Een aspect van mijn nieuwe baan (nou ja, het is inmiddels al meer dan een half jaar) is dat ik cursus moet gaan geven aan jonge collega’s die nieuw of relatief nieuw zijn in mijn vakgebied. Ik word blijkbaar geacht inmiddels zoveel ervaring en expertise op het gebied van Information Management te hebben dat ik de cursus (die overigens al een tijd bestaat) kan gaan geven.

Op zich vind ik dat erg leuk, ik heb wel meer cursus gegeven, maar er is een nieuw aspect waar ik tot nu toe nog weinig ervaring mee heb en dat is het geven van een online cursus. Normaal gesproken gaf ik altijd cursussen op de ouderwetse manier, klassikaal in een leslokaal of vergaderzaal, maar vanwege de Corona-crisis kan dat niet en moet ook dit dus nu via een beeldverbinding. Dat vergt een iets andere opzet van de cursus, en dat heb ik met de Nigeriaanse collega met wie ik samen de cursus ga geven de afgelopen weken besproken.

Vandaag was de eerste dag van de cursus met dertien cursisten die verspreid zaten over Nederland, Noorwegen, India en Maleisië. Het was vreemd om je cursisten niet te kunnen zien en het belangrijkste nadeel daarvan is dat je ook niet kunt zien of ze wel aandacht hebben voor wat je vertelt. Voor hetzelfde geld zitten ze hun e-mail te doen of zijn ze regelmatig weg, je kunt dat niet zien en je hebt er ook geen controle over. We merkten dit soort dingen als we probeerden wat interactie te hebben door vragen te stellen, dan merkten we dat de response daarop toch wat traag en mager was.

Nou ja, niks aan te doen, wij gaan ons best doen om de cursus zo goed mogelijk te presenteren met de middelen die we hebben. De cursus duurt in totaal twee weken (twee keer vier ochtenden), en we zien wel hoe het loopt. De Engelsen hebben een mooi gezegde voor dit soort situaties: “You can lead a horse to water, but you can’t make it drink” (je kunt een paard naar water brengen maar je kunt niet maken dat het drinkt)…