Grieperige Oudejaarsavond

En weer is het de laatste dag van het jaar en er stonden voor Riet twee belangrijke punten op het programma van deze Oudejaarsdag: het afmaken van de snert voor Nieuwjaarsdag en het halen van oliebollen. Het eerste had ze helemaal onder controle en dat is dan ook helemaal goed gegaan, het tweede had wat meer voeten in aarde.

De oliebollenkraam stond zoals ieder jaar op het Burgemeester Coomansplein, voor het voormalige Gemeentehuis van Rijnsburg. En net als iedere Oudejaarsdag was het er een compleet gekkenhuis. Terwijl Riet in de rij stond waren de oliebollen op maar kon er wel besteld worden, waarbij je dan op een bepaald tijdstip je oliebollen kon afhalen. In feite ging het dus makkelijker dan in voorgaande jaren waarbij je in rij moest blijven staan en wachten, nu kon Riet vanmiddag om drie uur haar bestelling afhalen.

De afgelopen jaren gingen we in de namiddag altijd voor een afzakkertje naar de schuur van de buren waar buurman Peet dan oliebollen stond te bakken, maar dit jaar zijn we niet geweest want we hadden niets van ze gehoord. Er was ook niet de gebruikelijke geur van oliebollen en we zagen of hoorden niets, dus gingen we ervan uit dat er dit jaar geen borrel was. Het was dan ook bar slecht weer met heel veel regen en harde wind, waardoor we zelf eigenlijk amper de deur uit zijn geweest.

In de avond kwamen Nico en Anja op visite om met ons het jaar uit te luiden, maar voor mij verliep dat niet helemaal zoals gepland. Ik had Robin naar vrienden in Sassenheim gebracht waar hij Oud en Nieuw zou vieren, en op de terugweg voelde ik in de auto al dat er in mijn maag wat problemen aan het ontstaan waren. Ik zat thuis nog maar amper aan mijn eerste biertje begonnen toen ik met spoed een toiletpot moest gaan zoeken om mijn maaginhoud nog een keer de slokdarm te laten passeren. En dat herhaalde zich wat later nog een keer, en ook nog een keer toen ik naar mijn bed ging.

Gelukkig was het niet zo erg dat ik het hele Oud en Nieuw aan me voorbij moest laten gaan maar ik had me de overgang naar het nieuwe jaar toch anders voorgesteld…

De jaarlijkse snert

Het is zo langzamerhand een traditie aan het worden dat Riet voor Nieuwjaarsdag een pan met snert maakt. Daarvoor gebruikt ze de enorme pan die ze van haar oma van Nieuwkoop heeft geërfd, en bij de pan hoort ook de traditie. Riet heeft lang geleden een keer een recept gevonden wat een daverend succes is gebleken de afgelopen jaren en dat gaat dit jaar weer gebruikt worden. Riet krijgt ook al een paar weken van diverse kanten de vraag, “Je gaat toch wel weer snert maken?”. Je zou zeggen dat er dus eigenlijk geen ontkomen aan is maar Riet vindt het zelf niet erg.

Dit jaar is de Nieuwjaarsdag viering bij ons thuis en de hele familie rekent dus op snert. De afgelopen week kwamen de ingrediënten binnen en het aanrecht lag dus gisteren al voor met diverse groenten en de koelkast vol met grote hoeveelheden vlees, waaronder een hele varkensknie. Vanmorgen is ze begonnen met het maken van de soep en het ruikt dus al sinds vanmorgen in het hele huis heerlijk naar verse snert. 

De verwachtingen zijn dan ook weer hooggespannen…

Nasleep fietsongeluk

De nasleep van mijn fietsongeluk op 30 mei duurt nog steeds voort. In september had ik mijn laatste afspraak in het ziekenhuis ter controle van mijn beschadigde nier en dat zag er allemaal goed uit. Op 29 november had ik mijn laatste afspraak bij de fysiotherapeut en daarbij werd geconstateerd dat er dankzij de oefeningen die ik dagelijks doe zoveel progressie zit in het gebruik van mijn rechterhand dat het nu een kwestie is van blijven oefenen, en dan zien op termijn hoeveel functie ik verder nog terug krijg in die twee stijve middelste vingers. De fysiotherapeut was positief al zei ze dat het wel eens lang kon gaan duren.

