Vandaag was er een plenaire meeting van het werk, de eerste met de nieuwe Managing Director. Het nieuws was niet alleen totaal onverwacht maar ook nog eens erg slecht.

Drie maanden geleden vond er binnen het bedrijf een grote reorganisatie plaats als gevolg van de toestand rond het Corona-virus en de gevolgen daarvan op de olie- en gas-markt. Het kon toen niet uitblijven dat er maatregelen getroffen moesten worden en die kwamen er ook, vrijwel alle projecten werden voorgoed of tijdelijk stilgelegd en veel mensen die direct bij die projecten betrokken waren moesten noodgedwongen vertrekken. Dit trof voornamelijk  ingehuurd personeel maar ook een aantal vaste mensen moesten terug naar hun moederbedrijf.

De gevolgen voor de IT-afdeling bleven beperkt tot het verlies van een paar arbeidsplaatsen en ik moest afscheid nemen van een paar collega’s, waaronder mijn maten Ali en Siva die beiden contractor waren en daarom hun plek moesten afstaan aan twee vaste mensen die anders overtollig waren geworden. Erg jammer, maar helaas niets aan te doen. De rest (waaronder ik) mocht blijven en de toenmalige Managing Director verzekerde ons dat de contracten van iedereen die mocht blijven zouden worden uitgediend. Voor mij persoonlijk was dat een garantie dat ik in ieder geval tot half mei 2021 bij BGC zou blijven, en mogelijk zat er zelfs nog een verlening in daarna.

Vandaag werd duidelijk dat die garantie een wassen neus was want het eerste wat de nieuwe Managing Director meedeelde was dat de helft van de nog aanwezige vierhonderd expats op korte termijn zal moeten vertrekken. Vrijwel alle banen die nu dubbel bezet zijn, zoals die van mij, zullen dan nog maar door één persoon bemand worden en die zal tegen aangepast salaris tot zeker het derde kwartaal van volgend jaar vanuit thuis gaan werken, op veertig mensen na die aanwezig moeten zijn op de fabriek.

Wat dat gaat betekenen voor mij hangt af van hoe het selectie-proces zal gaan plaatsvinden, en dat weten we nog niet. Misschien worden er mensen aangewezen, misschien komt er een sollicitatie-procedure, maar hoe het ook zij, er is dus een fifty-fifty kans dat ik per 1 februari 2021 al niet mee voor BGC zal werken. Dat betekent terug naar Shell en ook daar is de toekomst door de huidige situatie in de wereld en de olie- en gas-industrie in het bijzonder erg onzeker…