Afscheid van BGC

Vandaag was dan echt mijn laatste werkdag voor BGC en daarmee zit mijn Irakese avontuur er na iets minder dan drie jaar al weer op. Toch spijtig, niet alleen omdat er een vroegtijdig einde aan is gekomen maar ook omdat ik het het erg naar mijn zin heb gehad, met name in de periode dat ik nog om de vier weken naar Irak reisde. De Corona-crisis heeft alles in het honderd gegooid want zonder deze pandemie had ik gewoon nog voor BGC gewerkt en was ik nog steeds om de vier weken in Irak geweest. Hoogstwaarschijnlijk had ik ook na mijn contractperiode, die normaal gesproken in mei zou aflopen, een verlenging van minstens een jaar gekregen maar dat is nu dus allemaal hypothetisch.

Het laatste jaar was zwaar omdat thuis werken in een routine van achtentwintig dagen onafgebroken twaalf uur per dag werken niet bepaald hetzelfde is als dezelfde routine op locatie in Irak. Dat werken op basis van rotatie was sowieso iets wat me voordat ik aan deze opdracht begon iets nieuws voor mij. Werken in het buitenland had tot nu toe ingehouden dat ik samen met Riet daar woonde en gewone werktijden had in de vorm van een vijfdaagse werkweek.

De vraag was hoe een schema van vier weken op, vier weken af zou bevallen, maar ik moet zeggen dat ik het als prettig heb ervaren. De vier weken in Irak vlogen meestal om en het was fijn om daarna dan een periode van vier weken vrij te hebben. Nadeel was wel dat er weinig flexibiliteit zat in dat schema, dus bijvoorbeeld vakanties moesten binnen zo’n verlofperiode van vier weken vallen. Ook het feit dat feestdagen niet als bijzondere dagen werden behandeld was wel eens lastig, want het betekende dat als bijvoorbeeld Kerst tijdens een shift viel dat er dan ook gewoon gewerkt moest worden.

Maar al met al was het werken voor BGC in Irak voor mij een onvergetelijke ervaring waar ik met plezier op zal terugkijken in de toekomst. Ik heb weer heel veel mensen ontmoet waarvan ik de meesten nooit meer in persoon terug zal zien maar de herinneringen zullen me altijd bij blijven.

Invoerrechten

De klucht van de DHL-zending met mijn achtergebleven spullen in Irak heeft vandaag een nieuwe climax gekregen. Ik kreeg een email van het bedrijf met de mededeling dat mijn pakket aangekomen was in Nederland en klaar is voor aflevering, maar dat er nog invoerrechten moeten worden betaald. Ik viel bijna achterover want daar snapte ik dus niks van! En het ging ook niet om een klein bedrag, ik moest maar liefst 208 Euro overmaken!

Nadat ik van de eerste schok bekomen was besloot ik toch maar eens uit te zoeken hoe dat nu precies zit. Want het gaat natuurlijk helemaal niet om het invoeren van nieuwe spullen, het gaat om een pakket met kleren en nog wat kleinigheden die ik heb meegenomen uit Nederland naar Irak en nu weer mee terug wil nemen. Een telefoontje naar DHL leverde op dat dat blijkbaar niet uitmaakt, ik moest gewoon betalen want dat is de verordening van de Nederlandse douane.

Ik vroeg nog hoe het dan zit met een vakantie, als ik een koffer met kleren meeneem. Moet ik dan bij terugkomst ook invoerrechten betalen, want dat is toch zo ongeveer hetzelfde principe. Tot mijn verbazing hoorde ik dat dat in feite het geval is en dat ik bij terugkeer in Nederland eigenlijk invoerrechten zou moeten betalen op alles waarvan ik niet kan aantonen dat ik het in Nederland heb gekocht of al in bezit had! Dat gebeurt natuurlijk zelden, maar het is waar dat er wordt gewaarschuwd dat je bij vakantie in het buitenland eigenlijk voor zaken als camera’s en dure horloges een eigendomsbewijs moet meenemen want je kunt bij controle de pineut zijn. Nou ja, iemand die daar wel eens aan denkt?