Medisch gezien ben ik dus klaar en niet meer onder behandeling, maar de verzekeringskwestie loopt blijkbaar nog steeds gezien het bericht dat ik vorige week kreeg van de verzekering van de tegenpartij. Mijn eigen ziektekostenverzekering zou alle kosten verbonden aan de medische behandelingen terug vorderen van de verzekering van de tegenpartij, en ik dacht dat zij het verder zouden afhandelen. De afgelopen maanden heb ik niets meer van ze gehoord en verkeerde dus in de veronderstelling dat alles was afgehandeld.

Ik was dan ook verbaasd over het bericht en besloot eerst mijn eigen verzekering te bellen. Zij vertelden me dat het bericht uitsluitend was ter afhandeling door de verzekering van de tegenpartij en dat ik dus verwacht werd op het bericht te reageren. Het bericht bevatte een heel uitgebreid formulier waarin niet zozeer informatie met betrekking tot de toedracht als wel de geleden schade werd gevraagd. Behalve de lichamelijke schade werd er ook gevraagd naar andere schade en er werd me meegedeeld dat ik recht had op een schadevergoeding.

Vandaag heb ik het ingevulde formulier teruggestuurd, en daarin heb ik deze keer toch ook maar de lichte schade aan mijn fiets (gescheurd handvat en krassen op het computerschermpje) en de schade aan mijn iWatch (krassen op het scherm). Ik had die schade in eerste instantie weggewuifd omdat ik niks heb vervangen of laten repareren (want zo ernstig was het niet vond ik) maar ik ben nu toch benieuwd of ik nog iets vergoed krijg.

Kerst met cadeautjes

Hoewel we Sinterklaas zoals gewoonlijk hebben gevierd met cadeautjes is Riet toch ook bezweken voor de uit Amerika overgewaaide trend om ook met de Kerst cadeautjes onder de kerstboom te leggen. In ons geval niet letterlijk onder de kerstboom, want die staat in de serre, maar in een hoekje van de kamer. Nadat de beide oma’s waren opgehaald en alle kinderen en kleinkinderen waren gearriveerd begon de Kerstviering dan ook met het uitdelen van cadeautjes, waarbij Gijsje uiteraard de taak had gekregen om alle cadeau’s te overhandigen. Met wat hulp van oma, want ze kan nog niet alle namen goed lezen.

Daarna gingen we aan het Kerstdiner waarmee Riet met af en toe wat hulp van mij de hele ochtend bezig was geweest. En haar moeite werd ruimschoots beloond want alles was heerlijk. Het voorgerecht was zalm-carpaccio voor de vleeseters en een heerlijk salade met voor degenen die voor de vegetarische optie kozen, daarna de aardperensoep (die verrassend lekker bleek), en als hoofdgerecht was er een beenham-schotel en een schotel met vegetarische gehakt in bladerdeeg (die ook bij de vleeseters behoorlijk in de smaak viel). Het toetje was pavlova met passievrucht en bosbessenjam, bereid door Astrid. En uiteraard waren er nog bijgerechten, zoals salade, boontjes en aardappel-gratin.

 

 

 

 

 

 

 

Het diner was dus een groot succes, maar Riet verzuchtte al tijdens het diner dat ze dit toch volgend jaar waarschijnlijk niet meer gaat doen..

(Voor)bereiding Kerstdiner

Gisteren was alles binnen voor het Kerstdiner dus zijn we vandaag begonnen met de voorbereidingen. Er zijn de nodige dingen die vooraf al gedaan kunnen worden, zodat we morgen wat meer tijd hebben voor de rest. En ik ze “we” want hoewel Riet natuurlijk het leeuwendeel van het werk doet help ik zoveel mogelijk waar nodig. Dat komt veelal neer op hak- en snijwerk, maar zo komen we samen sneller vooruit.

