Er lopen in het kamp en op het fabrieksterrein nogal wat katten los. Dat zijn allemaal wilde katten en ons wordt regelmatig verzocht om ze vooral niet te voeren. Dat is niet omdat we ze kwijt willen maar omdat ze anders wennen aan gevoerd te worden en dan verliezen hun nut want wat ze nu doen is het jagen op ongedierte. Zouden die katten er niet zijn dan hadden we waarschijnlijk een veel groter ratten- en muizen-probleem, om nog maar te zwijgen van kakkerlakken, schorpioenen en meer van dat moois. Het lijkt een beetje op de situatie die we hadden in onze wijk Ayalabang in Manila toen we daar woonden. Ook daar liepen heel veel wilde katten rond die gedoogd werden omdat ze het ongedierte op peil hielden.

Op het fabrieksterrein lopen ook de nodige wilde honden en daar zijn we minder blij mee. Met name als ze jonkies hebben willen die nog wel eens agressief zijn, met name tegen fietsers. Voor voetgangers zijn ze gelukkig wat minder gevaarlijk want die zien ze ruim op tijd aankomen en dan gaan ze toch liever zelf uit weg. En dat is maar goed ook want het is heel goed mogelijk dat al die honden hondsdolheid hebben en als je gebeten wordt betekent dat een langdurige en zeer vervelende behandeling waar heel veel injecties aan te pas komen. Voor de katten zijn de honden wel gevaarlijk. Mijn maat Ian zag dat een kat te grazen genomen werd door een hond. De kat had de hond blijkbaar niet zien aankomen en dat kwam het beest duur te staan want het overleefde de aanval niet.

Of de kat die ik vorige maand langs de weg zag liggen op weg naar kantoor ook door een hond te grazen genomen was weet ik niet maar het beest was wel morsdood en aan de vertrokken bek te zien was het geen prettig einde geweest. Ik verbaasde me er wel over dat het beest er aan het eind van mijn shift nog lag, en zo te zien onaangeraakt, want dat zou je met zoveel ongedierte hier toch niet verwachten. Ik was zelfs nog meer verbaasd toen ik vorige week terug kwam en het lijkje nog steeds op dezelfde plek lag in precies dezelfde houding, alleen nu behoorlijk uitgedroogd. Pas vanmorgen zag ik dat de overblijfselen weg waren, waarschijnlijk verwijderd door werkers die zo te zien gisteren in die hoek bezig waren geweest.

Twee weken geleden kreeg een van onze collega’s nog een flinke schrik toen hij zijn kamer binnen ging en er een flinke zwarte schorpioen bleek te zitten.

Hij waarschuwde de beveiliging die het beest ving met een grote plakstrip waarop het vast kwam te zitten en daarna makkelijk verwijderd kon worden. Op de foto kun je mooi zien hoe groot het kreng was.

Gelukkig was het voorval in een van de barakken aan de andere kant van het kamp, daar schijnt dit toch vaker voor te komen dan aan onze kant. En gelukkig is mijn kamer op de eerste verdieping…