Een band die ik al heel lang op mijn lijstje heb te staan van bands die ik nog een keer live wil zien was Alter Bridge. Goed beschouwd ben ik nog niet eens zo heel lang fan van deze band, ik denk eigenlijk pas een jaar of vijf, en dat terwijl ik toch al veel langer van hun bestaan afwist. Ik had eigenlijk gewoon nooit echt de moeite genomen om er eens goed naar te luisteren maar toen ik dat dan eindelijk eens deed was ik gelijk verkocht, de muziek van Alter Bridge behoort zeker de afgelopen drie jaar tot de door mij meest beluisterde.
Een paar weken geleden kwam het nieuws dat ze zouden optreden in de AFAS Live in Amsterdam. Een snel berichtje naar mijn jongste broer leverde meteen de reactie “Ik ga mee!” op, en ook mijn neef Bastian meldde zich aan om mee te gaan. Hij sloeg zelfs twee vliegen in één klap want hij wilde ook de band Shine Down die het voorprogramma zou vormen graag zien. De kaarten konden vlot worden geregeld en dat was maar goed ook want niet veel later was het concert uitverkocht.
Vandaag was het dan zover maar er diende zich vooraf een probleempje aan. Vanavond zou ook de Champions LEague wedstrijd Ajax-Valencia worden gespeeld in de Johan Cruyff Arena en die ligt, jawel, pal naast de AFAS Live. We verwachtten dus mogelijke problemen met parkeren want ik had weliswaar een plaats gereserveerd maar die was in de parkeergarage van de Arena en we hadden geen idee hoe dat zou gaan.
We besloten daarom bijtijds te vertrekken in de hoop de parkeerdrukte voor te zijn. Dat lukte prima, er was plek zat en we hadden dus ruim de tijd om voordat we naar AFAS Live zouden gaan nog even de plaatselijke Burger King met een bezoek te vereren en nog ergens een biertje te drinken. Het was uiteraard vanwege de naast de concertbezoekers ruimschoots aanwezige voetbalsupporters overal hartstikke druk maar we vonden in de overvolle Burger King toch snel een leeg tafeltje en ook in de kroeg naast AFAS Live was een biertje snel geregeld.
We wachtten in de kroeg totdat de lange rij voor de ingang van de hal vrijwel was opgelost en schoven toen aan om naar binnen te gaan. Daar konden we nog net het staartje meepikken van het eerste voorprogramma, de band The Rave Age, die mij niet kon bekoren met hun gedateerde tachtiger jaren rock. Ook Shine Down was niet mijn pakkie-an met een zanger die graag het publiek allerlei gymnastische oefeningen liet doen en een slecht geluid wat de muziek tot een brij maakte.
Achteraf heb ik ze misschien daarmee tekort gedaan want het geluid bleek bij Alter Bridge ook niet geweldig. De band zelf was goed op dreef en had het duidelijk prima naar hun zin, jammer alleen dus van het geluid wat alleen in de meer rustige nummers redelijk tot goed was.
Opvallend was dat zanger Myles Kennedy vrijwel het gehele optreden speelde op een zwarte, aftands uitziende, Fender Telecaster terwijl zowel hij als gitarist Mark Tremonti gesproken spelen op Paul Reed Smith gitaren.
Dit gezegd hebbende, zo’n ongelofelijke stem hebben en dan ook nog zo gitaar kunnen spelen, het zou verboden moeten worden…