Deze training in Pernis is anders dan de andere trainingen die ik tot nu toe heb gegeven, en dat ligt niet aan het materiaal van de training zelf maar aan het publiek. Tot nu toe had ik een publiek uit mijn eigen deel van de organisatie, mensen die een raakvlak hebben met wat wordt besproken, maar dat is nu helemaal anders. De deelnemers aan deze training komen merendeels uit wat wij noemen het “Downstream” deel van het bedrijf.

Dat begrip moet ik uiteraard even uitleggen. Ikzelf heb de afgelopen twintig jaar gewerkt in “Upstream”, het deel van het bedrijf wat zich bezighoudt met de opsporing, ontwikkeling en exploratie van olie en gas. Kortweg wil dat zeggen dat dit deel van het bedrijf de olie of gas die is gevonden uit de bodem haalt en het gereed maakt voor verwerking. In “Downstream” wordt de olie of het gas verwerkt tot een eindproduct, zoals bijvoorbeeld benzine of aardgas, en vervolgens verkocht.

Het lijkt allemaal een beetje hetzelfde maar er is altijd een tweedeling in het bedrijf geweest, oftewel een gezonde rivaliteit. En een feit is dat, omdat de werkzaamheden van beide bedrijfstakken totaal verschillend zijn hebben ze ook allebei altijd hun eigen cultuur en werkwijzen gehad. En daar word ik nu gedurende de cursus mee geconfronteerd want soms heb ik het over iets wat voor mijn vanzelfsprekend is, maar dan blijkt dan voor de Downstream-mensen een heel nieuw concept.

Het roept wel heel veel maar ook erg leerzame discussies op, en voor het eerst heb ik het idee dat ik van deze specifieke cursus net zoveel leer als de deelnemers. Jammer alleen van die ene dame die maar voortdurend blijft zaniken dat ze “gewend is om alles anders te doen” en constant klaagt over afkortingen en begrippen die haar niet bekend voorkomen.