Maandelijks archief: november 2021

Regen, regen, regen…

Geplaatst op door december 2, 2021

Het is het afgelopen weekend gaan regenen en daar is het tot op dit moment niet mee opgehouden. Het is om triest van te worden maar het lijkt wel alsof er sinds afgelopen zaterdag één langdurige regenbui aan het vallen is en het einde daarvan is nog niet in zicht. De weer-Apps op de telefoons geven alleen maar regenwolkjes aan voor alle dagen tot eind volgende week, en het lijkt er dus op dat er nog veel meer water gaat vallen.

Voor mij is het meest vervelende dat ik met regen niet op de fiets naar de sportschool ga. Het zou uiteraard wel kunnen maar ik heb gewoon geen zin om natgeregend daar aan te komen en na het sporten me weer in zeiknatte plunje te moeten hijsen voor de terugrit. Het is toch nog wel een kilometer of vier, vijf fietsen afhankelijk van de route die ik kies, dus als ik zeg dat ik zeiknat ga worden overdrijf ik niet.

Het wordt dan dus de auto maar dat betekent dan wel weer dat ik aangekomen in de sportschool eerst een warming-up moet doen. Als ik op de fiets ga dan kan ik gelijk door naar de gewichten want dan ben ik al voldoende “opgewarmd”, is mijn lichaam al op “werktemperatuur” en zijn mijn spieren klaar voor actie. Een warming-up in de sportschool bestaat meestal uit een minuut of tien op de loopband waarvan ik het grootste deel hardloop. Het enige probleem daarbij is dat ik een beetje moet oppassen voor mijn linkerknie, die begint op te spelen als ik teveel hardloop. Soms doe ik daarom de elliptische crosstrainer, een apparaat waarmee je een soort van fietsende beweging maakt met je benen terwijl je er rechtop op staat en ook je armen heen en weer beweegt middels lange hendels. Eigenlijk heb ik een pokkenhekel aan dit apparaat, dus ik loop liever hard op de loopband.

Maar eerlijk gezegd ben ik die grauwe luchten en al die regen spekzet, ik zal dus blij zijn als het weer droog weer wordt en ik weer op de fiets naar de sportschool kan…

De vierde golf…

Geplaatst op door november 29, 2021

Ondanks het optimisme van de afgelopen zomer is het Corona-virus nog steeds onder ons, sterker nog, het is weer aan een opmars bezig en we zitten op dit moment in de “vierde golf”. De laatste week neemt het aantal besmettingen opeens weer razendsnel toe en het aantal ziekenhuisopnames zorgt er op dit moment voor dat alle ziekenhuizen weer overvol dreigen te raken. De oorzaak lijkt duidelijk, gezien het feit dat meer dan tachtig procent van de ziekenhuisopnames mensen betreft die niet gevaccineerd zijn.

Dat dit gevolgen gaat hebben voor iedereen is inmiddels wel duidelijk, de vraag is welke maatregelen het kabinet gaat treffen om met name het aantal ziekenhuisopnames naar beneden te krijgen. Iedere dag zijn er heftige discussies in de media over de tweespalt in de maatschappij, tussen gevaccineerden en niet-gevaccineerden, waarbij de laats groep uiteraard tekeer gaat tegen maatregelen die hun strenger zouden kunnen treffen dan gevaccineerden. Daarbij zou het kunnen gaan om het alleen nog toelaten van gevaccineerden in winkels en andere openbare plekken.

Hoe het ook zij, we zitten als merendeel van de bevolking mooi opgescheept met dit probleem wat wordt veroorzaakt door anti-vaxxers, virus-ontkenners en andere wappies, omdat die simpelweg lak hebben aan alle maatregelen. Het schijnt voor veel mensen een groot probleem te zijn om je aan een paar simpele regels te houden, zelfs als dat ten doel heeft het virus voor eens en altijd onder controle te krijgen. Het lijkt er soms zelfs wel eens op alsof sommige mensen helemaal niet terug willen naar een normale samenleving.

