Het had zo mooi kunnen zijn. Het weer is opeens drastisch verbeterd, het waait wel nog steeds maar het regent niet meer want volgens de meteorologen zitten we in een koufront. En dat betekent dat de temperatuur ’s nachts flink naar beneden gaat (en hier en daar zelfs onder het vriespunt komt), en ook overdag is het koud maar wel met een stralend blauwe lucht en veel zon. We merken dat in de tuin waar veel groen uit begint te botten, maar we merken het ook aan het humeur van iedereen want was de laatste dagen aanzienlijk beter.

Maar vandaag maakte bij heel veel mensen het goeie humeur toch plaats voor onzekerheid en ongerustheid want wat er al een tijdje zat aan te komen is vandaag dan eindelijk gebeurd: Rusland is Oekraïne binnengevallen, en dat betekent voor het eerst in bijna tachtig jaar oorlog in Europa. De optimisten die maar vol bleven houden dat het allemaal niet zo’n vaart zou lopen hebben op een verschrikkelijke manier ongelijk gekregen. Ikzelf voorspelde het al een paar dagen maar ik had toch liever ongelijk gehad.

Officieel is het een “vredesmissie” volgens de Russische president Putin, want de inval heeft plaatsgevonden in het oostelijk deel van Oekraïne, in de twee afgescheiden en pro-Russische deelstaten Donetsk en Luhansk, maar ik ben ervan overtuigd dat het daar niet bij gaat blijven. De troepenconcentraties langs de grenzen van Oekraïne, ook in het aangrenzende Wit-Rusland (waarvan de president openlijk heult met het Kremlin), geven aan dat de Russen veel grotere plannen hebben.

De grote vraag is of ik daarin gelijk heb en zo ja in welke mate dit conflict dan verder gaat escaleren. Putin wil  de gebiedsdelen van de voormalige Sovjet Unie die zich begin jaren negentig hebben afgescheiden weer terug, al was het alleen maar om als buffer te dienen voor de oprukkende NAVO. De NAVO is de Russen al jaren aan het provoceren door zoveel mogelijk van die afgescheiden deelrepublieken in te lijven en dat hebben de Russen jarenlang met lede ogen aangezien.

Ze hebben afgewacht tot de tijd rijp was en hun militaire macht weer op sterkte, en nu slaan ze toe op het moment dat Europa grotendeels ten prooi is gevallen aan linkse activisten, onderlinge politieke geschillen en hun defensie zodanig is verzwakt dat de Russen eigenlijk zonder tegenstand hun gang kunnen gaan. De annexatie van De Krim aan de Zwarte Zee was al een voorbode, en toen daar nooit geen actie tegen werd ondernomen besloot het Kremlin blijkbaar dat het grotere annexatie-proces van start kon.

Dat hebben we vandaag van start zien gaan, en de vraag is nu waar dit gaat eindigen.