Het diner gaat vier gangen omvatten, en hoewel we een vegetarisch menu hebben en een menu met vlees zijn beide menu’s door de leverancier zodanig samengesteld dat zo op veel punten overeenkomen en dat scheelt een heleboel voor de bereiding. Zo is een van de voorgerechten een aardperensoep die voor beide menu’s hetzelfde is, en dat is ook nog eens een verrassend gerecht want de meeste van ons hadden tot vandaag zelfs geen idee wat aardperen zijn. Het zijn dus een soort knolletjes, je ziet ze gesneden op de plank op de foto.

Al met al zijn we vandaag toch al een paar uur bezig geweest in de keuken en met het klaarzetten van de tafels. Onze eigen eettafel biedt maar plaats aan zes personen en met de beide oma’s en de kleinkinderen erbij zijn we met zijn tienen. Daarom heeft Riet bij een cateringbedrijf een extra tafel met vier stoelen gehuurd zodat we allemaal ruim kunnen zitten.

Er is dus vandaag al het nodige voorbereidende werk gedaan maar we zijn nog lang niet klaar, het meeste kookwerk moet morgen nog worden gedaan…

Kerstdiner van Hello Fresh

We bestellen al geruime tijd regelmatig raketten van Hello Fresh. Voor degenen die niet weten hoe dat werkt, je kunt online kiezen uit een vooraf op jouw voorkeuren geselecteerde ligt van menu’s en als je hebt gekozen worden alle ingrediënten inclusief menu’s en alle benodigde instructies voor de bereiding bij je thuis afgeleverd. Onze ervaring is dat het geleverde vrijwel altijd van prima kwaliteit is en de maaltijden zijn erg lekker. Een aanrader als je eens wat anders wilt en toch niet al te moeilijk wilt doen, zoals wij dus.

Ieder jaar heeft Hello Fresh een speciaal Kerstmenu en Riet besloot om dat dit jaar te gaan bestellen. Eigenlijk bestelden we twee menu’s want er was een apart vegetarisch menu waardoor er voor ieders gading wat zou zijn. En ook van de optie om de speciale wijnselectie die was samengesteld voor het Kerstdiner erbij te bestellen maakten we gebruik. Zoals gewoonlijk zou alles aan huis worden geleverd en alles wat wij hoefden te doen was alles klaar te maken.

Een paar dagen geleden kreeg Riet zoals gewoonlijk bericht van Hello Fresh over de levering van het bestelde, alleen werd er merkwaardig genoeg gemeld dat de vegetarische doos op een ander tijdstip zou worden geleverd dan de “gewone” doos. Om twee keer een bestelbus naar hetzelfde adres te laten rijden en ook nog met maar een paar uur tijdsverschil vond Riet wat te gortig en ze belde met Hello Fresh om dat door te geven. Geen probleem, ze zouden de beide zendingen combineren.

Vanmiddag kwam de levering van Hello Fresh, maar tot onze verbazing werd alleen de vegetarische doos afgeleverd. Riet ging dus maar eens bellen, want veel tijd tot de Kerst is er niet meer en we wilden wel zeker weten dat niet de helft van ons Kerstdiner in het water zou vallen. Ze kreeg te horen dat er toch twee aparte zendingen waren verzonden en de rest zou ook vandaag worden afgeleverd.

En gelukkig was dat zo, vroeg in de avond kwam er weer een Hello Fresh bezorger aan de deur met de tweede doos en de doos met de wijn.

Alles is binnen, op een kleinigheid na bleek alles te kloppen (er was alleen een klein zakje aardappelen te kort maar aardappelen hebben we gelukkig zat) en er kan dus morgen een begin worden gemaakt met de (voor)bereiding) van alles.

Ontplofte Cola

Omdat zowel het Kerstdiner voor onze eigen familie als de “nieuwjaarsreceptie” voor de hele familie bij ons zouden zijn was Riet vandaag begonnen met het treffen van de nodige voorbereidingen. Het Kerstdiner (of liever gezegd de recepten en alle ingrediënten ervoor) waren al online besteld bij leverancier Hello Fresh maar er moest ruimte gemaakt worden in de koelkast om alles op te slaan.