Veel gebezigde kreten die je hoort van de tegenwerkers zijn “vrijheid” en “privacy”. Zeg het maar als ik het fout heb, maar wat ik op school geleerd heb over een democratie (en dat is Nederland nog steeds dacht ik) is dat besluiten genomen door de meerderheid van de gekozen regering worden uitgevoerd. Er staat nergens dat de minderheid er dan gewoon schijt aan mag hebben, de meerderheid beslist en als je het daar niet mee eens bent moet je de volgende keer anders gaan stemmen…

Oh ja, en geweld om je zin door te drijven, daar zijn andere namen voor die niks met “vrijheid” en “privacy” te maken hebben, namelijk “fascisme” en “anarchie”…

Scheidsrechter

Geplaatst op door november 22, 2021

Vanmiddag werd de wedstrijd Feyenoord tegen Pec Zwolle gespeeld in een zo goed als lege Kuip. Dat laatste was uiteraard vanwege de vorige week weer aangescherpte Corona-maatregelen waardoor publiek niet mocht worden toegelaten. Hetzelfde gold overigens voor de gisteren gespeelde wedstrijd op Nieuw-Zuid tussen Quick Boys en Rijnsburgse Boys (eindstand 2-2) maar daar stonden zoals gewoonlijk in dit soort situaties honderden toeschouwers buiten de hekken in de duinen, vanwaar je ook een prima zicht hebt op het veld. In de Kuip bestaat de mogelijkheid om stiekem ergens naar binnen te gluren niet, dus er heerste een beetje naargeestige sfeer in het stadion.

Voor het resultaat maakte het weinig uit, Feyenoord nam al voor rust een 4-0 voorsprong en daar bleef het weliswaar bij want na de rust werd er niet meer gescoord. De punten zijn dus weer binnen, en daarmee heeft Feyenoord nog steeds de minste verliespunten en kan dus als de inhaalwedstrijd tegen Heracles wordt gewonnen zelfs de koppositie in de Ere-Divisie worden ingenomen. Wie had dat gedacht aan het begin van het seizoen!

Er was nog wel een bijzonderheidje aan de wedstrijd van vanmiddag, en dat was de scheidsrechter want zijn naam was namelijk Martin van den Kerkhof. Ja, echt waar, er loopt tegenwoordig in het Betaald Voetbal een scheidsrechter rond die net zo heet als onze jongste zoon:

Martin vertelde een week of wat geleden dat hij al eens midden in de nacht werd gebeld en toen hij de telefoon opnam was er iemand aan de lijn die hem helemaal verrot begon te schelden. In eerste instantie snapte Martin er niks van maar bij nader inzien was de conclusie dat het iemand geweest moest zijn die problemen had gehad met de beslissingen van zijn naamgenoot de scheidsrechter. Duidelijk ook iemand die over het hoofd had gezien dat onze achternaam een dubbele “F” heeft aan het eind en die van de scheidsrechter niet…

WiFi

Geplaatst op door november 22, 2021

Een paar dagen geleden kreeg ik een e-mailtje van Ziggo, onze Internet-provider, met een speciale aanbieding voor trouwe klanten. Meestal sta ik nogal wantrouwig tegenover dit soort aanbiedingen want wat verstaan ze onder trouwe klanten, nietwaar?

Zo trouw zijn wij eigenlijk niet want we hebben pas Ziggo sinds we hier zijn komen wonen en dat is maar net iets meer dan vier jaar geleden. En dat was ook alleen nog maar omdat we geen enkele andere keus hadden want de aansluiting in ons huis was alleen maar geschikt voor Ziggo, want anders waren we vast en zeker bij onze vorige aanbieder KPN gebleven. Ontevreden over Ziggo zijn we overigens, na wat probleempjes in de eerste paar maanden, zeker niet. De verbinding is stabiel en bovendien razendsnel omdat onze snelheid al twee keer door Ziggo flink is verhoogd.

Maar goed, die aanbieding dus. Het ging om gratis gebruik van twee SmartWiFi pods waarmee je je thuisnetwerk flink kunt verbeteren op plaatsen waar er slechte WiFi is. Normaal kun je die dingen bij Ziggo huren voor twee en een halve euro per stuk per maand, en dat ga je ook betalen als je ze na een jaar houdt, maar het geeft wel de kans om te kijken of er voordeel mee te behalen valt. Ik betwijfelde de dat, want ik dacht dat er overal in huis wel een redelijke WiFi verbinding was.

