Maandelijks archief: december 2020

Einde shift en einde jaar

Geplaatst op door oktober 13, 2021

Na de Kerst die anders was dan anders was nu ook Oudejaarsdag een heel andere dag dan gebruikelijk vanwege de Corona-crisis. Bij ons waren alleen Robin en Astrid op bezoek en in feite was het dus gewoon ouderwets gezellig, maar toen het moment van de jaarwisseling was aangebroken was het toch een beetje ongemakkelijk omdat de gebruikelijk knuffels en kussen achterwege moesten blijven. Gelukkig had Riet wel voor champagne gezorgd dus het nieuwe jaar kon toch nog een beetje feestelijk worden ingeluid.

Waar we al dagen erg nieuwsgierig naar waren was hoe het zou gaan met het afsteken van vuurwerk en de verwachte rellen. Hoewel de regering de verkoop en het afsteken van vuurwerk had verboden hoorden we al dagen lang de oorverdovende knallen van illegaal vuurwerk. Blijkbaar had het verbod op legaal vuurwerk alleen de markt maar verplaatst naar het illegale circuit want ook tijdens het moment van de jaarwisseling barstte er overal rondom ons heen vuurwerk los.

 

 

 

 

 

 

 

Ondanks de kou gingen we de tuin in om naar het vuurwerk te kijken, en het moet gezegd, het was een heel stuk minder dan andere jaren. Het ging ook veel minder lang door, maar duidelijk was wel dat heel veel mensen toch gewoon schijt hadden gehad aan het vuurwerkverbod, iets wat overigens vrijwel iedereen had verwacht. Het bleef gelukkig bij ons in de buurt en in het dorp ook redelijk rustig maar we zagen op het nieuws beelden van totaal uit de hand gelopen rellen.Ook Katwijk ontkwam niet aan opstootjes waarbij met name het Andreasplein, bij mijn moeder om de hoek, het moest ontgelden. De ME moest er uiteindelijk aan te pas komen om het plein te ontzetten, maar het bleef nog lang onrustig. ook in de Hoornes moest de ME optreden maar dat zijn we zo langzamerhand wel gewend.

Voor mij was Oudejaarsdag overigens de laatste werkdag van mijn shift. Daarmee zit mijn laatste volle shift erop, ik heb nu vier weken vrij en dan heb ik nog drie dagen aan het eind van januari dat ik nog moet werken voordat mijn contract bij BGC erop zit. Het voelt op dit moment alleen al wel alsof het werk er voor mij al op zit, en dat zal denk ik ook wel het geval zijn want die laatste drie dagen zal ik niet zoveel werk meer doen maar alleen bezig zijn met de overdracht. Nog een maand en dan zit mijn Irakese avontuur er dus ook al weer op. 

Hoe het ook zij, het nieuwe jaar is begonnen en het is te hopen dat het een wat positiever jaar wordt dan het afgelopen jaar.

Snert

Geplaatst op door oktober 13, 2021

Riet kreeg het vanmorgen opeens op haar heupen. Blijkbaar hebben de Hello Fresh dozen haar zodanig geïnspireerd dat ze zomaar uit het niets besloot om weer eens een grote pan snert te gaan koken. In een mum van tijd waren de benodigde boodschappen gedaan en waren de berichtjes aan de familie verstuurd met de vraag wie er allemaal geïnteresseerd waren in een portie snert.

Dat er ruim voldoende zou zijn voor zowat de hele familie komt doordat Riet de zaken voor wat betreft het maken van snert altijd groot aanpakt. En dat kan letterlijk doordat ze de enorme pan van haar oma heeft geërfd waar die vroeger zelf ook altijd snert in kookte, een pan die bij ons dan ook bekend staat als de “snertpan”. Deze pan kan liters snert bevatten en er gaat wat ingrediënten betreft dan ook heel wat in.

Zo gingen er vandaag naast grote hoeveelheden spliterwten, uien prei, varkensribben (eigenlijk doet ze altijd varkensknieën maar die kon ze niet meer krijgen) en nog veel meer ook nog twee enorme karbonades in. En dan doet ze pas op het eind de stukken rookworst er pas in want die zijn niet lekker als je die meekookt.

De reacties van de familie waren over het algemeen enthousiast. Iedereen die wel eens eerder van Riet’s snert had gegeten stuurde vrijwel meteen een reactie en aan het eind van de middag stond Riet in de keuken dan ook plastic bakken met snert te vullen.

