli 18, 2017

Een van de vaste afnemers van een pak stroopwafels die ik altijd uit Nederland meenam naar de Filipijnen was mijn collega Jay Jay. Naast de stroopwafels hadden Jay Jay en ikzelf ook nog gemeen dat we allebei liefhebbers zijn van Science Fiction en basketbal, dus we werden in de loop van de jaren dat ik in Manila heb gewerkt goeie vrienden.

Na ons vertrek hielden we contact via email (wat gelukkig makkelijk is als je voor hetzelfde bedrijf werkt) en Jay Jay is vanwege zijn werk zelfs regelmatig in Nederland maar we waren er nog niet in geslaagd om elkaar bij een van die gelegenheden te zien. Het was twee keer eerder niet gelukt maar deze keer slaagden we er wel in om wat af te spreken en dat was vandaag.

Ik pikte na het werk Jay Jay op voor het hoofdkantoor in Den Haag aan de Carel van Bylandtlaan waarna we naar het centrum reden om een hapje te gaan eten bij mijn favoriete Italiaan in Den Haag, restaurant La Lanterna. Het was erg leuk om weer even bij te praten, we hadden elkaar tenslotte anderhalf jaar niet gezien, en uiteraard maakte Jay Jay de voor Filipinos verplichte selfie…

Ganzen

Geplaatst op door juli 18, 2017

Ons kantoor in Rijswijk is eigenlijk een complex van gebouwen en ingesloten ligt een soort plantsoen met een grote vijver. Dat plantsoen is niet alleen de plek waar rokers elkaar ontmoeten omdat het de enige plek is in het hele complex waar een stuk is gereserveerd voor rokers, het is ook ’s zomers de plaats waar ganzen neerstrijken en daar zelfs nestelen.

De ganzensoort waar het om gaat is de Grote Canadese Gans, of voor de liefhebbers de Branta Canadensis Canadensis. Ze komen ieder jaar weer terug en blijven de hele zomer rondhangen rond de vijver, en deze week zag ik voor het eerst een stel met jongen. Erg leuk om te zien hoe ze rondscharrelen, en hoewel de milieu-maffia vast een andere mening is toegedaan, ze lijken zich niets aan te trekken van de rokers die het hele jaar door en in groten getale rondhangen bij de vijver…

Planten en bomen!

Geplaatst op door mei 4, 2017

Het was eindelijk zover, het hoveniersbedrijf heeft vandaag de aanplant gedaan in onze tuin en dat betekent dat alle perken en bloembakken nu voorzien zijn van planten, struikjes en bomen.

Riet heeft haar zin gekregen, zij heeft haar magnoliastruik gekregen die op een mooi beschut plekje staat bij de schuur. Ikzelf heb ook mijn zin, we hebben ook een palmboom! Toen we met de hovenier het tuinontwerp bespraken zei ik voor de gein dat ik palmbomen wilde, waarop hij tot mijn verbazing zei dat een palmboom heel goed mogelijk was omdat er één soort is die tegen het klimaat in Nederland bestand is. En bovendien, zei hij, zou dat ook leuker zijn want een olijvenboom zoals we eerst hadden gedacht hebben alle buren ook.

Hier zijn een paar foto’s van onze tuin met de nieuwe aanplant:

 

 

Voorzichtig begin

Geplaatst op door juli 6, 2021

De tuin is er helemaal klaar voor maar we zitten nog steeds te wachten totdat het hoveniersbedrijf de planten en de bomen komt poten. Dat kan ieder moment gebeuren maar het bedrijf heeft het erg druk want ze hebben veel werk met het aanleggen van nieuwe tuinen aan de Bankijkerweg. We zijn bepaald niet de enige klanten dus we moeten gewoon even geduld hebben.

Riet heeft alvast een beginnetje gemaakt door een paar van de uit Manila meegebrachte potten in de tuin te plaatsen met daarin de eerste fleurige aanplant. Ook bij de voordeur staat een fraaie pot, niet meegebracht maar splinternieuw aangeschaft speciaal voor dit doel. En het moet gezegd, het ziet er weer een stukje beter uit…

Het zwaard van Grutte Pier

Geplaatst op door mei 2, 2017

Een must in Leeuwarden is een bezoek aan het Fries Museum met als een van de hoogtepunten het zwaard van de beruchte zeerover (of vrijheidsstrijder, net aan wiens kant je staat) Grutte Pier. We wandelden eerst door het centrum naar de Prinsentuin, een park waar we een bakkie koffie dronken. Via een flinke omweg wandelden we naar het Wilhelminaplein waar behalve het Fries Museum ook de voorbereidingen aan de gang waren voor de opvoering van “The Passion” aanstaande maandag.

Het museum was behoorlijk groot en had een heel gevarieerde tentoonstelling, van de Tweede Wereldoorlog tot moderne kunst, en natuurlijk het zwaard van Grutte Pier, een gevaarte van meer dan twee meter lang en meer dan zes kilo in gewicht.

