Maandelijks archief: juni 2021

Alles gaat prima met Maas

Geplaatst op door juni 30, 2021

Het gaat hartstikke goed met Maas. Hij slaapt goed en hij drinkt zelfs al goed, en de eerste poepluiers zijn al verschoond.

Het is nog wel even gedoe met de kraamvisite want er mag officieel vanwege Corona nog steeds maar een beperkt aantal bezoekers per dag komen. Het moet dus allemaal een beetje op afspraak, wat natuurlijk voor de kersverse ouders wel goed uitkomt want nu hebben ze tenminste de kans om ook wat rustmomenten te pakken.

Wij zijn vandaag uiteraard ook weer even om een hoekje gaan kijken, en nadat we even hadden gewacht totdat Sandra klaar was met voeden konden we onze kleinzoon weer even vasthouden.

Die liet alles gelaten over zich heen gaan want met een volle maag leek hij volkomen tevreden te slapen…

Maas geboren!

Geplaatst op door juni 30, 2021

Ik was vanmorgen even over vijven net weer ingedut nadat ik in eerste instantie wakker geworden was van kots-geluiden van een van de katten. Ik was zelfs nog even snel uit bed gesprongen om te kijken of dat niet op de vloerbedekking van de trap gebeurde maar ik zag de kat zo gauw niet en was dus terug gegaan naar bed. Nauwelijks weer ingeslapen schrok ik opnieuw wakker, deze keer van de telefoon van Riet en na een snelle blik op de wekker realiseerde ik me meteen dat dat maar één ding kon betekenen: er was nieuws bij Martin en Sandra.

Riet drukte echter na twee keer overgaan de telefoon weer uit, maar net toen ik haar wilde porren om te zeggen dat ze was gebeld bleek dat ze inmiddels toch wakker was geworden want ze belde meteen terug. Ik moest het nog even doen met wat half gemompelde commentaren als “Nou?” en “Alles goed gegaan?” maar nadat ze weer had opgehangen kreeg ik het fantastische nieuws te horen: de zoon van Martin en Sandra was geboren, hij woog ruim 8 pond en zijn naam was Maag. Maag? Riet wist niet of ze dat wel goed had verstaan maar ze dacht dat Martin dat had gezegd.

Vanwege het vroege uur probeerden we toch nog maar even te gaan slapen, wat mij nog wel lukte maar Riet helemaal niet want om half zeven maakte ze me wakker met de opdracht me snel aan te kleden want we konden naar onze pasgeboren kleinzoon gaan kijken. Tegen zevenen reden we naar de Hendrik ter Brugghenstraat waar we beneden twee verpleegsters tegen het lijf liepen die ons doorverwezen naar boven. In de slaapkamer aangekomen bleken de ouders van Sandra ook al aanwezig en vader Hans had de pasgeborene in zijn armen.

Na de felicitaties werd duidelijk dat Riet nodig haar oren eens moet laten uitspuiten, want onze kleinzoon heet dus Maas. Het is een mooi kereltje wat rustig bleef liggen terwijl hij heel voorzichtig van hand tot hand ging tussen de trotse oma’s en opa’s.

We bleven niet zo lang want hoewel Sandra overliep van energie na de voorspoedig en redelijk snel verlopen bevalling zaten Gijsje en Martin er duidelijk behoorlijk doorheen. Terwijl we terug naar huis reden zaten we allebei helemaal te glimmen in de auto: we hebben er een prachtige kleinzoon bij!

Wisselvallig weer

Geplaatst op door juni 29, 2021

Het was wisselvallig weer de laatste dagen maar de temperaturen waren aanzienlijk beter dan wat we tot een paar dagen geleden gewend waren en er was ook veel zon. Riet moest dan ook zelfs een aantal keren de tuin weer sproeien terwijl dat in de voorliggende periode vanwege de overvloedige regenval nauwelijks nodig was geweest.

Nadeel van de droogte was wel dat er weer tekenen in het nieuwe gras verschenen van emelten in de bodem, de larven van de langpootmuggen die al we ze hun gang laten gaan de wortels van het gras weer zullen aanvreten met als gevolg bruine en kale plekken. Dat is iets wat we in de gaten zullen moeten gaan houden want we willen te allen tijde voorkomen dat we weer met zo’n pokdalige grasmat komen te zitten, zeker omdat ew net in het voorjaar nieuw gras hebben laten leggen.