Er werd een gedeelte in een kleinere pan overgeheveld om vandaag en morgen op te eten maar er liggen ook nog drie volle plastic bakken klaar om ingevroren te worden. Als reservevoorraad…

Onverklaarbaar

Geplaatst op door november 29, 2021

Soms gebeuren er in je leven dingen waar je gewoon geen verklaring voor hebt. Het kan gaan om toevallige ontmoetingen, zoals toen ik op het verre Russische eiland Sakhalin een ouwe schoolmaat tegenkwam die ik sinds de Middelbare School bijna dertig jaar niet had gezien. Maar af en toe gebeurt er iets wat zo ongrijpbaar en mysterieus is dat je niet begrijpt hoe zoiets kan. Zoiets is mij vandaag gebeurd en ik wil het toch even vertellen, al was het alleen maar voor mezelf.

Als klein ventje was ik bijna iedere dag met mijn moeder bij mijn oma in de Tramstraat in Katwijk. Heel vaak als ik daar was speelde ik met het buurjongetje van mijn oma, Johan Barnhoorn, die een jaar jonger was dan ik. Johan was een kleinzoon van aannemer De Best en achter hun huis was het timmerbedrijf van de firma De Best, met grote schuren waarin hout werd opgeslagen. Daar speelden we op de houtzolder in een soort van hut, en soms gingen we naar de hoger gelegen boetzolder achter het huis van mijn oma waar netten hingen. Of we voetbalden op de dam tussen de huizen en de opslagplaats.

Toen we ouder werden en ik naar de Middelbare School ging werd het contact met Johan minder, tot we elkaar nog maar zelden zagen. Als we elkaar tegenkwamen groeten we elkaar altijd hartelijk en maakten een kort praatje, maar dat was het, en vaak zagen we elkaar jarenlang niet. De laatste keer dat we elkaar tegenkwamen was begin augustus 2016 op de begrafenis van mijn oudtante Jo de Mol. Tante Jo had haar hele leven naast mijn oma gewoond en was dus ook een goeie bekende van Johan geweest. Johan en ik maakten een praatje terwijl we de oude begraafplaats achter de Nieuwe Kerk in Katwijk afliepen, en dat was de laatste keer dat ik Johan heb gezien en gesproken.

Vannacht droomde ik opeens van Johan, over hoe we speelden op de houtzolder, hoe ik hem riep vanuit de achterdeur van hun huis en hoe we voetbalden op de dam tussen zijn huis en dat van mijn oma. Het was een heldere droom waar ik me bij het wakker worden nog veel van herinnerde, en dat is op zich vreemd want hoe kleurrijk ik vaak ook droom, bij het wakker worden ontglippen ze me vrijwel altijd en herinner ik me hooguit wat flarden. Maar deze droom niet, veel bleef me bij en dat verbaasde me toch wel.

En toen opende ik vandaag de krant en zag de rouwadvertentie van Johan, hij was gisteren overleden op 63-jarige leeftijd. Toeval? Dat bestaat bijna niet, maar hoe het mogelijk is dat ik uitgerekend vannacht een droom heb gehad over Johan, de nacht na de dag van zijn overlijden? Ik weet het niet, maar ik geloof niet dat dit toeval is, hoe onverklaarbaar ook. Rust zacht, ouwe vriend.

Twee Kerstdiners

Geplaatst op door januari 24, 2021

Hoewel de viering van Kerst in zijn algemeenheid door de Corona crisis veel soberder verloopt hebben we een aantal tradities toch kunnen handhaven dit jaar. Zo waren we met de kerstversiering en de Kerstboom dit jaar zelfs uitzonderlijk vroeg, en wij niet alleen, iedereen snakte blijkbaar naar iets feestelijks en dat zorgde ervoor dat je al aan het begin van december overal al Kerstverlichting zag. Ook bij ons en de Kerstboom stond op 3 december zelfs al, wat voor Riet een soort van heiligschennis is omdat ze altijd heeft geweigerd om zelfs maar over Kerst te praten totdat het Sinterklaasfeest voorbij was.

Een andere traditie is dat we op een van beide Kerstdagen onze beide moeders uitnodigen voor een Kerstdiner bij ons thuis, en omdat dat dit jaar het zo het best uitkwam deden we dat op Eerste Kerstdag. Dat kon zonder problemen want we overtraden met maar twee bezoekers geen Corona-regels. Riet had voor deze keer gekozen voor de Kerstmaaltijd van Hello Fresh en dat betekende dat alle ingrediënten weer kant en klaar in de inmiddels bekende kartonnen doos met groene letters bij ons werd aangeleverd.

Het Kerstmaal wat Hello Fresh voor ons in petto had was meer dan overvloedig, zo erg zelfs dat Riet besloot om een van de voorgerechten, een stevig gevulde paddestoelensoep, maar voor een andere keer te bewaren. En dat bleek een goed idee want zelfs nu bleek het voorgerecht van zalm, het hoofdgerecht met wild en het toetje meer dan voldoende. Sterker nog, zelfs dat kregen we met zijn vieren niet eens helemaal op, en daarmee was het eerste Kerstdiner helemaal geslaagd.

