Golfersarm

Ik heb al een tijdje last van een vervelende blessure aan de elleboog van mijn linkerarm. Bij vlagen voelt die pijnlijk aan, maar alleen bij bepaalde belasting, en in eerste instantie dacht ik dus dat het vanzelf wel over zou gaan. Ik loop er echter nu al drie weken mee en het wordt niet minder, en het is ronduit hinderlijk ls ik naar de Fitness ga want bij gebruik van bepaalde toestellen voelt het behoorlijk pijnlijk aan.

Dus heb ik toch maar een afspraak gemaakt bij de huisarts en daar kon ik vanmorgen terecht. De dokter vroeg wat bijzonderheden, voelde aan het gewricht en liet me wat buigingen doen om te kunnen constateren waar de pijn vandaan kwam. Het eindoordeel was voor mij toch een verrassing want ik blijk dus een aandoening te hebben die bekend staat als een golfersarm. Daar had ik nog nooit van gehoord, maar het is dus precies hetzelfde als een tennisarm, alleen zit dat aan de buitenkant van het gewricht en dit zit aan de binnenkant.

Je kunt je mijn verbazing voorstellen toen de huisarts vroeg of ik aan Golf deed. Nee, was mijn antwoord, maar mijn zwager doet dat wel dus als het iets besmettelijks is dan wet ik van wie ik het heb. Voor wat betreft de behandeling was het weer zoals altijd als ik bij de dokter kom, het moet vanzelf over gaan. Het kan alleen wel weken duren, zei ze, en misschien dat smeren met Voltaren gel wat helpt…

Cars…

Maas is de laatste tijd helemaal bezet van de Pixar-serie Cars. Hij heeft al de nodige Cars auto’s en ook een paar boekjes. Als hij op donderdag bij ons is dan sleept hij steevast wel een paar van die autootjes mee en ook vaak een boekje, wat ik dan uiteraard voor moet lezen waarbij alle namen van de auto’s dan worden gerepeteerd. Maas kent er al tientallen uit zijn hoofd, en als er een voorbijkomt die we nog niet kennen of waarvan we de naam zijn vergeten dan wordt die meteen op de iPad opgezocht.

Vandaag was het Koningsdag en hoewel Riet en ik zelden naar de festiviteiten in het dorp gaan kijken wandelen we wel ieder jaar even over de Vrijmarkt in het centrum langs de Vliet.

Eigenlijk gingen we om te kijken of we nog een kinderfietsje voor Maas konden scoren (die vonden we ook maar we kregen bericht van Martin dat ze er zelf al een hadden bemachtigd), maar we vonden iets anders: een Cars koffertje voor het opbergen van autootjes. En zeg nou zelf, voor twee Euro kun je dat toch niet laten staan…

Eindelijk een Ford Mustang…

Nee, het is niet wat je denkt jammer genoeg, er staat niet sinds vandaag een glanzende Ford Mustang van bouwjaar 1967 voor mijn deur. Dat is wel iets wat een jongensdroom van mij was vanaf het moment dat ik de allereerste Mustang in 1965 voor het eerst in het echt zag. Het model en de grommende motor heeft me sindsdien altijd geïntrigeerd en nog steeds zou ik er als je diep in mijn hart kijkt een willen hebben.

Dat is niet echt realistisch want wat moet ik met zo’n oldtimer, maar op mijn verjaardag kreeg ik er van Robin en Astrid toch een! Geen echte weliswaar maar een van Lego. En vandaag was die klaar:

Uitgestelde oogcontrole

Eigenlijk was ik in December al weer aan de beurt voor mijn jaarlijkse oogcontrole maar omdat dat tijdens onze vakantie in Australië was gepland heb ik die afspraak af moeten zeggen. In januari heb ik gebeld voor een nieuwe afspraak maar dat kon dan pas in april, vandaag dus.

Deze keer was mijn afspraak weer in het Alrijne Ziekenhuis in Leiden en hoefde ik dus niet naar het andere Alrijne in Leiderdorp. Een tweede mazzeltje was dat ik eigenlijk twee onderzoeken zou krijgen, een gezichtsveld-onderzoek en een ogentest, maar dat kon deze keer na elkaar. Meestal moet ik daar twee verschillende afspraken op verschillende dagen voor maken maar deze keer dus niet.