Het warmere weer heeft wel de kans vergroot op onweersbuien in de avond en vanavond was het dan zo ver. Er barstte een flinke wolkbreuk los die ervoor zorgde dat zelfs de straat een tijdje met water kwam te staan omdat de riolering zoveel water niet kon verwerken. Wel goed voor het groen, wat er toch allemaal al prachtig bij staat in onze tuin !

En Gijsje had er ook lol in, die ging met haar paraplu de tuin in tijdens de plensbui…

Vaderdag

Geplaatst op door juni 29, 2021

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dit jaar was het een bijzondere Vaderdag omdat er een bijzonder maar toch ook triest jubileum te vieren was. Dit was namelijk de tiende vaderdag zonder mijn vader die in november 2010 overleed en tegelijk ook de vijfde vaderdag zonder de vader van Riet die in oktober 2015 overleed. Vandaar vandaag het bovenstaande eerbetoon aan onze beide vaders, die er weliswaar niet meer bij kunnen zijn maar die we uiteraard op deze dag zullen blijven eren.

Verder was het een min of meer gebruikelijke vaderdag met cadeautjes voor mij, met als speciaal presentje Eem zakje met misdadig lekkere koekjes die Astrid had gebakken. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik zo langzamerhand bij iedere viering al rekening ga houden met een heerlijk baksel van Astrid, maar de koekjes smaakten er daarom niet minder lekker om! We hadden het bovendien wat het weer betreft bijzonder getroffen en we konden dus lekker buiten zitten. Gijsje vermaakte zich met een bellenblaas-machientje wat Riet bij de Action had aangeschaft en dat betekent altijd veel plezier voor weinig geld.

Toen de visite naar huis was hebben Riet en ik de rest van de middag doorgebracht op het terras bij het kanaal, genietend van het mooie weer en zoals altijd kijkend naar de optocht van bootjes die langs kwam…

De scouting vaart voorbij…

Geplaatst op door juni 21, 2021

Een regelmatig terugkerend tafereeltje op het kanaal is het langsvaren van de bootjes van de scouting uit Katwijk. Dat is altijd een leuk gezicht want de bootjes varen in optocht, voorop een boot met een motor die daarachter alle andere bootjes die onderling verbonden zijn met touwen meesleept:

Normaal gesproken varen ze in de ochtend voorbij richting de Kagerplassen en aan het eind van de middag zien we het hele gezelschap weer langsvaren op de terugweg naar Katwijk.

Update van de overkant (1)

Geplaatst op door juli 28, 2021

Het gaat hard met de bouw van de huizen aan de overkant. Blok na blik begint te verrijzen van de rijtjeshuizen links van ons huis uit gezien, en ook de bouw van het appartementencomplex begint nu te vorderen, zij het dat dat zich tot nu toe nog heeft beperkt tot de fundamenten.

Vandaag was er een speciaal gezicht want in plaats van één grote bouwkraan stonden er vandaag twee naast elkaar:

Een ochtendje oppassen

Geplaatst op door juni 21, 2021

Om Sandra, die inmiddels in de laatste dagen van haar zwangerschap zit, een beetje te ontlasten had Riet aangeboden om af en toe op Gijsje te passen zodat Sandra wat rust kon nemen. Vanmorgen was Gijsje dus bij ons en omdat het prachtig weer was en heel warm kon er lekker in de tuin worden gespeeld. Omdat schoonzus Ans vandaag op haar kleindochter Zoë paste kwam die ook even langs zodat de beide meisjes, die inmiddels dikke vriendinnen zijn, samen konden spelen.