Vandaag was Tweede Kerstdag en hadden we het Kerstdiner met onze zoons, schoondochters en Gijsje. De pizza oven was zoals verwacht een groot succes maar het klapstuk waren toch de toetjes.

We hadden ruime keus want we hadden zelf twee ijstaarten besteld bij Bakker Verdoes in Katwijk (die beroemd is om zijn fantastische ijstaarten) en schoondochter Astrid had ook nog eens een tulband cake gebakken met de bakvorm die we haar met Sinterklaas hadden gegeven.

Overbodig te zeggen dat bij vrijwel iedereen na afloop de broek op de vreethaak moest…

 

Bankijkerweg op Street View

Geplaatst op door januari 24, 2021

Af en toe kijk ik wel eens op Google Street View en dan zoek ik naar bekende plekken omdat ik het leuk vind om te kijken hoe het er op staat. Voor degenen die het niet weten, Google Street View laat je drie-dimensionaal de plek zien die je op de wereldkaart uitzoekt. De opnamen daarvoor zijn gemaakt met rondrijdende auto’s die een camera op het dak hebben die 360 graden overzichtsbeelden maakt, en daarmee lijkt het dus alsof je zelf door de straten beweegt die je hebt opgezocht.

Als je de Kamperfoelie in Rijnsburg opzocht, de straat waar we hiervoor hebben gewoond, dan zag je naast de rij huizen waarvan ons huis het laatste was op de parkeerplaatsen Riet’s rode Mitsubishi staan. De Bankijkerweg was gefotografeerd toen de huizen waar we nu wonen nog in aanbouw waren en hoewel ons huis er al wel herkenbaar opstond was het nog één grote bouwput.

Pas geleden keek ik voor de gein weer eens en toen zag ik dat de foto’s van Rijnsburg waren vernieuwd, maar wanneer dat kan ik niet precies nagaan. Ons huidige huis aan de Bankijkerweg staat er nu wel voltooid op maar voor de deur staat op onze parkeerplekken alleen weer de rode Mitsubishi van Riet. Omdat de andere plek leeg is kan ik niet zien of de foto’s gemaakt zijn voor of na juni 2018.

Had er nog een zwarte Mitsubishi Outlander voor de deur gestaan dan had ik geweten dat de foto dateert van voor die datum, was het een rode Toyota RAV4 geweest dan moet de foto van een recentere datum zijn.

Toch is er wel een hint als je een beetje verder puzzelt. Op de foto is namelijk te zien dat de airco van de buurman al is aangelegd. Dat is gedaan in de zomer van 2019, dus dat betekent dat de foto’s hooguit anderhalf jaar oud zijn.

Riet vond het trouwens wel grappig dat haar auto weer op de foto staat en ze dacht dat die dus nu op twee foto’s stond op twee verschillende plekken. Jammer voor haar, de foto’s van de Kamperfoelie zijn ook vernieuwd en daar is haar auto dus verdwenen…

 

Yoghurt schaaltje

Geplaatst op door januari 24, 2021

Het is een gewoonte geworden dat onze kat Monster als ik een schaaltje yoghurt heb gegeten voor het ontbijt het schaaltje leeg mag likken. Hetzelfde geldt voor het schaaltje cornflakes van Riet waar altijd een bodempje melk in blijft staan maar ze is duidelijk happiger op de yoghurt dan op de melk.

Nu ik aan het werk ben doe ik ’s morgens de deur van mijn werkkamer altijd achter me dicht, ten eerste zodat Riet geen last heeft van eventuele telefoongesprekken die ik ’s morgens voer en ten tweede omdat ik geen last wil hebben van katten die over mijn bureau of mijn toetsenbord heen en weer gaan lopen banjeren.

Monster heeft echter om de een of andere reden altijd door wanneer ik een schaaltje yoghurt heb meegenomen als ontbijt en blijft dan net zo lang aan de deur krabben en miauwen tot ik de deur open. Tevreden knorrend wandelt ze dan naar binnen en begint het schaaltje wat ik inmiddels op de grond heb gezet leeg te likken. Als het leeg is wandelt ze op haar gemak, ondertussen uitgebreid haar bek aflikkend, de kamer weer uit.

