Dit zou helemaal geen bijzonder onderwerp moeten zijn maar sinds bijna een jaar zijn we niet meer met de familie bijeen geweest. De laatste keer was tijdens de tijdelijk verlichting van de strenge maatregelen aan het eind van de vorige zomer, toen we bij ons in de tuin (waar afstand houden nog mogelijk was) een barbecue hebben gehouden. Daarna is er met de meeste familie maar sporadisch contact geweest vanwege de weer strengere maatregelen nadat het Corona-virus in de herfst weer oplaaide.

Zo kon het ook gebeuren dat ik mijn achterneefje Nick, die aan het begin van dit jaar was geboren, pas een week of wat geleden voor het eerst zag toen Madelon bij mijn schoonmoeder langs kwam op een zondagochtend terwijl wij daar ook net zaten. Mijn achternichtje Noa had ik tot vandaag nog helemaal niet gezien, en sommige neven en nichten ook al meer dan een jaar niet.

Maar vorige week kwam het bericht van ons nichtje Joëlle dat ze nu haar verjaardag wel weer eens wilde vieren. Dat kon nu wel weer nu vrijwel iedereen in de familie al minstens één keer is gevaccineerd en in de tuin van Ans zou dat dus maar weer eens moeten kunnen. Officieel mocht het wel niet volgens de nog steeds geldende maatregelen maar iedereen was er nu wel weer aan toe om elkaar weer eens te zien. En het gezelschap bleef toch beperkt tot een groepje van minder dan vijftien personen, en met in acht neming van het houden van een beetje afstand ging het prima.

Het weer zat ook mee dus het werd weer een ouderwets gezellige bijeenkomst en we hopen van harte dat de situatie zich de komende weken zodanig positief zal blijven ontwikkelen dat dit over niet al te lange tijd weer “gewoon” wordt…