Het Corona-virus eist iedere dag nog steeds honderden slachtoffers en omdat het aantal dagelijks nog steeds groeit heeft de regering strenge maatregelen afgekondigd. Hoewel er geen volledige “lockdown” is uitgevaardigd wordt iedereen aangeraden zoveel mogelijk thuis te blijven als je niet perse de deur uit hoeft. Veel winkels en bedrijven waar persoonlijk contact niet is te vermijden, zoals sportscholen, kappers en tandartsen, moeten tot nader order gesloten blijven en winkels die open blijven moeten maatregelen nemen die het mogelijk maken om minstens anderhalve meter afstand te houden tot klanten.
Dat levert een situatie op dat bij supermarkten bijvoorbeeld maar een beperkt aantal klanten naar binnen mag, en iedere klant moet verplicht een winkelwagentje gebruiken wat automatisch al afstand tot andere klanten garandeert. Naar buiten mag wel, maar ook daar geldt afstand houden met minstens anderhalve meter. Fietsen wordt aangeraden als de beste lichaamsbeweging want daarbij is afstand houden redelijk eenvoudig en het is goed voor de longen.
De vraag is hoe dit allemaal moet worden nageleefd, want Nederlanders staan er nou eenmaal niet om bekend dat ze een volgzaam volk zijn. Zeg je tegen Duitsers dat ze binnen moeten blijven dan doen ze dat ook, Nederlanders hebben de neiging om juist het tegenovergestelde te doen onder het motto “Dat maak ik zelf wel uit!”.
Voor mij is het simpel, ik blijf gewoon zoveel mogelijk thuis en ga alleen om de dag op pad voor een lange fietstocht.
En ik blijf mijn moeder bezoeken, want zolang we maar afstand houden moet dat toch kunnen. Of ben ik dan ook al weer zo’n recalcitrante Nederlander?
De rit naar de luchthaven was om half achten we hadden weer geen bussen maar een konvooi van vier Toyota Landcruisers voor het vervoeren van vier personen. Ik had dus een Landcruiser helemaal voor mezelf (je ziet op de foto bij de rechterstoel het machinegeweer van de bewaker zitten).
De maatregelen worden ook draconischer. We hebben inmiddels gehoord dat de Turkse luchtvaartmaatschappij de vluchten op Basrah al heeft gestaakt, en zojuist is bekend geworden dat het Ministerie van Energie heeft afgekondigd dat de operationele personele bezetting terug moet naar vijftig procent. Dat laatste houdt in dat onze Irakese collega’s in shifts moeten gaan werken, waarschijnlijk op basis van een week werken en een week thuis (wel vandaar uit werkend indien mogelijk).
De vraag was vandaag dus wanneer ik zou vertrekken en dat bericht kwam na de lunch. Eerst kreeg ik een mailtje van het Travel-team dat ik of morgen zou vertrekken of anders dinsdag maar in ieder geval binnen 48 uur.