We hebben nog een tweede koelkast in de schuur in de tuin staan, een oud exemplaar wat we nog hebben meegenomen uit de Filipijnen en daarin bewaren we normaal gesproken reservevoorraden bier, wijn en frisdrank. Riet wilde met name kijken of er nog blikjes Cola in lagen, maar ze kreeg een onaangename verrassing toen ze de deur van die koelkast opendeed. Er kwam een enorme golf Cola uit die een flinke puinhoop veroorzaakte op de vloer van de schuur, om nog maar te zwijgen over hoe het interieur van de koelkast zelf eruit zag.

Blijkbaar waren vrijwel alle blikjes Cola in de afgelopen vorstperiode bevroren. ondanks dat ze in de koelkast lagen, en het gevolg was dat er een heleboel waren opgezwollen en opengebarsten. Sommige blikjes waren letterlijk geëxplodeerd en het gevolg was die enorme puinhoop. Gek genoeg was de rest van de dranken in de koelkast niet aangetast, alleen de blikjes Cola, maar dat waren wel twee bijna volle pakken van twaalf stuks…

Riet heeft flink wat tijd nodig gehad om de puinhoop op te ruimen en uiteraard moest ook de hele koelkast leeg gehaald worden. De blikjes waren op twee of drie na niet meer te redden: het merendeel was opengebarsten maar van de rest waren de meeste zodanig opgezwollen dat ze niet meer te gebruiken waren. En zo zag het eruit…

Buitenlandse Kerst

Het is voor zover ik heb kunnen nagaan precies twee keer in mijn leven gebeurd dat ik Kerst niet thuis heb gevierd. Zelfs in alle jaren dat we in het buitenland woonden gingen we altijd terug naar Nederland om daar de Kerst te vieren met de familie. Meestal was dat onder protest van mij want ik was in vrijwel alle gevallen liever gebleven waar we waren omdat in alle landen waar we gewoond hebben Kerst veel uitbundiger werd gevierd dan in Nederland, maar Riet wilde er vrijwel nooit van horen.

Het is me één keer gelukt om Riet over te halen en dat was in het jaar 2012 toen we in Manila woonden. Het kwam mede omdat Martin en Sandra in de Kerstperiode naar ons toe wilden komen voor hun vakantie, waarin ze ook nog een trip naar Bali hadden opgenomen. Ze arriveerden al voor de Kerst in Manila en we brachten een paar door op het prachtige eiland Boracay, in het vijf-sterren resort Discovery Shores:

De foto geeft al aardig aan hoe het weer rond de Kerst was op de Filipijnen en het zal dan ook geen verbazing wekken dat we de dag voor Kerst hebben gebarbecued in de tuin bij een temperatuur van zo’n tweeëndertig graden…

De enige andere keer dat ik Kerst niet in Nederland heb gevierd was overigens in 2018 toen ik werkte voor de Basrah Gas Company. Kerst viel toen precies in mijn shift van vier weken en dat betekende dus niet alleen een Kerstviering in het kamp waar ik was gestationeerd maar ook dat ik gewoon heb gewerkt die dagen. Wel was er ’s avonds na het werk een groot Kerstdiner georganiseerd waardoor we toch met z’n allen nog een gezellige Kerst hadden. In Irak, of all places… 

 

Woon-werk verkeer

De standplaats voor mijn huidige baan was, toen ik begon op 1 augustus 2021, het Alaska gebouw wat het enig overgebleven kantoor in Rijswijk was. Het oorspronkelijke complex in Rijswijk, een van de oorspronkelijke bedrijfslocaties, is net nadat ik in 2018 naar Irak vertrok verkocht, en het was eigenlijk de bedoeling dat de mensen verdeeld zouden worden over de bestaande locaties Amsterdam en Den Haag. Mijn standplaats had dus eigenlijk ook Den Haag moeten zijn na terugkomst uit Irak maar de nieuwbouw die daar plaatsvond om iedereen te huisvesten was nog niet klaar. Gelukkig was er nog een gehuurd kantoor in Rijswijk beschikbaar, net naast het verkochte complex, en daar werden de mensen die nog niet naar Den Haag konden verhuizen, inclusief mijzelf, tijdelijk ondergebracht.

