Mijn pogingen om nog een paar uur voor vertrek uit Dubai te slapen waren niet zo succesvol als ik had gehoopt. Ondanks de buitengewoon comfortabele hotelkamer sliep ik niet meer dan twee uur, vanaf een uur of half negen, maar om half elf was ik alweer klaarwakker. Omdat ik toch om één uur vannacht al opgehaald zou worden besloot ik er maar het beste van te maken en te proberen in het vliegtuig nog wat te slapen.

Op de luchthaven aangekomen deed ik eerst de gebruikelijke boodschap voor Riet (een slof Marlboro) waarna ik het vertrek afwachtte in de business lounge. Ik had pech want mijn vlucht zou vertrekken van gate C7 en daar is de business lounge een stuk minder dan in de gebouwen A en B. Voordeel was wel dat de gate zich pal naast de lounge bevond dus ik hoefde niet ver te lopen. Dat had ik trouwens toch al wel gedaan want vanaf het punt waar ik door de taxi werd afgezet tot aan de lounge was ongeveer twee kilometer…

Vlucht EK145 vertrok ruim een kwartier te vroeg vanaf Dubai en we hadden blijkbaar de wind mee want we arriveerden ruim vijftig minuten te vroeg op Schiphol. Daar was ik als een van de eerste Emirates passagiers bij de plek waar de taxi-chauffeurs normaal gesproken staan maar onze vroege aankomst had de taxi-service blijkbaar verrast want er stond zegge en schrijve één enkele chauffeur die twee bordjes omhoog hield en geen van de beide namen op de bordjes was die van mij…

Ik meldde me dus bij de balie achter de wachtende chauffeur waar ik zag dat er toch nog een passagier voor mij uit hetzelfde toestel was gekomen. De man hoorde net dat hij zeven minuten moest wachten want zijn chauffeur was er ook nog niet. “Dat meent U niet!” zei de man toen in behoorlijk bekakt Nederlands, en vervolgens vroeg hij op hoge toon waar hij een klacht kon indienen. Nadat duidelijk werd dat er toch niets anders opzat dan te wachten bleef de man briesend in de buurt van de balie staan. Ik gaf mijn naam door en kreeg excuses voor het ongemak. “Ach,” zei ik, “dat geeft niks. We zijn vijftig minuten te vroeg geland dus als ik nu tien minuten moet wachten ben ik nog steeds veertig minuten eerder thuis.

En dat was ik ook. Om even over achten in de ochtend werd ik keurig voor de deur afgezet en even later zat ik aan mijn eerste Hollandse bakkie koffie. Het weer in Nederland was wel ontzettend klote: regen en wind en nog koud ook, dat viel na de zon in Irak dan wel weer effe tegen…