Toch leek het me geen slecht idee om dat eens te controleren, en ook daarvoor bood Ziggo uitsluitsel in de vorm van een gratis App voor de iPhone waarmee de sterkte van de WiFi verbinding overal kunt controleren. Simpelweg een kwestie van downloaden van de App, de nodige instellingen doen, en vervolgens overal in huis een meting doen met je telefoon.

De resultaten verrasten me toch nog, want op plekken waar ik mindere kwaliteit van de WiFi verbinding had verwacht bleek het signaal soms zelfs supersnel, en op andere plakken bleek de verbinding onverwacht zwak. De “week spots” bleken precies allebei de slaapkamers te zijn, zowel op de eerste als op de tweede verdieping. En daar die zouden die twee pods dus een prima oplossing voor kunnen bieden. Ik heb dus de pods besteld en we gaan ze een jaartje proberen.

Misschien gelijk een tip voor andere trouwe Ziggo-klanten? Misschien heb je thuis ook wel hier en daar een zwak WiFi-signaal, dan kan dit dus uitkomst bieden. Voor een jaar gratis, en dat woord doet toch het hart van de meeste Nederlanders sneller kloppen…

Mijn Mac is back!

Geplaatst op door november 16, 2021

Zoals de titel mogelijk al doet vermoeden, dit wordt een redelijk technisch stukje. Het gaat namelijk over mijn MacBook Pro laptop. Ik heb deze gekocht in september 2012 in Maleisië en hij is inmiddels dus al bijna negen jaar oud, maar hij draait qua prestaties nog steeds kringetjes om de goedkopere laptops van deze generatie. Het enige probleem wat ik de afgelopen jaren heb gehad was dat de accu een keer vervangen moest worden, wat bij een MacBook Pro geen eenvoudig klusje is, maar afgezien daarvan heeft het apparaat altijd probleemloos gewerkt.

Totdat een paar weken geleden de accu het weer begaf en de laptop ophield met functioneren. De grote vraag was of ik weer een nieuwe accu wilde plaatsen of het erbij liet zitten en na negen jaar toch maar eens wat nieuws zou kopen. Wat ik eigenlijk wilde was een nieuwe iMac om de laptop te vervangen, maar omdat Apple net op het punt stond om daarvan een nieuw model uit te brengen zocht ik naar een goedkoop alternatief om die tijd te overbruggen. Ik besloot dus om geen nieuwe accu meer te kopen en in plaats daarvan de MacBook Air die ik nog had liggen een tijdje te gebruiken totdat de nieuwe iMac uitkwam.

Die MacBook Air had ik toentertijd gekocht voor nicht Joëlle toen haar eigen laptop kapot ging, en omdat schoonzus Ans op dat moment in scheiding lag was er niet veel geld voor een nieuwe. Na een jaar of wat kreeg ik de MacBook Air terug omdat het beeldscherm kapot was. Reparatie kostte meer dan zeshonderd euro en dat was de laptop op dat moment niet meer waard. Maar met een los beeldscherm bleek de laptop nog prima te functioneren en dat werd nu dus, in combinatie met mijn 27 inch Apple beeldscherm wat normaal gesproken aan mijn MacBook Pro hing, een serieuze optie. 

Het besturingssysteem was nog wel een dingetje want de MacBook Air kon niet meer worden ge-upgrade naar de nieuwste versie van Mac OS. En omdat de hoeveelheid geheugen ook relatief klein was besloot ik om er een Linux-variant genaamd Elementary OS op te installeren. Dit was een alternatief wat door vele linux-gebruikers werd aanbevolen dus dat leek me het proberen waard.

Elementary OS kon zodanig geconfigureerd worden dat het precies leek op Mac OS en het zou de prestaties van de MacBook Air aanzienlijk verbeteren. Daarnaast was het gebruik van een Linux-systeem voor mij een leermoment, een extra positief puntje. De installatie verliep prima, het configureren ook, maar uiteindelijk kwam ik na een paar weken tot de conclusie dat dit toch niet was wat ik zocht. Teveel technische problemen, te bewerkelijk en hoewel leerzaam toch teveel gezoek naar oplossingen en de juiste software.

