Het is een gewoonte geworden dat onze kat Monster als ik een schaaltje yoghurt heb gegeten voor het ontbijt het schaaltje leeg mag likken. Hetzelfde geldt voor het schaaltje cornflakes van Riet waar altijd een bodempje melk in blijft staan maar ze is duidelijk happiger op de yoghurt dan op de melk.

Nu ik aan het werk ben doe ik ’s morgens de deur van mijn werkkamer altijd achter me dicht, ten eerste zodat Riet geen last heeft van eventuele telefoongesprekken die ik ’s morgens voer en ten tweede omdat ik geen last wil hebben van katten die over mijn bureau of mijn toetsenbord heen en weer gaan lopen banjeren.

Monster heeft echter om de een of andere reden altijd door wanneer ik een schaaltje yoghurt heb meegenomen als ontbijt en blijft dan net zo lang aan de deur krabben en miauwen tot ik de deur open. Tevreden knorrend wandelt ze dan naar binnen en begint het schaaltje wat ik inmiddels op de grond heb gezet leeg te likken. Als het leeg is wandelt ze op haar gemak, ondertussen uitgebreid haar bek aflikkend, de kamer weer uit.

Grappig genoeg doet ze dit alleen bij mijn yoghurt-ontbijt. Eet ik bijvoorbeeld een paar beschuitjes of knäckebröd dan hoor ik haar niet, maar het getik van de lepel tegen het schaaltje werkt blijkbaar als een trigger. Het kan natuurlijk ook haar hoog ontwikkelde reukzin zijn, maar hoe dan ook, ik ontkom er echt niet aan om haar het schaaltje te laten uitlikken. Ik geef dan ook maar gewoon toe als ik haar bij de deur hoor, dat scheelt me tijd en ergernis…