Het blijkt dat ik met twee katten in de buurt niet rustig kan werken zonder de deur van mijn kamer dicht te doen, en zelfs dan nog niet eens altijd want ze maken regelmatig hardnekkig duidelijk dat ze naar binnen willen. Op zich heb ik geen enkel probleem met mijn katten om me heen maar als ik aan het werk ben willen ze voortdurend op mijn bureau springen om vervolgens heen en weer te gaan lopen voor mijn beeldscherm of ze willen op schoot.

Met name Monster is hier heel hardnekkig in. Dat begint ’s morgens vroeg al als ik mijn ontbijt opeet achter mijn bureau, al hangt het ervan af wat ik eet. Ze weet dat als ik yoghurt eet dat ze altijd het schaaltje mag uitlikken, en hoe ze het doet weet ik niet maar ze weet precies wanneer ik yoghurt eet of wat anders. Eet ik beschuitjes of knäckebröd dan heb ik geen last, maar als ik een schaaltje met yoghurt eet dan staat ze net zo lang te miauwen en aan de deur te krabben tot ik opendoe.

Als ik haar midden op de dag binnen laat dan probeert ze steevast al dan niet via mijn schoot op het bureau te springen en nadat ze eerst een tijdje voor mijn snufferd heen en weer heeft gelopen gaat ze pontificaal bovenop mijn laptop liggen. Doorwerken wordt zo dus een hele uitdaging…

 

 

 

 

 

 

Abby pakt het anders aan, die gaat niet heen en weer lopen op mijn bureau maar die ploft gewoon neer bovenop mijn toetsenbord en gaat dan uitgebreid liggen knorren. Ook niet iets wat erg handig is als je werk te doen hebt, maar wat nog lastiger is wat ik vaak aantref als ik even van mijn werkplek ben weggeweest. Bij terugkeer vind ik steevast Abby en soms zelfs allebei mijn katten op mijn stoel…