Nieuwjaarsdag betekende voor mij de eerste vrije dag van mijn vier weken rotatie-verlof. Normaal gesproken is dit een dag waarop iedereen de familie af gaat voor de nieuwjaarswensen, maar net als de meeste andere feestdagen van het afgelopen jaar ging dat dit jaar totaal anders.

Er werd de afgelopen dagen heel wat heen en weer getext om af te spreken wie wanneer waar naar toe zou gaan. We hadden al besloten om de bezoeken aan broers en zussen maar te laten zitten en ons te richten op bezoeken aan onze moeders. Maar om ervoor te zorgen dat niet iedereen daar tegelijk binnen zou vallen werden er afspraken gemaakt wie wanneer zou gaan.

Daarnaast was het natuurlijk ook zo dat er geen handen mochten worden geschud, en wat ikzelf wel iets vind wat van mij de nieuwe norm mag worden, er mocht ook niet meer worden gezoend. Wat wel mocht was elkaar van een afstandje een beetje schaapachtig “Gelukkig Nieuwjaar” wensen, en iedereen voelde zich daarbij toch wel wat ongemakkelijk omdat je toch het idee hebt dat er wat ontbreekt…

De berichten zijn voorlopig nog niet positief dus de verwachting is dat we de eerste maanden van het jaar nog niet van deze situatie af zijn.