Hoe dan ook, die invoerrechten voor mijn pakket moesten dus betaald worden en dat nam ik dus maar weer op met het logistieke team in Irak. En gelukkig kreeg ik te horen dat er iets fout gegaan moest zijn want BGC betaald inderdaad normaal gesproken die invoerrechten, ze gaan er achteraan. Ik wacht weer af…

Laatste dagen

Mijn laatste rotatie-verlof zit er op maar ik ben nog niet helemaal klaar bij BGC. Mijn contract loopt tot en met 31 januari en dat betekent dat ik nog drie dagen op de loonlijst heb en dus nog een hele korte shift van drie dagen moet draaien voordat het er echt op zit. Veel echt werk zal ik niet meer doen deze dagen, mijn tijd zal ik vrijwel helemaal besteden aan het afronden van het nodige papier werk (alhoewel, papier, alles gaat online tegenwoordig) en de overdracht naar mijn back-to-back Surya die wel mag blijven.

Vandaag ging er zoals verwacht de nodige tijd zitten in het afhandelen van vragen die Surya nog voor mij had, want hij is tenslotte nog relatief nieuw in het bedrijf en wil dus nog zoveel mogelijk profiteren van de door mij opgedane ervaringen. Het lijkt er op dat het hem toch wel zwaar zal gaan vallen om alles alleen te doen en zelf te moeten bepalen wat er allemaal nog moet gebeuren. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk informatie te geven maar op een gegeven moment houdt het voor mij ook op en zal hij het toch zelf op moeten gaan pakken.

Wat af te ronden zaken betreft was er niet zo heel veel meer te doen behalve dan natuurlijk het probleem van mijn ontbrekende spullen. Ik probeer nog steeds om een antwoord te krijgen op de vraag waar en bij wie ik nu terecht kan met een eventuele schadeclaim, maar daarbij loop ik nog steeds tegen een muur op. Iedereen schuift de vraag door, maar ik geef het toch nog niet op…

Regenboog in huis

Het was vandaag bar en boos wat het weer betreft, het goot van de regen. Toen Martin Gijsje vanmorgen kwam brengen had ze dan ook haar paraplu bij zich, die ze uiteraard vol trots liet zien.

In de loop van de ochtend brak toch de zon nog door en toen deed zich een bijzonder verschijnsel voor, we zagen een regenboog op de vloer van onze woonkamer. Het licht kwam door het glazen dak van de serre waar nog steeds veel waterdruppels op lagen en dat leverde de regenboog binnenshuis op. Gijsje vond het bar interessant, en de regenboog bleek ook nog eens met de zon mee te schuiven want wat later stond er weer een regenboog op de vloer, deze keer op de ruimte achter de bank.

De pot met goud die zich volgens de verhalen aan het eind van de regenboog zou moeten bevinden hebben we overigens niet gevonden, er stond alleen een bloempot…

Koekjes bakken

Vandaag was Gijsje weer bij ons en Riet had haar beloofd dat ze vandaag koekjes zouden gaan bakken. Ans kwam langs met haar kleindochter Zoë dus die mocht ook meehelpen. Het leverde de volgende plaatjes op:

Memorabele dag

Vandaag was in twee opzichten een memorabele dag. Ten eerste stond er vandaag een behoorlijke storm waar met name het verkeer veel hinder van ondervond, en ten tweede zou dit de 89e verjaardag van mijn vader zijn geweest. Het is de tiende verjaardag die hij niet meer mee heeft mogen maken maar zoals ieder jaar gedenken we deze dag door even bij mijn moeder langs te gaan. Tenminste, sinds we weer terug zijn in Nederland, want toen we in Manila woonden was dat natuurlijk niet mogelijk maar belden we wel deze dag even op.

Bij het ophalen van herinneringen vandaag dachten we aan de grote plannen die we hadden vlak voor hij overleed. Riet en ik waren net naar Kuala Lumpur verhuisd en we hadden onze ouders en schoonouders overgehaald om ons te komen bezoeken. Ze waren tot onze verbazing allemaal over de streep, zelfs mijn moeder, en we keken er dan ook naar uit om alles te gaan regelen. Het zou voor mijn vader en moeder de eerste keer in een verkeersvliegtuig zijn en aangezien mijn vader vrijwel zijn hele leven met vliegtuigen had gewerkt leek het me voor hem een fantastische ervaring. Maar helaas, het heeft niet zo mogen zijn.

In 2005 zijn we samen met Martin naar het Luchtvaartmuseum in Lelystad geweest en daar heb ik de onderstaande foto gemaakt op het bovendek van een daar tentoongestelde Boeing 747. Dichter bij een echte vlucht in een verkeersvliegtuig is hij niet meer geweest.