Op zich was ik wel blij met die Rijswijkse locatie want daar is ruim voldoende parkeergelegenheid, terwijl er op de Haagse locatie in de binnenstad alleen een parkeergarage beschikbaar met beperkte toegang. En aangezien daar met de nieuwbouw ook geen verandering in zou komen zag ik best tegen de aankomende en onvermijdelijke verhuizing op. Gelukkig is thuis werken nu zo’n beetje de norm maar we worden toch wel geacht af en toe onze neus op kantoor te laten zien.

Toch was het op 8 december zover, de laatste locatie in Rijswijk werd gesloten en iedereen die daar nog zat werd geacht naar het nieuwe kantoor in centrum Den Haag te verhuizen, en ik dus ook. Ik ben overigens nog niet in dat kantoor geweest omdat ik vanaf 8 december met vakantie ben, maar in januari is er geen ontkomen meer aan. Uiteraard ga ik kijken of ik een parkeervergunning kan krijgen of dat er misschien een alternatief is om met de auto naar het werk te gaan.

Het alternatief voor de auto is uiteraard het openbaar vervoer, maar vanuit ons huis is er niet echt een makkelijke verbinding. Ik moet eerst naar de dichtstbijzijnde bushalte lopen aan het Noordeinde in het dorp, en dat is al anderhalve kilometer. Dan moet ik met de bus naar Leiden Centraal, vandaar met de trein naar Den Haag Centraal, en dan nog eens een paar haltes met de tram. De reisplanners die ik heb geraadpleegd geven allemaal aan dat ik er dik een uur over ga doen (enkele reis), terwijl ik er met de auto maar een minuut of twintig over zou doen.

In ieder geval heb ik vandaag alvast maar een persoonlijke OV kaart aangevraagd, voor het geval er geen auto opties beschikbaar blijken te zijn…

De eerste oliebollen

Al een paar weken staat er net als ieder jaar rond deze tijd een oliebollenkraam op het Burgemeester Koomansplein in het dorp. Daar hadden we nog steeds geen gebruik van gemaakt, en dat terwijl Riet en ik allebei gek zijn op oliebollen. Blijkbaar zit het er zo ingebakken dat oliebollen iets zijn voor Oudejaarsavond dat het idee dat je ze voor die tijd ook zou kunnen eten niet in ons opkomt. Net zoiets als dat rare idee dat snert iets is was je alleen in de winter eet, alsof het alleen dan maar lekker is…

Vandaag besloot Riet blijkbaar om toch maar eens de traditie te breken en kwam ze thuis met een zak heerlijke verse oliebollen. En die waren toch lekker!

Er was wel een kleine kanttekening en dat was dat ook de oliebollen ten rooi zijn gevallen aan de torenhoge inflatie van de afgelopen maanden want ik kan me niet herinneren dat we ooit zoveel hebben betaald voor een zak oliebollen, elf voor twaalf euro! Ze smaakten er trouwens niet minder om hoor…

Speciale whisky

Een week of wat geleden kwam Robin met het nieuws dat er bij een landelijke drankzaak een bijzondere whisky van Macallan te koop was voor minder dan de helft dan de gebruikelijke prijs. Het ging om een whisky die eenmalig was uitgebracht aan het eind van het vorig jaar en alleen bedoeld was voor de markt van het Verenigd Koninkrijk.

De beperkte oplage en het feit dat de whisky eigenlijk niet voor de Nederlandse markt bedoeld was had ervoor gezorgd dat de prijs in Nederland flink was gestegen, maar blijkbaar was er nu dus sprake van een aanbieding. Maar blijkbaar was Robin niet de enige die deze opmerkelijke aanbieding had gezien want het bleek dat online bestellen van deze speciale whisky al niet meer mogelijk was en ook bij nabij gelegen filialen van de drankzaak was de whisky niet of niet meer beschikbaar. Jammer maar helaas dus, want het had mij wel leuk geleken om deze whisky te kopen voor na het Kerstdiner.