Grappig genoeg doet ze dit alleen bij mijn yoghurt-ontbijt. Eet ik bijvoorbeeld een paar beschuitjes of knäckebröd dan hoor ik haar niet, maar het getik van de lepel tegen het schaaltje werkt blijkbaar als een trigger. Het kan natuurlijk ook haar hoog ontwikkelde reukzin zijn, maar hoe dan ook, ik ontkom er echt niet aan om haar het schaaltje te laten uitlikken. Ik geef dan ook maar gewoon toe als ik haar bij de deur hoor, dat scheelt me tijd en ergernis…

 

Voorbereiding voor het Kerstdiner

Geplaatst op door januari 24, 2021

De viering van Kerst zal er dit jaar i sommige opzichten heel anders uitzien dan andere jaren vanwege de Corona crisis. De verscherpte maatregelen die zijn aangekondigd verbieden in feite de gebruikelijke familiebijeenkomsten en staan bij uitzondering alleen voor de Kerst drie bezoekers per huishouden per dag toe in plaats van twee.

Riet en ik hebben besloten dat we wel zonder die familiebijeenkomsten kunnen maar dat we het jaarlijkse Kerstdiner met onze zoons en schoondochters toch gewoon door willen laten gaan, vooropgesteld dat ze er zelf ook geen probleem mee hebben uiteraard. In de praktijk betekent het dat we vier bezoekers ontvangen in plaats van drie, maar daar staat tegenover dat het om ons eigen gezin gaat en we vinden dat we die kleine speelruimte dan maar moeten nemen. We tellen overigens onze kleindochter Gijsje niet mee maar dat hoeft ook niet want die is nog net geen drie en daarmee dus ruim onder grens van twaalf jaar waarvoor de regel geldt.

Het enige verschil is dus dat we dit jaar niet uit eten gaan wat we hoogstwaarschijnlijk anders wel hadden gedaan, maar met alle horeca gesloten hebben we geen andere keus dan het Kerstdiner bij ons thuis te doen. Riet is al bezig met het menu en dat is ons eigenlijk makkelijk gemaakt door het etentje wat we pas bij Robin en Astrid hadden. Daar maakten we namelijk kennis van het fenomeen “pizza oventje” waarmee je zelf kleine pizzaatjes kunt bakken die je aan tafel zelf kunt samenstellen uit de uitgestalde ingrediënten. De pizza-bodempjes zijn kant en klaar te koop dus dat is makkelijk, en het is nog gezellig ook.

Riet schafte meteen voor het Kerstdiner zo’n pizza oventje aan en die is inmiddels gearriveerd. Nu alleen alle benodigde ingrediënten nog aanschaffen en we zijn klaar voor Eerste Kerstdag…

De avond valt…

Geplaatst op door januari 24, 2021

Ik zit nu halverwege mijn shift en dat betekent dat ik nog twee weken hele dagen op mijn werkkamer zal zitten van ruwweg ’s morgens zeven tot ’s avonds zeven. Als ik ’s morgens start dan is het nog ruim donker buiten en als ik ’s avonds klaar ben dan is het inmiddels al weer donker.

Deze periode van het jaar zijn de dagen het kortst, het is nog maar vier dagen tot aan de kortste dag, en dat houdt in dat de schemering al voor vijven begint in te vallen. Dat levert als het een beetje mooi weer is wel een fraai uitzicht op en dat blijkt wel uit de foto die ik vanmiddag even over vijven maakte:

Trauma Helicopter

Geplaatst op door januari 24, 2021

Gistermorgen om even over tienen was het ineens een drukte van belang op het parkeerterrein van de firma Heemskerk bij ons aan de overkant. Behalve de altijd aanwezige vrachtwagens was er nu ook politie en een ambulance, en dat er iets serieus aan de hand was bleek even later toen de Trauma Helicopter op het parkeerterrein landde.

Heemskerk is een enorm bedrijf wat gespecialiseerd is in het leveren van gesneden groente aan horeca, verpleeghuizen en winkelketens. Voor de productie wordt gebruik gemaakt van productielijnen voorzien van vele was- en snijmachines, zoals we bij een bezoek aan het bedrijf kort nadat we hier waren komen wonen zelf hebben kunnen zien. Blijkbaar was er ondanks de vele beveiligingssystemen toch iets flink misgegaan want er was bij de noodlijn melding gemaakt van een levensbedreigende situatie, wat ook verklaard waarom de Trauma Helicopter er was.

Wat er nu precies is gebeurd is nog steeds niet duidelijk. De reden dat ik dit bericht nu post en niet gisteren is hoofdzakelijk omdat ik de krant van vandaag wilde afwachten om te zien of er iets over het ongeluk in zou staan maar dat bleek niet het geval. Wel weten we dat de ziekenwagen de gewonde of gewonden snel heeft afgevoerd, dat konden we vanuit ons raam zien. Nadat de ziekenwagen was vertrokken steeg even later de Trauma Helicopter ook weer op richting het zuiden en kwam daarbij rakelings over ons dak.