De oplossing was simpel en doeltreffend, ik bestelde voor zeven tientjes een vervangende accu voor mijn ouwe MacBook Pro. Die heb ik gisteren in tien minuten tijd geïnstalleerd en sindsdien draait mijn negen jaar ouwe laptop weer als een trein. Het voelde ook meteen allemaal weer vertrouwd, alles werkt weer als vanouds en ik kan dus voorlopig weer vooruit.

En dat is maar goed ook want ik heb inmiddels gehoord dat die nieuwe iMac pas halverwege volgend jaar gaat verschijnen…

Intocht van Sinterklaas

Geplaatst op door november 16, 2021

Na vorig jaar noodgedwongen te hebben moeten overslaan vanwege de Corona-maatregelen die toen golden was er vandaag gelukkig voor de vele kinderen weer een intocht van Sinterklaas in Rijnsburg.

De Sint kwam per bootje aan in de Vliet ter hoogte van winkelcentrum “De Hoftuin”, en dus vrijwel bij schoonzus Ans voor de deur. Riet was daar naartoe gegaan waar Martin en Sandra al met Gijsje en Maas stonden te wachten, en ook vrijwel al onze nichten met hun kinderen waren daar om getuige te zijn van de feestelijke intocht. Bijna was er nog roet (leuke woordspeling) in het eten gegooid doordat er gisteren weer aangescherpte maatregelen waren aangekondigd vanwege de Corona-crisis maar gelukkig had de burgemeester deze intocht niet afgelast.

Gijsje en Zoë stonden vrijwel vooraan om de Sint en de Pieten te kunnen zien en ze kregen dan ook allebei een hand van de Sint. En van de Pieten kregen ze uiteraard een handvol met pepernoten, waarbij Gijsje er de nodige op de grond liet vallen maar dat mocht de pret niet drukken. De Sint is weer in het land en dat is voor de meeste kinderen goed nieuws.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Desondanks moet ik toch constateren dat de Sint terrein aan het verliezen is ten opzichte van de Kerstman. De oer-Hollandse traditie is de laatste jaren onderwerp geweest van heel veel discussie over de kleur van Zwarte Piet, en de partijen stonden (en staan) daarin lijnrecht tegenover elkaar. Er zijn wel wat halfslachtige alternatieven ingevoerd met betrekking tot de kleur van Zwarte Piet maar het resultaat is blijkbaar dusdanig dat steeds meer mensen het Sinterklaasfeest liever links laten liggen.

De middenstand is daar uiteraard op in gesprongen want je ziet nu al heel vroeg en ver voor Sinterklaas overal al Kerstspullen in de winkels liggen, en met name in de tuincentra is het al vanaf begin oktober Kerst wat de klok slaat. Voor de kinderen maakt het uiteindelijk niet zoveel uit want de cadeautjes krijgen ze toch wel, alleen zitten ze nu niet meer in hun schoen maar liggen ze onder de Kerstboom. Het aloude standpunt van “geen Kerstspullen in de winkels tot na Sinterklaas” lijkt helemaal verdwenen, en daarmee lijkt ook Sinterklaas langzaam te verdwijnen. Sommigen zullen dat een goede zaak vinden vanwege de controverse rond Zwarte Piet, anderen zoals ik vinden het jammer dat er alweer een traditie gaat verdwijnen door rechtlijnig activisme van een paar enkelingen.

Drie jaar geleden waren Riet en ik eind november op Curaçao waar we ook getuige waren van de intocht van Sinterklaas. En wat denk je, de Pieten waren eilandbewoners die zich ondanks hun donkere uiterlijk helemaal pikzwart hadden geschminkt. Toen we ernaar vroegen antwoordden ze dat Zwarte Piet nou eenmaal zwart was. Dat wij in Nederland daar zo idioot over deden, daar snapten ze niks van…

Update van de overkant (8)

Geplaatst op door november 16, 2021

We begonnen ons al af te vragen of het rijtje huizen schuin bij ons aan de overkant soms zonder daken zou worden opgeleverd. De andere huizen daarachter waren al een paar weken geleden van een dak voorzien en op de meeste daarvan waren inmiddels ook de dakpannen gelegd. Gisteren was het dan eindelijk zover, er arriveerde een kraanwagen met dakdelen en de eerste huizen van het rijtje werden van een dak voorzien. Vandaag gingen de werkzaamheden langzaam maar gestaag verder en op dit moment is de helft van de huizen van het rijtje van een dak voorzien.