Een paar dagen geleden kwam er toch nog goed nieuws vanuit een onverwachte hoek. Ik zag op Facebook een bericht voorbij komen van de distilleerderij Macallan dat er weer zo’n einde-jaars whisky zou worden uitgebracht en die was inmiddels al te bestellen.

Dat moest dan wel direct bij Macallan zelf want ook nu was deze whisky weer in principe bedoeld voor de markt van het Verenigd Koninkrijk. Dat betekende wel een iets hogere prijs door verzendkosten en invoerrechten, maar al met al was het toch betaalbaar omdat ik nu geen last had van door de tussenhandel kunstmatig opgehoogde prijzen.

Ik heb meteen een fles besteld en die arriveerde vandaag in een bijzondere verpakking. Na het Kerstdiner gaat de fles open!

Late vakantie

Begin vorige maand heb ik eens gekeken naar mijn saldo aan vakantiedagen want ik had dit jaar eigenlijk nog geen echte lange vakantie opgenomen, alleen een weekje Curaçao in april en een weekje Lissabon in Oktober. Verder heel af en toe nog een enkele vrije dag maar dat was het dan wel. En wat bleek, ik had nog vijfenvijftig vakantiedagen staan voor dit jaar!

Ik vond dat zelf wel erg veel en ik ben eerst maar eens gaan kijken of het aantal wel klopte. Nu krijg ik sowieso achtentwintig vakantiedagen per jaar (waaronder drie ouwe-lullen dagen) en elf ADV-dagen, en dat maakt samen al negenendertig. Omdat ik vorig jaar ook weinig vakantiedagen had opgenomen had ik er tien (dat is het toegestane maximum) meegenomen naar dit jaar, en dat maakt samen dus al negenenveertig.

Nou heb ik daarnaast in de loop der jaren ook een potje opgebouwd met zogenaamde spaar-dagen, vakantiedagen die je apart kunt zetten voor als je eens extra dagen nodig hebt voor bijvoorbeeld onverwachte gebeurtenissen of een extra lange vakantie. En dat waren er ondertussen tweeëntwintig, en dat maakt dus in totaal eenenzeventig vakantiedagen! Al die vakantiedagen worden tegenwoordig bij elkaar opgeteld, en niet zoals in vorige jaren apart weergegeven, waardoor ik dit potje (wat al die jaren niet is gebruikt) helemaal over het hoofd had gezien.

Omdat ik er dit jaar blijkbaar pas zestien had opgenomen kwam ik dus uit op een totaal van vijfenvijftig beschikbare dagen die ik dit jaar nog kon opnemen. Ik besloot dus meteen om de laatste drie weken van december vakantie op te nemen en tot dan de komende weken maar regelmatig een of meerdere dagen vrij te nemen. Afgelopen vrijdag was dus mijn laatste werkdag van dit jaar en vanaf morgen heb ik drie weken vakantie.

Het ging uiteraard niet meer lukken om alle vrije dagen die ik voor dit jaar had staan nog op te nemen, dus er gaan er weer de nodige mee naar volgend jaar. En op 1 januari komen er overigens weer negenendertig bij…

Koud!

Een paar dagen geleden meldden de weerberichten opeens dat er een koude periode aan zat te komen. En met koud werden temperaturen bedoeld van onder het vriespunt, en er werd voorzichtig al gesproken over de mogelijkheid om te gaan schaatsen. Dat soort weer is de laatste jaren erg ongebruikelijk voor december, en zeker zo vroeg in de maand, dus we vroegen ons af in hoeverre deze voorspelling zou uitkomen.

Inmiddels is gebleken dat de wederdiensten er deze keer niet naast zaten want de temperatuur ligt de laatste dagen ’s nachts onder het vriespunt maar sinds vandaag komt ook overdag de temperatuur mogelijk niet boven nul uit. De voorspelling van de dag zegt nog van wel maar het wordt de komende dagen nog kouder.