Het leverde deze leuke plaatjes op, waarbij de laatste laat zien hoe onze serre eruit ziet als onze kleindochter is wezen spelen…

Moestuintjes

Geplaatst op door juni 21, 2021

Een regelmatig terugkerende actie van supermarktketen Albert Heijn is gratis moestuintjes bij een bepaald bedrag aan boodschappen. Voor degenen die nu geen idee hebben wat dit precies is, moestuintjes zijn kleine potjes met een kluitje aarde en daarin zaadjes van groenten en plantjes. Ze komen deze keer in een nuttige combinatie, een groente met daarbij een plantje wat de groente zou moeten beschermen tegen bepaalde insecten. Je ziet, hier is over nagedacht.

Deze actie heeft in de afgelopen jaren bij ons thuis weinig succes gehad. Riet ging meestal wel enthousiast (min of meer) aan de slag met het opkweken van de potjes maar meestal eindigde het met een droevig resultaat waar beslist geen groente uit te herkennen viel. Eén keer heeft ze een minuscuul meloentje opgekweekt wat bij het opensnijden helemaal wit van binnen was en dus niet te eten…

Ik was dan ook redelijk sceptisch toen een paar weken geleden de keuken weer vol stond met de kartonnen doosjes met daarin de nieuwe moestuintjes, maar tot mijn verbazing pakte Riet het deze keer veel voortvarender aan. Er moet wel bij worden gezegd dat het enthousiasme van kleindochter Gijsje voor de groeiende plantjes daar zeker aan heeft bijgedragen. De opgekweekte groente werd goed onderhouden en regelmatig verpot wanneer het plantje te groot werd voor de behuizing.

Het resultaat begint inmiddels al ergens op te lijken en het wachten is nu op de courgettes, de wortelen, de boontjes, en wie weet wat er nog meer zal verschijnen want we weten van veel potten niet eens meer wat er in groeit…

Familie bijeenkomst

Geplaatst op door juni 17, 2021

Dit zou helemaal geen bijzonder onderwerp moeten zijn maar sinds bijna een jaar zijn we niet meer met de familie bijeen geweest. De laatste keer was tijdens de tijdelijk verlichting van de strenge maatregelen aan het eind van de vorige zomer, toen we bij ons in de tuin (waar afstand houden nog mogelijk was) een barbecue hebben gehouden. Daarna is er met de meeste familie maar sporadisch contact geweest vanwege de weer strengere maatregelen nadat het Corona-virus in de herfst weer oplaaide.

Zo kon het ook gebeuren dat ik mijn achterneefje Nick, die aan het begin van dit jaar was geboren, pas een week of wat geleden voor het eerst zag toen Madelon bij mijn schoonmoeder langs kwam op een zondagochtend terwijl wij daar ook net zaten. Mijn achternichtje Noa had ik tot vandaag nog helemaal niet gezien, en sommige neven en nichten ook al meer dan een jaar niet.

Maar vorige week kwam het bericht van ons nichtje Joëlle dat ze nu haar verjaardag wel weer eens wilde vieren. Dat kon nu wel weer nu vrijwel iedereen in de familie al minstens één keer is gevaccineerd en in de tuin van Ans zou dat dus maar weer eens moeten kunnen. Officieel mocht het wel niet volgens de nog steeds geldende maatregelen maar iedereen was er nu wel weer aan toe om elkaar weer eens te zien. En het gezelschap bleef toch beperkt tot een groepje van minder dan vijftien personen, en met in acht neming van het houden van een beetje afstand ging het prima.

Het weer zat ook mee dus het werd weer een ouderwets gezellige bijeenkomst en we hopen van harte dat de situatie zich de komende weken zodanig positief zal blijven ontwikkelen dat dit over niet al te lange tijd weer “gewoon” wordt… 

Er mag weer meer

Geplaatst op door juni 17, 2021

Het snel toenemend aantal mensen wat is gevaccineerd en waarschijnlijk ook de stijging van de temperaturen hebben er de afgelopen dagen voor gezorgd dat het aantal besmettingen met het Corona-virus en daarmee het aantal ziekenhuisopnames drastisch aan het afnemen is. Het aantal mensen met Corona op de Intensive Care afdelingen van de ziekenhuizen is zelfs zover afgenomen dat de “normale” zorg weer op gang komt.

