Vanavond laat bladerde ik nog even door mijn Twitter berichten en daar las ik opeens een bericht wat me totaal verbijsterde. Het bericht was geplaatst door Alex Lifeson en Geddy Lee van mijn favoriete band Rush, ze maakten het tragische nieuws bekend dat drummer Neil Peart afgelopen dinsdag op 67-jarige leeftijd is overleden aan een hersentumor.

Ik heb het bericht zeker drie keer moeten lezen voordat het volledig tot me doordrong: een van mijn absolute helden is er niet meer. En het klinkt misschien vreemd omdat het om iemand gaat die ik persoonlijk helemaal niet heb gekend maar dit is iemand die een enorme invloed op mijn leven heeft gehad. Het voelt alsof een goeie vriend is overleden.

Het zal ergens eind jaren zeventig geweest zijn toen mijn maat Rien me een plaat liet horen van een mij toen nog totaal onbekende band genaamd Rush. De muziek blies me figuurlijk gesproken van de sokken, dit was niet alleen muzikaal buitenaards voor mij maar ook de teksten, geschreven door drummer Neil Peart, waren niet zomaar de gebruikelijke rijmelarijen, dit leek wel literatuur! Het ging allemaal ergens over, van Science Fiction tot filosofische onderwerpen en het sprak me ook nog eens enorm aan.

Sinds dat moment is er denk ik nauwelijks een dag in mijn leven geweest dat ik geen muziek van Rush heb gedraaid en naar de inspirerende teksten van Neil Peart heb geluisterd. En hij inspireerde niet alleen met zijn teksten, hij bleek ook nog eens een fenomenale drummer die een hele nieuwe dimensie toevoegde aan het fenomeen rock-muziek, en talloze bekende drummers hebben in de loop der jaren aangegeven dat hij hun grote voorbeeld was.

De muziek van Rush is voor mij mijn hele leven een soort van rode draad geweest en ik heb dan ook alle CD’s die de band heeft uitgebracht. Ik luister er nog steeds na meer dan veertig jaar vrijwel iedere dag naar en het enige wat ik betreur is het aantal Rush-concerten in Nederland wat ik door omstandigheden heb moeten missen (drie dus). Groot was mijn teleurstelling dan ook toen de band na de laatste tour door Noord-Amerika in 2015 bekend maakte dat ze gingen stoppen met touren.

Drummer Neil kondigde daarbij nog een heel ander bericht aan, hij beschouwde zichzelf zelfs als gepensioneerd. Hij kon het touren fysiek niet meer aan vanwege diverse lichamelijke ongemakken en hij wilde daarbij ook meer tijd met zijn familie doorbrengen. Ondanks dat hoopte iedere fan, en ik dus ook, dat er toch af en toe nog wat door de band gedaan zou worden, een studio album misschien of na een sabbatical zelfs toch nog een tour. Die hoop is nu dus definitief de grond ingeslagen, en het zal na vandaag nooit meer hetzelfde zijn.

Neil, dank voor alles, rust in vrede.