Inmiddels zijn de eerste ijsbanen al geopend, ook die van Katwijk. De eerste marathon op natuurijs is inmiddels al verreden en de kans op meer schaatspret is erg groot. Ikzelf ben niet zo van de ijsbanen, ik schaats liever op natuurijs en dan met name op het kanaal achter ons huis. Daar ligt op dit moment nog nauwelijks een ijslaagje op en dat zal nog wel even duren ook, zelfs als de temperaturen laag blijven de komende dagen. Maar wie weet!

Toetjes

Donderdag is voor ons zo’n beetje de vaste oppasdag voor onze kleinkinderen. We hebben dan Maas gewoonlijk de hele dag en Gijsje ’s middags nadat ze van school is opgehaald. Omdat Martin en Sandra die dag de hele dag werken eet de hele familie dan ’s avonds vrijwel altijd bij ons, voor hun makkelijker en voor ons heel gezellig.

Er wordt uiteraard altijd rekening gehouden met voorkeuren voor het eten, met wat iedereen lust en niet lust. Vraag aan Martin wat we moeten eten en het antwoord is steevast “bloemkool”, maar nasi is ook favoriet want Gijsje vertelde een keer doodleuk dat ze die van oma lekkerder vindt dan die van mama (en daar zat mama gewoon bij).

Een vast onderdeel van het eten is het toetje voor Gijsje, wat ze wel moet verdienen door haar bord leeg te eten. Eerlijk gezegd is oma daar erg coulant mee (Gijsje is geen grote eter) en ze zorgt ook nog eens voor erg lekkere toetjes. Een van Gijsjes favorieten is een puddinkje met kruimels van Oreo koekjes, en laten die koekjes nou net in het nieuws geweest zijn opa een negatieve manier. Het schijnt dat er bij het maken van Oreo koekjes nogal wat Ammoniak wordt gebruikt wat wordt uitgestoten door de fabriek. Er zou in de koekjes weliswaar niks over blijven, en dat is maar goed ook want Gijsje heeft er mooi maling aan…

Sinterklaasavond

We vierden vanavond bij ons thuis Sinterklaas met kinderen en kleinkinderen. En met name voor de kleinkinderen natuurlijk, al had Riet ook voor alle kinderen een cadeautje geregeld. De kleinkinderen werden schandalig verwend (laat dat maar aan Riet over), en ze weten nog niet eens dat de Kerst er ook nog zit aan te komen…

Maas is natuurlijk nog niet oud genoeg om te beseffen wat er allemaal speelt maar dat werd ruimschoots goed gemaakt door Gijsje die vanavond de cadeautjes uitdeelde uit de zak die op mysterieuze wijze door de Sint voor onze voordeur was gezet. Ze kan inmiddels haar eigen naam lezen en ook de naam van Maas herkend ze, en met de rest werd ze door Oma en Mama geholpen. Haar favoriete cadeau was een roze balletjurk die ze uiteraard meteen aan moest.

Riet had het eten geregeld bij onze favoriete toko Tjik Tjak en dat was als vanouds, zij het ook nu weer veel te veel. Ze had de bestellingslijst van de vorige keer nog bewaard en ze had ook. nog onthouden wat er snel op was zodat daarvan extra was besteld deze keer. Alleen doe meegeleverde porties bami en nasi waren kleiner dan verwacht, dus dat wordt een puntje van aandacht bij de volgende keer.

Maas was overigens nog steeds niet helemaal prut. Behalve een loopneus had hij nu ook last van een ontstoken oog waardoor het wel leek of hij had gevochten.

Hopelijk wordt hij gauw weer de oude want dat dreinerige en hangerige is helemaal niks voor Maas…

Concert in de Ziggodome

Vanavond gingen mijn broer Alex, neef Bastian en ik richting de Ziggodome in Amsterdam voor een mooi avondje muziek. Het concert zou bestaan uit drie optredens met als hoofdact een van mijn favoriete bands, Alter Bridge.

Alex en Bastian pikten me op in Rijnsburg waarna we naar Amsterdam reden om de auto te parkeren op een parkeerterrein aan de Europaweg. Daar is inmiddels onze vaste parkeerplek voor concerten in het AFAS Theater en nu dus ook voor de daar vlakbij gelegen Ziggodome. Voordeel van het parkeerterrein is dat er altijd plek is, het ligt meteen aan de uitvalsweg en niet het minst belangrijke, als je de trap afloopt loop je vrijwel recht tegen de Burger King aan.