Het is af en toe nog wel wat passen en meten want de huizen zijn niet allemaal gelijk. Er staan er een paar tussen met een gevel naar de kanaalkant en daar moeten de dakdelen dus dwars worden gelegd en aansluiten op de rest van de daken. Op de foto is te zien dat bij een van de twee gevels dat al is gedaan maar de gevel links daarvan wacht nog op de dakbedekking van het voorste stuk. Ook de dakkapellen worden gelijk geplaatst en dat zorgt er allemaal voor dat de huizen er nu een stuk meer “af” uit zien. Met andere woorden, het begint ergens op te lijken.

Oppasdag

Geplaatst op door november 16, 2021

Het was al weer een hele tijd geleden maar vandaag was er dan weer eens een oppasdag. Omdat Sandra vanwege haar zwangerschapsverlof de laatste maanden veelal thuis is geweest was er voor ons geen “oppasdienst” maar Riet keek al geruime tijd uit naar dit moment, vooral omdat er nu niet alleen op Gijsje maar ook op Maas moest worden gepast. We hadden natuurlijk tussendoor wel af en toe een paar uurtjes opgepast maar vandaag was weer een hele oppasdag van acht tot vijf.

Donderdagochtend is de laatste tijd ook steevast de ochtend waarop Riet met Gijsje naar Ans gaat want die past op donderdag op haar kleinkinderen, en haar huis heeft op donderdagochtend dan ook meer weg van een kindercrèche. En gelukkig voor Gijsje is er altijd wel een tante aanwezig die haar haar kan vlechten want dat is iets waar Oma nog steeds geen kaas van heeft gegeten…

En het was dus de eerste keer dat we een hele dag Maas voor onszelf hadden. Het is natuurlijk mijn eigen kleinzoon dus ik ben een beetje (of heel veel) bevooroordeeld, maar wat is het toch een heerlijk kereltje.

En met lachen naar Opa scoor je natuurlijk altijd punten…

Riet wordt 60…

Geplaatst op door november 15, 2021

Het was vandaag een memorabele dag, met name voor Riet want ze werd vandaag 60 jaar. En dat was, vond ze zelf, toch wel een dingetje. Toen ze 50 werd had ze daar totaal geen moeite mee maar dit was toch wel een soort van drempel waar ze minder makkelijk overheen stapte dan ze had gedacht.

Omdat we net het feestje voor onze 40-jarige trouwdag hadden gevierd wilde Riet aan haar verjaardag niet zoveel doen. Maar het is nu eenmaal traditie om iedere zondag bij een van de Nieuwkoopjes koffie te drinken voor iedereen die daar zin in heeft, dus dat konden we mooi combineren met het kleinschalig vieren van Riet’s verjaardag. Er was de gebruikelijke opkomst, alleen mijn moeder moest helaas verstek laten gaan vanwege een mankement aan haar knie waardoor ze nauwelijks kon lopen.

Het verliep verder zoals in Katwijk en Rijnsburg nou eenmaal gebruikelijk is bij familie-bijeenkomsten tegenwoordig, met z’n allen in een grote kring. Zelf heb ik daar een pokkenhekel aan omdat je in zo’n grote kring nauwelijks in staat bent om een gewoon gesprek met iemand te voeren, en omdat iedereen veelal op dezelfde plek blijft zitten ben je voor wat praten betreft ook nog eens gebonden aan de personen die naast je zitten. Desondanks zit dat “kringgesprek” er blijkbaar zo ingebakken dat er aan deze merkwaardige gang van zaken niet te tornen valt. De serre werd dan ook alleen gebruikt voor wat rookmomenten en de sta-tafel die ik had neergezet omdat er geen plek meer was in de kring bleef helemaal onbenut.