Eerste sneeuw

De temperaturen gingen de afgelopen dagen al steeds naar beneden en voor vandaag werd er dan ook sneeuw verwacht. Wel hoofdzakelijk in het zuid-oosten en waarschijnlijk maar heel weinig in de rest van het land, maar toch. Als het zou komen zou het zeker niet veel zijn en ook niet lang blijven liggen want de komende dagen gaat de temperatuur volgens de voorspellingen weer omhoog, maar toch. En inderdaad, het begon in de loop van de middag lichtjes te sneeuwen, al was het zo weinig dat het de tuin nauwelijks bedekte:

Het bleef tot in de late avond lichtjes sneeuwen maar alles bij elkaar was het nou niet echt een pak sneeuw wat er vandaag viel. Goed, de auto’s waren wit maar daar was ook alles mee gezegd. In het land ondervond het verkeer nauwelijks hinder van de sneeuw, alleen in het zuid-oosten was zoals verwacht een redelijk pak sneeuw gevallen en daar had het verkeer er dus meer last van.

Hoe dan ook, dit was de eerste sneeuwdag van deze winter. Volgens de verwachting is morgenochtend alles al weer weg…

Tijdelijke baan is rond

Het goeie nieuws van vandaag is dat mijn tijdelijke baan alvast rond is. Hoe het gaat lopen met de baan waar ik eigenlijk op wacht weet ik niet maar het lijkt erop dat het plaatsen van de vacature veel langer gaat duren dan verwacht en de vraag is eigenlijk of gezien de aankomende reorganisatie die vacature nog wel geplaatst gaat worden op korte termijn. Gelukkig hoef ik me daar nu in principe geen zorgen meer over te maken want met de tijdelijke baan ben ik in ieder geval tot eind juni verzekerd van werk.

Ik heb inmiddels gesproken met mijn officiële nieuwe manager, die overigens alleen mijn manager maar wordt omdat ik nog geen nieuwe vaste positie heb, een soort ad-interim dus. Hij heeft er vandaag voor gezorgd dat alles rond is gekomen en ik heb inmiddels al met de manager van de tijdelijke baan gecommuniceerd dat ik per 1 februari beschikbaar ben.

Dat geeft in ieder geval even wat rust en ik kan me dus nu focussen op het afsluiten van mijn werk voor BGC en me alvast voorbereiden op mijn nieuwe klus, al weet ik nog niet precies wat dat gaat inhouden. Spannend dus.

Verder was er natuurlijk vandaag het landelijke nieuws dat onze regering is gevallen. Onze premier is op de fiets naar Paleis Huis Ten Bosch gereden om daar het ontslag van de regering aan te bieden. Of het terecht is dat een hele regering moet aftreden omdat een paar ambtenaren er ergens een zootje van hebben gemaakt is voor mij een grote vraag. Ik ben er niet zo voor, ondanks de vraag wie “eindverantwoordelijk” is, ik ben er meer voor om de daadwerkelijke betrokkenen flink te straffen want die blijven waarschijnlijk nu gewoon zitten waar ze zitten…

Werk tijdens verlof

Hoewel ik officieel met rotatie-verlof ben wordt ik regelmatig lastig gevallen met werk-gerelateerde mail waar ik al dan niet snel actie op moet ondernemen. Het proces van mijn overgang naar Shell Nederland is op dit moment in volle gang en ik heb twee potentiële nieuwe klussen aangeboden gekregen dus er is nogal wat voorbereiding vereist om te zorgen dat ik per 1 februari naadloos over kan gaan naar wat mijn nieuwe job dan ook mag zijn tegen die tijd.

Daarnaast word ik ook best wel veel benaderd door mijn BGC collega’s die vragen hebben over zaken betreffende het werk en adviezen daarover. Dat snap ik wel, want ze weten natuurlijk ook dat ik aan het eind van de maand nog maar drie dagen op de loonlijst heb en ze willen zoveel mogelijk nog profiteren van het feit dat ik nu nog beschikbaar ben. Vervelend is het eigenlijk wel, want tenslotte weten ze donders goed dat ik nu verlof heb en dat wordt dus niet echt gerespecteerd.

Voor wat mijn toekomstige job betreft, de baan die ik graag wil hebben is nog steeds niet rond en dat heeft alles te maken met het feit dat er voor die baan nog steeds niet een officiële vacature is geplaatst op de interne vacaturebank. Dat is noodzakelijk zodat ik normaal kan solliciteren, maar ik heb al te horen gekregen dat na het eerste uitstel van eind december naar de tweede week van januari er nu weer vertraging is tot de derde week van januari. Dat is volgende week, dus hopelijk weet ik dan meer.