Nog meer interessante ontwikkelingen

Geplaatst op door december 29, 2020

Afgelopen week probeerde een collega die ik al een hele tijd niet meer had gesproken contact met me op te nemen.  Helaas had ik al een bespreking op het moment dat hij voorstelde om eens bij te kletsen dus maakte hij een nieuwe afspraak voor vandaag. Ik ken Yagnesh uit de tijd dat ik in Rijswijk heb gewerkt nadat ik terugkwam van Sakhalin, we zaten toen in hetzelfde team. De laatste keer dat ik met hem contact had gehad was aan het einde van mijn opdracht op de Filipijnen toen ik een nieuwe baan zocht. Yagnesh had toen een vacature in, jawel, Irak maar dat is niks geworden omdat voor dat project alle vacatures opeens werden ingetrokken (dat project werd vlak daarna gestopt).

Nadat we vanmorgen wat hadden bijgekletst kwam Yagnesh met een totaal onverwachte vraag: hij heeft opnieuw een vacature en hij vroeg of ik erin was geïnteresseerd. De job is in Rijswijk bij een afdeling waar ik heel goed bekend mee ben omdat het min of meer dezelfde afdeling was waarin ik voorheen samen met Yagnesh in Rijswijk had gewerkt, en het werk is ook min of meer hetzelfde als wat ik toen al deed, het implementeren van Engineering software in projecten.

Ik kon eerlijk gezegd mijn oren bijna niet geloven want dit leek gewoon te mooi om waar te zijn. Niet alleen een baan die uitzicht biedt op een vast contract (dat hangt nog wel van de reorganisatie af, maar dat is met alles) en ook nog eens een baan die me op het lijf geschreven is. Of ik geïnteresseerd was? Ik dacht het wel! Mijn enige vraag was hoe zeker dit was aangezien ik in feite al een andere toezegging had gedaan, maar omdat dit in principe een vaste baan moet gaan worden krijgt dit uiteraard de voorkeur en daar zal Personeelszaken ook geen probleem van maken.

Alle benodigde toestemmingen schijnen voor de vacature al binnen te zijn dus ik was er met Yagnesh al snel uit. Het enige wat nog wel moet gebeuren is dat ik officieel moet solliciteren en daarvoor moet de baan op de interne vacaturebank worden geplaatst. Zo gauw dat gedaan is krijg ik bericht en kan ik solliciteren, en als het goed is gaat het balletje dan snel rollen.

Het begint er nu toch serieus op te lijken dat mijn pensionering nog even op zich laat wachten…

Hinderlijke katten…

Geplaatst op door december 29, 2020

Het blijkt dat ik met twee katten in de buurt niet rustig kan werken zonder de deur van mijn kamer dicht te doen, en zelfs dan nog niet eens altijd want ze maken regelmatig hardnekkig duidelijk dat ze naar binnen willen. Op zich heb ik geen enkel probleem met mijn katten om me heen maar als ik aan het werk ben willen ze voortdurend op mijn bureau springen om vervolgens heen en weer te gaan lopen voor mijn beeldscherm of ze willen op schoot.

Met name Monster is hier heel hardnekkig in. Dat begint ’s morgens vroeg al als ik mijn ontbijt opeet achter mijn bureau, al hangt het ervan af wat ik eet. Ze weet dat als ik yoghurt eet dat ze altijd het schaaltje mag uitlikken, en hoe ze het doet weet ik niet maar ze weet precies wanneer ik yoghurt eet of wat anders. Eet ik beschuitjes of knäckebröd dan heb ik geen last, maar als ik een schaaltje met yoghurt eet dan staat ze net zo lang te miauwen en aan de deur te krabben tot ik opendoe.

Als ik haar midden op de dag binnen laat dan probeert ze steevast al dan niet via mijn schoot op het bureau te springen en nadat ze eerst een tijdje voor mijn snufferd heen en weer heeft gelopen gaat ze pontificaal bovenop mijn laptop liggen. Doorwerken wordt zo dus een hele uitdaging…

 

 

 

 

 

 

Abby pakt het anders aan, die gaat niet heen en weer lopen op mijn bureau maar die ploft gewoon neer bovenop mijn toetsenbord en gaat dan uitgebreid liggen knorren. Ook niet iets wat erg handig is als je werk te doen hebt, maar wat nog lastiger is wat ik vaak aantref als ik even van mijn werkplek ben weggeweest. Bij terugkeer vind ik steevast Abby en soms zelfs allebei mijn katten op mijn stoel…

Coronatest

Geplaatst op door december 29, 2020

Afgelopen weekend kreeg ik last van een zere keel. Niks bijzonders voor mij, dat krijg ik altijd een dag of twee dagen voordat ik verkouden word. Als mijn neus dan gaat lopen verdwijnt de keelpijn, ik loop daarna een paar dagen te snotteren en na ongeveer een week is ook dat over. Een ritueel wat zich bij mij ieder jaar wel een paar keer herhaalt, meestal in het najaar en de winter maar de laatste jaren ook in andere jaargetijden omdat ik veel heb gevlogen. Na vrijwel iedere vliegreis is het bij mij wel raak en heb ik een paar dagen last van verkoudheid.