Terwijl Nico en ik nog aan het rondwandelen waren bleken de beide dames het allang voor gezien te hebben gehouden en op een gegeven moment zagen we ze van achter het raam op de tweede verdieping van het museum al op een terras aan het plein zitten in het zonnetje. We schoven even later aan voor een bakkie waarna we terug wandelden richting het hotel. Daarbij kwamen we langs het Waagplein en het terras bij de Waag zag er zo gezellig uit in het zonnetje dat we besloten daar neer te ploffen en eerst maar eens wat te eten.

De dames vonden het prima zo maar Nico en ik wilden nog even terug naar de scheve toren Oldenhove. Daar waren we al langs gelopen maar toen was de toren nog gesloten, en Nico en ik wilden naar boven. We wandelden dus samen terug naar de toren en dat bleek een goed idee want de toren was een mooie bezienswaardigheid en het uitzicht van de top was schitterend.

Het eten die avond in restaurant “De Vliegende Hollander” was weer prima al was het in mijn geval niet zo lekker als de avond ervoor (maar toen had ik dan ook de “chef’s special”). De rest van onze laatste avond brachten we door in het Grand Cafe bij ons hotel met voor mij, jawel, weer een paar Corenwijntjes…

Een dagje Sneek

Geplaatst op door mei 2, 2017

Een van de dingen die we wilden gaan zien tijdens ons lange weekend in Leeuwarden was het Scheepvaartmuseum want daar zou ook een kleine tentoonstelling zijn over de Elfstedentocht. We hadden alleen een kleinigheid over het hoofd gezien, dat museum is namelijk niet in Leeuwarden maar in Sneek. Geen punt, we besloten gewoon het ritje naar Sneek te maken.

Aangekomen in Sneek vonden we niet alleen snel het museum maar konden we ook nog eens vlakbij parkeren dus de eerste meevallers van vandaag hadden we al te pakken. Het weer behoorde niet tot die meevallers want het was net aan droog en behoorlijk koud, maar dat was op zich ideaal voor een museumbezoek. Een extra leuke bijkomstigheid was dat het museumweekend was en dat betekende een gereduceerde toegangsprijs van één euro per persoon.

Het museum was wel aardig, niet supergroot en ook niet echt sensationeel. Het deed zelfs heel erg denken aan het Katwijks Museum in veel opzichten. Desondanks spendeerden we er iets van anderhalf uur waarna we wat rondwandelden in het stadje. Het bleek er erg gezellig en we vonden een prima restaurant om te lunchen, waarna we terug reden naar Leeuwarden.

Voor vanavond hadden we een restaurant uitgezocht waar we gisteren langs waren gelopen en wat er in de recensies erg goed af kwam. “De Vliegende Hollander” bleek een toppertje, we hadden alle vier heerlijk gegeten en besloten dan ook spontaan om morgenavond weer hier naar toe te gaan om de rest van het menu uit te proberen.

Een lang weekend Leeuwarden

Geplaatst op door mei 1, 2017

Het midweekje Groningen van eind vorig jaar was heel best bevallen en Riet en ik vonden het dan ook iets wat voor herhaling vatbaar was. Dit kwam een week of wat geleden ter sprake toen onze vrienden Nico en Anja bij ons op visite waren en het idee ontstond om er weer eens met zijn viertjes op uit te gaan. Het reisdoel werd al snel vastgesteld, het werd weer een voor ons relatief onbekende provincie-hoofdstad en wel de hoofdstad van Friesland, Leeuwarden.

De dames zouden het regel-gedeelte verzorgen en een week of drie geleden kregen Nico en ik te horen dat er was geboekt in het Post Plaza Hotel in het centrum van de stad en de vertrekdatum was vastgesteld op vandaag. En zo vertrokken we vanmorgen om een uur of elf richting de afsluitdijk voor de oversteek naar de provincie Friesland.

Voordat we bij de Afsluitdijk waren zouden we eerst nog ergens stoppen voor de lunch, en omdat Riet nog steeds hoopt op een lunchbroodje wat haar vorig jaar erg goed was bevallen zou dat weer bij een Van Der Valk-restaurant zijn. We kozen dus de route zodanig dat we langs het restaurant gelegen bij Hoorn zouden komen.

Hoewel het restaurant vlak bij de afslag lag en torenhoog boven het landschap uit torende slaagde ik er toch in eerste instantie in om er voorbij te rijden omdat ik het bekende Toekan-symbool over het hoofd zag. De lunch zelf was prima maag bij het afrekenen was er alweer een klein probleem, Riet’s cadeaubon was er niet geldig want het was geen Van Der Valk Exclusive restaurant…

Maar goed, de rest van de rit verliep voorspoedig, we vonden het hotel zonder problemen en na het parkeren van de auto in de achter het hotel gelegen parkeergarage konden we de stad alvast een beetje gaan verkennen. Het weer viel daarbij niet helemaal tegen, het was zonnig maar wel erg koud. We vonden een prima terras langs het water van een van de singels maar het was er dusdanig fris dat we er niet te lang bleven zitten.