Ondertussen houd ik contact met de manager die me de tijdelijke baan heeft aangeboden want die heeft al laten weten dat ik die baan wat hem betreft krijg als het andere aanbod niet tijdig afkomt. Ik heb zelfs een deel nu dat ik de tijdelijke baan mag vervullen en dan later overstappen als die andere baan later dan gepland afkomt. Een mooi aanbod, want het betekent dat ik hoe dan ook per 1 februari aan de slag kan in een nieuwe job, alleen weet ik nog niet welke van de twee het gaat worden.

Ontbrekende spullen

Een paar weken geleden heb ik contact opgenomen met het team in het KAZ kamp in Irak wat verantwoordelijk is voor de logistiek in het kamp om te vragen of mijn spullen die nog in mijn kamer daar liggen kunnen worden opgestuurd. Ik kreeg de vraag om welke kamer, welke kasten het ging en waar de spullen naar toe gestuurd moesten worden. Na het invullen van het formulier met de benodigde gegevens zijn ze daar blijkbaar mee aan de slag gegaan want een paar dagen geleden kreeg ik een mailtje van de pakketdienst DHL die blijkbaar opdracht heeft gekregen om de spullen op te sturen.

Ik was alleen onaangenaam verrast toen ik door het lijstje ging van de spullen die bij DHL waren aangeleverd en verpakt, want er ontbrak het een en ander in de lijst. Gelukkig had ik op voorhand alle waardevolle spullen meegenomen omdat we bij mijn laatste vertrek uit Irak niet wisten wanneer we weer terug zouden komen en er was toen ook al twijfel of dat ooit nog zou gebeuren. Desalniettemin lagen er toch nog wel wat spullen die ik graag terug wil hebben, zoals mijn sportkleren en met name mijn Samsonite rolkoffer. En met name die rolkoffer ontbrak op de lijst.

Uiteraard heb ik dat gemeld bij het verantwoordelijke team, die hebben nog een keer de kamer gecontroleerd maar niets meer gevonden en het lijkt er dus op dat de spullen die ontbreken op de lijst “verdwenen” zijn. Het is niet ongewoon dat er spullen uit de kamers worden gejat dus dat zou nu ook wel eens het geval kunnen zijn. Ik heb alles gerapporteerd bij de verantwoordelijke diensten in Irak en bij mijn Transfer Coordinator maar het lijkt erop dat iedereen het balletje naar elkaar toe schuift. Ik geef het uiteraard niet op, want als mijn spullen inderdaad gejat of anderzijds verdwenen zijn dan wil ik er wel voor gecompenseerd worden.

Riet heeft voor gezelligheid gezorgd in onze serre door onder andere de nodige planten te plaatsen. Maar nu het kouder begint te worden hebben sommige planten het er niet meer zo naar hun zin, en om de Pannenkoekplanten te redden heeft ze ze maar naar binnen gehaald. Ze staan nu al een paar dagen in onze huiskamer, en wat denk je: ze zijn spontaan gaan bloeien.

Dat schijnt een nogal zeldzaam verschijnsel te zijn dus heb ik er maar een foto van gemaakt:

Toenemende activiteit aan de overkant

Aan de overkant van het kanaal begint de activiteit toe te nemen. Wel iets anders dan we hadden verwacht, want op de plek schuin tegenover ons huis richting het dorp waar het blok appartementen moet komen te staan gebeurt nog steeds weinig tot niets, ondanks dat er al een tijdje grondwerkzaamheden zijn verricht. Het werk concentreert zich vooralsnog op de punt tussen de Vliet en het Oegstgeester Kanaal waarvan de grens vrijwel recht tegenover ons huis ligt.

Hoe het er precies uit gaat zien hebben we al kunnen bekijken op beschikbare plattegronden en daarop blijkt dat er een toegangsweg vanaf de Dijk langs de Vliet komt die recht tegenover onze tuin komt te liggen. Die weg loopt vanaf de Dijk tot aan het kanaal en buigt dan van ons uit gezien linksaf richting de punt waar de Vliet en het kanaal samenkomen. Zoals we nu kunnen zien komen er ook waterpartijen tussen de huizen, maar de eigenlijke bebouwing zit van onze woonkamer uit bezien dus links van ons, terwijl rechts het blok appartementen zal verrijzen.

Op dit moment wordt er nog hoofdzakelijk gewerkt aan het bouwrijp maken van de grond en dat houdt in dat we heel veel vrachtwagens zand zien lossen aan de overkant en langs de oever van het kanaal is inmiddels een lange rij grote witte zakken met zand geplaatst. Het ziet er op dit moment een beetje zo uit:

Gijsje en de katten

Gijsje heeft met onze katten een beetje een onwennige relatie. Ze is niet bang voor ze maar met name Abby vind ze  “toch wel een beetje spannend”, wat voor haar betekent dat ze haar toch een beetje eng vindt. Dat is te begrijpen want Gijsje heeft van Abby al een paar keer een tik gehad. Als ze de katten ziet wil ze niets liever dan ze aaien, maar daarbij is ze, zoals kleine kinderen meestal zijn, nogal onhandig en hardhandig in.