Deze keer was het echter anders want op maandag kreeg ik er een vervelende kriebelhoest bij en bovendien werd mijn keelpijn niet minder. Omdat het woensdagochtend nog niet verbeterd was en ik nu drie van de zes tickboxen voor de symptomen van Corona kon afvinken besloot ik snel een Corona test te laten doen. Via de Corona App op mijn telefoon kon ik dat snel regelen en ik kon dezelfde middag nog terecht bij het testcentrum in de gemeente Katwijk wat gevestigd aan de toegangsweg van het voormalige Vliegkamp Valkenburg.

Nadat ik me door de ongelofelijke baggerzooi die een parkeerterrein moest voorstellen heen had geworsteld kon ik binnen ook meteen terecht. Dat verbaasde me wel want gezien de nieuwsberichten had ik eigenlijk een lange rij voor de test verwacht maar ik was vrijwel meteen aan de beurt. Ik kreeg een stokje diep in mijn keel gestoken (waar ik uiteraard van moest kokhalzen) en daarna nog een diep in mijn neus, waarna ik klaar was en weer terug kon baggeren naar mijn auto.

Het wachten was nu op de uitslag en die kwam vandaag: ik ben negatief en heb dus gelukkig geen Corona. Alleen wel een hele vieze auto die onder de bagger zit…

Koud en mist

Geplaatst op door december 26, 2020

Het weer is omgeslagen, van regenachtig en winderig is het veranderd in koud en dat leverde vanmorgen vroeg een fraai beeld op. Omdat het de afgelopen dagen, of eigenlijk moet ik zeggen weken, zo vochtig is geweest zorgt de daling in temperatuur ervoor dat ’s morgens het land is bedekt met een dichte mist.

Op de foto is te zien dat de overkant van het kanaal nog maar net zichtbaar is en dat betekent dat het zicht niet meer is dan misschien honderd meter. Voor het verkeer dus iets om rekening mee te houden, maar als het goed is is er weinig verkeer want tenslotte is het advies nog steeds dat iedereen zoveel mogelijk thuis zou moeten werken. Of dat ook werkelijk wordt nageleefd…

Overigens, als je de foto in groter formaat wilt zien dan kan dat door erop te klikken.

Interessante ontwikkelingen (2)

Geplaatst op door december 26, 2020

Gistermiddag heb ik een gesprek gehad met het afdelingshoofd van de afdeling die mij een tijdelijke baan aan heeft geboden tot eind juni volgend jaar.

Het was een leuk, open gesprek waarbij met name voor mij van belang was dat ze geïnteresseerd zijn in mijn expertise op database gebied en met name performance onderzoek. Dat is goed nieuws want daar heb ik inderdaad ervaring mee, en wat verder voor mij nog een interessant punt is is dat het om een vakgebied gaat (Geomatics) waar ik nog niet eerder in heb gewerkt. Voor mij geen punt, software is software en daar heb ik me de afgelopen veertig jaar toch aardig mee weten te redden. Het gesprek eindigde positief, mijn mogelijke nieuwe baas gaaf aan dat de beslissing wat hem betrof al was genomen en dat het helemaal aan mij was of ik het zag zitten.

Nou, dat zie ik zeker en ik heb dan ook vanmorgen aan mijn contactpersoon bij het banen-team doorgeven dat ik deze mogelijkheid graag accepteer. Zoals het er naar uit ziet ben ik dus in ieder geval tot eind juni volgend jaar weer voorzien van werk.

Laatste volle shift

Geplaatst op door december 26, 2020

Het zat er gisteren al weer op, mijn verlofperiode van vier weken. Vandaag is dus de eerste dag van mijn volgende shift en dat zal ook mijn laatste volle shift zijn. Mijn contract bij BGC loopt af op 31 januari aanstaande en dat betekent dat mijn laatste shift, die op 29 januari zal beginnen, uit niet meer dan drie dagen zal bestaan.