Wel zag het er gezellig genoeg uit om te besloten er vanavond te gaan eten en dat hebben we dus gedaan al bleek het eten niet echt geweldig maar acceptabel. De avond werd besloten in het gezellige Grand Café van het Post Plaza Hotel, gevestigd in het deel van het hotel wat het vroegere postkantoor van Leeuwarden was geweest. En daar heb ik denk ik voor het eerst van mijn leven de hele avond aan de borrel gezeten: Corenwijn van Bols…

Mooie zondag… of toch niet

Geplaatst op door mei 1, 2017

Ik had de afgelopen dagen het rijk alleen thuis want Riet is met vriendinnen een paar dagen naar Rome geweest. Donderdag is het gezelschap vertrokken en vandaag kwam ze vroeg in de avond weer thuis.

Het was wat het weer betreft echt een hele fraaie dag geweest en zowat alle buren zaten dan ook al of niet met visite in de tuin. Zelf vond ik het niet erg gezellig om in mijn eentje in de tuin te gaan zitten alhoewel dat wel had gekund want gisteren heb ik met hulp van Martin, die met Sandra langskwam om even gedag te zeggen voordat ze op vakantie zouden gaan naar Nieuw-Zeeland, de tuinmeubelen op het terras neergezet.

Ik heb nog wel wat in de tuin rondgelopen maar dat was als een soort bewaker voor de katten. Die zaten alle drie op een gegeven moment zo verlangend naar buiten te kijken dat ik ze maar even in de tuin heb gelaten. Het viel vervolgens niet mee om te zorgen dat ze in de buurt bleven want na eerst het terras en de tuinmeubels te hebben verkend vonden ze het tijd om eens verder rond te gaan kijken.

Daarbij zaten ze alle drie naar de schutting te kijken, duidelijk met de bedoeling om er eens op te springen en te kijken wat er aan de andere kant te zien zou zijn. Het lukte me om dat te voorkomen want dan zou ik ze niet meer allemaal tegelijk in de gaten kunnen houden, maar vervolgens gingen ze alle drie een andere kant op. Paula bleef rond de tuinmeubels snuffelen voortdurend een scheef oog op de schutting, Abby ging achter de schuur kijken en Monster vond de schuur in aanbouw naast het huis erg interessant.

Het werd dus voor mij heen en weer rennen om ze allemaal in de gaten te kunnen houden en toen Abby en Monster aanstalten begonnen te maken om door of over de heg heen te gaan (allebei aan een andere kant natuurlijk) vond ik het welletjes en dirigeerde ik ze maar weer naar binnen. Als straks de tuin helemaal klaar is krijgen ze meer vrijheid, maar zolang moeten ze toch nog maar even geduld hebben. 

’s Middags werd de prachtige zondag compleet vergald door de voetbalresultaten, maar daar wil ik het niet over hebben.

Weer naar de whisky proeverij

Geplaatst op door mei 1, 2017

Vorig jaar zijn zwager Aad en ik samen naar de jaarlijkse whisky proeverij geweest in de Pieterskerk in Leiden. Dat evenement trekt ieder jaar negenhonderd bezoekers en het is vanwege dat beperkte aantal toegangskaarten altijd in een mum van tijd uitverkocht, maar Aad had voor dit jaar weer kaarten kunnen regelen. Zes in totaal zelfs, want vanwege onze enthousiaste verhalen vorig jaar was er in de familie meer animo voor deelname.

Ondanks de slechte ervaring van vorig jaar toen we zowel op de heenweg als de terugweg zeiknat waren geregend gingen we toch weer op de fiets, en deze keer ging dat zonder dat we een nat pak opliepen. We vertrokken om kwart voor zeven met zijn vijven uit Rijnsburg, Aad, ikzelf, Jeroen van Joelle, Alexander van Madelon en neef Niels. Robin kwam per bus vanuit Lisse en die troffen we bij aankomst bij de Pieterskerk. 

De lange rij wachtenden die we na vorig jaar hadden verwacht stond er nu niet, wat waarschijnlijk kwam omdat we wat later aankwamen, en we konden dus zo doorlopen naar binnen. Daar moesten we dan wel kort in de rij staan voor het proefglaasje waarna we van start gingen.

We deden de ronde langs alle stands en proefden, al of niet geselecteerd uit het programmaboekje, verscheidene whisky’s die soms niet maar vaker wel goed in de smaak vielen. Mijn persoonlijke favorieten waren de Glenmorangie Nector d’Or, de Glen Garioch van 15 jaar oud (die me wel acht muntjes van een euro per stuk kostte) en de Benromach Wood Finish. Daarnaast was me de Korenwijn van vorig jaar bijgebleven en een glaasje daarvan smaakte ook weer prima.

Het was net als vorig jaar allemaal weer prima georganiseerd. Er was voldoende ruimte om op je gemak rond te lopen en rond te kijken (de Pieterskerk is op zich al een prachtige kerk), er stonden tafels met flesjes water en stukjes stokbrood, en er waren ook belegde broodjes beschikbaar, allemaal inbegrepen bij de toegangsprijs.

Het werd net als vorig jaar niet laat, om kwart voor tien besloten we het gezien te houden en terug te gaan fietsen naar Rijnsburg. Wat ons betreft weer voor herhaling vatbaar…