Abby is niet gediend van onverwachte of hardhandige aanrakingen en daarom heeft ze al een paar keer uitgehaald naar Gijsje. Niets ernstigs, ze heeft haar nagels ingehouden, maar toch schrok Gijsje ervan. Als ze nu Abby wil aaien dan heeft ze het liefst dat er iemand meegaat want dan gaat het meestal wel. Riet en ik grijpen in als we zien dat Abby er niet van gediend is, want het zou zonde zijn als Gijsje er een “kattentrauma” aan overhoudt.

De kans daarop is toch wel klein want met Monster wordt ze zo langzamerhand wel goeie maatjes. Niet dat Monster nou echt gediend is van aanrakingen van wie dan ook, die is misschien nog wel schichtiger dan Abby, maar die laat dat alleen maar merken met een klaaglijk miauwen en ze houdt haar klauwen thuis. En soms, als ze op haar gemak ligt zoals vanmorgen het geval was, dan vindt ze het wel prima als Gijsje haar aait.

En die vindt dat natuurlijk helemaal geweldig…

Monster en Jet

Na de jaarwisseling en het daaropvolgende weekend gingen we vandaag weer over tot de orde van de dag en dat betekende oppassen op onze kleindochter Gijsje. Dat vinden we nog steeds heerlijk, en nu ze groter wordt is het ook steeds leuker aan het worden. We hebben hele gesprekken met haar, ze beschikt over een rijke fantasie, ze speelt graag en ze is dol op voorlezen.

Met name dat laatste is altijd een klusje voor mij en ik heb daar veel plezier in. Riet en ik lezen zelf allebei graag (en heel veel) dus voorlezen aan onze kleindochter doen we met net zo veel plezier. Gijsje kan echt ademloos zitten luisteren en het enige probleem is dan ook dat we meer boekjes moeten hebben…

Als ze tussen de middag een boterham eet dan mag de televisie wel even aan en het verzoeknummer op dit moment is de animatie serie “Jokie en Jet” uit de Efteling. Ze kijkt net zo ademloos naar de televisie als dat ze luistert naar het voorlezen, maar bij de televisie is ze niet de enige. Onze kat Monster zat vandaag ook zeer geïntrigeerd te kijken…

Ondanks dat ik eigenlijk met rotatie-verlof ben had ik vandaag al mijn eerste vergadering moeten hebben met mijn mogelijke nieuwe baas. Het ging in dit geval om de tijdelijke baan, maar omdat die andere permanente baan om de hoek was komen kijken heb ik de vergadering van vandaag maar uit laten stellen. Mocht het met die permanente baan al snel rond komen dan kan ik misschien al snel beginnen en dan heeft het natuurlijk geen zin om me voor te bereiden op die mogelijke tijdelijke baan. Het wachten is alleen op de vacature zodat ik normaal kan solliciteren.

Gelukkig Nieuwjaar op een afstandje…

Nieuwjaarsdag betekende voor mij de eerste vrije dag van mijn vier weken rotatie-verlof. Normaal gesproken is dit een dag waarop iedereen de familie af gaat voor de nieuwjaarswensen, maar net als de meeste andere feestdagen van het afgelopen jaar ging dat dit jaar totaal anders.

Er werd de afgelopen dagen heel wat heen en weer getext om af te spreken wie wanneer waar naar toe zou gaan. We hadden al besloten om de bezoeken aan broers en zussen maar te laten zitten en ons te richten op bezoeken aan onze moeders. Maar om ervoor te zorgen dat niet iedereen daar tegelijk binnen zou vallen werden er afspraken gemaakt wie wanneer zou gaan.

Daarnaast was het natuurlijk ook zo dat er geen handen mochten worden geschud, en wat ikzelf wel iets vind wat van mij de nieuwe norm mag worden, er mocht ook niet meer worden gezoend. Wat wel mocht was elkaar van een afstandje een beetje schaapachtig “Gelukkig Nieuwjaar” wensen, en iedereen voelde zich daarbij toch wel wat ongemakkelijk omdat je toch het idee hebt dat er wat ontbreekt…

De berichten zijn voorlopig nog niet positief dus de verwachting is dat we de eerste maanden van het jaar nog niet van deze situatie af zijn.