Het wordt dus een beetje een merkwaardige shift want in plaats van mijn normale werkzaamheden is me door mijn baas gevraagd om zoveel mogelijk te werken aan het afronden van documentatie, waar mijn opvolger (mijn huidige back-to-back) dan zijn voordeel mee kan doen. Dat heeft hoofdzakelijk te maken met het feit dat Surya nog niet zo lang bij het bedrijf zit en dus voor veel zaken qua kennis en gemaakte afspraken nog afhankelijk is van mij. Het is geen werk waar ik op zit te wachten, ik vind het uitwerken van documentatie niet echt leuk, maar het moet gebeuren en het lijkt logisch dat ik de aangewezen persoon ben om dat te doen. Nieuwe dingen ga ik ook niet meer oppakken en dat betekent dat ik naast het afronden van zoveel mogelijk documentatie alleen nog werk wat ik heb uit staan ga proberen af te ronden.

Wat ik wel jammer vind is dat ik ook deze rotatie weer vanuit thuis zal moeten werken vanwege de Corona-crisis, want ik had veel liever deze maand in het KAZ-kamp in Irak doorgebracht. De Kerst en Nieuw vieringen zijn daar erg gezellig weet ik uit ervaring want twee jaar geleden werkte ik ook in de decembermaand en toen was ik wel in KAZ. Ik heb goeie herinneringen aan de gezamenlijke diners op Kerstavond en op Oudejaarsavond, en het was gewoon een gezellige tijd daar omdat iedereen er toch het beste van probeert te maken.

Ik zal dat dus niet meer mee gaan maken. Het voordeel zou moeten zijn dat ik dan thuis ben met de Kerst en Oud en Nieuw, maar de vraag is hoe gezellig dat gaat worden. De berichten over de Corona-situatie zijn op dit moment niet bepaald positief en de verwachting is dat er wel eens op korte termijn strengere maatregelen zullen worden afgekondigd, en misschien wel een lockdown. We wachten het af, en ondertussen ga ik voor de komende vier weken gewoon weer aan het werk…

Vroege kerstversiering

Geplaatst op door december 25, 2020

Een van de ijzeren wetten van Riet was altijd dat er pas kerstversieringen in ons huis werden aangebracht na de Sinterklaas en niet eerder. Ook kwam er nooit eerder een kerstboom dan op zijn vroegst twee weken voor de Kerst want Riet vindt een Kerstboom wel leuk als hij staat maar niet van de rompslomp eromheen: de aanschaf, het optuigen, het afbreken en wegwerken, en dan heb ik het nog niet eens over het uitvallen van de naalden…

Dit jaar is echter alles anders. Sinterklaas is door alle gezeik van de laatste jaren over al of niet een Zwarte Piet een behoorlijk gedevalueerd feest (wat als je het mij vraagt ook geen lang leven meer is beschoren door alle controverse) en de Corona-crisis heeft ook gezorgd voor een compleet andere mentaliteit bij vrijwel de gehele bevolking. Iedereen is de crisis zat en wil vooral gezelligheid, en dat is te merken aan het feit dat de verkoop van  kerstbomen dit jaar al eind november begon en alle tuincentra al ruim voor de Kerst afgeladen zijn met kerstspullen.

Ook wij doen eraan mee want wat nog nooit eerder is vertoond zo vroeg, we hebben gisteren al een kerstboom gekocht. Vandaag heeft Riet het optuigwerk gedaan en de boom staat nu in volle glorie in onze serre. Die lokatie heeft er trouwens ook wel aan bijgedragen dat Riet dit jaar zo makkelijk overstag is gegaan want eerlijk gezegd denk ik niet dat als de kerstboom in onze woonkamer had moeten staan de aanschafdatum zo ver naar voren was geschoven…

Mijn bijdrage aan de kerstversiering was het plaatsen van mijn kerstman pontificaal naast de kerstboom. Ook in de serre dus en ook daarom gaf Riet dit jaar gewillig toe. Dat is vanaf de dag dat ik deze kerstman aanschafte (in 2012 op de kerstmarkt van Ayala Alabang in Manila) wel anders geweest, ik heb de brave man eigenlijk nooit zonder geringschattende opmerkingen een plekje kunnen geven. Riet heeft zelfs een poging gedaan om hem tijdens het inpakken voor onze verhuizing vanuit Manila terug naar Nederland te verdonkeremanen zodat hij niet mee zou gaan.

