Gisteren was een ongelukkige dag voor Howard want hij heeft vrijwel de hele dag ziek op bed gelegen. Hij was gisteravond al gammel vroeg naar zijn bed gegaan met een hardnekkige keelpijn en verkoudheid en gistermorgen kwam Pat beneden vertellen dat het deze dag niks zou worden. Een geluk bij een ongeluk was dat we eigenlijk geen plannen hadden gemaakt want Pat wilde van de gelegenheid gebruik maken om wat kleren te wassen. Daarnaast heeft het de hele dag gegoten van de regen dus het was toch al geen dag om leuke dingen te gaan doen. Het enige wat nu niet doorging was het bezoekje aan het Louwman Museum wat ik ’s middags met Howard had willen brengen. 

Gisteravond hebben we nog wel hollandse stamppotten gegeten, en omdat hij tegen die tijd een beetje was opgeknapt was Howard daar gelukkig wel bij. Riet had hutspot en een zuurkoolschotel gemaakt, en we hadden Martin en Sandra met Gijsje ook uitgenodigd. Riet wilde maar wat graag haar kleindochter even showen…

Voor vandaag stond het onvermijdelijke bezoek aan Amsterdam op het programma. Pat en Howard hadden aangegeven dat ze hoe dan ook naar Amsterdam wilden, en we hadden er prachtig weer bij. We parkeerden de auto op een parkeerterrein in Zeeburg, net buiten de stad, waar we een passe partout voor de hele dag kochten voor het openbaar vervoer en en de tram namen naar het centrum.

Vanaf het Centraal Station wandelden we naar de Dam, en onderweg keken Pat en Howard hun ogen al uit. Het was erg druk maar lang niet zo druk als we hadden verwacht, wat alles met het naseizoen te maken zal hebben. We vonden zelfs zonder moeite een plekje op een terras naast het Koninklijk Paleis en de Nieuwe Kerk waar we een bakje koffie deden. Omdat het inmiddels rond het middaguur was besloten we per tram terug te gaan naar het plein voor het Centraal Station om te kijken of we daar een boottochtje konden scoren.

Er bleek keuze zat, maar het leuk ons gezien het prachtige weer een goed idee om te kiezen voor een open boot. Die tocht duurde ook nog een een kwartier langer en kwam ook op enkele plekken waar de gewone rondvaartboten niet kwamen. Het werd dan ook een erg leuk tochtje, mede doordat de gids/kapitein erg leuk wist te vertellen en alles in het Engels. Tegen het eind van de tocht bleek ook dat Riet en ik de enige Nederlandse toeristen aan boord waren…

Na de boottocht wandelden we terug naar het centrum vanwaar we door liepen naar de verschillende grachten. Pat wilde graag een kijkje nemen bij het Anne Frank Huis aan de Princengracht, waar het zoals verwacht heel erg druk was. Een bezoek aan het museum was helaas niet mogelijk, dan hadden we dagen van tevoren moeten reserveren. In plaats daarvan wandelden we door naar een van de vele bruggen, gelegen naast het smalste huis van Nederland (van de wereld?), waar we op het terras op de brug wat dronken en genoten van het uitzicht.

Omdat Howard toch nog een beetje gammel was besloten we daarna naar de dichtstbijzijnde tramhalte te wandelen om vandaar langzaamaan terug te gaan naar de auto en daarna naar huis. Gelukkig viel verwachte drukte onderweg erg mee en waren we rond een uur of vijf weer terug in Rijnsburg. Vanavond was er dan nog het “afscheidsdiner” van Pat en Howard en daarvoor gingen we (ook omdat dat lekker dichtbij was) naar het Eetcafé in Rijnsburg waar het eten zoals gewoonlijk lekker was en de bediening gezellig.

En zo was dit al weer de laatste volle dag van het bezoek van Pat en Howard waar we zo lang naar hadden uitgekeken. Wat is de tijd ook nu weer omgevlogen…