Wat er ook nog eens gebeurt als de kring vol is, is dat mensen die als eerste gekomen waren zich geroepen voelen om te vertrekken om plaats te maken en dat vind ik persoonlijk heel vervelend. Maar ja, wie ben ik, ik probeer al jaren om iets aan deze mallotige gang van zaken te veranderen maar ik loop nog steeds tegen een muur van onbegrip en tegenstand op. In mijn jeugd in Katwijk ging het nog anders, toen werd het gezelschap altijd gescheiden: de mannen aan de grote tafel en de vrouwen in het zitgedeelte (of andersom, dat weet ik niet meer precies). Maar blijkbaar was dat ook niet ideaal…

Er waren ook weer de nodige kleintjes: Joelle had haar dochter Lizzy bij zich, Martin en Sandra waren uiteraard met Gijsje en Maas, en Nicole had Zoë meegebracht. Gijsje en Zoë zijn ondertussen dikke vriendinnen en toen Nicole naar huis wilde gaan wilde Zoë uiteraard nog blijven. Het werd mooi opgelost want Sandra bood aan om Zoë mee te nemen, samen met Gijsje en Maas in de bakfiets. En jawel, Gijsje en Zoë werden naast elkaar gezet op het bankje (in de gordel ook nog allebei), de hele MaxiCosy met Maas kwam voorin in de daarvoor speciaal bestemde houders, en er was zelfs onderin nog plek voor een grote tas. En daar ging het hele gezelschap, het fietspad op naar huis…

Update van de overkant (7)

Geplaatst op door november 8, 2021

Het werk aan de overkant gaat gestaag door maar voor ons gevoel wel erg langzaam. Er gaan dagen voorbij dat we nauwelijks verandering zien, en dan met name aan de rijtjeswoningen links op de foto. Het metselwerk lijkt wel gebeurd te zijn maar er zitten nog steeds geen daken op en dat geeft waarschijnlijk de indruk dat het werk niet echt snel opschiet. De huizenblokken erachter zijn wel inmiddels allemaal van daken voorzien en op de meeste daarvan liggen de dakpannen ook al. We hebben al verscheidene keren een twee kraan zien staan bij de huizen en iedere keer denken we dan dat de daken geplaatst gaan worden maar dat is tot op heden dus nog steeds niet gebeurd.

Het appartementengebouw vordert wel gestaag en daar zijn ze nu bezig met de vierde verdieping. Dat geeft meteen een indruk van hoe hoog het gebouw gaat worden want er komen weliswaar op de hoeken nog torentjes met een puntdak maar er komt, in tegenstelling tot wat Riet beweert, geen hele vijfde verdieping op. Ik moet wel zeggen dat ik daarbij afga op de geplaatste foto-impressies en ik ga er toch maar vanuit dat die goed weergeven hoe het eruit gaat zien.

We hebben de afgelopen weken geen werkzaamheden meer gehoord voor de klok van zeven uur ’s morgens. Nou ja, het mag eens een keer vijf voor zeven zijn dat we de eerste werkgeluiden horen van de overkant maar de klachten over vroege overlast die soms al om kwart over zes begon zijn blijkbaar toch eindelijk serieus genomen. Het enige wat wel gewoon door is gegaan is dat duivelse gepiep de hele dag van die vorkheftruck…

Bowling met collega’s

Geplaatst op door november 8, 2021

Toen ik in 2015 terugkeerde van de Filipijnen kreeg ik een nieuwe functie in Rijswijk en daar heb ik bijna drie jaar gezeten, tot aan mijn assignment in Irak. Gedurende die drie jaar werkte ik samen met een paar collega’s waarmee ik heel goed kon opschieten. Dennie had dezelfde smaak voor wat betreft als ik en met Pieter hadden we alle twee onze interesse in Lego gemeen. Toen ik naar Irak vertrok hielden we contact via een WhatsApp groepje wat we de titel “Lego Zandmonster”, waarin dat laatste een verwijzing was naar mijn nieuwe omgeving midden in de woestijn ten zuiden van Basra.

