Het onverwachte is dan toch gebeurd, het kanaal achter ons huis ligt dicht en vanmorgen bleek het ijs sterk genoeg om op te schaatsen. Even na negenen zat ik in de woonkamer met een bakkie koffie toen ik buurman Peter en zijn zoons langs zag komen over het ijs. Peter is wel zo’n type die zulke dingen als eerste gaat proberen, en het werd snel opgemerkt want binnen een paar minuten stonden verscheidene buren op schaatsen op het ijs.

Ik keek het nog even aan maar zag al gauw dat het ijs het niet alleen hield maar er ook prachtig bij lag. Ik pakte snel mijn schaatsen en stapte even later zelf ook op het ijs. De ijsvloer was zo vlak als een spiegel, wat nu niet meteen een voordeel is als je meer dan vijftien jaar niet meer op schaatsen hebt gestaan. Het was dan ook kan onwennig om weer op de ijzers te staan en de eerste minuten was het dan ook zoeken naar de balans.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gaandeweg ging het al wat beter maar echte grote slagen kon ik nog niet maken, wat overigens niet helemaal aan mijzelf lag maar ook aan het feit dat mijn schaatsen niet echt scherp meer waren. Dat merkte ik tijdens het afzetten want dan gleed de schaats weg en het was dus alleen mogelijk om kortere slagen te maken. Lekkere lange slagen en snelheid maken zat er dus nog niet in, dan vereist toch nog wat meer oefening en liefst ook geslepen schaatsen.

Toch was het een ongekend gevoel om na zoveel jaren weer op de schaatsen te kunnen staan, en dan ook nog eens op het Oegstgeester Kanaal. Gezien de steeds hogere gemiddelde temperaturen en het ene warmte-record na het andere in de laatste jaren had ik, en velen met mij denk ik, de hoop opgegeven dat we het kanaal ooit nog eens zodanig dichtgevroren zouden zien dat we erop konden schaatsen. En vandaag was het dan toch zover!

Ik hield het overigens niet erg lang uit want mijn voeten en enkels begonnen al snel pijn te doen vanwege de ongewone houding en schaatsbewegingen, iets wat ook met meer oefening op den duur zal verdwijnen. Maar ik kon nog iemand blij maken met mijn schaatsen want Martin stuurde vanmorgen al vroeg een berichtje met de vraag of hij mijn schaatsen vandaag kon lenen als ik ze zelf niet gebruikte.

 

 

 

 

 

 

 

Nadat ik het na mijn eerste rondjes op het kanaal voor gezien hield kwam hij mijn schaatsen ophalen. Hij ging schaatsen de vijver aan het begin van de Bankijkerweg want dan kon hij Gijsje meenemen met de slee. Het was voor Gijsje de eerste kennismaking met ijs en op de slee genoot ze net als heel veel anderen van de eerste ijspret van het jaar, al kreeg ze het toch al wel snel koud.

Het lijkt er overigens op dat de ijspret van korte duur zal zijn. De weersverwachting gaf eerder deze week al aan dat er na het weekend weer hogere temperaturen zitten aan te komen en dat wordt dus dooi. Vanmorgen was de verwachting zelfs al dat de dooi morgen rond het middaguur al zal invallen, en als het tegenzit is morgenochtend dus de laatste mogelijkheid om nog het ijs op te gaan…