Dit alles heeft ervoor gezorgd dat de overheid heeft besloten om een aantal van de draconische maatregelen tegen de verspreiding van het virus te versoepelen. De winkels zijn weer open, net als de sportscholen, de scholen mogen weer beginnen (alhoewel daar vreemd genoeg van het lerarenkorps veel weerstand tegen is) en ook restaurants en bioscopen mogen weer open, zij het nog wel met beperkende maatregelen.

Hoewel niet meer zo vaak als een aantal jaren geleden ging ik tot aan het begin van de Corona-crisis toch wel redelijk vaak naar de bioscoop, want ik ben nu eenmaal een echte liefhebber van films en waar kun je die nu mooier zien dan op een gigantisch scherm en met een geweldig sound-system voor de geluidseffecten.

Dankzij de beperkingen van het afgelopen jaar ben ik dus al zeker anderhalf jaar niet meer in een bioscoop geweest en nu het weer mag is het wachten wat mij betreft op de nieuwe films. Heel veel films zijn allang klaar maar zijn simpelweg nog niet verschenen, dus het lijkt erop dat we binnenkort een stortvloed aan lang verwachte films in de bioscopen gaan krijgen.

Martin is net zo’n liefhebber als ik en je kon er dus op wachten dat hij Gijsje een keer mee zou nemen naar de film. En dat is vandaag dan ook gebeurd, de eerste film in de bioscoop die Gijsje heeft gezien was de animatie-film “Buurman en Buurman”.

Het was volgens Sandra wel een lange zit voor Gijsje, na een uur begon ze toch wel onrustig te worden. Ach, dat gaat vanzelf over, haar vader kon als jongetje ook nooit een film uitzitten zonder minstens twee keer een onderbreking voor een toiletbezoek. Tot aan het eerste deel van “Lord of the Rings”, waarbij hij drie uur ademloos heeft gekeken op het puntje van zijn stoel, en toen de aftiteling aan het einde begin schrok hij als uit een trance op en zei verbaasd, “Maar het verhaal is toch nog niet afgelopen?”…

Toch een druppeltje…

Geplaatst op door augustus 23, 2021

Toen ik me een paar jaar geleden een nieuwe bril liet aanmeten kreeg ik van de opticien tijdens mijn ogentest een verontrustende mededeling. Of eigenlijk zelfs twee, want niet alleen was mijn oogdruk veel te hoog (27 in beide ogen terwijl dat normaal twintig of daaronder moet zijn) maar er was ook een plekje op het netvlies van mijn linkeroog wat hij niet helemaal vertrouwde. Het advies was dan ook om snel maar eens bij een oogarts langs te gaan om dat zo snel mogelijk te laten bekijken, met name omdat schade aan een oog in feite vrijwel altijd onherstelbaar is.

Ik ging dus naar de oogarts in het Alrijne Ziekenhuis in Leiderdorp waar inderdaad werd geconstateerd dat er een zwak plekje op het netvlies van mijn linkeroog zat, maar vooralsnog werd ik alleen maar op periodieke controle gezet omdat mijn oogdruk bij meeting inmiddels rond de twintig zat en dus heel wat minder dan bij de oogarts was gemeten. Het was nog wat vroeg voor “een druppeltje” zei de oogarts, want daar zou ik voor de rest van mijn leven aan vast zitten.

Ik ging dus in eerste instantie om de zes maanden voor controle waarbij werd geconstateerd dat het probleem niet was verergerd en ik ging dus na anderhalf jaar zelfs naar jaarlijkse controle. Vorig jaar begon de oogarts bij mijn controle weer over het druppeltje maar gaf mij in feite de keuze. Het was nog niet echt nodig was haar oordeel en het was in principe uit voorzorg. Met het feit dat ik er dan voorgoed aan vast zou zitten in gedachten besloot ik op het oordeel van de dokter af te gaan, dat het in principe nog niet echt nodig was tenzij het op een gegeven moment erger zou worden.

Drie weken geleden zat ik op de bank voor de tv toen ik in mijn ooghoek links van mij lichtflitsen zag. Ik dacht aan vuurwerk buiten, want daar leek het op, maar buiten zag ik niks. Even later zag ik in de keuken weer dat licht in mijn linker ooghoek en kon toen alleen maar concluderen dat het niet van buitenaf kwam maar dat het mijn oog was. De volgende ochtend was het licht weg maar zag ik een kleine wazige vlek in mijn linkeroog die de dagen daarna niet meer wegging en ik nam dus snel contact op met de afdeling oogheelkunde van het Alrijne Ziekenhuis om een afspraak te maken.