Tijdens mijn rotatie-verlof was er vrijwel altijd wel gelegenheid om samen te gaan lunchen in “De Halve Maen” in Rijswijk om even bij te praten. Een paar maanden geleden besloten we om een Lego-tentoonstelling in Amsterdam te bezoeken en het idee ontstond om gelijk Gin, onze collega in Amsterdam die we hadden leren kennen gedurende mijn Rijswijk-periode, te verrassen. Er waren nog een paar collega’s geïnteresseerd in die Lego-tentoonstelling waardoor ons WhatsApp groepje zich uitbreidde met Jean-Paul, Ruben en André, en uiteraard Gin.

Het bezoek aan de tentoonstelling was zo gezellig dat we besloten om meer van dit soort dingen te gaan doen. In de loop van de afgelopen weken werden er wat suggesties geopperd en dat resulteerde in een voor vandaag georganiseerd bowling-avondje in Claus Bowling in Hoofddorp. De organisator voor vandaag was Gin, en behalve André was het gezelschap compleet. Ruben had net als bij de tentoonstelling in Amsterdam zijn vriendin Marije meegenomen en Dennie had voor de gelegenheid zijn dochter Cathelijne en haar vriend Ernst bij zich.

Na een uurtje bowling met voor mijn geen opzienbarende scores (de laatste keer dat ik heb gebowld was eind 2011 in Manila) aten we met z’n allen nog wat in het bowlingcentrum. Op de foto hieronder staat ons hele gezelschap, van links naar rechts Jean-Paul (oftewel JP), Dennie, Ernst, ikzelf, Cathelijne, Pieter, Ruben, Gin en Marije.

Het was alweer een heel gezellige avond, veel gelachen, en er werden dan ook al weer plannen gemaakt voor een volgende gelegenheid. De meningen daarover waren wel behoorlijk verdeeld dus er is nog niks concreets afgesproken, maar dat er een volgende keer gaat komen is wel zeker denk ik zo.

We zien elkaar tenslotte, zelfs nu ik officieel weer in Rijswijk gestationeerd ben, door het thuiswerken vanwege de Corona-crisis vrijwel niet meer op kantoor en dit soort gelegenheden is een geweldig leuke manier om toch contact te houden.

Tussen het restaurantgedeelte en de bowlingbanen stond trouwens nog een artefact waardoor we ons meteen thuis voelden daar…

Tuinonderhoud

Geplaatst op door november 5, 2021

We proberen onze tuin zo goed mogelijk zelf te onderhouden, en dat lukt aardig maar af en toe is het toch noodzakelijk dat er echte tuinmannen aan te pas komen. Omdat Riet nooit een leuk cadeau weet voor haar verjaardag had ze voor de tweede keer op rij als verjaardagscadeau het winter-klaar maken van de tuin gevraagd. En dat laten we dan meestal doen door hetzelfde bedrijf als wat onze tuin heeft aangelegd, de firma Van der Burg uit Rijnsburg.

We hebben zelfs een beetje historie met dit bedrijf want de oorspronkelijke baas Piet was een van onze buren toen we na ons trouwen in de Brouwerstraat gingen wonen. De huidige eigenaar is Piet’s zoon Rob die we dus nog als klein ventje hebben gekend toen hij een van onze buurjongetjes was.

De tuinmannen arriveerden vanmorgen vroeg met een bus met aanhanger. Het eerste wat ze zeiden was een compliment voor mij want ze vonden dat de platanen aan de kanaalkant prima gesnoeid waren. Ze waren de hele ochtend bezig met hun werkzaamheden en toen ze klaar waren zag de tuin er behoorlijk gekortwiekt uit. De aanhanger lag zo vol met gesnoeid groen dat er een flinke kop op zat.

Dat afvoeren van al het gesnoeide groen is voor ons altijd een hele opluchting want een van de redenen dat we zelf niet zulk groot onderhoud kunnen uitvoeren is dat we simpelweg met onze twee groenbakken niet genoeg capaciteit hebben om alles in één keer af te voeren. En aangezien de bakken maar om de twee weken geleegd worden zou het een behoorlijk langdurige klus worden. Tenslotte heeft het snoeien van de platanen me deze zomer ook acht weken gekost, niet vanwege de hoeveelheid werk maar omdat ik pas weer verder kon als de bakken geleegd waren…

De tuin ligt er dus weer prima bij, en wees gerust, Riet krijgt echt ook nog wel een ander cadeautje.