De zomer loopt ook hier in het zuiden van Irak op zijn eind, en dat is duidelijk merkbaar doordat de temperaturen zowel overdag als ’s nachts een stuk lager zijn dan tijdens mijn vorige shift. De middagtemperatuur is op dit moment een graad of vijfenveertig en hoewel dat nog steeds behoorlijk heet is is dat toch al een stuk lager dan de tweeënvijftig graden die we een paar weken geleden nog regelmatig hadden. Ook ’s nachts gaat de temperatuur omlaag en dat is ’s morgens vroeg al te merken want dan voelt het zelfs al fris aan. Hoewel, het is dan met vijfentwintig graden voor Nederlandse begrippen nog steeds heerlijk warm maar de wind zorgt ervoor dat het toch koeler aanvoelt.

Ook worden de dagen korter. ’s Morgens vroeg als ik naar het restaurant loop voor het ontbijt is nog vrijwel donker, en zelfs daarna op weg naar het fabrieksterrein is de zon nog niet boven de horizon uitgekomen ook al is het dan al wel redelijk licht. Ook ’s avonds op de weg terug naar het kamp lopen we al in de eerste schemering want dan is de zon net onder. Tijdens mijn volgende shift in november zal het ongetwijfeld zowel ’s morgens als ’s avonds helemaal donker zijn tijdens de wandelingen naar kantoor en terug.

Toch heeft zo’n ochtendwandeling in het eerste licht wel wat want ik word onderweg begeleid door een koor van vogeltjes, hoofdzakelijk mussen. En met name aangekomen bij de kantoorgebouwen achter de fabriek is het een gezang van jewelste want daar staan de meeste bomen en daar zitten dus ook de meeste vogels. Op de foto, gemaakt vlak bij het IT gebouw waar ik werk, zie je dat er rond de kantoorgebouwen veel groen is met de nodige bomen. Dat komt uiteraard omdat er hier bewatering is, wat beslist nodig is om iets groens te laten groeien hier en de vogels komen behalve op het groen dus ook op het water af.

Als je op de foto klikt krijg je de grote versie ervan te zien. In het midden zie je een stuk van dat voetpad wat maar niet af komt, rechts zie je het fabrieksterrein en de weg die naar het midden loopt is de weg terug naar het kamp.

Over wandelen gesproken, sinds twee dagen mis ik mijn vaste wandelmaat Ian. Die voelde zich al een paar dagen niet zo lekker en hij is dan ook even langs de kliniek in het kamp gelopen. De dokter vond het verstandig als hij een poosje rustig aan zou doen en daar vallen zelfs de dagelijkse wandelactiviteiten onder. Dat betekent voor mij een poosje geen wandelmaat meer tussen de middag en ’s avonds…