Het gezichtsveld-onderzoek is om te kijken hoe groot mijn gezichtsveld nog is. Ik moet met ieder oog apart in een toestel kijken met de focus op een lichtje in het midden. Dan beginnen er een paar minuten overal in het scherm lichtjes aan en uit te floepen, en iedere keer als ik zo’n lichtje zie moet ik op een knop drukken. Dat lijkt een makkie maar ten eerste mag je je oog niet bewegen, je moet naar het lichtje in het midden blijven kijken, en ten tweede zijn die lichtjes heel erg vaag. Iedere keer als je op de knop drukt wordt dat geregistreerd en het resultaat laat dan zien op welke lichtjes je hebt gereageerd. Zo kunnen dus bepalen waar de randen van je gezichtsveld zijn.

Daarna moest ik geruime tijd wachten op de volgende afspraak bij de oogarts, ik ging bijna drie kwartier later dan mijn afspraak pas naar binnen. Dat was mede door een ongelukje van de oogarts zelf, ze had een bak koffie omgegooid en dat moest uiteraard worden opgeruimd.

Het gaat in zoverre goed met mijn ogen dat mijn oogdruk uitstekend was, wat uiteraard te danken is aan mijn dagelijkse druppeltje. Er was wel het een en ander veranderd want allebei mijn ogen waren nu van +2 veranderd in -1. Dat heeft uiteraard grote gevolgen voor mijn zicht en het verklaarde waarom mijn brillen allemaal niet meer goed schijnen te werken voor mij (ook de nieuwste peperdure niet die ik pas net een jaar heb).

En dat is nog niet alles, want de oogarts vertelde me dat het wijzigen van mijn ogen een gevolg is van beginnende staar en dat het niet lang meer zal duren voordat ik daaraan geopereerd zal moeten worden. Niet echt leuk nieuws dus allemaal, maar voorlopig is er gelukkig nog geen actie nodig. Behalve weer een nieuwe bril misschien…

Een prachtige dag!

Met recht een prachtige dag vandaag, en een heel bijzondere want ik weet niet of ik ooit van mijn leven zo iets als dit nog ga meemaken. Het was de dag van de klassieker, Feyenoord tegen onze aartsrivaal uit Amsterdam, en toegegeven, op basis van de huidige stand van zaken was Feyenoord toch wel de favoriet. Niet voor niks was de wedstrijd in Amsterdam eerder dit seizoen al gewonnen met 4-0 (in twee delen, dankzij de afgunstige supporters van de thuisclub), dus de verwachtingen waren hoger dan normaal.

Ik zat op de bank voor de tv vanmiddag maar ik had slecht geslapen en omdat er de eerste tien minuten niet veel gebeurde viel ik (ongelofelijk genoeg) in slaap. Ik werd wakker van een ping op mijn telefoon, er was een bericht van mijn broer Alex. De tv had ik uitgezet dus ik wist op dat moment niet wat er aan de hand was. Mijn broer had een foto gestuurd van zijn tv scherm met daarop de wedstrijd en de mededeling dat zijn schoonzoon, een 020-supporter, niet bepaald blij was.

Ik las het bericht en zag heel klein op het scherm de tussenstand staan maar ik geloofde mijn ogen niet. Dat bestaat niet dacht ik nog, dus ik zette snel de tv aan waar de wedstrijd inmiddels bijna was afgelopen. En links bovenaan stond het echt: Feyenoord leidde met maar liefst zes tegen nul. Ik was volkomen verbijsterd, want wat ik ook had verwacht, dit zeker niet, en zo te horen de verslaggevers op tv ook niet.

Ik heb dus alle doelpunten gemist maar gelukkig was de samenvatting vanavond op tv en die zal ongetwijfeld tot in lengte van dagen op Youtube staan. En dat is maar goed ook want ik weet nu al zeker dat ik dit vele malen ga terugkijken. En de kop in de Telegraaf spreekt boekdelen…

Lego trein

Een van de dingen die op mijn lijstje staan van dingen die ik ga aanpakken tijdens mijn pensioen is het uitzoeken van alle Lego die we in de kast hebben staan. Toen Robin en Martin daarvoor de leeftijd hadden hebben ze enorm veel Lego gehad en daar met heel veel plezier mee gespeeld en nu onze kleinkinderen die leeftijd bereiken wordt het tijd om alles weer eens tevoorschijn te halen. We hebben een gigantische opbergdoos vol en die uitzoek zal dan ook best de nodige tijd gaan vergen, om nog maar te zwijgen van de tijd die nodig is om alles weer in elkaar te zetten.