Die afspraak was gisteren en de dienstdoende oogarts deed een heel uitgebreid onderzoek. De conclusie was dat het niet het netvlies is maar een acute achterste glasvochtloslating. Er zit blijkbaar een vlies aan de binnenkant van het oog en dat was op een klein plekje losgelaten. Dit is een ouderdomsverschijnsel en als dat optreedt gaat het niet meer over. Dat wazige plekje blijf ik dus houden, en de oogarts drong er ook op aan dat als ik ooit weer dergelijke verschijnselen als die lichtflitsen zou krijgen dat ik dan onmiddellijk het ziekenhuis zou bellen, liefst dezelfde dag nog wanneer mogelijk.

Met deze raad kreeg ik nu dan toch eindelijk een druppeltje voorgeschreven om de oogdruk verder omlaag te brengen omdat dat het risico op verergering verkleint. Vanaf vandaag druppel ik dus dagelijks beide ogen en zoals het er naar uit ziet is dit dus de mijn derde medicatie waar ik niet meer vanaf kom…

Moeder 90 jaar!

Geplaatst op door juni 16, 2021

Dit jaar is voor ons een jaar met de nodige bijzondere data. Afgelopen maart ben ikzelf 65 geworden, Riet wordt in november 60 en we zijn in oktober 40 jaar getrouwd. Maar vandaag was ook een hele bijzondere dag want mijn moeder is 90 jaar geworden!

Dat is een leeftijd die sowieso niet iedereen mag beleven, dus in dat opzicht is het al bijzonder, maar het is helemaal speciaal als je die leeftijd bereikt in relatief goede gezondheid. En we mogen toch wel stellen dat dat bij mijn moeder het geval is, want weliswaar heeft ze al een paar jaar een stoma maar we horen haar daarover nooit klagen dus we mogen aannemen dat het een ongemak is waarmee verder goed te leven is. Sterker nog, we merken er zo weinig van dat je bijna zou vergeten dat ze die stoma heeft.

Verder heeft ze een zwakke knie die ervoor zorgt dat ze wat moeilijk loopt, maar met twee rollators (een voor de boodschappen en een lichtere voor in huis) redt ze zich toch prima. Jammer dat die zwakke knie pas begon op te spelen op een leeftijd waarop er niets meer aan gedaan wordt omdat een knie vervangen toch wel een ingrijpende operatie is. Maar zoals ze zelf altijd zegt, als het niet erger wordt dan dit dan tekent ze ervoor. En dat is een ding wat zeker is want zelfs op deze hoge leeftijd is mijn moeder gezegend met een bijzonder scherp verstand en een prima geheugen.

Persoonlijk vind ik het geweldig dat ze zo makkelijk omgaat met haar iPad met daarop Facebook, waarop ze hoofdzakelijk sites bekijkt over onze geboorteplaats Katwijk. Heel vaak worden er oude foto’s op geplaatst met vragen van mensen of iemand nog weet wat voor mensen of wat voor winkel op die foto staan, en niet zelden zie ik dan een door mijn moeder toegevoegd commentaar eronder staan met de gevraagde informatie en vaak nog meer details ook… 

Ik feliciteer haar van harte met deze bijzondere mijlpaal en ik hoop dat ze nog vele mooie jaren in goede gezondheid mag krijgen om te genieten van haar groeiende schare achterkleinkinderen.

Jammer genoeg kon er geen groot feest gegeven worden want vanwege de Corona-crisis zijn er nog steeds beperkende maatregelen van kracht en nog niet iedereen in de familie is volledig gevaccineerd. Het bezoek moest dan ook weer gefaseerd plaatsvinden in plaats van dat we met de hele familie bij elkaar konden komen. Dat blijft echter wel op de planning staan, hopelijk kunnen we wat later in het jaar alsnog gezamenlijk deze heugelijke dag vieren.