Alles ging goed tijdens de reis, de enige tegenvaller was dat ik in Dubai toch geen hotelkamer kreeg om te wachten op mijn volgende vlucht. Ik moet nog uitzoeken waarom niet want in mijn reisgegevens die ik had gekregen van het reisbureau stond het wel degelijk vermeld en zelfs bevestigd. Ik  moest nu de wachttijd doorbrengen in de Business Lounge van Emirates, op zich geen straf maar ik had graag nog een dutje gedaan in een echt bed. Toch maar even navragen wat er is misgegaan bij ons boekingsteam, maar goed, dat is van later zorg.

Het gebruikelijke oponthoud op de luchthaven van Basrah was deze keer weer minimaal (gaat goed de laatste tijd), mede omdat de douaniers met elkaar zaten te kletsen en totaal geen oog hadden voor de koffers die door de scanner kwamen, en al snel waren we met het konvooi op weg naar KAZ. We namen ook deze keer weer een afwijkende route en dat was dusdanig ver om dat we ondanks dat alles mee had gezeten op de luchthaven toch pas om kwart voor vijf ter plekke.

Onderweg verbaasde ik me weer eens over het merkwaardige wegenstelsel in Irak. Het gebeurde regelmatig dat we op een snelweg uitkwamen maar daar was dan totaal geen invoegstrook, je moet gewoon gelijk de weg op. En de snelweg oversteken om in plaats van rechtsaf linksaf te gaan was nergens een probleem: je wacht tot je kunt oversteken en rijdt dan in de middenberm (toch allemaal zand) mee met de stroom aan de andere kant totdat je kunt invoegen…

Aangekomen in KAZ was het eerste wat ik deed mijn paspoort afgeven voor mijn nieuwe visum, waarbij ik te horen kreeg dat ik het waarschijnlijk zondag al weer terugkrijg. Daarna haalde ik mijn kamersleutel op en op mijn kamer aangekomen richtte ik alles weer in zoals ik dat gewend ben. Veel hoef ik daar niet voor te doen, het meeste omvat badkamerspulletjes en wat kleinigheden op mijn kamer zoals de standaard met oplader op het nachtkastje voor mijn iPhone.

Ik had vanuit Dubai al een mailtje gestuurd naar mijn nieuwe back-to-back Surya om af te spreken samen te gaan eten in het restaurant om zeven uur. Een paar minuten daarvoor stapte ik mijn kamer uit en op hetzelfde moment ging er verderop in de gang nog een kamerdeur open. Inderdaad, Surya, we herkenden elkaar meteen en maakten dus al kennis op de gang.

Behalve de kennismaking met Surya was er in het restaurant ook het weerzien met vele makkers en het werd dus gezellig maar niet te laat, ik lag om even over negenen al op bed…