Dat laatste werd een tegenvaller, want we waren al niet vroeg en daar aankomen stond de rij tot buiten. We hadden al snel door dat dat niks ging worden wilden we nog op tijd zijn dus het werd de even verderop gelegen Febo. De aanvangstijd was namelijk een vroegertje, vanwege het volle programma zou het eerste optreden al om zeven uur beginnen. Aangekomen bij de Ziggodome waren we verrassend snel binnen, vrijwel zonder oponthoud ondanks dat er ook nog gefouilleerd werd. Toch misten we de eerste minuten van de eerste band, Mammoth, want die begon vijf minuten te vroeg.

Mammoth bleek een plezierige verrassing. De zanger/gitarist is niemand minder dan Wolfgang van Halen, de zoon van de wereldberoemde en inmiddels overleden Eddie van Halen. Deze jongeman heeft dus een paar hele grote schoenen te vullen maar gelukkig probeert hij niet zijn vader te evenaren maar heeft een band met een eigen geluid. Door de ritme-sectie klonk het toch een beetje als tachtiger jaren hardrock maar aangezien ik daar helemaal geen problemen mee heb was het optreden voor mij beslist de moeite waard. Met name de zangkwaliteiten van Wolfgang verrasten me in positieve zin!

Tijdens de eerste pauze keken we in het rond naar de tribunes want Robin en Astrid waren er ook maar die hadden kaarten voor de tribune. Ik had al een berichtje gekregen waarin stond waar ze ongeveer zaten, en toen we keken zagen we twee mensen zwaaien. Ik kon ze niet goed onderscheiden maar achteraf bleken het inderdaad Robin en Astrid te zijn geweest die niet mij maar mijn broer Alex hadden herkend.

Halestorm is de band van Lzzy Hale en haar jongere broertje Arjay en die zitten al in die band sinds ze respectievelijk 13 en 10 jaar oud waren. Ze lopen dus al relatief lang mee en staan met name bekend om hun ongecompliceerde rock, de openhartige en nuchtere teksten en natuurlijk de enorme strot van Lzzy. Hun opreden was niet verrassend maar ik vroeg me wel af hoe lang Lzzy dit gaat volhouden want de manier van zingen moet toch een behoorlijke aanslag op de stembanden zijn. Het was een aangename kennismaking met Halestorm live en al met al een energiek en onderhoudend optreden.

En daarna was het natuurlijk gebeurt aan de band waar we eigenlijk voor kwamen (ik in ieder geval), Alter Bridge. Ik heb tijdens mijn verblijf in Irak vele aangename uurtjes doorgebracht achter mijn bureau met Alter Bridge op de koptelefoon en ik ken hun oudere materiaal dus erg goed. Dat kan ik niet zeggen van hun voorlaatste album en het laatste, wat overigens net uit is. Tijdens het optreden kon ik ook niet echt een connectie maken met de nieuwere nummers maar de nummers die ik wel goed ken maakten dit optreden ruimschoots de moeite waard.

Alex, Bastian en ik hadden de band vlak voor Corona toesloeg nog gezien in het AFAS Theater, december 2019 als ik het wel heb, en in vergelijking daarmee vond ik ze vanavond wat minder enthousiast, meer op de automatische piloot zou ik bijna zeggen. We hadden gitarist Mark Tremonti een paar maanden geleden nog gezien in de Boerderij in Zoetermeer met zijn eigen band, en toen ging zowat het dak eraf. Dat enthousiasme miste ik vanavond een beetje, en ook zanger Myles Kennedy leek een beetje routineus te zingen zonder echt risico’s te nemen. Toch stond het optreden vanavond weer als een huis, daarvoor zijn ze simpelweg te goed.

Ondanks dat er drie bands optraden en uiteraard mede vanwege het vroege aanvangstijdstip waren we bijtijds thuis want het was om elf uur al weer afgelopen. Had ik geen probleem mee, want ik had het inmiddels wel een beetje gehad na vier uur staan…