Dat is niet gelukt, maar vanwege een kapotte verlichting heeft mijn kerstman de eerste jaren de Kerst in Nederland niet meegemaakt. Vorig jaar heb ik de verlichting gemaakt en kreeg hij een plekje in de gang. Niet echt een toplocatie vond ikzelf maar in het Nederlandse klimaat kunnen we hem nu eenmaal niet hetzelfde plekje geven als in Ayala Alabang, namelijk voor de voordeur. In de Serre naast de kerstboom lijkt hij een plekje in Nederland te hebben gevonden…

Interessante ontwikkelingen (1)

Geplaatst op door december 26, 2020

Binnen Shell is een team wat zich bezig houdt met het herplaatsen van mensen binnen het bedrijf als ze terug komen na een periode in het buitenland en ook mensen begeleidt die vrijwillig met pensioen gaan of wegens overtolligheid het bedrijf moeten verlaten. Omdat dit eigenlijk allemaal wel eens van toepassing op mij zou kunnen zijn had ik gisteren mijn eerste gesprek met iemand van dat team.

De dame in kwestie benaderde mij omdat er mogelijk een nieuwe positie voor me is. Het is een baan in Nederland in een vakgebied wat niet precies mijn expertise is maar waarmee ik wel goed bekend ben, het enige punt is dat het een tijdelijke baan is. Gezien de komende reorganisatie begin volgend jaar zijn er weinig vaste banen beschikbaar, en hoewel deze baan in essentie ook voor langere tijd is kan er geen garantie worden afgegeven dat deze baan na de reorganisatie nog bestaat.

Het goede nieuws is dat ik met deze tijdelijke baan in ieder geval vanaf 1 februari tot eind juni onder de pannen ben. Ik heb dan wat te doen maar ik moet ondertussen wel blijven solliciteren naar een vaste positie. De einddatum is voorlopig vastgesteld op 29 juni en dat is gedaan om dat de Landelijke Overtolligheids Regeling (LOR) op 1 juli wordt herzien. Aangezien er nog nooit een herziening is geweest die de voorwaarden van de LOR verbeterde, het wordt alleen maar slechter, heb ik op deze manier de gelegenheid om nog van de huidige regeling gebruik te maken als ik onverhoopt geen nieuwe baan mocht scoren.

Maar zover is het nog niet, ik heb aanstaande vrijdag een gesprek met mijn mogelijk nieuwe, tijdelijke baas.

De klucht van de tweede groenbak

Geplaatst op door december 25, 2020

Toen we op de Filipijnen woonden gebeurden er regelmatig dingen waar wij ons met onze Westerse brillen alleen maar over konden verbazen en af en toe schreef ik over zo’n gebeurtenis een blog die ik dan steevast betitelde met “De klucht van…”. Terug in Nederland heb ik geen kluchten meer geschreven maar vandaag kreeg ik meer dan vijf jaar toch weer inspiratie. En deze klucht gaat, hoe kan het ook bijna anders, over een akkefietje met de overheid, in dit geval de Gemeente Katwijk.

Onze buren hadden ons een tijd geleden al op een idee gebracht. Net als wij hadden ze met name ’s zomers altijd het probleem dat na het werken in de tuin al het groenafval niet meer in de groenbak paste en die wordt maar eens in de veertien dagen geleegd. Daarom hadden ze bij de gemeente gevraagd of het mogelijk was een tweede groenbak te krijgen, en zowaar, die werd al snel geleverd zodat bij hun het probleem is verholpen.

Riet zag dat en nam meteen contact op met de gemeente om ook voor ons een tweede groenbak te regelen. Dat was ergens in juni of juli, en de bestelling kon eenvoudig worden gedaan via de website. Toen er in september nog steeds niks van de gemeente was vernomen besloot Riet de gemeente eens te bellen om te vragen hoe het zat met onze aanvraag. Het eerste antwoord was uiteraard dat alles vertraging opliep “vanwege de Corona”, het excuus wat soort iedere overheidsinstantie voor alles wordt gebruikt tegenwoordig, maar bij verdere navraag bleek dat de persoon de erover ging niet aanwezig was door ziekte of vakantie (dat ben ik even kwijt). 

Blijkbaar heeft de Gemeente Katwijk dus één persoon voor dit soort taken en als die er niet is dan ligt alles stil. Ik weet niet wat deze persoon nog meer voor verantwoordelijkheden heeft maar het ziet er naar uit dat niemand die taken dus overneemt. Het kwam erop neer dat we gewoon geduld moesten hebben.

Geduld is niet iets waarvan Riet het in grote mate bezit, in tegendeel zelfs, maar ze hield het tot vorige week uit om niet meer te bellen. Toen besloot er nog maar eens een telefoontje aan te wagen en deze keer kreeg ze een jongedame aan de telefoon die meteen toezegde er werk van te gaan maken. Enigszins verbaasd had Riet de telefoon opgehangen, en wat denk je, vandaag werd onze tweede groenbak bezorgd!

Dank aan deze doortastende jongedame van de Gemeente Katwijk die wat ons betreft een dikke promotie verdient!