Dat laatste is overigens geen enkel probleem want we hebben alle bladen en boekjes bewaard waarin staat hoe dat moet. Het eerste wat ik heb aangepakt is een van de twee treinen die we hebben, want Maas is helemaal gek van treinen. Toevallig zat een deel van een van de treinen nog helemaal in elkaar dus het was een kwestie van de rails en andere toebehoren bij elkaar zoeken en dan kijken of alles nog werkt.

Vandaag heb ik dat allemaal uitgelezen opa de grond van mij kamer en kon Maas (die was vandaag bij ons want het was donderdag) een kijkje nemen.

Hij vond het toch nog wel wat vreemd en hij kom nog niet helemaal goed met de transformator overweg om de snelheid te regelen. Bovendien haperde de trein regelmatig door aanslag op de rails, die moet dus eerst nog schoongemaakt worden.

Maar het begin is er, er komt nog veel meer, Maas!

Laatste schilderweek

De afgelopen week hebben de schilders alles boven onder handen genomen en het moet gezegd, ze hebben onze hooggespannen verwachtingen waar gemaakt. We hadden al gehoord dat Hans van der Plas prima werk leverde en dat klopt als een bus. Niet alleen het schilderwerk is keurig maar ook de afwerking en het opruimen zijn dik in orde. Hans is voor mij trouwens geen onbekende want hij was de aanvoerder van het kampioens-team van Quick Boys begin jaren negentig en dus een van mijn ouwe helden. Het was leuk om even over die goeie ouwe tijd te praten toen hij begin vorige week even langs kwam om te kijken hoe alles ging met het schilderwerk.

De tweede week is in volle gang en boven is alles nu klaar. Op dit moment worden de keuken en de plafonds beneden aangepakt en dat betekent dat alles beneden in het plastic is verpakt. Voor Riet en mij is het nu even afzien en moeten we soortement van kamperen in ons eigen huis…

En weer een tandartsafspraak…

Tijdens de vakantie in Australië was er een kroon afgebroken aan de rechterbovenkant van mijn gebit en de tandarts kon niks meer met het restant wat in mijn kaak was blijven zitten. Begin januari is dat restant getrokken en in februari had ik weer een afspraak om te kijken wat voor verdere actie nodig was. Er werden foto’s gemaakt om een plannetje te maken. Er was uiteraard de optie om het maar zo te laten en de open plek te laten zitten, maar dat bleek geen optie want uit de foto’s bleek dat er meer aan de hand was.

De achterste kiezen bleken ontstoken wortels te hebben en om dat te behandelen zijn er twee wortelkanaal Dat viel enigszins tegen dus de tandarts maakte een nieuwe afspraak en die was vandaag. Het zou alles bij elkaar wel een kleine anderhalve uur gaan duren dus ik had geen erg prettig vooruitzicht. Gelukkig vielen de twee wortelkanaalbehandelingen op zich mee vanwege de verdoving, maar er was aan het eind toch weer een tegenvaller.

De tandarts had de behandeling van de voorste kies zonder problemen kunnen doen maar die van de tweede kies leverde problemen op want hij kon niet goed in een van de wortelkanalen komen en er bleef maar één optie open en dat was trekken. En omdat achter die laatste kies nog een verdwaalde verstandskies stond leek het de tandarts beter om allebei die achterste kiezen maar te trekken. Dat hield dan wel in dat er een brug nodig zou zijn over de twee overgebleven kiezen want anders stonden die te ver uit elkaar en dat zou problemen kunnen gaan opleveren.

Ik heb nog gevraagd naar een implantaat maar dat was vanwege te weinig bot in de kaak geen optie. Het zou wel kunnen maar dan zou er eerst betonbouw nodig zijn en dat wordt een langdurig klusje. Een brug dus, maar eerst volgende week een afspraak om die twee kiezen te laten trekken.